Η ελεγχόμενη αντιπολίτευση του Σολζενίτσιν για την Τρίτη Ρώμη/Ευρασιατισμό;

17 Μαΐου 2022 από το Fitzpatrick Informer - Διαβάστε το εδώ 

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος 

 

*Σημείωση του συντάκτη: Αυτό δεν αποτελεί υποστήριξη του Lyndon H. LaRouche. Jr. ή της έκδοσής του Executive Intelligence Review (EIR).
Άρθρο του Konstantin George/EIR, γράφτηκε στις 5 Αυγούστου 1994 Anno Domini 

 

Ο Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντρ Σολζενίτσιν έφθασε με το τρένο στη Μόσχα στις 21 Ιουλίου, ολοκληρώνοντας ένα ταξίδι 55 ημερών σε όλο το εύρος της Ρωσίας, το οποίο είχε ξεκινήσει από το λιμάνι του Βλαδιβοστόκ της Άπω Ανατολής. Ο Σολζενίτσιν, επιστρέφοντας στην πατρίδα του μετά από 20ετή εξορία στο εξωτερικό, έχει αυτοσυσταθεί ως η "συνείδηση της Ρωσίας" στη σύγχρονη "εποχή των προβλημάτων" της, επιτιθέμενος στις καταστροφικές και εγκληματικές πολιτικές σοκ-θεραπείας της ρωσικής ηγεσίας τα τελευταία τρία χρόνια. Οι πολυάριθμες ομιλίες και οι παρατηρήσεις που εκφώνησε σε κάθε σιδηροδρομική στάση καθ' οδόν προς τη Μόσχα αποτέλεσαν αντικείμενο σχεδόν πλήρους συσκότισης από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης. 

 

Κατά την άφιξή του στη Μόσχα, αυτό άλλαξε απότομα. Αντανακλώντας μια απόφαση της ρωσικής ελίτ, πάνω από το επίπεδο του Μπόρις Γέλτσιν, η άφιξη του Σολζενίτσιν αποτέλεσε ένα γεγονός που γιορτάστηκε ιδιαίτερα από τα μέσα ενημέρωσης. Η ρωσική τηλεόραση κάλυψε ζωντανά τις καυστικές επιθέσεις του Σολζενίτσιν στις πολιτικές σοκ-θεραπείας του καθεστώτος και στη δημογραφική και ηθική καταστροφή που αυτές επέφεραν στη Ρωσία. Αυτή η στροφή των μέσων ενημέρωσης σηματοδότησε την αρχή μιας αλλαγής στο ρωσικό πολιτικό-πολιτιστικό πεδίο, η οποία θα γίνει πιο ορατή κατά το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. 

 

Ταυτόχρονα με αυτή την προβολή των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου του περιοδικού Novy Mir, το οποίο κυκλοφορεί σε κυκλοφορία πολλών εκατομμυρίων, ένα δοκίμιο του Σολζενίτσιν με τίτλο "Το ρωσικό ζήτημα στο τέλος του 20ού αιώνα". 

 

Το πραγματικό ζήτημα εδώ πίσω από την αλλαγή πολιτικής δεν είναι ο ίδιος ο Σολζενίτσιν, αλλά η κατάρρευση της ρωσικής φυσικής οικονομίας και η συνακόλουθη ηθική κατάρρευση και το δημογραφικό ολοκαύτωμα. Σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο Οικονομίας, κατά τους πρώτους έξι μήνες του 1994, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 26%. Από το 1989, έχει μειωθεί κατά το ήμισυ, και δεν διαφαίνεται τέλος στον ορίζοντα. Στις βιομηχανικές μονάδες σε όλη τη Ρωσία, η παραγωγή έχει σταματήσει εντελώς αυτό το καλοκαίρι. Το εργατικό δυναμικό στάλθηκε σε αναγκαστικές "διακοπές" για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο και του είπαν να επιστρέψει στη δουλειά του τον Σεπτέμβριο. 

 

-- Η τάση της Τρίτης Ρώμης 

 

Ένα μεγάλο μέρος της ρωσικής ελίτ, αφού συνεργάστηκε με τις απαιτήσεις λιτότητας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και πλούτισε εις βάρος του πληθυσμού, αποφάσισε ότι, για να διατηρήσει τη δική της ιδιότητα ως κυρίαρχη κάστα μιας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας, η Ρωσία πρέπει να απομακρυνθεί από τη θεραπεία σοκ. Η στροφή είναι προς μια ρήξη με τις δυτικές επιρροές, προς την επανεμφάνιση της Μόσχας ως το κέντρο μιας σλαβικής αυτοκρατορίας, σε μια σύγχρονη εκδοχή της ιστορικής αυτοκρατορικής ιδεολογίας της "Τρίτης Ρώμης" της Ρωσίας. Ο Σολζενίτσιν, επικριτής τόσο της διεφθαρμένης ηγεσίας της μπολσεβίκικης εποχής όσο και της νομενκλατούρας που κυβερνά από το 1992, και σαφής εκφραστής μιας νέας σλαβικής αυτοκρατορίας που βασίζεται σε αυτό που αποκαλεί "παραδοσιακές ρωσικές ηθικές αξίες", έχει γίνει εξαιρετικά χρήσιμος στην ελίτ. 

 

Προσωπικότητες της Νομενκλατούρα που στο παρελθόν δεν θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν λιγότερο για τον Σολζενίτσιν, ξαφνικά εμφανίστηκαν για να βρεθούν στην παρέα του. Αυτό φάνηκε στην υποδοχή που του ετοίμασε στη Μόσχα ο δήμαρχος Yuri Luzhkov, ένας άνθρωπος που αποτελεί παράδειγμα της "νεόπλουτης τάξης των κλεφτών", την οποία ο Solzhenitsyn έχει καταγγείλει για την "δολαριακή επίθεση" τους στον λαό της Ρωσίας. Ο πρώην σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που για άλλη μια φορά έδειξε τον εαυτό του ως έναν κατ' εξοχήν καιροσκόπο, ήταν παρών στην πρώτη σειρά και χειροκροτούσε τον Σολζενίτσιν. 

 

Σύμφωνα με πηγές της Μόσχας, ο Λουζκόφ, ακολουθώντας τα χνάρια του προκατόχου του Γκαβριήλ Ποπόφ, φέρεται να έχει συγκεντρώσει μια τεράστια προσωπική περιουσία τα τελευταία δύο χρόνια. Στο φλερτ του με τον Σολζενίτσιν, ο Λουζκόφ προχώρησε πέρα από το να εμφανιστεί στην εξέδρα υποδοχής με τον συγγραφέα. Ο Luzhkov χάρισε στον Solzhenitsyn ένα μεγάλο, άνετο διαμέρισμα στο κέντρο της Μόσχας, ένα γενναιόδωρο δώρο από τη νομενκλατούρα, το οποίο ο Solzhenitsyn αποδέχθηκε. 

 

Η προσπάθεια να συνδεθεί κανείς με τον Σολζενίτσιν επεκτάθηκε πέρα από τις τελετές άφιξης. Ο πρόεδρος Γέλτσιν, μέσω του εκπροσώπου Τύπου του, γνωστοποίησε ότι επιθυμούσε να συναντηθεί με τον συγγραφέα "σύντομα". Μια ημέρα πριν από την άφιξη του Σολζενίτσιν στη Μόσχα, η εφημερίδα Izvestia τύπωσε μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Γέλτσιν στο πρακτορείο ειδήσεων Interfax, στην οποία δήλωνε ότι στόχος του είναι "η Ρωσία να ανήκει στις κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις". Χαρακτήρισε την επιστροφή του Σολζενίτσιν "σημάδι για την επερχόμενη ανανέωση" της Ρωσίας και πρόσθεσε: "Ανυπομονώ για την άφιξη του Σολζενίτσιν". 

 

Την ίδια ημέρα, ο Γέλτσιν συνήλθε ξαφνικά από πενθήμερο κρυολόγημα για να ξεναγηθεί σε μια έκθεση τέχνης στη Μόσχα του ζωγράφου Ίλια Γκλασούνοφ, διαβόητου εκφραστή της ταυτότητας της Τρίτης Ρώμης της Ρωσίας. Σε ένα ακόμη σημάδι της αλλαγής, η ρωσική ελίτ ήρε την απαγόρευση της ταινίας "Η Μεγάλη Εγκληματική Επανάσταση" του Στάνισλαβ Γκοβορούχιν, συμβούλου της αντιπολίτευσης που συσπειρώνεται γύρω από τον πρώην αντιπρόεδρο Αλεξάντρ Ρούτσκοϊ. Η ταινία είναι μια αιχμηρή απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο η Ρωσία κατά τα χρόνια του Γκορμπατσόφ και του Γέλτσιν περιήλθε στην κυριαρχία μιας διεφθαρμένης συμμαχίας νομενκλατούρας-μαφίας (βλ. EIR, 15 Ιουλίου 1994). 

 

-- Ρωσική γεωπολιτική 

 

Η επερχόμενη στροφή στη Ρωσία δεν θα περιοριστεί δυστυχώς στην εδώ και καιρό καθυστερημένη ρήξη με τις πολιτικές του ΔΝΤ. Όλες οι ενδείξεις, συμπεριλαμβανομένης της εύνοιας που ξαφνικά δόθηκε στον Σολζενίτσιν, δείχνουν μια κίνηση για την εδραίωση μιας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας, εις βάρος τουλάχιστον τριών ανεξάρτητων σήμερα εθνών: Ουκρανία, Λευκορωσία και Καζακστάν. Ο Σολζενίτσιν, όπως σχεδόν όλα τα άλλα ηγετικά δημόσια πρόσωπα στη Ρωσία, όποια άλλα πλεονεκτήματα και αν έχουν, πάσχει από τη δική του εκδοχή της ρωσικής γεωπολιτικής και ευνοεί κάποια εκδοχή μιας νέας αυτοκρατορίας. 

 

Η υψηλού προφίλ κάλυψη του Σολζενίτσιν χρησίμευσε για να εισαγάγει ή να επαναφέρει μια συζήτηση σχετικά με το ποιο ακριβώς θα πρέπει να είναι το γεωγραφικό περίγραμμα της νέας αυτοκρατορίας. Ο ίδιος ο Σολζενίτσιν, όπως επιβεβαίωσαν οι τηλεοπτικές του δηλώσεις, αναδείχθηκε σε υποστηρικτή της πολιτικής ότι η αυτοκρατορία θα πρέπει να περιοριστεί σε έναν σλαβικό πυρήνα. Επιτέθηκε στην αντίληψη του Ρούτσκοϊ και άλλων αντιπολιτευόμενων για την επιθυμία τους να αναδημιουργήσουν μια αυτοκρατορία με τη γεωγραφική έκταση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο Σολζενίτσιν έχει δηλώσει ότι ο Καύκασος και η Κεντρική Ασία "ανήκουν στον ισλαμικό κόσμο", στον οποίο η Ρωσία "δεν ανήκει". 

 

Σε μια τηλεοπτική συνέντευξη, ο Σολζενίτσιν ζήτησε τη δημιουργία μιας Σλαβικής Ένωσης από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και το Καζακστάν, που θα διοικείται από τη Μόσχα. Μπορεί κανείς να δει από αυτό τη μετατόπιση από μια μορφή ανηθικότητας, που επιτρέπει τον βιασμό της Ρωσίας από τις πολιτικές του ΔΝΤ, σε μια άλλη. Η άμεση λύση του Σολζενίτσιν στην ιστορική κρίση της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της δημογραφικής, είναι η προσάρτηση αυτών των τριών δημοκρατιών, φέρνοντας έτσι πίσω στο μαντρί περίπου 20 εκατομμύρια από τα 25 εκατομμύρια των Ρώσων που ζουν τώρα εκτός των συνόρων της Ρωσίας. Πέρα από αυτό, όπως δεν κρύβει ο Σολζενίτσιν, είναι η πρόθεση του να ρωσικοποιήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, για να αναγεννήσει το απόθεμα των "μεγάλων Ρώσων". 

 

Η στάση του σχετικά με το τι ανήκει και τι δεν ανήκει στη νέα αυτοκρατορία δεν βασίζεται μόνο σε εκτιμήσεις πανσλαβικής ιδεολογίας -δηλαδή ποιες εθνότητες είναι "κατάλληλες" για ρουσφετοποίηση και ποιες όχι. 

 

Ο Σολζενίτσιν και άλλοι υποστηρίζουν ότι η νέα αυτοκρατορία θα αποτύχει αν ενσωματώσει την Κεντρική Ασία, επειδή τότε θα πρέπει να ρίξει τεράστιες επενδύσεις για να ξεπεράσει τα αποτελέσματα 70 χρόνων μπολσεβίκικης λεηλασίας, επενδύσεις που, αντίθετα, θα έπρεπε να κατευθυνθούν αποκλειστικά προς όφελος του σλαβικού πυρήνα. 

 

-- Η μοίρα της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας 

 

Η ιδέα ενός σλαβικού πυρήνα έχει καταστεί κυρίαρχη στη σκέψη της ρωσικής ελίτ, ιδίως μετά τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία, όπου νίκησαν οι υποψήφιοι Λεονίντ Κούτσμα και Αλεξάντρ Λουκασένκο, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της ένωσης και της ενσωμάτωσης με τη Ρωσία. 

 

Αλλά ο εθισμός της ρωσικής ελίτ στη γεωπολιτική της ανακατάκτησης έχει ήδη δημιουργήσει μια διχοτόμηση στην πολιτική, σχετικά με το αν θα έρθει ή όχι σε ρήξη με το ΔΝΤ. Για το εγγύς μέλλον, μια τέτοια ρήξη, στο βαθμό που θα έρθει, θα περιοριστεί στη Ρωσία. Για λόγους χαλάρωσης της πολιτικής της ανακατάκτησης, τα σταθεροποιητικά οφέλη μιας τέτοιας ρήξης δεν πρόκειται να επεκταθούν σε άλλες δημοκρατίες. Το σκεπτικό της Μόσχας είναι αρκετά απλό και ωμό: Όσο χειρότερη γίνεται η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ουκρανία, τόσο πιο εύκολη θα είναι μια ανακατάληψη. 

 

Οι ενέργειες του Κούτσμα στο Κίεβο μετά την εκλογική του νίκη στις 10 Ιουλίου καταδεικνύουν αυτή την πολιτική. Ο Κούτσμα απαιτεί δυνατά την ένωση με τη Ρωσία, ενώ παράλληλα ζητάει μια συμφωνία με το ΔΝΤ που θα δεσμεύσει την Ουκρανία σε μια φαύλη πολιτική λιτότητας. Μόλις οκτώ ημέρες μετά την ορκωμοσία του στις 19 Ιουλίου, ο Κούτσμα συναντήθηκε στο Κίεβο με τον γενικό διευθυντή του ΔΝΤ Μισέλ Καμντέσους, για να συζητήσουν μια συμφωνία για περισσότερη θεραπεία σοκ. 

 

Αυτές οι διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ λαμβάνουν χώρα ενώ η Ουκρανία υφίσταται τη χειρότερη κατάρρευση της παραγωγής από οποιοδήποτε βιομηχανικό έθνος στη σύγχρονη ιστορία. Η βιομηχανική παραγωγή έχει μειωθεί κατά το εντυπωσιακό 40% τους πρώτους έξι μήνες του 1994. Όπως και στη Ρωσία, ο ρυθμός κατάρρευσης επιταχύνεται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Στο Λβιβ και σε άλλες ουκρανικές πόλεις, το εργατικό δυναμικό κάθε βιομηχανικής μονάδας έχει φύγει σε αναγκαστικές διακοπές για το καλοκαίρι, με εντολή να μην επιστρέψει στη δουλειά του μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου. Η υπομονή του πληθυσμού, η οποία μέχρι τώρα ήταν εξαιρετική, οδεύει προς το σημείο θραύσης. 

 

Το κίνητρο πίσω από τη θυσία του Kuchma στο ΔΝΤ ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία δεν είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Είναι να εξοργίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τόσο πολύ εναντίον της "Δύσης", ώστε να αποδεχτεί, με εξαίρεση την αταλάντευτα πατριωτική Δυτική Ουκρανία, την εναλλακτική λύση της Σλαβικής Ένωσης που ετοιμάζεται στη Μόσχα.
----------------- 

 

Δικτυογραφία:
Solzhenitsyn controlled opposition for Third Rome/Eurasianism? | Fitzpatrick Informer
https://fitzinfo.net/2022/05/17/solzhenitsyn-controlled-opposition-shill-for-third-rome-eurasianism/