Απορίες προς τον πατέρα Βασίλειο Βολουδάκη

«ανέγνως, αλλ΄ουκ έγνως, ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως» (περί Κανόνων ο λόγος)
 

Γράφει ο Αριστείδης Δασκαλάκης 

 

«ΑΙΙΙΣΧΟΣ! ….μετανοήσατε αρχιερείς και άρχοντες» 

 

Ακόμα π Βασίλειε αντηχεί αυτή η κραυγή στ’αυτιά μας. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή 17/4/20.
Τότε που δεν αντέξατε υπό την πίεση της συνειδήσεως και αναφωνήσατε με αγανάκτηση εναντίων κυβερνητών κι επισκόπων.
 

Σε αυτή την κραυγή πάτερ οιονεί θρήνος, είχαν συντονιστεί πολλές ψυχές.
Αυτός ο πόνος και η δίκαιη οργή που ανέδυε η κραυγή σας, θεωρήσαμε πως αποτελούσαν ένα συγκερασμό όλων των δεινών που υφίσταται το ποίμνιο εδώ και δεκαετίες, με την παναίρεση του οικουμενισμού, του φιλοπαπισμού, της πανθρησκείας, του Κολυμπαρίου, του καισαροπαπισμού, της εκκοσμίκευσης της εκκλησίας, της αναγνώρισης σχισματικών ψευδοεκκλησιών, των σκανδαλιστικών συνευχών και συμπροσευχών, της νομιμοποίησης αμαρτιών και διαστροφών με το πρόσχημα της αγάπης και της ισονομίας, των πανδημικών υβριστικών μέτρων εντός των Ιερών Ναών και του κλεισίματος αυτών κ.ο.κ. 

Μια συνισταμένη πολλών κρατουμένων.  

 

Επίσης είχατε προειδοποιήσει με στεντόρεια φωνή, κυβερνήτες κι επισκόπους, πως δεν θα κάνετε υπακοή σε ένα επόμενο κλείσιμο ναών τα Χριστούγεννα. Προτιμήσατε τη φυλακή. 

Αυτό ήταν ομολογία. Τέτοιο αγωνιστικό φρόνημα, προκάλεσε την έπαρση στις σημαίες τις εθνικές και τις βυζαντινές και στα λάβαρα της πίστης, στις ψυχές όλων μας.
Πέρασαν δυο χρόνια από τότε. Δεν βλέπουμε ίδιο φρόνημα. Υποστολή αγωνιστικότητας.
Τι συνέβη πάτερ μου; Προς τι η μετάλλαξη; 

 

Tότε ήταν τελικά απλώς, μια εκτόνωση της στιγμής , μετά από καταπίεση κι αλλεπάλληλους εγκλεισμούς; Και τώρα που διαφαίνεται ένα «χαλαρό» καλοκαίρι περιφρουρούμε τους επισκόπους;  

 

Πόσο πιο βδελυρό και υβριστικό ήταν το κλείσιμο των Ιερών Ναών από το Κοινό Ποτήριο;
Απ’ ένα αιρετικό συλλείτουργο;
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη διάθεση ανυπακοής στην πρώτη περίπτωση, ενώ στη δεύτερη κηρύττετε περί αδιάκριτης υπακοής;  

 

Ήταν μια ανάγκη εκτόνωσης , απόρροια ψυχολογικού καταναγκασμού, έκρηξη στιγμιαίας οργής; Μήπως ήταν ακρίβεια πίστεως; Δικαιολογημένη οργή λόγω προσβολής του Τριαδικού Θεού; To Κοινό Ποτήριο τι είναι; Ένα παράπτωμα ; Μια αμαρτία ; Ένα λάθος; 

 

Ή μήπως το καίριο κτύπημα της πίστεως; Μήπως η σφαίρα στο κεφάλι του ψυχορραγούντα τραυματία;  

 

Η διαδικτυακή ομιλία σας για την Κυριακή της Πεντηκοστής στις 12/6/22 αποτέλεσε ένα ύμνο για την αδιάκριτη υπακοή άνευ ορίων, με σύγχυση όρων της Ελληνικής γλώσσας, αλλά και νοημάτων πάνω σε σοβαρά εκκλησιαστικά θέματα , αλλά και σε αλλοίωση των λόγων και των κινήτρων του π Επιφανίου Θεοδωρόπουλου (ΕΘ). 

 

Ξοδέψατε τόσο χρόνο απ’την ομιλία σας για να περιφρουρήσετε την επισκοπολατρεία σκανδαλίζοντας το ποίμνιο , αντί να μιλήσετε για το Πνεύμα το Άγιον . Αυτό το πρόσωπο της Αγίας Τριάδος που ιδιαιτέρως υβρίζεται εδώ και αιώνες απ’αυτούς που αλώνουν την  

 

Ορθοδοξία μας. Αυτούς με τους οποίους διατίθεστε –έστω κι αν δεν είναι επιλογή σας- να συλλειτουργήσετε. 

 

Περιπέσατε σε πολλά σφάλματα και διαπράξατε τουλάχιστον, λεκτικά ατοπήματα. 

Θα εμείνω σε τρία-τέσσερα, σημαντικά κατά τη γνώμη μου.  

 

Α) Δεν θεωρήσατε το παπικό συλλείτουργο, ικανή συνθήκη λήψης όλων των απαραίτητων μέτρων-ποινών που προβλέπουν οι Σύνοδοι των Πνευματοφόρων Πατέρων (και ιδιαιτέρως του 15ου κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου).

 

Β) Επιχειρηματολογείτε για τα παραπάνω (Α) στηριζόμενος σε λόγους του π ΕΘ αλλοιώνοντας όμως λόγους αλλά και κίνητρα του πατρός. 

 

Γ) Δηλώνετε εμμέσως πλην σαφώς, ότι είναι άδικος κόπος να ασχοληθούμε με παλαιούς αγίους και Πατέρες της Ορθοδοξίας, καθότι έχουμε νέους, πιο πρόσφατους, αναφερόμενος στον π ΕΘ. 

 

Δ) Χρησιμοποιήσατε κοινότυπη ρητορική, δανεισμένη έστω και άθελα, απ’ τους νεοταξικούς κύκλους της οικουμενιστικής επισκοπολατρείας:  

«εγώ δεν θα βγω απ’την εκκλησία» ή «τι θα γίνουν τα πνευματικά μου παιδιά» 

 

Ας τα δούμε ένα-ένα υπό το πρίσμα της Παραδόσεως της Εκκλησίας, η οποία κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο είναι ισότιμη του Ευαγγελίου, αφού και αυτό είναι προϊόν της πρώτης.  

 

Και πριν ξεκινήσω διευκρινίζω πως είμαι μη αποτειχισμένος ορθόδοξος χριστιανός του Νέου Ημερολογίου 

 

Α) Ο ΙΕ΄ κανόνας της πρωτοδευτέρας Συνόδου ορίζει τιμή στους μη μνημονεύοντες οικείους επισκόπους, όταν οι δεύτεροι κηρύττουν ανερυθρίαστα αίρεση.  

 

«…Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ' ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται…» 

 

Σου λέει ο Κανόνας «καλά δεν έχεις το κουράγιο, την ανδρεία να διακόψεις τη μνημόνευση ή δεν σε υποχρεώνω να το κάνεις γιατί θέλει αγιότητα και μπορεί να μην αντέξεις και να υποπέσεις σε έπαρση ή πλάνη, αλλά σε αυτούς που το κάνουν η εκκλησία οφείλει τιμή, όπως οι ήρωες πολέμου τιμούνται με μετάλλια τιμής». Ο Κανόνας δεν λέει «βγαίνεις εκτός εκκλησίας αλλά «τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται» ». 

 

Σας φωνάζει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός «Φεύγετε τούς Παπικούς ως φεύγει τις από όφεως και από προσώπου πυρός» κι εσείς κωφεύετε;  

 

Κι ένας πιο πρόσφατος άγιος (μιας κι έχετε προτίμηση στους πιο κοντινούς χρονικά) ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «Τον Πάπα να καταράσθε, αυτός θα είναι η αιτία του κακού» κι εσείς μας μιλάτε για συλλείτουργα με τον αξιοκατάρατο Πάπα, την ρίζα του κακού;  

 

Ένας ακόμα πιο κοντινός στις μέρες μας –για να ακολουθήσω την προτροπή σας- ο όσιος γέρων και μέγας θεολόγος, Φιλόθεος Ζερβάκος τονίζει:  

«Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν επισκόπους φρονούντας τα των ετεροδόξων, που τότε Ορθοδοξία;» 

(Από την επιστολή που έστειλε το 1930 προς τον Μητροπολίτη Αἰτωλ/νίας Ἱερόθεο):
….. 

 

«Ἐάν, Σεβασμιώτατε, τήν γνώμη τοῦ θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἰγνατίου ἀκολουθοῦσαν ὅλοι οἰ χριστιανοί κατά γράμμα, νά ἀκολουθοῦν δηλαδή τούς Ἐπισκόπους σέ ὅλα, ἀλλοίμονον τότε, οὔτε Ὀρθοδοξία οὔτε Ἐκκλησία οὔτε ὀρθόδοξος χριστιανός θά ὑπῆρχε σήμερα. Ἐάν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀκολουθοῦσαν τούς πατριάρχες καί ἐπισκόπους Ἀπολιναρίους, Μακεδονίους, Εὐτυχεῖς, Διοσκόρους, Σαββελίους, Σεβήρους, Εὐσεβίους καί πολλούς ἄλλους καί δεχόνταν τά φρονήματά τους, ποῦ τότε Ὀρθοδοξία; ποῦ χριστιανός εὐσεβής καί ὀρθόδοξος! 

 

…… Ἐν τούτοις τόν τότε πατριάρχη Κωνσταντῖνον καί τόν βασιλέα Κοπρώνυμο καί τούς 348 μητροπολῖτες, πολλοί μοναχοί, κληρικοί καί λαϊκοί δέν τούς ἄκουσαν, ἀποσχίσθηκαν ἀπό αὐτούς, τούς ἔλεγχαν καί τούς ἀποκαλοῦσαν κακοδόξους, εἰκονομάχους κ.λ.π., καί ἐξακολουθοῦσαν νά ἀσπάζωνται καί νά σέβωνται καί νά τιμοῦν τίς ἁγίες εἰκόνες. 

 

Ἄρά γε οἱ τέτοιοι εἶναι σχισματικοί, αἱρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, ἀναθεματισμένοι, καί μαζί μέ αὐτούς καί ἐμεῖς, πού προσκυνοῦμε καί σεβόμαστε σχετικά καί κατά τήν παράδοση, τίς ἅγιες εἰκόνες; 

 

Ἐμεῖς ἔχουμε τήν γνώμη καί ὁμολογοῦμε ὅτι εἶναι ἄξιοι κάθε ἐπαίνου γιατί δέν πειθάρχησαν καί ἀποσχίσθηκαν, καί ἀξιώθηκαν οὐρανίων στεφάνων γιά τήν “παρακοή” τους ἐκείνη, καί σήμερα τούς τιμοῦμε ὡς Ἁγίους καί τούς ὀνομάζουμε ὁ Ἅγιος Γερμανός, ὁ Ἅγιος Ταράσιος, οἱ Ἅγιοι Στέφανος καί Θεόδωρος καί Θεοφάνης οἱ Γραπτοί, Θεόδωρος ὁ Στουδίτης κ.λ.π. τήν δέ σύνοδο τοῦ 754 ὀνομάζουμε παράνομον, μιαράν καί Καϊαφικό συνέδριο.»  

 

(Μάλλον εξαιτίας τέτοιων επιστολών ο άγιος Φιλόθεος δεν γνώρισε απ’ την ιεραρχία την τιμή της αγιοκατάταξης. Αλλά αυτά όμως είναι για τους ανθρώπους, που πολλές φορές δεν παραδέχονται τα «σημεία» του Θεού.) 

 

Κι ακόμα ένας επίσης πρόσφατος άγιος , για να ησυχάσω πάλι τη συνείδησή σας, ο άγιος και μέγα θεολόγος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Τρεις είναι οι μεγαλύτερες Πτώσεις του ανθρώπου. α) Η πτώσις του Αδάμ β) Η πτώσις του Ιούδα και γ) Η πτώσις του ΠΑΠΑ». 

 

Επίσης τρία είδη αθεΐας υπάρχουν κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. «Στο πρώτο ανήκουν οι κατ᾽ εξοχήν άθεοι, όσοι, δηλαδή, δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, στο δεύτερο ανήκουν οι αιρετικοί που διαστρέφουν τα του Θεού ...και στο τρίτο όσοι κινούμενοι υπό «ανευλαβούς ευλαβείας»...... Σιωπούν και δεν ομιλούν για την διαστροφή των δογμάτων της Εκκλησίας.» Ο Πάπας σε ποια κατηγορία ανήκει; O ορθόδοξοι ιεράρχες που δέχονται τα «Κολυμπάρια» πρακτικά σε ποια;  

 

Δεχόσαστε σιωπηρά, το συλλείτουργο με αυτόν που εξομοιώνεται με τον προδότη Ιούδα, (με τους αθέους και βδελυρούς) τον οποίο και θα δεχτείτε αβρόχοις ποσίν εντός εκκλησίας; «Τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ»;  

 

Μετά (ή με) το παπικό συλλείτουργο τι θα έχουμε; Κοινό Ποτήριο; Κοινό εορτασμό Πάσχα;
Εσείς πάτερ μου θα διακονείτε τον Νούτσιο, τον καρδινάλιο ή τον οποιοδήποτε πάστορα σας στείλει ο οικείος σας επίσκοπος για συλλείτουργα και συνεορτασμούς; Και θα νιώθετε εντός εκκλησίας;  

Ας δούμε κάποιους άλλους πατερικούς κανόνες:  

 

Κανών Ι' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
«Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κᾄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὖτος ἀφοριζέσθω».
Κανών ΙΑ΄τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
«Εἴ τις καθῃρημένῳ , κληρικός ὤν, κληρικῷ συνεύξηται, καθαιρείσθω καί αὐτός».
Κανών ΜΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
«Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἥ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς, ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».
Κανών ΞΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
«Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω». 

 

ΚΑΝΟΝΑΣ ΙΑ´ ΤΗΣ ΣΤ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ  

«Μηδεὶς τῶν ἐν ἱερατικῷ καταλεγομένων τάγματι, ἢ λαϊκός, τὰ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἄζυμα ἐσθιέτω, ἢ τούτοις προσοικειούσθω, ἢ ἐν νόσοις προσκαλείσθω, καὶ ἰατρείας παρ᾿ αὐτῶν λαμβανέτω, ἢ ἐν βαλανείοις τούτοις παντελῶς συλλουέσθω· εἰ δέ τις τοῦτο πράξαι ἐπιχειροίη, εἰ μὲν κληρικὸς εἴη, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκός, ἀφοριζέσθω.» 

 

Ἁγ. Ἀποστόλων Κανὼν Ο´

«Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τῶν κληρικῶν, νηστεύοι μετὰ Ἰουδαίων, ἢ ἑορτάζοι μετ᾿ αὐτῶν, ἢ δέχοιτο παρ᾿ αὐτῶν τὰ τῆς ἑορτῆς ξένια, οἷον ἄζυμα ἤ τι τοιοῦτον, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκὸς εἴη, ἀφοριζέσθω.» 

 

Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων: 

«Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἰερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω.» 

 

Κανών ΛΓ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
«ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι». 

 

Κανών ΛΔ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου:
«ὅτι οὐ δεῖ πάντα χριστιανόν ἐγκαταλείπειν Μάρτυρας Χριστοῦ, καί ἀπιέναι πρός τούς ψευδομάρτυρας, τοῦτ' ἐστιν αἱρετικῶν, ἤ αὐτούς πρός τούς προειρημένους, αἱρετικούς γινομένους· οὗτοι γάρ ἀλλότριοι τοῦ Θεοῦ τυγχάνουσιν. Ἔστωσαν οὖν ἀνάθεμα οἱ ἀπερχόμενοι πρός αὐτούς». 

 

Κανών ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
«ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζει αὐτοῖς». 

 

Κανόνας των Α΄ των Ζ' Οἰκουμενικών Συνόδων ἐπικυρώνει τούς Ἀποστολικούς Κανόνες, τούς Κανόνες τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καί Ἀντιοχείᾳ Τοπικῶν Συνόδων καί τοῦ Ἁγ. Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας.  

 

Βλέπετε πάτερ μου οι Πατέρες της εκκλησίας σας βροντοφωνάζουν να προσέξετε . Μιλούν για συνεορτασμούς, συνευχές, συμπροσευχές, πόσο μάλλον για συλλείτουργα.  

 

Η σύνοδος του Κολυμπαρίου, αν έπρεπε να τιμήσει τις μεγάλες Οικουμενικές Συνόδους έπρεπε ήδη να έχει καθαιρέσει ή αφορίσει αρκετούς αρχιερείς, πρεσβυτέρους και λαϊκούς.  

 

Ο μακαριστός γέρων και μέγας θεολόγος π Γεώργιος Καψάνης λέει:
«Εντεύθεν και τα μυστήρια των αιρετικών θεωρούνται ως άκυρα, καθ’ όσον οι αιρετικοί στερούνται του Αγίου Πνεύματος…..Οι ορθόδοξοι δεν επιτρέπεται να συνάπτουν συγγενικάς σχέσεις μετά των αιρετικών.»  

 

Με αυτόν που «εξεθεμελίωσε από την εκκλησία τον Χριστό» (κατά τον Άγιο Νεκτάριο) με αυτόν θα πράξουμε συλλείτουργα; Και θα είμαστε εντός εκκλησίας;  

 

O μεγάλος άγιος του αιώνα μας ο άγιος Παϊσιος ο αγιορείτης επισημαίνει πως
«Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη».
Εδώ ο άγιος μας λέει ρητά πως δεν μπορούμε να συμπροσευχηθούμε, όχι να συλλειτουργήσουμε. 

 

Ο Γεννάδιος Σχολάριος (μαθητής του αγίου Μάρκου Ευγενικού – κατώτερος του π Επιφανίου;) και πρώτος Πατριάρχης μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μας λέει σχετικά με το «μνημόσυνο» του επισκόπου από τους πιστούς: «Η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων, και η τελεία υποταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο. Οι Σύνοδοι και οι άλλοι Πατέρες ορίζουν, ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα, (αυτών) πρέπει να αποφεύγουμε και την κοινωνία» ( βλ. Γενναδίου Σχολαρίου, Γράμμα προς τους εκκλησιαστικούς... περιοδικό Ο όσιος Γρηγόριος Αγίου Όρους, αριθμ.21, σελ.23 )  

 

Προσέξτε πάτερ μου μη τυχόν και ο λανθάνων ζήλος σας για να μείνετε εντός εκκλησίας, σας θέσει τελικά εκτός αυτής.  

«…πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεόν οὐκ ἔχει». (Β΄ Ἰωάν. 9)  

 

Β) Ο π ΕΘ σε επιστολή του προς τον μοναχό Νικόδημο (συνοδεία του π Εφραίμ στο Άγιον όρος) αναδεικνύει ξεκάθαρα τη θέση του .
 

«Η παύσις του μνημοσύνου του Πατριάρχου εις την οποίαν καταλήξατε, είναι το έσχατον όριον το οποίον επιτρέπουν οι ιεροί Κανόνες. Μην προχωρήσετε περαιτέρω (δηλαδή εις αποδοχήν μνημοσύνου ετέρων επισκόπων), διότι τότε προσχωρείτε εις σχίσμα! Εφ΄όσον νυν αρκείσθε εις αυτό και συνεχίζετε «κοινωνούντες μετά της κρατούσης μητρός εκκλησίας και μετά πασών των ορθοδόξων εκκλησιών» ως γράφεις, ίστασθε επί εδάφους εκκλησιαστικώς ασφαλούς. Προσοχή μόνον μη σημειωθή και έτερον βήμα! Εφ΄όσον αρκείσθε εις αυτό και δεν προβαίνετε εις αποκήρυξιν του Πατριάρχου (όπως έπραξαν άλλοι), δηλ. εις διακήρυξιν ότι ούτος είναι πλέον έκπτωτος, είναι καθηρημένος, εστερήθη της χάριτος, δεν τελεί έγκυρα μυστήρια κλπ, δεν είναι δυνατόν να κατηγορηθείτε επί προτεσταντισμώ. Ο ΙΕ’ κανών της Πρωτοδευτέρας επιτρέπει μεν εις τα άτομα την παύσιν του μνημοσύνου προ «Συνοδικής διαγνώσεως», δεν ανατίθησιν όμως εις τα άτομα τας δίκας και καταδίκας των αίρετικών επισκόπων. Τούτο είναι έργον ουχί ατόμων, αλλά Συνόδου» 

 

Νομίζω πως είναι πασιφανές πως ο π ΕΘ δεν απορρίπτει τον ΙΕ’ κανών της Πρωτοδευτέρας. Αγωνιά μήπως οι αιρετίζουσα ιεραρχία προκαλέσει σχίσμα στους ορθοδόξους (όπως ο πάπας που προκάλεσε επιπλέον σχίσματα με το προτεσταντισμό) και προσπαθεί να προστατέψει την ενότητα της εκκλησίας , που όπως λέει ξεκάθαρα δεν κινδυνεύει με την μη μνημόνευση κακοδόξων ιεραρχών («ίστασθε επί εδάφους εκκλησιαστικώς ασφαλούς»).
 

Γ) Ο π ΕΘ δεν σφάλλει ούτε ακυρώνει την Παράδοση των Πατέρων. 

 

Αν το έκανε, τότε δεν θα είχε καμία βαρύτητα ο λόγος του στις συνειδήσεις των ορθοδόξων.
Και αυτοί που θα τον ακολουθούσαν, όντας πλανεμένοι, θα αποτελούσαν τους οπαδούς μιας νέα σχισματικής ψευδοεκκλησίας.  

 

Ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας (Γαλ. 1, 8.9) αγωνιώντας για την διάσωση της Αληθείας, και μάλιστα δύο φορές τονίζει με επίταση («ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν λέγω») παραγγέλνει να μη δεχθούν καμία καινοτομία του ευαγγελικού κηρύγματος, ακόμη κι αν προέρχεται από άγγελο εξ ουρανού ή από τους ιδίους τους Αποστόλους (αφού ούτε οι ίδιοι οι Απόστολοι δεν μπορούν υστερογενώς να αλλάξουν το Ευαγγέλιόν τους, επειδή είναι «άνωθεν»). 

 

«ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω. 10 ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν Θεόν; ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν; εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην» 

 

Μεγάλο μέρος του ποιμνίου αλλά και κληρικών δεν μπαίνουν στη βάσανο του "ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·" (Ιω. 5,39) ούτε του "Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι;" (Ματθ. ις’) , αλλά παραδομένοι σε μια άκρατη γεροντολατρεία, προτιμούν τις έτοιμες λύσεις από πνευματικούς και γεροντάδες , μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη τους την σύνολη Πατερική Παράδοση της Εκκλησίας. Σου λένε το είπε ο τάδε φωτισμένος γέροντας, o δείνα καλός πνευματικός. Η Παράδοση της Εκκλησίας ,μας έχει διδάξει ότι και οι άγιοι κάνουν λάθη. Αλάνθαστος είναι ο Θεός αλλά και η σύνολη διαχρονική Παράδοση της Εκκλησίας, της οποίας όχι μόνο αρωγός αλλά αρχιτέκτονας είναι το Πνεύμα το Άγιον. 

 

Αν γέροντας, σεβάσμιος μοναχός, αλλά και ευσεβής επίσκοπος πει ή πράξει κάτι ενάντιο στην Παράδοση της Εκκλησίας, να μην μας αναπαύει γιατί θα καταλήξουμε ως προσωπολάτρες στο "ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται." (Ματθ. 15,14).  

 

Δ) Η ρητορική του «εγώ δεν θα βγω απ’την εκκλησία» δεν είναι δική σας εμπνεύσεως. Είναι στο στόμα πολλών κληρικών και λαϊκών.  

 

Αποτελεί μια πλάνη και χρησιμεύει ως ανασταλτικός παράγοντας, μια τροχοπέδη για περαιτέρω κορύφωση του αγώνα, όπως προβλέπεται από τους Κανόνες της Εκκλησίας.  

 

Τι σημαίνει η λέξη εκκλησία, όχι ετυμολογικά αλλά οντολογικά και πραγματικά, στη ζωή μας; 

 

Με τη λέξη εκκλησία λανθασμένα εννοούμε το κτίσμα που προσδιορίζει το γεωγραφικό προορισμό μας. Το κτίσμα ονομάζεται ιερός ναός, ενώ εκκλησία είναι κάτι άλλο βαθύτερο. Όχι υλικό και χειροπιαστό , αλλά πνευματικό.  

 

Ο Ναός είναι ο χώρος όπου φανερώνεται η ένωση ουρανού και γης. «Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου ἐν Οὐρανῷ ἑστᾶναι νομίζομεν». 

 

Η λέξη «ναός» σημαίνει «κατοικητήριο». Ο χριστιανικός ναός θεωρείται σύμβολο του ουράνιου χώρου, μέσα στο οποίο τελείται ακατάπαυτα η ουράνια θεία Λειτουργία με λειτουργούς τους αγγέλους. 

 

Με τον όρο λοιπόν εκκλησία εννοούμε τον Ιερό Θεανθρώπινο οργανισμό που έχει σαν Δεσπότη, βασιλιά και κεφαλή τον Ιησού Χριστό και περιλαμβάνει το σύνολο των ανθρώπων που έχουν αποδεχτεί την Χριστιανική πίστη με το Μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος, με σκοπό τη σωτηρία του. Σημαίνει συνέλευση λαού. Ξεκινά από τη γη και καταλήγει στον Ουρανό, για να διατηρηθεί αιώνια. Εκκλησία είναι «ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας».  

 

Είναι ο νοητός χώρος (και όχι τα ντουβάρια, τα στασίδια και τα παγκάρια) όπου κοινωνούν οι πιστοί μεταξύ τους και με τον Κύριο και Θεό τους. Υλοποιούμενος σε σύμβολο, αυτός ο χώρος μπορεί να είναι ο Ιερός Ναός ή και οι οικείες, όπως στην περίπτωση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στην Κωνσταντινούπολη, με το σπίτι που διαμόρφωσε σε ναό. Την αγία Αναστασία (δηλ. της Αναστάσεως της Ορθοδοξίας). Την εποχή που η λαίλαπα του Αρείου είχε μολύνει την Κωνσταντινούπολη. Αγνότερες εκκλησιαστικά εποχές τότε, απ’ ότι τώρα.  

 

Δεν είναι λοιπόν τα ντουβάρια πάτερ μου. Εκτός εκκλησίας κανείς δεν μπορεί να σας βγάλει. Μόνο σας μόνο, μπορείτε να αποχωρήσετε.
 

Πως; Aν παραβείτε σε ικανό πλάτος και βάθος, το Ευαγγέλιο και την Αγία Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, φωταυγές μέρος της οποίας είναι οι Κανόνες των Συνόδων των Αγίων Πατέρων.  

 

«Ποίος όμως κλήρος ποία μερίς, τις γνησιότης προς την του Χριστού Εκκλησίαν τω συνηγόρω του ψεύδους; Εκκλησία "στύλος και εδραίωμα της αληθείας" εστιν... Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί». (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά) 

 

Βλέπετε πάτερ μου πως εκτός εκκλησίας βρίσκονται οι μη κατέχοντες την Αλήθεια. Και ας ιερουργούν μέσα στους Ιερούς Ναούς.  

 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, υπέστη τα πάνδεινα, από την εκκλησιαστική ηγεσία της εποχής του, όπως βέβαια και οι περισσότεροι Άγιοι της Εκκλησίας μας.
 

Για εικοσαετία ολόκληρη ο Άγιος, δέχθηκε πολλές συκοφαντίες, και όλη την λύσσα του αντιδίκου, από διαφόρους, αλλά κυρίως από τους ισταμένους εις «τύπον και τόπον Χριστού», τους «ορθόδοξους» αρχιερείς και πατριάρχες, οι οποίοι, όχι μόνον τον κατηγόρησαν και τον συκοφάντησαν, αλλά και εν ΣΥΝΟΔΩ τον αφόρισαν, τον αναθεμάτισαν, τον εδίωξαν και τον εξόρισαν! 

 

Και τότε φαντάζομαι υπήρχαν κληρικοί που θα τον συμβούλευαν να μην «βγει» εκτός εκκλησίας. 

Και η ρητορική ιδίου ύφους και τόνου συνεχίζει: «τι θα γίνουν τα πνευματικά μου παιδιά» 

 

Λέτε αν βρεθείτε εκτός εκκλησίας τι θα γίνουν τα πνευματικά σας παιδιά. Μα θα έχουν παρακαταθήκη το παράδειγμά σας, την ομολογία και μαρτυρία σας. Θα σας μακαρίζουν και θα σας μιμηθούν. 

«Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης,. ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» 

 

O Κύριος πάτερ μου θα τα φροντίζει. Η σωτηρία της ψυχής τους είναι στα χέρια Του και όχι στα δικά σας. 

 

Συμπληρωματικά σε ανταπάντηση σε σχόλια ιστολόγων, καταφέρεστε εναντίον ιστολογίων, κρίνοντάς τα και κατακρίνοντάς τα, για την «ανωνυμία» των διαχειριστών. Δεν ασχολείστε με τα γραφόμενα, αλλά με τα άγνωστα πρόσωπα των διαχειριστών. Θυμίζει αυτόν που δείχνει σε κάποιον κάτι και αυτός ο κάποιος, δεν κοιτά το δεικνυόμενο, αλλά το δάχτυλο που δείχνει.  

 

Όταν λέμε «γέροντας είπε» (από γεροντικά ή και το Λειμωνάριον το Παλαιόν) δεν ψάχνουμε να βρούμε ποιος γέροντας το είπε, αλλά ψάχνουμε το βάθος και την αλήθεια των λόγων του (σαφώς και δεν γίνεται βέβαια καμία σύγκριση γερόντων με ιστολόγους αλλά των φαινομένων - οι αλήθειες ειπώνονται και από ανώνυμους και από επώνυμους και από αγίους και από πέτρες - «λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19: 40) ) 

 

Τελειώνοντας πάτερ μου επαναφέρω στη μνήμη σας το μέγιστο παράδειγμα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. 

 

Το 379 ο άγιος Γρηγόριος με απόφαση της συνόδου της Αντιόχειας πήγε στη Κωνσταντινούπολη να στηρίξει τους Ορθοδόξους που κινδύνευσαν από την αίρεση του αρειανισμού. Πατριάρχης τότε ήταν ο Δημόφιλος, ο οποίος ήταν οπαδός του αρειανισμού. Δεν είχε όμως ο ίδιος καταδικασθεί μέχρι τότε από καμιά σύνοδο, όπως τώρα ο Αθηναγόρας, ο Δημήτριος και ο Βαρθολομαίος. 

 

Ο άγιος Γρηγόριος στη Κωνσταντινούπολη δεν είχε καμιά σχέση και «κοινωνία» με τον Πατριάρχη Δημόφιλο. Δεν «μνημόνευε» το όνομά του όταν λειτουργούσε στο ταπεινό και περιφρονημένο εκκλησάκι της αγίας Αναστασίας, γιατί όλους τους άλλους ναούς της Πόλης τους κατείχαν οι αρειανοί. Τότε μάλιστα είπε ο άγιος Γρηγόριος την ιστορική φράση: « Αυτοί έχουν τους οίκους, εμείς τον ΄Ενοικον»! 

 

Μετά από δύο χρόνια, το (381) συνήλθε η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία όχι μόνο δεν τιμώρησε ως σχισματικό τον άγιο Γρηγόριο, αλλά τον εξέλεξε και Πρόεδρο της.
Εν τέλει πάτερ μου προτιμάτε τους οίκους ή τον Ένοικον;  

Εντός οικουμενιστικών Ιερών Ναών με παπικά συλλείτουργα ή εντός της όντως Εκκλησίας;
«Ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της Πίστεως». (Αγ. Μάρκος ο Ευγενικός)  

 

"Έως θανάτου αγωνίσου υπέρ τής αληθείας, και Κύριος ο Θεός σου πολεμήσει υπέρ σού...'' (Σοφ. Σειράχ)
Ευλογείτε