Άλλη μια υπόθεση για τις πολικές αρκούδες που αποδεικνύεται λανθασμένη

21 Ιουνίου 2022, γράφει η Dr. Susan Crockford Διάβαστε το εδώ 

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος

 

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι περίπου 300 πολικές αρκούδες που ζουν στη ΝΑ Γροιλανδία (κάτω από τους 64 βαθμούς Β) είναι τόσο γενετικά διακριτές και γεωγραφικά απομονωμένες που χαρακτηρίζονται ως ένας μοναδικός υποπληθυσμός, προσθέτοντας έναν ακόμη στους 19 υποπληθυσμούς που περιγράφονται σήμερα από την Ειδική Ομάδα της IUCN για τις πολικές αρκούδες. 

 

Προηγουμένως, οι ερευνητές της πολικής αρκούδας υπέθεταν απλώς ότι όλες οι αρκούδες στην Ανατολική Γροιλανδία ανήκαν στον ίδιο υποπληθυσμό, αλλά δεν είχαν διεξαχθεί εργασίες πεδίου στην ακραία νότια περιοχή μέχρι το 2015-2017. Όταν συμπεριέλαβαν την περιοχή αυτή, έπεσαν θύμα μεγάλης έκπληξης: τώρα την χαρακτηρίζουν σημαντική για τη διατήρηση της πολικής αρκούδας (Laidre et al. 2022). 

 

Από μια νέα εργασία της Kristin Laidre και των συνεργατών της που δημοσιεύεται σήμερα στο περιοδικό Science, ο παρακάτω χάρτης δείχνει αυτόν τον νεοπροσδιορισμένο πληθυσμό με κόκκινο χρώμα στη ΝΑ Γροιλανδία (νότια των 64 μοιρών Β), η οποία είναι γνωστή ως ακτή του βασιλιά Φρειδερίκου VI: 

 

-- Ιστορικό
 

Προφανώς οι λίγες αρκούδες που βρέθηκαν στο νοτιοδυτικό άκρο της Γροιλανδίας, κοντά στον πρώην σκανδιναβικό "ανατολικό οικισμό" (σκούρο μπλε στον παραπάνω χάρτη) δεν ανήκουν σε αυτόν τον νέο υποπληθυσμό, πράγμα που σημαίνει ότι τα πρόσφατα προβλήματα στο ΝΔ άκρο της Γροιλανδίας -συμπεριλαμβανομένου ενός αλόγου που σκοτώθηκε τον χειμώνα του 2016- δεν μπορούν να αποδοθούν σε μέλη αυτού του νέου υποπληθυσμού. 

 

Η δική μου εργασία σχετικά με τα αρχαία λείψανα πολικής αρκούδας δεν αποκάλυψε κανένα αρχαιολογικό δείγμα από την περιοχή αυτή (Crockford 2022). Υπάρχουν μόνο λίγες γνωστές αρχαίες τοποθεσίες των Ινουίτ στην περιοχή, κυρίως γύρω από το Timmiarmiit. 

 

Ο Δανός αξιωματικός του ναυτικού Wilhelm August Graah εξερεύνησε τη ΝΑ ακτή το 1828-30, αναζητώντας τον χαμένο ανατολικό οικισμό των Σκανδιναβών, και, αφού προσπέρασε την άκρη στο ακρωτήριο Farewell, περιέγραψε τους εξαφανισμένους πλέον Ινουίτ της ΝΑ Γροιλανδίας (Graah 1837). Το 1929, ονόμασε την περιοχή ακτή του βασιλιά Φρειδερίκου VI, αλλά δεν μπόρεσε να ταξιδέψει πέρα από την περιοχή του κόλπου Koge (βλ. χάρτη παραπάνω) λόγω του πυκνού πάγου. 

 

Επί του παρόντος, η μεγαλύτερη κοινότητα στη ΝΑ ακτή βρίσκεται βορειότερα, στο Tasiilaq, αλλά το βασίλειο των πολικών αρκούδων της ΝΑ Γροιλανδίας είναι προς το παρόν ακατοίκητο από τον άνθρωπο. Λίγοι κυνηγοί επιχειρούν τόσο μακριά στο νότο, έστω και προσωρινά. 

 

-- Ο Νέος Πληθυσμός 

 

Εικόνα: Thomas W. Johansen / NASA 

 

Αυτός ο νεοανακαλυφθείς πληθυσμός των αρκούδων της ΝΑ Γροιλανδίας χρησιμοποιεί προφανώς τα θαλάσσια μέτωπα των παγετώνων που τερματίζουν (συμπεριλαμβανομένων των καλυφθέντων κομματιών παγετώνων γλυκού νερού) που υπάρχουν σε βαθιά παράκτια φιόρδ ως πλατφόρμες για το κυνήγι των δακτυλιωτών φώκιων όταν εξαφανίζονται οι γρήγοροι πάγοι που βρίσκονται στην ξηρά. 

 

Όπως κάνουν και στο Svalbard, ορισμένες φώκιες με δακτυλίους χρησιμοποιούν τους βιότοπους με τα μέτωπα των παγετώνων καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, πιθανώς επειδή η παρουσία του πάγου δημιουργεί ανοδική ροή θρεπτικών συστατικών και, συνεπώς, ψάρια προς κατανάλωση (Hamilton et al. 2016, 2017). Με άλλα λόγια, οι δακτυλιωτές φώκιες και οι πολικές αρκούδες σε ολόκληρη την Αρκτική είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τα ενδιαιτήματα με μέτωπο παγετώνα όπου και αν εμφανίζονται, όπως έκαναν στη ΝΑ Γροιλανδία. 

 

Σύμφωνα με τους συγγραφείς: 

Οι αρκούδες της Νοτιοανατολικής Γροιλανδίας φαίνεται να έχουν προσαρμόσει τις μετακινήσεις τους στη συγκεκριμένη φυσική γεωγραφία της περιοχής. Το υψηλής ταχύτητας παράκτιο ρεύμα της Ανατολικής Γροιλανδίας (12) φέρνει εποχιακά μια στενή ζώνη πάγου χαμηλής συγκέντρωσης νότια των 64° Β και γύρω από το νότιο άκρο της Γροιλανδίας (εικόνες S8 έως S10) (13). 

 

Όλες οι εντοπισμένες αρκούδες της Νοτιοανατολικής Γροιλανδίας που βγήκαν από τα φιορδ (n = 11) πιάστηκαν στον πάγο παρασυρόμενο από αυτό το ρεύμα και μεταφέρθηκαν νότια προς το ακρωτήριο Farewell, παρασυρόμενες κατά μέσο όρο 189 χιλιόμετρα σε <2 εβδομάδες (εικ. S4). 

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα κολύμπησαν στην ακτή και περπάτησαν μέσω της στεριάς στο φιορδ της πατρίδας τους μέσα σε 1 έως 2 μήνες, γεγονός που αποδεικνύει υψηλή πιστότητα στην τοποθεσία. Οι αρκούδες στη Νοτιοανατολική Γροιλανδία πρέπει να παραμένουν εντός των φιόρδ, διαφορετικά κινδυνεύουν να εξαχθούν σε κατοικημένες από ανθρώπους περιοχές της Νότιας Γροιλανδίας ή στον Βόρειο Ατλαντικό. 

 

Lairdre et al. 2022:1333. 

 

Ο παραπάνω χάρτης από την εργασία του Laidre δείχνει τη γενετική διακριτότητα αυτού του υποπληθυσμού ("SEG"). Τα στοιχεία κάποιας μετανάστευσης από το βορρά δείχνουν ότι η ομάδα δεν είναι εντελώς απομονωμένη και οι συγγραφείς αναφέρουν ότι οι νέοι μετανάστες μαθαίνουν σύντομα να ζουν σε αυτό το περιβάλλον με το μέτωπο των παγετώνων (Laidre et al. 2022:1337). 

 

Ωστόσο, τα γενετικά δεδομένα υποδεικνύουν επίσης ότι ο υποπληθυσμός είναι ξεχωριστός μόνο για περίπου 200 χρόνια (189-264). Αυτό μου υποδηλώνει την πιθανότητα ότι ο παχύς πάγος γύρω στις 65 μοίρες Β που σταμάτησε την πορεία της Graah προς βορρά το 1829 που αναφέρθηκε παραπάνω μπορεί να ήταν ένα φαινόμενο δεκαετιών που παγίδευσε επίσης τις πολικές αρκούδες στη ΝΑ ακτή και τις κράτησε εντελώς χωριστές από τις αρκούδες της ΒΑ Γροιλανδίας μέχρι πολύ πρόσφατα. 

 

Οι συγγραφείς δεν το ανέφεραν αυτό ως πιθανότητα: στην πραγματικότητα, δεν έδωσαν καμία απολύτως εξήγηση για το γιατί οι πληθυσμοί διαχωρίστηκαν πριν από περίπου 200 χρόνια ή δεν σχολίασαν γιατί τέτοιες διακριτές γενετικές υπογραφές θα ήταν εμφανείς μετά από ένα τόσο σύντομο εξελικτικό διάστημα. 

 

Βέβαια, οι συγγραφείς προτείνουν ότι αυτός ο νέος υποπληθυσμός -αν και απαρατήρητος από αυτούς για δεκαετίες, ενώ επιβιώνει εύκολα σε μια περίοδο χωρίς πάγο παρόμοια με τις συνθήκες που προβλέπονται για την Υψηλή Αρκτική στα τέλη της δεκαετίας του 2100- πρέπει να διατηρηθεί για να προστατευθεί η γενετική ποικιλομορφία του είδους (Peacock 2022). Με άλλα λόγια, το βλέπουν κυρίως ως ευπρόσδεκτη πρόσθετη πίεση για την προστασία των πολικών αρκούδων από την υπερθέρμανση του πλανήτη. 

 

Ο Peacock καταλήγει [δική μου έντονη γραφή]: 

Δεν είναι σαφές αν η Συμφωνία [Διεθνής Συμφωνία του 1973 για την προστασία της πολικής αρκούδας], η οποία ήταν τόσο επιτυχής στην επαναφορά των παγκόσμιων πληθυσμών από την υπεραλίευση, θα αποτελέσει επαρκή μηχανισμό για την προστασία των πολικών αρκούδων ενόψει της μείωσης των ενδιαιτημάτων λόγω της κλιματικής αλλαγής. 

 

Ο πληθυσμός της νοτιοανατολικής Γροιλανδίας είναι μια μικρή, γενετικά ξεχωριστή ομάδα αρκούδων με ξεχωριστή οικολογία. Στη διατήρηση αυτού του πληθυσμού πολικών αρκούδων, βρίσκουμε μια ρητή δοκιμή της σύγχρονης επιρροής της διεθνούς συμφωνίας για τη διατήρηση των πολικών αρκούδων που έχει ισχύ μισού αιώνα. 

 

Peacock 2022: 1268 

 

Εκτιμώ ειλικρινά την αναγνώριση από τη Lily Peacock ότι ο αριθμός των πολικών αρκούδων έχει πράγματι αυξηθεί από τη δεκαετία του 1960, καθώς έχω δεχτεί κριτική για την επισήμανσή του (Crockford 2017, 2019- Crockford and Geist 2018). Αφήνοντας στην άκρη όλη την άσκοπη χειροδικία για επικείμενη καταστροφή που βασίζεται σε απίθανα κλιματικά μοντέλα, η ύπαρξη αυτού του νέου υποπληθυσμού είναι ενδιαφέρουσα αλλά δύσκολα αλλάζει το παιχνίδι. 

 

Σε δύο εργασίες και αρκετά δελτία Τύπου, δεν γίνεται καμία αναφορά στο γεγονός ότι οι πολικές αρκούδες γενικά ήταν αρκετά έξυπνες και ευέλικτες ώστε να έχουν επιβιώσει σε αρκετές θερμές μεσοπαγετώδεις περιόδους που ήταν θερμότερες από τις σημερινές (Cronin κ.ά. 2014- Cronin και Cronin 2015) ή ότι πολλές αρκούδες του Svalbard μετακινήθηκαν πρόσφατα στον θαλάσσιο πάγο ή στη Γη Franz Josef όταν ο θαλάσσιος πάγος στη δυτική ακτή του αρχιπελάγους έγινε σπάνιος (Aars κ.ά. 2017- Andersen κ.ά. 2012- Crockford 2019). 

 

-- Το Συμπέρασμα Είναι ότι: 

 

Είμαι εντάξει με 20 υποπληθυσμούς πολικών αρκούδων και είμαι ικανοποιημένη που η προσθήκη της ΝΑ Γροιλανδίας στο μείγμα, ξεχωριστά από τη ΒΑ Γροιλανδία, είναι το σωστό. Είμαι ενθουσιασμένη που βλέπω αποδείξεις ότι ο βιότοπος μπροστά από τους παγετώνες μπορεί να υποστηρίξει έναν μικρό πληθυσμό πολικής αρκούδας ακόμη και χωρίς θερινό θαλάσσιο πάγο. 

 

Ας δούμε τώρα την εκτίμηση του μεγέθους του πληθυσμού για όλη την Ανατολική Γροιλανδία που περιμέναμε να δούμε για περισσότερα από δέκα χρόνια (Laidre et al. 2012). 

 

Υπάρχουν μόνο περίπου 600 αρκούδες (όπως έλεγε μια εκτίμηση του PBGS) ή περίπου 2.000 (η σφαιρική εκτίμηση που χρησιμοποιήθηκε από την αξιολόγηση του Κόκκινου Καταλόγου του 2015);

Ή μήπως υπάρχουν ακόμη περισσότερες;
 

Δείτε περισσότερα εδώ: polarbearscience
----------------- 

 

Δικτυογραφία:
another assumption about polar bears proven false | Principia Scientific Intl.
https://principia-scientific.com/another-assumption-about-polar-bears-proven-false/