Κομματική καμαρίλα

Η αποθέωση της κομματικής «καμαρίλας» αλλά και των συν αυτής συναλλαχθέντων συνιστά μία ορισμένη κατηγορία πολιτών, οι οποίοι ανήκουν εις μία διεφθαρμένη ιδιαίτερη φατρία, ήτοι αυτής των ορκισμένων ιδιοτελών κομματανθρώπων, οι οποίοι αποτελούν τη θρυαλλίδα διά πολλές σκέψεις, αλλά εν ταυτώ και τη γενεσιουργό αιτία διά την επισώρευση σωρείας διαχρονικών δεινών εις τον τόπο μας.

 

Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*

 

Η διαιώνιση της λοιμικής «νόσου» της στυγνής κομματοκρατίας ερείδεται εις το γεγονός ότι ένιοι εκ των συμπολιτών μας συναλλάσσονται αναξιοκρατικά και κατ’ εξακολούθηση με ένα σύστημα προς χάριν εξυπηρετήσεως αμιγώς του ατομικού τους οφέλους, θυσιάζοντες ευθαρσώς το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον, νομιμοποιώντας ούτως εις το διηνεκές το ερριζωμένο κατεστημένο της εκασταχού διεφθαρμένης εξουσίας. 

 

Η ετεροκίνητη και ξενόδουλη κοινοβουλευτική ελίτ εντέλλεται εκ των άνωθεν και έξωθεν της ημεδαπής διευθυντήρια ακριβώς διά να μετασχηματίσει την πατρίδα μας εις μία μορφή «εταιρικής αποικίας» ίνα την εκμεταλλεύεται επιβουλευόμενη την άγνοια και τον ενδοτισμό των αδαών πολιτών, οι οποίοι ως αγεληδόν σκεπτόμενοι, στερούμενοι πλήρους συγκροτημένης σκέψεως και οξυμμένης κρίσεως, άγονται και φέρονται εκ της παρελκυστικής ρητορικής των έμμισθων ακροβολισμένων φερεφώνων του συστήματος, τα οποία ασελγούν εις τη συνείδησή τους διά υποσχέσεων διαφόρων κομματικών εξυπηρετήσεων, ούτως ώστε οι ίδιοι να παραμείνουν εις την εξουσία εις το διηνεκές. 

 

Γόρδιος δεσμός 

 

Η υφιστάμενη αυτή σχέση διαπλοκής δημιουργεί γόρδιους δεσμούς των συναλλασσόμενων πολιτών με τα κόμματα συγκροτώντας την τρόπον τινά πελατειακή βάση, διά της οποίας το ούτως ή άλλως έξωθεν κηδεμονευόμενο κράτος να διαμοιράζεται δημόσια ωφελήματα, μετά τους ημετέρους, προκειμένου τουλάχιστον αναίμακτα να παραμένουν εσαεί εις την εξουσία, εκτελώντας υποτελώς τις εντολές των υπερεθνικών ιθυνόντων των, προς τη μεθοδευμένη άλωση του εθνικού συμφέροντος. 

 

Η Ελλάς εκποιήθηκε εκ της εποχής των αλλεπάλληλων Μνημονίων με τη συνεχόμενη πτωχοποίηση, η οποία εξικνείται άχρι σήμερον με αδίστακτη βεβαιότητα εκ παραλλήλου και με την εκστρατεία της βιομηχανίας των πλειστηριασμών. Μολαταύτα, οι ίδιοι οι ξενόδουλοι πολιτικοί τους οποίους ο πολίτης ψηφίζει, καίτοι αποτελούν τους ηθικούς αυτουργούς διά την κατάπτωσή του, τον περιφρονούν ιταμώς, διαμηνύοντας ότι το μείζον δημογραφικό θα επιλυθεί διά της εγκατάστασης των πολύφερνων μεταναστών. 

 

Εν όψει αυτής της επέλασης της νέας τάξης πραγμάτων, το έθνος αποδομείται, η ταυτότητα καταλύεται, τα ιδιαίτερα ιστορικά χαρακτηριστικά της εθνικής ιδιοπροσωπίας παραχαράσσονται δημιουργώντας πολωτικά αντανακλαστικά ανθελληνικής μανίας και φανατισμού προς την πνευματικά ευνουχισμένη μάζα. Το μίσος προς τον Ελληνισμό αποτυπώνεται από τη συκοφάντηση του έθνους εκ των υψηλά ιστάμενων θεσμικών παραγόντων αλλά και από τη γηθοσύνης κατάφαση της γείτονος χώρας, ήτοι της Τουρκίας, να προσβάλλει τα όσια και ιερά της πατρίδας, της θρησκείας και εν γένει της διαχρονικά αναλλοίωτης ταυτότητάς μας, και οι δοτοί πολιτικοί να καθίστανται διαπρύσιοι κήρυκες ήττας, ενδοτισμού και αφελληνισμού. 

 

*Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

 

πηγή