Το όπλο και η «χάρη» του

Αριστερά ο δολοφόνος και δεξιά το θύμα

 

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

 

Η κατοχή όπλου δεν σε «ανεβάζει» κοινωνικά, δεν σου προσδίδει «κύρος», δεν σε κάνει πιο «άντρα», δεν σε κάνει «μάγκα».

 

Και μόνο η γνώση ότι το κατέχεις σου δημιουργεί κίνητρο για να το χρησιμοποιήσεις σε πρώτη ευκαιρία για να αποδείξεις τη «παλικαριά» σου.  

 

Στη πρώτη παρεξήγηση δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, το μυαλό σου παίρνει «ανάποδες», τραβάς το όπλο και ρίχνεις.  

 

Τις συνέπειες όμως τις σκέφτεσαι μετά και κατόπιν εορτής.  

Το πρώτο που σκέφτεσαι είναι να τρέξεις με τη γλώσσα έξω σαν γραβάτα για να βρεις λαγούμι να κρυφτείς σαν το λαγό για να γλυτώσεις. Από ποιόν;; από τον εαυτό σου;; από τον Νόμο;; από τους συγγενείς του σπιτικού που έκλεισες;;; Από όλους αυτούς;;;
Αυτό ήθελες;; να δημιουργήσεις χήρες και ορφανά;;;  

 

Δεν σκέφτεσαι ότι αφαιρώντας μια ζωή βυθίζεις στο πένθος τουλάχιστον μία οικογένεια, δημιουργείς προϋποθέσεις αντεκδίκησης, βάζοντας σε κίνδυνο την οικογένεια σου και τον εαυτό σου στα κάγκελα;;
 

Αυτό είναι που θες;;; Έτσι έγινες παλικαράς;;; Ικανοποιήθηκες με το κατόρθωμα σου;;;
Τρέχα τώρα να βρεις δικηγόρους και βουλευτάδες για να σε βολέψουν, να πέσουν πάνω τους τα σόγια σου να παρακαλάνε να σου βρουν ελαφρυντικά του «πρότερου έντιμου βίου» και του «βρασμού ψυχικής ορμής».  

 

Με όλα αυτά που έκανες δεν «ανέβηκες» κοινωνικά, δεν απόκτησες «κύρος» δεν έγινες πιο «άντρας» δεν έγινες «μάγκας».
Απλά, αποδείχτηκες ΗΛΙΘΙΟΣ.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ.
Αυτός είσαι.

πηγή