Η ορθολογική συζήτηση μπορεί να είναι σεβαστή αν μένουμε στα γεγονότα

8 Ιουνίου 2022 από την Mike Donio - Διαβάστε το εδώ 

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος 

 

Ένας αντίλογος στον James Lyons-Weiler από τον Mike Donio και τον Dr. Tom Cowan 

 

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του ο James Lyons-Weiler, κάλεσε τους μη επιστήμονες που αμφισβήτησαν την αντίκρουση του ισχυρισμού του Dr. Bryan Ardis ότι οι ενέσεις COVID-19 περιέχουν δηλητήριο φιδιού. Ο ίδιος απευθύνει έκκληση για ορθολογική συζήτηση με σεβασμό, όχι για προσωπικές επιθέσεις. 

 

Ας μπούμε λοιπόν στο ψητό. Αποτελεί πρόβλημα ή έλλειψη σεβασμού η συμμετοχή στο είδος της ορθολογικής συζήτησης που περιγράφει; Όχι, αν μείνετε στα γεγονότα και αποφύγετε τις προσωπικές επιθέσεις. Όποιος επιτίθεται είτε στον Lyons-Weiler είτε στον Ardis και όχι στα γεγονότα, το μόνο που κάνει είναι να βλάπτει το δικό του επιχείρημα. Τούτου λεχθέντος, είναι σημαντικό όταν συζητάτε για τα γεγονότα να είστε ξεκάθαροι σχετικά με τους ισχυρισμούς των άλλων και τα στοιχεία που υπάρχουν για να υποστηρίξετε τους δικούς σας ισχυρισμούς. Αυτό που επιδιώκουμε να κάνουμε είναι να παράσχουμε διευκρινίσεις και αντεπιχειρήματα σε ορισμένους από τους ισχυρισμούς και τα λεγόμενα αποδεικτικά στοιχεία που ο Lyons-Weiler είπε ότι παρείχε σχετικά με τους ιούς. Έτσι, ναι, η αμφισβήτηση και η ορθολογική συζήτηση είναι καλή για την επιστήμη - και τόσο οι επιστήμονες όσο και οι μη επιστήμονες μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτήν - αλλά ας βεβαιωθούμε ότι είμαστε σαφείς ως προς τα γεγονότα. Πάνω απ' όλα, ο στόχος πρέπει πάντα να είναι να φτάνουμε στην αλήθεια. 

 

Στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να ματαιώσει τις επιθέσεις όσων δεν πιστεύουν ότι έχει αποδειχθεί η ύπαρξη ιών, αναφέρει μια αδύνατη απαίτηση που προφανώς του έχουν θέσει: "Θα πρέπει να αποδείξετε ότι ο ιός δεν υπάρχει". Στη συνέχεια αναφέρει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί μια αρνητική απάντηση, και θα συμφωνήσουμε με αυτό. Ωστόσο, η πρόκληση δεν είναι να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχουν, αλλά ότι υπάρχουν. Αυτό το "θετικό" μπορεί και πρέπει να αποδειχθεί, και είναι ακριβώς αυτό για το οποίο δεν υπάρχουν αποδείξεις. Αν δεν αποδείξετε ότι έχετε το ιϊκό σωματίδιο, το οποίο, στην προκειμένη περίπτωση, είναι η ανεξάρτητη μεταβλητή, τότε πώς μπορείτε να εξακριβώσετε οτιδήποτε σχετικά με τα φυσικά χαρακτηριστικά, τη σύνθεση ή τη λειτουργία του; 

 

Ένα συνηθισμένο επιχείρημα κατά της ύπαρξης των ιών είναι ότι τα αξιώματα του Koch δεν έχουν ποτέ ικανοποιηθεί πλήρως. Ο Lyons-Weiler ισχυρίζεται ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι εσφαλμένος και ότι έχει παρουσιάσει εκτεταμένες αποδείξεις γι' αυτό. Τι ακριβώς είναι λοιπόν τα αξιώματα του Koch; Πρόκειται για ένα σύνολο τεσσάρων προϋποθέσεων που ο Ρόμπερτ Κοχ, γερμανός γιατρός και μικροβιολόγος, δήλωσε ότι πρέπει να πληρούνται για να διαπιστωθεί ότι ένας συγκεκριμένος οργανισμός είναι η αιτία μιας συγκεκριμένης ασθένειας. Κατά τη γνώμη μου, καμία από αυτές δεν έχει εκπληρωθεί πλήρως για τις περισσότερες υποτιθέμενες ιογενείς ασθένειες. 

 

Το πρώτο αξίωμα αναφέρει ότι ο μικροοργανισμός πρέπει να βρίσκεται σε αφθονία μόνο σε οργανισμούς που πάσχουν από την ασθένεια, όπως περιγράφεται από ένα συγκεκριμένο σύνολο συμπτωμάτων, αλλά όχι σε υγιείς οργανισμούς. Αυτό το αξίωμα φαινόταν να έχει νόημα μέχρι που διαπιστώθηκε ότι τα ζώα που φαινόταν να είναι θετικά για μόλυνση δεν είχαν κανένα σύμπτωμα ή εξωτερική ασθένεια. Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα της ασυμπτωματικής εξάπλωσης, η οποία κατέρριψε αμέσως το πρώτο αξίωμα. Πώς θα μπορούσε να ισχύει το πρώτο αξίωμα αν το υποτιθέμενο παθογόνο δεν οδηγούσε σε ασθένεια σε κάθε εκτεθειμένο άτομο; Ακόμη και ο ίδιος ο Koch εγκατέλειψε την καθολική απαίτηση για την εκπλήρωση του πρώτου αξιώματος μετά την ανακάλυψη αυτού του φαινομένου. Η ιδέα της ασυμπτωματικής εξάπλωσης είναι, επομένως, εσφαλμένη. 

 

Το δεύτερο αξίωμα λέει ότι ο μικροοργανισμός πρέπει να απομονωθεί από έναν άρρωστο ασθενή και να καλλιεργηθεί σε καλλιέργεια. Είδαμε αρκετούς ανθρώπους καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 να αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι έχει απομονωθεί κάποιος ιός. Σε αυτή την περίπτωση, η απομόνωση θα έπρεπε να είναι ο διαχωρισμός του ιού από οτιδήποτε άλλο, γνωστός και ως καθαρισμός. Αποδεικνύεται ότι η λέξη απομόνωση δεν ορίζεται με αυτόν τον τρόπο από τους περισσότερους ιολόγους και αυτό οδηγεί σε μεγάλη σύγχυση. Πολλοί επιφανείς υποστηρικτές της θεωρίας των ιών παραδέχονται ότι ο καθαρισμός των ιϊκού σωματιδίου δεν είναι δυνατός είτε λόγω της ευθραυστότητας του ιού είτε λόγω έλλειψης επαρκών ποσοτήτων σε κάθε δείγμα ασθενούς. Φυσικά, αυτό εγείρει το ερώτημα πώς υποτίθεται ότι ο ιός μπορεί να αρρωστήσει ένα άτομο αν δεν βρίσκεται σε σημαντικές ποσότητες. Αυτό είναι μόνο το πρώτο μέρος του αξιώματος, και έχουμε κάνει κακή αρχή. 

 

Ο ιός, αφού απομονωθεί, πρέπει να καλλιεργηθεί, και βέβαια, είναι γνωστό ότι περισσότεροι από μερικούς ιούς είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να καλλιεργηθούν. Λοιπόν, αυτό φροντίζει λίγο πολύ για το δεύτερο αξίωμα, το οποίο πολλοί ιολόγοι συμφωνούν ότι πρέπει να ανασταλεί εξαιτίας αυτών των ευρημάτων. 

 

Περνάμε στο τρίτο αξίωμα. Ο απομονωμένος, καλλιεργημένος ιός πρέπει τώρα να εισαχθεί σε έναν υγιή οργανισμό και να αποδειχθεί ότι προκαλεί την ίδια ασθένεια ή το ίδιο σύνολο συμπτωμάτων με τον αρχικό οργανισμό από τον οποίο απομονώθηκε. Ωω, περιμένετε, προφανώς αυτό τροποποιήθηκε από "πρέπει" σε "θα έπρεπε" όταν ανακάλυψαν ότι δεν θα αρρώσταιναν όλοι οι οργανισμοί όταν εισάγονταν στον καλλιεργημένο ιό. Με αρκετούς υποτιθέμενους ιούς, δεν μπορείς να μολύνεις ούτε τα ζώα με την ανθρώπινη εκδοχή, οπότε χρειάζεσαι ένα ξεχωριστό στέλεχος για συγκεκριμένο είδος, και όταν εμβολιάζεις τα ζώα με αυτό, λαμβάνεις ένα σύνολο συμπτωμάτων που σε καμία περίπτωση δεν μιμούνται την αρχική ανθρώπινη ασθένεια. Επίσης, ορισμένα από τα ζωϊκά μοντέλα που χρησιμοποιούνται για τη μελέτη των ανθρώπινων ιών δεν έχουν καμία δυνατότητα μετάφρασης στον άνθρωπο, όπως είναι τα ενδογαμικά, γενετικά τροποποιημένα μοντέλα ποντικών. Αυτά τα προβλήματα με τα ζωϊκά μοντέλα και την αδυναμία αναπαραγωγής της ίδιας ή οποιασδήποτε ασθένειας είναι γνωστά στους ιολόγους. Ως εκ τούτου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις ότι τα αξιώματα του Koch δεν έχουν εκπληρωθεί για τους ιούς, και ο ίδιος ο Koch, καθώς και πολλοί επιφανείς ιολόγοι, συμφωνούν. 

 

Το ιδανικό πείραμα με το οποίο εκθέτετε ηθελημένα υγιή άτομα στον απομονωμένο ιό είναι ομολογουμένως δύσκολο από ηθικής άποψης. Ωστόσο, ο Lyons-Weiler ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να γίνει ή δεν έχει γίνει, οπότε απλώς υπεραμύνεται των υπόλοιπων δεδομένων που έχει παρουσιάσει ως γεγονός. Ίσως εκπλαγεί αν ανακαλύψει ότι αυτού του είδους τα πειράματα έχουν διεξαχθεί και παρέχουν ισχυρές γνώσεις σχετικά με την ύπαρξη και τη μετάδοση ή την έλλειψη αυτής των ιών. 

 

Ένα από τα πιο διάσημα είναι το πείραμα Rosenau κατά τη διάρκεια της πανδημίας γρίπης του 1918. Πρόκειται για μια σειρά πειραμάτων που διεξήχθησαν από την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ υπό τη διεύθυνση του Milton Rosenau το 1919. Επέλεξαν 100 εθελοντές που δεν είχαν προηγούμενο ιστορικό γρίπης και τους εμβολίασαν με διάφορα στελέχη του βακίλου Pfeiffer, ο οποίος αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν ο αιτιολογικός παράγοντας που ήταν υπεύθυνος για το ξέσπασμα της ασθένειας. Χορηγήθηκε με ψεκασμό και μπατονέτα στο λαιμό και ακόμη και στα μάτια. Κανένα από τα άτομα δεν αρρώστησε, οπότε τους εμβολίασαν με μείγματα οργανισμών που είχαν ληφθεί από ασθενείς με γρίπη. Έκαναν ακόμη και ενέσεις αίματος από άρρωστους ασθενείς. Τίποτα. Καμία απολύτως ασθένεια. Ως ύστατη προσπάθεια, επέλεξαν 10 από τους υγιείς εθελοντές και τους έβαλαν να έρθουν σε στενή επαφή με άρρωστους ασθενείς, όπου τους έδωσαν τα χέρια, μίλησαν και τους έβηξαν. Θέλετε να μαντέψετε τι συνέβη; Αν πείτε ότι κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε, θα έχετε δίκιο. Αυτό προβλημάτισε πολύ τον Rosenau, αλλά και πάλι ήταν μια από τις πιο ενδελεχείς προσπάθειες απόδειξης της μεταδοτικής ασθένειας και απέτυχε παταγωδώς. Έχουν διεξαχθεί και άλλες παρόμοιες μελέτες και καμία δεν απέδειξε με σαφήνεια τη μεταδοτικότητα οποιασδήποτε ασθένειας. 

 

Τέλος, ο Lyons-Weiler προτείνει ότι, αν ο SARS-CoV-2 δεν υπάρχει, χιλιάδες εργαστήρια παγκοσμίως θα έπρεπε να συντονίσουν τη δημιουργία επινοημένων αλληλουχιών που κωδικοποιούν το γονιδίωμα του SARS-CoV-2. Συνεχίζει να υπονοεί ότι επειδή το γονιδίωμα του SARS-CoV-2 ταιριάζει όμορφα δίπλα σε εκείνο του SARS-CoV-1 στο φυλογενετικό δέντρο, δεν μπορεί να είναι κατασκευασμένο. Πρώτον, παραπέμπει σε μια σελίδα στον ιστότοπο του NIH με τίτλο "NCBI SARS-CoV-2 Resources". Η σελίδα αυτή περιλαμβάνει το "SARS-CoV-2 Reference Resources", το οποίο παραπέμπει στην αλληλουχία αναφοράς του γονιδιώματος. Αποδεικνύεται ότι αυτή η αλληλουχία αναφοράς προέρχεται από τον πρώτο ασθενή που εντοπίστηκε στο Wuhan, γνωστό και ως Wuhan-Hu-1, και η ταυτοποίησή του περιγράφεται λεπτομερώς σε μια εργασία των Wu et al που δημοσιεύθηκε στο Nature το 2020. Αυτή η αλληλουχία ταυτοποιήθηκε από το πνευμονικό υγρό ενός και μόνο ασθενούς και σε καμία περίπτωση οι Wu et al δεν απομόνωσαν ποτέ ένα ιϊκό σωματίδιο για να προσδιορίσουν οριστικά ότι το γονιδίωμα προέρχεται από ιό. 

 

Επίσης, δεν πιστεύω ότι κάποιος υπονοεί ότι υπάρχει μια εξαιρετικά συντονισμένη προσπάθεια σε όλο τον κόσμο για τη σύνθεση των γονιδιωμάτων του SARS-CoV-2. Στην πραγματικότητα, θα έλεγα ότι είναι πιο πιθανό να μην είναι καθόλου συντονισμένη, δεδομένου ότι αυτό προσφέρεται για την ταυτοποίηση των υποτιθέμενων παραλλαγών. Η έλλειψη συντονισμού επιτρέπει την εμφάνιση της μετάλλαξης και της γενετικής παρέκκλισης στην αλληλουχία. 

 

Τι γίνεται με τα φυλογενετικά δέντρα; Ένα φυλογενετικό δέντρο είναι ένα διάγραμμα που υποτίθεται ότι δείχνει τις σχέσεις μεταξύ διαφορετικών ειδών με βάση τη σύγκριση των φυσικών και γενετικών χαρακτηριστικών τους, στην προκειμένη περίπτωση των γονιδιωμάτων των ιών. Έτσι, ο ισχυρισμός είναι ότι τα γονιδιώματα των ιών SARS-CoV-1 και SARS-CoV-2 είναι τόσο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους ώστε να βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο σε ένα φυλογενετικό δέντρο. Ωστόσο, μόλις σημειώσαμε ότι το πρώτο γονιδίωμα που ταυτοποιήθηκε, το γονιδίωμα αναφοράς του NIH, προήλθε από έναν μόνο ασθενή και η ιϊκή προέλευσή του δεν επαληθεύτηκε. 

 

Το γονιδίωμα δημιουργήθηκε από δεκάδες εκατομμύρια προϊόντα αλληλουχίας 150 ζευγών βάσεων που συναρμολογήθηκαν εκ νέου σε αλληλουχίες. Ακόμη και τότε περίπου 1 εκατομμύριο αλληλουχίες συγκρίθηκαν ειδικά με προηγουμένως αναγνωρισμένους παθογόνους παράγοντες, δηλαδή ιούς, βακτήρια κ.λπ. Ήταν μια εξαιρετικά προκατειλημμένη αναζήτηση, η οποία έδειξε ότι δύο από τις μεγαλύτερες αλληλουχίες ταίριαζαν στενά με το γονιδίωμα ενός κορονοϊού που μοιάζει με νυχτερίδα. Η ομολογία ήταν περίπου 90 τοις εκατό. Αυτό σημαίνει ότι το 10 τοις εκατό δεν ταίριαζε, και αυτό δεν είναι ασήμαντο όταν πρόκειται για ένα γονιδίωμα περίπου 30.000 ζευγών βάσεων. Επίσης, υπήρχαν πολλές άλλες αλληλουχίες διαφόρων μεγεθών με παρόμοια ή υψηλότερη ομολογία με άλλες γνωστές αλληλουχίες. Χωρίς την απομόνωση ενός ιού για να γνωρίζετε ότι το γονιδίωμα προέρχεται από αυτόν, πώς μπορείτε να διαχωρίσετε τα ιϊκά από τα ενδογενή ανθρώπινα νουκλεϊκά οξέα από τα ενδογενή μικροβιακά νουκλεϊκά οξέα ή οτιδήποτε άλλο; Είναι πιθανό ότι το αρχικό γονιδίωμα του SARS-CoV-1 ταυτοποιήθηκε με τον ίδιο περίπου τρόπο, οπότε οποιαδήποτε σχέση μεταξύ των δύο είναι άκρως συμπτωματική και βασίζεται σε προκατειλημμένες προσεγγίσεις. Επομένως, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να παρέχει η σχέση ή η εγγύτητα σε ένα φυλογενετικό δέντρο αποδείξεις για την ύπαρξη ενός ιού. 

 

Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα, αλλά, αν πρόκειται να συμμετάσχουμε σε μια λογική συζήτηση, τότε αυτή πρέπει να γίνεται με σεβασμό. Είναι πολύ εύκολο όταν διακυβεύονται τόσα πολλά να πέσουμε σε ευθεία κριτική, αλλά πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι μένουμε μακριά από προσωπικές επιθέσεις. Οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από το επιστημονικό υπόβαθρο, μπορεί να ενδυναμωθεί ώστε να έχει μια αντικειμενική άποψη για αυτά τα ζητήματα. Αν ο στόχος είναι η αλήθεια, τότε προτιμάται η μεγαλύτερη εμπλοκή μιας ποικιλίας ανθρώπων με διαφορετικές απόψεις. Τελικά, είναι τα στοιχεία που έχουν σημασία, όχι απλώς η πίστη, και αν οι ιοί είναι πραγματικοί, θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερα από αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξή τους. Καλούμε σε ανοικτή εξέταση και συζήτηση όλων των αποδείξεων για τους ιούς από όλους εκείνους που ενδιαφέρονται για την αλήθεια. 

 

Η λογική, ορθολογική σκέψη και η επιστημονική διαδικασία εξαρτώνται από τη σαφήνεια της σκέψης και την αυστηρή εξέταση κάθε παραδοχής. Αυτά λείπουν πολύ από τη σημερινή επιστημονική κοινότητα. Για παράδειγμα, όπως περιγράψαμε, δεν είναι λογικό, ορθολογικό ή επιστημονικό να υποστηρίζεται ότι ένα φυλογενετικό δέντρο από γονιδιώματα που εχουν κατασκευαστεί in silico (δηλαδή στον υπολογιστή) αποδεικνύει την ύπαρξη ενός ιού, όταν το γονιδίωμα προέλευσης δεν προήλθε από έναν καθαρισμένο, απομονωμένο ιό, όπως αναγνωρίστηκε από τον συγγραφέα αυτού του γονιδιώματος προέλευσης. Ούτε είναι λογικό, ορθολογικό ή επιστημονικό να ισχυρίζεται κανείς ότι κομμάτια ενός οργανισμού (π.χ. η "πρωτεΐνη ακίδα", το γονιδίωμα κ.λπ.) αποδεικνύουν την ύπαρξη του οργανισμού, εάν ο ακέραιος οργανισμός δεν έχει ποτέ βρεθεί, απομονωθεί και καθαριστεί. Ορθολογικοί, λογικοί άνθρωποι δεν θα έκαναν ποτέ το λάθος να ισχυριστούν ότι ένα τμήμα μιας οπλής προέρχεται από έναν μονόκερο, αν δεν είχαν αποδείξει πρώτα την ύπαρξη του μονόκερου. 

 

Οι ιολόγοι φαίνεται να έχουν ξεχάσει ή να έχουν επιλέξει να αγνοήσουν αυτές τις βασικές αρχές της ορθολογικής, λογικής σκέψης. Τελικά, αυτό οδηγεί σε συμπεράσματα και ενέργειες που δεν είναι συμπονετικές. Αν πιστεύετε σε φανταστικούς, νοσογόνους ιούς, είτε είναι κατασκευασμένοι, είτε φυσικοί, είτε δημιουργημένοι στο εργαστήριο, τελικά θα αρχίσετε να κλειδώνετε ανθρώπους στα σπίτια τους, να τους αναγκάζετε να φορούν άχρηστες μάσκες, να τους κάνετε ενέσεις με τοξικές ουσίες και τελικά να καταστρέφετε τις ζωές εκατομμυρίων επί εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό είναι το αντίθετο της συμπόνιας. Έχουν ονομάσει την αντίληψη ότι αόρατα σωματίδια προκαλούν έναν ανείπωτο αριθμό ασθενειών ανθρώπων και ζώων "θεωρία των ιών". Αυτή η θεωρία είναι λανθασμένη και βρίσκεται στη ρίζα μιας παρανόησης που απειλεί να καταστρέψει τις ζωές μας. Ήρθε η ώρα να εξαφανιστεί. 

 

Το να περπατάτε με τόλμη στην αλήθεια είναι μια επικίνδυνη υπόθεση στις μέρες μας.
Σε περίπτωση που μας λογοκρίνουν ή μας απαγορεύσουν, εδώ μπορείτε να βρείτε το Still in the Storm και τον Mike Donio:

 

----------------- 

 

Δικτυογραφία:
Rational Debate Can Be Respectful If We Stick to The Facts
https://stillinthestorm.substack.com/p/rational-debate-can-be-respectful