ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ

ΟΙ ΚΙΜΒΡΟΓΕΝΕΙΣ ΣΙΚΑΜΒΡΟΙ, ΧΗΡΟΥΣΚΟΙ ΚΑΙ ΧΑΖΑΡΟΙ

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης 

 

Δεν είναι στην πρόθεση μου να κατηγορήσω συλλήβδην τον Γερμανικό λαό σαν εγκληματκό και βάρβαρο- παρότι είμαι θύμα του- διότι κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο και φασιστικό. Όμως κάθε λαός κρατάει από κάποιες γενεαλογικές ρίζες και αυτές είναι ενδεικτικές για γεγονότα που επαναλαμβάνονται διαχρονικά στον ιστορικό του βίο. Θαρρείς ότι ξυπνάει κάποιο θηρίο από τα παλιά. 

 

Οι Κιμβροτεύτονες 

 

Οι Κιμβροτεύτονες είναι προϊόν γενετικής μίξης των άγριων και βάρβαρων Κιμμερίων με τα Τευτονικά φύλα. 

 

Ορμώμενοι από τις κύριες εστίες εγκαταστάσεώς τους εις την Δανία και βορειοκεντρική Γερμανία, οι Κιμβροτεύτονες άρχισαν ήδη από τον 1ο αιώνα π.Χ. να αναμιγνύονται με κάποιους από τους γειτονικούς τους Γερμανικούς λαούς, όπως είχαν πράξει και οι υποχθόνιοι Πρωτοκιμμέριοι εις την Σκυθία. Οι μείξεις αυτές γίνονταν κυρίως δια της εμφυτεύσεως του ερπετικού γόνου, εις τις ηγεμονικές τάξεις των Γερμανικών λαών, δηλαδή εις τα βασιλικά, αριστοκρατικά και ιερατικά γένη, δια των οποίων οι δρακογόνοι έλεγχαν τους βαρβαρικούς όχλους. Οι λαοί που εμίχθησαν με τους Κιμβροτεύτονες εντοπίζονται δια συνδυασμένων ιστορικών, γλωσσικών και γεωγραφικών στοιχείων. Οι πρώτοι Γερμανικοί λαοί που είχαν σχηματοποιηθεί και συνδεθεί με τους Κιμβροτεύτονες, από τα μέσα τουλάχιστον του 1ο αιώνα π.Χ., ήσαν οι Σίκαμβροι και οι Χηρούσκοι. 

 

Οι Σίκαμβροι (ή Σίγκαμβροι ή Σούγκαμβροι) ήταν Γερμανικός λαός, τους οποίους ανέφερε δια πρώτη φορά περί το μέσο του 1ου μ.Χ. αιώνος ο Ιούλιος Καίσαρ, ως «Sugambri», εις το έργο του Γαλατικός Πόλεμος (6ο βιβλίο). Η ομοιότης των ονομάτων Σίκαμβροι-Κίμβροι δηλώνει κάποια σχέση μεταξύ τους, ότι δηλαδή οι Σίκαμβροι είχαν μειχθεί με τους Κίμβρους, χωρίς όμως να γίνουν απόλυτως Κίμβροι και δια τούτο δεν είναι απολύτως ίδιες οι εθνικές ονομασίες τους. 

 

Εις τους Σικάμβρους αναφέρεται και ο Στράβων, περιγράφων ότι, κατοικούσαν εις την δεξιά πλευρά του ποταμού Ρήνου και πλησίον της Βορείου θαλάσσης: «Είναι δε τα μέν πρώτα μέρη αυτής της χώρας τα προς τον Ρήνο…οι υπόλοιποι είναι ολίγοι και μέρος των Σουγάμβρων....πρός δέ τον ωκεανό (είναι) οι Σούγαμβροι». (Γεωγραφικά, Ζ.1.3.) 

 

Επίσης, ο Στράβων αναφέρει δια τους πολέμους των Σικάμβρων μαζί με άλλους Γερμανικούς λαούς, κατά των Ρωμαίων:
«Τα έθνη αυτά κατέστησαν γνώριμα, πολεμώντας προς τους Ρωμαίους… Άρχισαν δε τον πόλεμο οι πλησίον του Ρήνου κατοικούντες Σούγαμβροι, έχοντες ηγεμόνα τον Μέλωνα». (Γεωγραφικά, Ζ.1.4.) 

 

Επίσης, ο Στράβων αναφέρει: «Των δέ Γερμανών, όπως είπα, οι μέν προσάρκτιοι (βόρειοι) κατοικούν παρά τον ωκεανό. Είναι δέ γνωστό ότι, αρχίζοντας από των εκβολών του Ρήνου φθάνουν μέχρι του Άλβιος. Τούτων δε είναι γνωριμότατοι οι Σούγαμβροι και οι Κίμβροι». (Γεωγραφικά, Ζ.2.4.). Πιθανώς το ότι, οι Σούγαμβροι και οι Κίμβροι, κατά την εποχή του Στράβωνα, ήσαν τα πιο γνωστά Γερμανικά έθνη, δηλώνει κάποια σχέση μεταξύ τους, ότι δηλαδή γνωρίζοντας κανείς έναν εκ των δύο λαών, εύκολα γνώριζε και τον άλλο ως στενό συγγενή του. 

 

Και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος αναφέρει δια τους Σικάμβρους: «Κατέχουν δέ τα μέρη της Γερμανίας παρά τον Ρήνο ποταμό, αρχίζοντας από των άρκτων οι μικροί Βρούκτεροι και οι Σύγαμβροι….» (Γεωγραφία,2.11) 

 

Netherlands=Κάτω Χώρες 

 

Εκ των ανωτέρω αναφορών συμπεραίνεται ότι, οι Σίκαμβροι κατοικούσαν εις την σημερινή Ολλανδία. Ούτως, ήσαν γείτονες των εις το νότιο Βέλγιο κατοικούντων, απογόνων των Κιμβροτευτόνων Αδουατουκών και είναι πολύ πιθανόν ότι, ανεμίχθησαν και με αυτούς. Επίσης, υπό των ιδίων των Ολλανδούς, αλλά και διεθνώς, η χώρα τους ονομάζεται Netherlands=Κάτω Χώρες, ονομασία που προέκυψε κατά την σύνηθη άποψη, επειδή το υψόμετρο της πεδινής Ολλανδίας είναι κάτωθεν της στάθμης της Βορείου θαλάσσης. Όμως, η ρίζα nether προέρχεται εκ των Ελληνικών λέξεων: νέρθε, νέρθεν=κάτω, υποκάτω, εις τον κάτω κόσμο και τα παράγωγά της νέρτερος, νερτέριος= ο υποκάτω, κατώτερος, υποχθόνιος, καταχθόνιος εκ των οποίων και νέρτεροι=νεκροί, δηλαδή οι εντός του Άδη ευρισκόμενοι, ενώ και τα υποχθόνια Τάρταρα αποκαλούνταν και νέρτερα.

 

Επομένως, η ονομασία Netherlands σημαίνει και «υποχθόνιες χώρες», δηλώνοντας ότι, εις την χώρα αυτή κατοικούν από την αρχαία εποχή λαοί υποχθονίου προελεύσεως, δηλαδή οι Κιμβρογενείς Σίκαμβροι, από τους οποίους κατάγεται μεγάλο μέρος των συγχρόνων Ολλανδών και Βέλγων. Επίσης, θρυλείται ότι οι Κάτω Χώρες ενδέχεται να είχαν στοές και πύλες προς τον υποχθόνιο κόσμο, από τις οποίες έφθασαν ευκόλως εις την περιοχή οι υποχθόνιοι Κίμβροι, πέραν των επιχθονίων μετακινήσεών τους, το οποίο θεωρώ απίθανο.

 

Το Έθνος των Φράγκων και οι Θρύλοι του 

 

Τον 4ο μ.Χ αιώνα οι Σίκαμβροι μαζί με άλλους Γερμανικούς λαούς σχημάτισαν το έθνος των Φράγκων, καθώς ενσωματώθησαν εις τους καλουμένους Σαλίους Φράγκους. Εκ των Σικάμβρων-Σαλίων Φράγκων προήλθε η Φραγκική βασιλική δυναστεία των Μεροβιγγείων, με γενάρχη τον Μεροβαίο, ο οποίος έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. και έχει πολύ περίεργη καταγωγή. Το Φραγκικό χρονικό του Φρέντεγκαρ (3.9.) αναφέρει ότι, ενώ η μητέρα του ήταν ήδη έγκυος, από τον Φράγκο βασιλέα Κλόδιο, καθώς μία ημέρα κολυμπούσε εις τον ωκεανό, της επιτέθηκε και την βίασε ένα υδρόβιο όν, που περιγράφεται ως «Ένα τέρας του Ποσειδώνος όμοιο με Κουϊνόταυρο (Quinotauro)». Αυτό το αλλόκοτο υδρόβιο όν θεωρείται ότι, ήταν εις το άνω τμήμα του σώματός του ταύρος, ενώ το κάτω τμήμα του σώματός του ήταν ερπετοειδές και είχε την ικανότητα μεταμορφώσεως. (απεικόνισή του υπάρχει εις την ιστοσελίδα http://www.stumbleupon.com/demo/?review ... ovech.html).

 

O συνδυασμός ταύρου και ερπετού ίσως να δηλώνει την παρουσία ερπετοειδών εις την Ταυρική χερσόνησο, δηλαδή την Κριμαία που ήταν κέντρο του κράτους των Πρωτοκιμμερίων. Πάντως, κατά την αναφορά αυτή ένα μικτό, αμφίβιο και ερπετοειδές όν εμφύτευσε τον γόνο του εις μία Σίκαμβρη γυναίκα «αριστοκρατικής καταγωγής» και ούτως δημιούργησε την δρακογόνο Μεροβίγγεια βασιλική δυναστεία, κατά την πάγια τακτική των δρακογόνων να δημιουργούν δρακογόνους ηγεμονικούς οίκους ως μέσο κυριαρχίας των μαζών. Η Μεροβίγγειος δυναστεία βασίλευσε εις τους Φράγκους μέχρι και το 754 και πολλοί αριστοκρατικοί και βασιλικοί οίκοι θεωρούνται απόγονοί της και δια τούτο έχει πρωτεύουσα σημασία εις την θεωρία του Κώδικος Ντα Βίντσι (Ηγουμενείο της Σιών, άγιο αίμα και Γκράαλ, Μαρία Μαγδαληνή κ.λ.π.). 

 

Ο Γερμανικός λαός των Χηρούσκων έγινε δια πρώτη φορά γνωστός κατά τους Γαλατικούς πολέμους του Ιουλίου Καίσαρος, ο οποίος τους αναφέρει εις το έργο του Γαλατικός Πόλεμος (6ο βιβλίο), περιγράφων γεγονότα του 53 π.Χ. 

 

Ο Στράβων αναφέρει δια τους Χηρούσκους: «Άλλα δέ υποδεέστερα Γερμανικά έθνη είναι οι Χηρούσκοι και οι Χάττοι και οι Γαμαβρίουοι και οι Χαττουάριοι» (Γεωγραφικά 1.3.) 

 

Και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος αναφέρει δια τους Χηρούσκους: «υπό δέ τους Σιλίγγες (είναι) οι Καλούκωνες εκατέρωθεν του Άλβιος ποταμού, υπό τους οποίους οι Χαιρουσκοί» (Γεωγραφία,2.11).¨ 

 

Εκ των ανωτέρω αναφορών συμπεραίνεται ότι, οι Χηρούσκοι κατοικούσαν εις την βορειοκεντρική Γερμανία, μεταξύ των ποταμών Βέζερ και Έλβα, δηλαδή ακριβώς εις την περιοχή της μετέπειτα ονομασθείσας Σαξονίας. Τον 4ο αιώνα μ.Χ. δεν υπήρχαν πλέον ως χωριστός λαός καθώς είχαν ενσωματωθεί εις τους Σάξονες, όντας ένας εκ των κυρίων πυρήνων τους. Όπως θα αποδειχθεί κατωτέρω οι Σάξονες ήσαν άμεσοι συγγενείς των Κίμβρωτευτόνων και επομένως το ίδιο και οι Χηρούσκοι. Οι Χηρούσκοι εμίχθησαν κυρίως με τους Τεύτονες που κατοικούσαν και αυτοί εις την ίδια περιοχή και δια τούτο εγγύς του σημερινού Όσναμπρουκ της Κάτω Σαξονίας, υπήρχε ο Τευτοβούργιος δρυμός, που κυριολεκτικώς σημαίνει ο δρυμός της πόλεως των Τευτόνων. 

 

Οι Χηρούσκοι πολέμησαν λυσσωδώς τους Ρωμαίους από τα τέλη του 1ου π.Χ. αιώνος και τις αρχές του 1ου μ.Χ. αιώνος, καθώς οι Ρωμαίοι προσπάθησαν να υποτάξουν τους μεταξύ Ρήνου και Έλβα Γερμανικούς λαούς. Αρχικά οι Ρωμαίοι πέτυχαν να κυριαρχήσουν εις την περιοχή μεταξύ των ποταμών Ρήνου και Έλβα, αλλά τον Σεπτέμβριο του 9 μ.Χ. υπέστησαν συντριπτική ήττα εις την μάχη του Τευτοβουργίου δρυμού. Τρεις Ρωμαϊκές λεγεώνες υπό την ηγεσία του Κουιντιλλίου Βάρου εξοντώθησαν ολοσχερώς δια ενέδρας από τους Χηρούς κους και τους συμμάχους τους Σικάμβρους, Χάττους, Χαύκους, Βρουκτέρους και Μαρσούς, των οποίων ηγείτο ο Χηρούσκος Αρμίνιος. Ο Στράβων αναφέρει σχετικά: «Προς τους οποίους η μέν απιστία ήταν μέγα όφελος, οι δέ πιστευθέντες κατέβλαψαν τα μέγιστα, όπως οι Χηρούσκοι και οι υπήκοοι τούτων, παρά των οποίων με παρασπονδία απωλέσθησαν εξ ενέδρας τρία τάγματα Ρωμαίων μετά του στρατηγού Ουάρου Κουιντιλλίου» (Γεωγραφικά, 1.4). 

 

Βάρβαρα Κιμβροτευτονικά έθιμα.

 

Μετά την μάχη, όσοι Ρωμαίοι αιχμάλωτοι δεν επωλήθησαν ως σκλάβοι ή δεν αντηλλάγησαν με λύτρα, έπεσαν θύματα φρικτών βασανιστηρίων και σφαγών, κατά τα πάγια Κιμβροτευτονικά έθιμα. 

 

Ο Τάκιτος (Χρονικά, 1.61) αναφέρει: «Εις τα παρακείμενα άλση ήσαν οι βαρβαρικοί βωμοί, όπου είχαν θυσιάσει τους χιλιάρχους και τους εκατοντάρχους πρώτης τάξεως». 

 

Ο Άννιος Φλώρος (Επιτομή Τίτου Λιβίου, 2.30) αναφέρει: «Ποτέ δεν υπήρξε σκληροτέρα σφαγή από αυτή που έγινε εις τα έλη και τα δάση, ποτέ δεν επεβλήθησαν πιο ανυπόφορες προσβολές από τους βαρβάρους, ιδίως αυτές που έγιναν εις τους νομικούς λειτουργούς. Εβγαλαν τα μάτια μερικών και εις άλλους έκοψαν τα χέρια. Ενός εξ αυτών του έραψαν το στόμα, αφού πρώτα του έκοψαν την γλώσσα, την οποία κράτησε εις το χέρι του ένας βάρβαρος, αναφωνών: Επιτέλους οχιά, έπαυσες να συρίζεις». 

 

Οι Χάζαροι ή Χαζάροι ήταν ένας ημινομαδικός τουρκικός λαός με μία ομοσπονδία από φυλές που μιλούσαν τουρκικές γλώσσες που στα τέλη του 6ου αιώνα εδραίωσαν μία μεγάλη εμπορική αυτοκρατορία ευρισκόμενοι πάνω σε μία από τις σημαντικότερες εμπορικές αρτηρίες μεταξύ Βόρειας Ευρώπης και Νοτιοδυτικής Ασίας. Η Χαζαρία κυριάρχησε στο δυτικό τμήμα του Δρόμου του Μεταξιού και έπαιξε βασικό εμπορικό ρόλο ως σταυροδρόμι μεταξύ Κίνας, Μέσης Ανατολής και Ευρωπαϊκής Ρωσίας. Επί τρεις περίπου αιώνες (650-965) οι Χάζαροι κυριαρχούσαν στη μεγάλη περιοχή που εκτείνεται από τις στέπες του Βόλγα και του Ντον, μέχρι την ανατολική Κριμαία και το βόρειο Καύκασο. Αρκετοί μετακινήθηκαν προς Κεντρική Ευρώπη. Βρίσκονταν συγκεντρωμένοι δυτικά και βόρεια της Κασπίας Θάλασσας, κυρίως στο βόρειο Καύκασο και την ευρασιατική στέπα. Πέραν της αδιαμφισβήτητης τουρκικής καταγωγής τους, η ακριβής προέλευσή τους δεν είναι ακόμα εξακριβωμένη. Κατά την πιθανότερη εκδοχή, προήλθαν από την ανάμειξη κάποιων τουρκομογγολικών φύλων με απομεινάρια των Ούννων και τοπικά φύλα της ΒΔ Κασπίας. Το όνομά τους προέρχεται από την αρχαία τουρκική ρίζα «qaz-» (καζ), που σημαίνει «περιπλανώμαι». 

 

Η Χαζαρία λειτούργησε επί μακρόν ως ουδέτερο κράτος μεταξύ αφενός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αφετέρου τόσο των νομάδων των βόρειων στεπών, όσο και της Αυτοκρατορίας των Ομεϋαδών, αφού λειτούργησε πρωτύτερα ως εντολοδόχος του Βυζαντίου κατά της περσικής Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών. Η συμμαχία διαλύθηκε γύρω στα 900 μ.Χ., καθώς οι Βυζαντινοί άρχισαν να ενθαρρύνουν τους Αλανούς να επιτεθούν στη Χαζαρία και να αδυνατίσουν τις θέσεις της στην Κριμαία και τον Καύκασο, επιδιώκοντας να πετύχουν συμμαχία με την ανερχόμενη δύναμη των Ρως στα βόρεια της Χαζαρίας, που φιλοδοξούσε να τους προσηλυτίσει στο Χριστιανισμό. Μεταξύ 965 και 969 ο ηγεμόνας των Ρως του Κιέβου Σβιατοσλάβος Α΄ κατέλαβε την πρωτεύουσα Ατίλ και κατέλυσε το κράτος των Χαζάρων. 

 

Το χαγανάτο των Χαζάρων ήταν πολύγλωσσο και πολυεθνικό. Το μητρικό τους θρήσκευμα ήταν ο Τενγκρισμός όπως και των Βόρειων Καυκάσιων Ούννων και άλλων τουρκικών φυλών. Το πολυεθνικό ευρύ κοινό του χαγανάτου φαίνεται πως ήταν ένα μωσαϊκό παγανιστών, τενγκριστών, ιουδαϊστών, χριστιανών και μουσουλμάνων. Ωστόσο, ίσως η κυβερνώσα αριστοκρατία μεταστράφηκε στον Ιουδαϊσμό περί τον 8ο αιώνα για ασαφή αίτια. Μια σύγχρονη θεωρία, ότι ο πυρήνας των Ασκεναζιτών Εβραίων προέκυψε από μια υποθετική διασπορά Χαζάρων Εβραίων, αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από ορισμένους μελετητές και ερευνητές, αλλά υποστηρίζεται από άλλους. 

 

Οι Λαοί της Στέπας και Κεντρικής Ασίας 

 

Όπως σαφώς επισημαίνει και ο Τάκιτος, η φρικτή σφαγή των Ρωμαίων αιχμαλώτων, πέραν του κορεσμού των αιμοδιψών ενστίκτων των βαρβάρων, είχε τελετουργικό, ανθρωποθυσιαστικό χαρακτήρα, ως προσφορά αίματος προς τους σκοτεινούς «θεούς» των βαρβάρων. Τα φρικτά βασανιστήρια των θυμάτων είχαν ως στόχο τον παρατεταμένο πόνο, τρόμο και νεκρική αγωνία των θυμάτων, διότι οι «θεοί-δράκοντες» ενισχύονται και «τρέφονται ψυχικά» από τέτοια αρνητικά αισθήματα των ανθρώπων. Πάντως, αυτή η φρικτή τελετή, εις την οποία συμμετείχαν οι Χηρούσκοι και οι Σίκαμβροι, είναι άλλη μία απόδειξη δια την δρακογόνο, Κιμβροτευτονική καταγωγή τους. 

 

Οι Λαοί της Στέπας και της Κεντρικής Ασίας, όπως τα Τουρκομογγολικά και Γερμανικά φύλα δεν πέρασαν από πολιτιστική διεργασία. Αυτά άλλαξαν μεν τα εξωτερικά τους γνωρίσματα αλλά εσωτερικά έμειναν βάρβαροι, άγριοι, ύπουλοι, κακούργοι , συνωμοτικοί και απολίτιστοι και αδυνατούν να συμβιώσουν με τους γείτονες τους σε αρμονία διότι έχουν σαν μέθοδο την διαρπαγή και τη λεηλασία. 

 

(Πληροφορίες άντλησα από τη μελέτη του κ. Λέντζου Παναγιώτη «ΟΙ ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΙ ΚΙΜΜΕΡΙΟΙ ΚΙΜΒΡΟΙ ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ» και από άλλες πηγές)
 

Αμφικτύων
4/6/ 22
 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε. α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
http://amphiktyon.org