Τους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ θα ηττηθούν στον νέο Ψυχρό Πόλεμο τον οποίο προκάλεσαν εξηγεί με βαρυσήμαντη παρέμβασή του στο Project Syndicate ο νομπελίστας οικονομολόγος Joseph Stiglitz.
Όπως επισημαίνει ο νομπελίστας, οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν εμπλακεί σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο – αυτή τη φορά με τις Κίνα και Ρωσία… από κοινού.
Ωστόσο, η προσπάθειά τους να παρουσιάσουν την τρέχουσα αντιπαράθεση ως μια πόλωση μεταξύ ενός κόσμου δικαίου και δημοκρατίας εναντίον ενός κόσμου αυταρχισμού ενώ φλερτάρουν συστηματικά με ηγέτες που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, δεν πετυχαίνει.
Η υποκρισία τους, λέει ο Joseph Stiglitz, ένα πράγμα δείχνει: ότι αυτό το οποίο διακυβεύεται είναι η παγκόσμια ηγεμονία, και όχι οι αξίες.
«Για δύο δεκαετίες μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, οι ΗΠΑ ήταν σαφώς νούμερο ένα.
Μετά ήρθαν καταστροφικά άστοχοι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008, η ανισότητα, η πανδημία και άλλες κρίσεις που φαινόταν να αμφισβητούν την ανωτερότητα του οικονομικού μοντέλου της Αμερικής.
Επιπλέον, μεταξύ τις εκλογές που ανέδειξαν τον πρόεδρο Biden, πληθαίνουν τα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ορισμένες πτυχές της αμερικανικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής έχουν γίνει βαθιά παθογενείς.
«Το νέο μέτωπο»
Φυσικά, η Αμερική δεν θέλει να εκθρονιστεί.
Αλλά είναι απλώς αναπόφευκτο ότι η Κίνα θα την ξεπεράσει οικονομικά, ανεξάρτητα από τον επίσημο δείκτη που χρησιμοποιεί κάποιος.
Αλλά είναι απλώς αναπόφευκτο ότι η Κίνα θα την ξεπεράσει οικονομικά, ανεξάρτητα από τον επίσημο δείκτη που χρησιμοποιεί κάποιος.
Ο πληθυσμός της είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος, ενώ η οικονομία της αναπτύσσεται τρεις φορές πιο γρήγορα εδώ και πολλά χρόνια (πράγματι, ξεπέρασε ήδη τις ΗΠΑ σε όρους ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης το 2015).
Και παρότι η Χώρα του Δράκου δεν έχει κάνει κάτι για να θεωρηθεί στρατηγική απειλή για την Αμερική, «τα σημάδια είναι γραμμένα στον τοίχο».
Όπως επισημαίνει ο νομπελίστας, στην Ουάσιγκτον, υπάρχει μια διακομματική συναίνεση ότι η Κίνα θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή και ότι το λιγότερο που πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ για να μετριάσουν τον κίνδυνο είναι να σταματήσουν να τη βοηθούν.
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, απαιτείται προληπτική δράση, ακόμη και αν αυτό σημαίνει παραβίαση των κανόνων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Αυτό το μέτωπο στον νέο ψυχρό πόλεμο άνοιξε πολύ πριν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία. Αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν προειδοποιήσει έκτοτε ότι ο πόλεμος δεν πρέπει να αποσπάσει την προσοχή από την πραγματική μακροπρόθεσμη απειλή: την Κίνα.
Δεδομένου ότι η οικονομία της Ρωσίας έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με την Ισπανία, η συνεργασία της με την Κίνα δεν φαίνεται να έχει οικονομική σημασία (αν και η προθυμία της να συμμετάσχει σε ανατρεπτικές δραστηριότητες σε όλο τον κόσμο θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμη για τον νότιο γείτονά της).
Μια χώρα σε «πόλεμο» χρειάζεται στρατηγική, και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να κερδίσουν μόνες τους στη νέα «μάχη» μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων – χρειάζονται φίλους.
Φυσικοί σύμμαχοί της είναι η Ευρώπη και οι άλλες ανεπτυγμένες δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο.
Αλλά ο Trump έκανε ό,τι μπορούσε για να αποξενώσει αυτές τις χώρες και οι Ρεπουμπλικάνοι –που εξακολουθούν να του ανήκουν εξ ολοκλήρου– έχουν δώσει πολλούς λόγους για να αμφισβητηθεί αν οι ΗΠΑ είναι αξιόπιστος εταίρος.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ πρέπει επίσης να κερδίσουν τις καρδιές και τα μυαλά δισεκατομμυρίων ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες και τις αναδυόμενες αγορές – όχι μόνο για να έχουν αριθμούς με το μέρος τους, αλλά και για να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε κρίσιμους πόρους.
Αναζητώντας την εύνοια, οι ΗΠΑ θα πρέπει να καλύψουν πολύ χαμένο έδαφος.
Η μακρά ιστορία της στην εκμετάλλευση άλλων χωρών δεν βοηθά, ούτε και ο βαθιά ριζωμένος ρατσισμός που εδρεύει στη χώρα, λέει ο Stiglitz, υπενθυμίζοντας:
«Πρόσφατα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ συνέβαλαν στο παγκόσμιο «εμβολιαστικό απαρτχάιντ», με τις πλούσιες χώρες να παίρνουν τα εμβόλια που χρειάζονταν ενώ οι άνθρωποι στις φτωχότερες χώρες αφέθηκαν στη μοίρα τους.
Εν τω μεταξύ, οι νέοι αντίπαλοι της Αμερικής έχουν κάνει τα εμβόλιά τους άμεσα διαθέσιμα σε άλλους με ή χαμηλότερο κόστος, ενώ βοηθούν τις χώρες να αναπτύξουν τις δικές τους εγκαταστάσεις παραγωγής εμβολίων.
Xάσμα αξιοπιστίας…
Το χάσμα αξιοπιστίας είναι ακόμη μεγαλύτερο όταν πρόκειται για την κλιματική αλλαγή, η οποία επηρεάζει δυσανάλογα εκείνους στον Παγκόσμιο Νότο που έχουν τη μικρότερη ικανότητα να αντεπεξέλθουν.
Ενώ οι μεγάλες αναδυόμενες αγορές έχουν γίνει οι κορυφαίες πηγές εκπομπών αερίων θερμοκηπίου σήμερα, οι σωρευτικές εκπομπές στις ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι οι μεγαλύτερες με διαφορά.
Οι ανεπτυγμένες χώρες συνεχίζουν να τους προσθέτουν και, το χειρότερο, δεν έχουν καν εκπληρώσει τις πενιχρές υποσχέσεις τους να βοηθήσουν τις φτωχές χώρες να διαχειριστούν τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης που προκάλεσε ο πλούσιος κόσμος.
Αντίθετα, οι τράπεζες των ΗΠΑ συμβάλλουν στις επικείμενες κρίσεις χρέους σε πολλές χώρες, αποκαλύπτοντας συχνά μια άθλια αδιαφορία για τα δεινά που προκύπτουν.
Η Ευρώπη και η Αμερική διαπρέπουν στο να δίνουν διαλέξεις σε άλλους για το τι είναι ηθικά σωστό και οικονομικά λογικό.
Αλλά το μήνυμα που συνήθως περνάει είναι «κάνε αυτό που λέω, όχι αυτό που κάνω».
«Η Αμερική δεν μπορεί πλέον να έχει καμία αξίωση σε ηθικό επίπεδο, ούτε έχει την αξιοπιστία να παρέχει συμβουλές.
Ταυτόχρονα, η Κίνα έχει διαπρέψει όχι στο να δίνει διαλέξεις αλλά στο να αναπτύσσει στις φτωχές χώρες με σκληρές υποδομές» καταλήγει ο Joseph Stiglitz.
το είδαμε ΕΔΩ
...κακό ...αμέρικα...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έδωσε ...φούλ ἐμβόλια...
στήν φτωχολογιά τοῦ πλανήτη...
...