…του Αρείου το απύλωτον στόμα (2).

Γράφει ο Αριστείδης Δασκαλάκης

 

(περί λιβελοπράγμωνος και εμμονικού δικαιοφύλακος και ψάλτου, σε ήχο Πλάγιο του Δευτέρου)  

 

Αυτή τη φορά (καθότι στο άρθρο «…του Αρείου το απύλωτον στόμα..(περί Κυθήρων)» δεν ξεκινώ με έκπληξη) μένω έκπληκτος, ενεός μπροστά στο νέο κείμενο του κυρίου Ανδριόπουλου (ΠΑ).  

 

Η έκπληξη αφορά δύο σημεία του κειμένου. 

 

Α) Η θεολογικά αλλά και ορθολογικά ανέρειστη απαίτηση του γράφοντος απ’ τον επίσκοπο, να αποκηρύξει τα γραφόμενα υπέρ αυτού, αλλά και τα κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη, ενός ανώνυμου αρθρογράφου.  

 

Β) Η θεολογικά αλλά και νομικά ανεδαφική έμμεση απειλή κατά του ανωνύμου αρθρογράφου. 

 

Επίσης στη δευτερολογία του σχετικά με την απάντησή μου στο «Φαισαίε τυφλέ…» του ΠΑ, δεν ασχολείται με καμία αναφορά μου στα επιχειρήματά που παρέθεσα στις λοιδωρίες του (δεν βόλευε), αλλά με αυτό που πραγματικά εξυπηρετεί την ρητορική αυτή της διαιρέσεως και της συκοφαντίας και είναι η διαπίστωση ότι 

 

Γ) «Μάλλον έχει ελάχιστο έρεισμα στο ποίμνιό του… Ό,τι γράφει, στην πραγματικότητα αποκαλύπτει με ποιους έχει σχέση ο Κυθήρων Σεραφείμ. Πάντως όχι με την Εκκλησία της Ελλάδος, στην οποία ανήκει. Το μόνο άξιο σχολιασμού είναι αυτό που γράφει ο κ. Δασκαλάκης για σας, για τους ντόπιους, που αποτελείτε το ποίμνιο του Κυθήρων Σεραφείμ: «Λυπηρό δε, που δεν διαπίστωσα κυθηραϊκές φωνές προστασίας του επισκόπου, πλην ελαχίστων. Αντί να αντιδράσουν σαν μια γροθιά οι πιστοί της επισκοπής καθότι ο επίσκοπός τους έχει στοχοποιηθεί από σκοτεινά κέντρα, τηρούν σιγή ιχθύος»… Τέλος, δεν είδα κανένα ενθουσιασμό από τους ντόπιους για το …ευφάνταστο «θαύμα» που «αποκάλυψε» ο κληρικός της Μητροπόλεως Παύλος Καλλίκας (16.4.2022). Ευτυχώς που οι Άγιοι είναι ζωντανοί και δεν έχουν ανάγκη από γλαφυρούς κληρικούς, γεμάτους φτηνό διδακτισμό, για να υπάρξουν ανάμεσά μας.» 

 

Α) Ας φανταστούμε έναν επίσκοπο όλη μέρα να διαβάζει άρθρα, να παρακολουθεί τηλεόραση και ραδιόφωνο και να απαντά στα ερωτήματα του καθενός, να αναγκάζεται να αποκρούει τις ύβρεις και τις συκοφαντίες κάθε αυτόκλητου «εκδικητή» και να σύρεται σε διάλογο και αντιγνωμίες με τον κάθε λαϊκό, έστω κι αν είναι «αρχοντικής» καταγωγής, να άγεται και να φέρεται παρασυρόμενος και κατευθυνόμενος από τρίτους . 

 

Πότε θα ποιμάνει ποίμνιο. Πότε θα προσευχηθεί. Πότε θα ιερουργήσει.  

 

Εάν ήταν στο χέρι μου θα ρωτούσα τον κάθε λαϊκό, τον κάθε προκαθήμενο , τον επίσκοπο Κυθήρων να μου πει αν αποκηρύττει τους Πατέρες της εκκλησίας, τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, τον Μέγα Βασίλειο, τον Ιερό Χρυσόστομο, τον Άγιο Παϊσιο, τον άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη και πλείστους άλλους αγίους που μίλησαν κατά των αιρέσεων, του οικουμενισμού και της πανθρησκείας κ.ο.κ. Αν θεωρούν πως δρουν κι εργάζονται το λόγο του Ευαγγελίου, αν τιμούν αξίως και όχι αναξίως τον επισκοπικό θρόνο, αν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα που δεν ενεργεί τίποτα άλλο παρά την αλλοτρίωση της πίστης. Την πτώση του οχυρού για μπουν μέσα οι εργάτες του σκότους και να οδηγήσουν ψυχές στην απώλεια. Και ο επίσκοπος Κυθήρων, φαντάζομαι χωρίς φανφάρες και πυροτεχνήματα, θα απαντούσε «ο Θεός γιγνώσκει». 

 

Β) Διαβάζοντας το άρθρο του «Πορφυρίτη» δεν διαπιστώνω ότι έχει κάτι το επιλήψιμο ώστε να κινηθεί και να ενεργήσει η υπηρεσία ηλεκτρονικού εγκλήματος, προς αποκάλυψη του ονοματεπωνύμου του αρθρογράφου (μυρίζω μπλόφα).  

 

Απεναντίας διαπιστώνω ότι ο αυτόκλητος προστάτης των «αδικούμενων», εμμέσως συκοφαντεί τον αρθρογράφο ότι διαπράττει ποινικό αδίκημα, πράγμα που σπιλώνει την υπόληψη του ανωνύμου, που σίγουρα για κάποιους είναι επώνυμος.  

 

Στηρίζεται σε εδάφια όπως  

 

«ὁ «Βαρθολομαῖος ὁ Διάλογος», βλασφημᾶ λόγῳ καί ἔργῳ τόν Ἰησοῦ Χριστό, σχίζει τήν Ἐκκλησία Του, διαλέγεται συμπροσευχόμενος μέ ὅλους τούς αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί πατάσσει ὅσους ὀρθοδόξους ἀντιστέκονται». Και ο ΠΑ συνεχίζει να καλεί και να εγκαλεί: «Σας καλώ – και σας παρακαλώ – να αποκηρύξετε τώρα το αναίσχυντο αυτό ανώνυμο κείμενο στο σύνολό του. Αν δεν το κάνετε, μας αφήνετε χώρο να πιστέψουμε ότι το επιδοκιμάζετε, αν δεν το έχετε υποκινήσει, πράγμα που δεν θέλω να πιστέψω…Το επ’ εμοί έχω κινήσει την διαδικασία αποκάλυψης του ανώνυμου «Πορφυρίτη», μέσω της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος.» 

 

Νομίζω πως ο Οικουμενικός Πατριάρχης ο οποίος « βλασφημᾶ λόγῳ καί ἔργῳ τόν Ἰησοῦ Χριστό…» όπως λέει ο ανώνυμος αρθρογράφος, ποιεί μέγα εκκλησιαστικό και θεολογικό παράπτωμα. Όμως βάσει της Ελληνικής νομοθεσίας –αν δεν κάνω λάθος- η βλασφημία έχει αποποινικοποιηθεί. Οπότε ο ανώνυμος αρθρογράφος δεν ψέγει κάπου τον Οικουμενικό Πατριάρχη για παράβαση νομοθεσίας. Άρα που το ποινικά επιλήψιμο; 

 

Αν μπορείς να κατηγορείς τον Χριστό ελεύθερα κι ασύστολα, δεν δύναται κάποιος τρίτος να το επιβεβαιώσει;  

 

Επίσης ο ανώνυμος αρθρογράφος αναφέρει ότι τον τίτλο «Φαισαίε τυφλέ…», ο ΠΑ τον εμπνεύστηκε κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέφτη. Αν ένας λαϊκός, κι ας είναι «άρχων», μπορεί να χαρακτηρίζει επίσκοπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας με αυτό τον ποταπό χαρακτηρισμό, προσβάλλοντας και σύσσωμο το εκκλησίασμα –κι ας καταλήγει τα γραφόμενά του με το τυπικό «Με Σεβασμό»- και μάλιστα για θέματα που δεν άπτονται πίστεως και δόγματος αλλά ανυπακοής (πάντα για τον ΠΑ) σε αρχή εκκλησιαστική, πόσο μάλλον δεν μπορεί να ψέγει ένας δεύτερος λαϊκός τον «δικαιοφύλακα» για το ίδιο θέμα; Ποια ασυλία χαρακτηρισμών και κρίσεως διαθέτει ένας οφφικιάλιος που δεν την διαθέτει ένας επίσκοπος;  

 

Εν κατακλείδι δεν βλέπω κάτι επιλήψιμο που θα ελκύσει την περιέργεια της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. 

 

Ο σεβασμιότατος Κυθήρων σε κάθε επιστολή ή γραφόμενό του χρησιμοποιεί με αγάπη και ταπείνωση λόγο ήπιο και ενωτικό. Πολύ ηπιότερο των αγίων Πατέρων όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός «αλητήριους» και «καθάρματα» αποκάλεσε αιρετικούς και τα παρακολουθήματα αυτών, σε επιστολή του προς τον επίσκοπο Ευρίπου Θεοφάνη. Ο επίσκοπος Σεραφείμ όμως χρησιμοποιεί κατά κόρον, ηπιότερο φρασεολόγιο, χωρίς να προσδίδει τόνο ελεγκτικό στις επιστολές του.  

 

Απεναντίας αλίευσα στο διαδίκτυο ένα βδελυρό κείμενο του ΠΑ. Νομίζω πως ζέχνει και περιέχει εκφράσεις και χαρακτηρισμούς που κηλιδώνουν υπολήψεις επισκόπων, κεφαλών μητροπόλεων, με αυτή τη λάσπη να εκτοξεύεται και στο ποίμνιο των μητροπόλεων αυτών. Υπονοούμενα χυδαία, που όχι μόνο δεν παραπέμπουν σε Ορθοδοξία αλλά και σε καμιά χριστιανική αιρετική ομολογία.  

 

Επίσης βάλλεται και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και το Πηδάλιο.
Παραθέτω το σύνδεσμο καθότι ντρέπομαι να αναπαράξω τόσο χυδαίες εκφράσεις και σκέψεις (σύνδεσμος).  

 

«Φρίξον ήλιε, στέναξον γη» 

Αυτός ο κύριος, ο ΠΑ διδάσκει παιδιά. Πέρα απ’τη θεολογία που διδάσκει (τρέμω να σκεφτώ), καλείται να διδάξει αξίες, να διαπλάσει προσωπικότητες. 

 

Εάν πραγματικά δεν ειπώθηκαν αυτά ζητώ ταπεινά συγνώμη. Είναι χρέος για τον συντάκτη αυτών των βδελυρών εκφράσεων να τις αποκηρύξει μετανοών ή εν πάση περιπτώσει εάν δεν αληθεύουν να τις αρνηθεί. 

 

Άλλως, τίθεται ίσως (μάλλον θα συμβουλευτώ τους νομικούς μου συμβούλους για να μην αδικώ κανέναν) σημαντικό νομικό θέμα και παρεκτροπή.  

 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης που μοιράζει οφφίκια, γνωρίζει άραγε αυτές τις παρεκτροπές; To Υπουργείο Παιδείας; Οι γονείς;  

 

Γ) Η μη μετοχή του λαού στα εκκλησιαστικά θέματα είναι χαρακτηριστικό του νεοέλληνα. 

Όχι μόνο του λαού των Κυθήρων-Ᾱντικυθήρων. Είναι αδιάφορος ο νεοέλληνας σε θέματα που αφορούν την ψυχή του. Καταγίνεται μόνο σε ότι αφορά τσέπη, βόλεμα, ευζωία άντε επιβίωση υλική.  

Κι έτσι γίνεται εύκολος στόχος στους λυμεώνες της πίστεως. Στους σπορείς πλανών και κακοδοξιών.  

 

Επίσης ο ΠΑ, προσπαθεί να στρέψει τους πιστούς και αναγνώστες εφημερίδων της επισκοπής Κυθήρων, εναντίον του επισκόπου με τη διαπίστωση ότι «Μάλλον έχει ελάχιστο έρεισμα στο ποίμνιό του» καθώς και τον επίσκοπο αλλά και το ποίμνιο εναντίον του γράφοντος, που διαπιστώνει τελικά, ότι ο νεοέλλην είναι αδιάφορος σε θέματα πίστεως και όχι ειδικά οι Κυθηραίοι. Σπόροι διχασμού και αναστάτωσης με σκοπό την καλλιέργεια καρπών μίσους έναντι του επισκόπου. 

 

Επίσης ποιοι «Άγιοι είναι ζωντανοί και δεν έχουν ανάγκη από γλαφυρούς κληρικούς» αν όχι ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και όλοι οι νεοαγιοκαταταχθέντες άγιοι που μίλησαν ενάντια στην αίρεση, τις κακοδοξίες και τις πλάνες; Δεν βλέπω κάποια μίμηση και τιμή σε αυτούς τους αγίους από πολλούς προκαθήμενους της εκκλησίας αλλά και ψευδολόγους λαϊκούς έστω και «άρχοντες». 

 

Απεναντίας ύβρεις, βωμολοχίες, πομφόλυγες και προσβολές (βλέπε προηγούμενο σύνδεσμο).  

 

Ο Απ. Παύλος συνιστά: «Πᾶς λόγος σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω» (Ἐφεσ. 4, 29) και παρακάτω τονίζει: «Πᾶσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ' ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ» (Ἐφ, 4, 31). 

 

Αντί από το στόμα μας να εκφέρονται «κηρία μέλιτος λόγοι καλοί» είναι δυνατόν να εκστομίζεται η «παμμίαρη», ως την αποκαλεί ο Ιωάννης ο Σιναΐτης, βλασφημία; 

 

Ο κύριος ΠΑ είναι πασιφανές πως έχει στοχοποιήσει τον επίσκοπο Κυθήρων. Έχει κάνει επάγγελμα, χόμπι και καθημερινή ασχολία, τις προκλήσεις, τις λοιδωρίες, τις προσπάθειες παγίδευσής του. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τα ακριβή κίνητρα. Είναι βαλτός από διοικούντες την Εκκλησία; Δεν ξέρω. Ξεπληρώνει πατριαρχικά τροφεία; Δεν μπορώ μετά βεβαιότητος να αποφανθώ. Η δράση του και ο «ευγενής» λόγος του, αποτελούν αποκύημα φαντασίας; Είναι ψυχικός καταναγκασμός προς εκτόνωση κάποιων ιδεοληψιών; Δεν είμαι ειδικός. 

 

Σίγουρα πολλοί στην διοικούσα εκκλησία θα ήθελαν να «τσεκουρώσουν» το ξύλο που λέγεται επίσκοπος Κυθήρων. Και το προσπαθούν. Είναι δύσκολο, γιατί το ξύλο αντέχει. 

 

Γι΄αυτό στέλνουν το σαράκι να ροκανίσει σιγά –σιγά το ξύλο, να δημιουργήσει έριδες, να αφήσει εντυπώσεις, να κηλιδώσει ονόματα, να μπερδέψει το ποίμνιο και όταν η ώρα θα έρθει, τότε το «τσεκούρι» θα χτυπήσει.  

 

Ποια ψυχολογική ή διαλεκτική ανάλυση μπορεί να πετύχει τη βυθομέτρηση του μυστηρίου, των κινήτρων του διώκτη του επισκόπου; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. 

 

Τι ωθεί τον «άρχοντα του Θρόνου» να δρα ως αστυνομία σκέψης κι έκφρασης λόγου; Ως βιγλάτορας συμμόρφωσης, όχι με την Παράδοση της Εκκλησίας, αλλά με τις επιταγές των κακοδόξων;  

Ποιο εφαλτήριο προκαλεί αυτές τις διανοητικές εκτινάξεις και βυθίσεις;
Δεν μπορώ να αποφανθώ. Δεν είμαι σίγουρος για τον κύριο ΠΑ. Μέχρι προ ολίγων ημερών δεν τον γνώριζα καν. 

 

Αυτό όμως για το οποίο είμαι πια σίγουρος (για τον διώκτη), είναι πως θα βαδίσουμε πλέον μαζί το δύσβατο μονοπάτι. «Χέρι-χέρι». Κι όπου βγει. 

 

«Ει ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ' υμών»