.... Οταν ξέρεις ιστορία βρε παιδί μου φαίνεται....
Ευτυχώς την ίδια ιστορία ξέρουν και οι ανιστόρητοι αμερικάνοι.
Κι έτσι μπορείς να λες ότι σου κατέβει...
21 Μαΐου 2022
1 σχόλιο:
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.
Ο Σολωμός αγαπά και δοξάζει κάθε σημείο της πατρίδας του, ακόμη κι εκείνα που δεν έχουν την ομορφιά, που εύλογα θα συγκινούσε κάθε άνθρωπο. Κι είναι τελικά η μεγάλη αυτή αγάπη του ποιητή για την Ελλάδα που θα του διασφαλίσει το κάλεσμα της μητέρας πατρίδας να ψάλει την πολιορκία του Μεσολογγίου. Έτσι, σε αντίθεση με την αρχαία παράδοση που ήθελε τους ποιητές να ζητούν τη συνδρομή των μουσών για να ξεκινήσουν το τραγούδι τους -Όμηρος, Ησίοδος-, ο Σολωμός βρισκόμενος σε μια κατάσταση διαρκούς ενδιαφέροντος κι ανησυχίας για την πολύπαθη πατρίδα του, λαμβάνει το πρόσταγμα απ’ την ίδια την Πατρίδα ως αναγνώριση για την προσήλωσή του στον ιερό αγώνα της απελευθέρωσης με αυτοθυσία και δοξασμένο θάνατο ... ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΛΟΓΙΕΤΑΙ .. ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈργα και λόγια, στοχασμοί, -στέκομαι και κοιτάζω-
Λουλούδια μύρια, πούλουδα, που κρύβουν το χορτάρι,
Κι άσπρα, γαλάζια, κόκκινα καλούν χρυσό μελίσσι.
Εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο. –
Μες στα χαράματα συχνά, και μες στα μεσημέρια,
Και σα θολώσουν τα νερά, και τ’ άστρα σα πληθύνουν,
Ξάφνου σκιρτούν οι ακρογιαλιές, τα πέλαγα κι οι βράχοι.
«Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Άγγλου!
Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι·
Κι αλιά! σε λίγο ξέσκεπα τα λίγα στήθια μένουν·
Αθάνατη ‘σαι, που ποτέ, βροντή, δεν ησυχάζεις;»
Στην πλώρη, που σκιρτά, γυρτός, τούτα ‘π’ ο ξένος ναύτης.
Δειλιάζουν γύρου τα νησιά, παρακαλούν και κλαίνε,
Και με λιβάνια δέχεται και φώτα τον καημό τους
Ο σταυροθόλωτος ναός και το φτωχό ξωκλήσι.
Το μίσος όμως έβγαλε και κείνο τη φωνή του:
«Ψαρού, τ’ αγκίστρι π’ άφησες, αλλού να ρίξεις άμε.»
Μες στα χαράματα συχνά, και μες στα μεσημέρια,
Κι όταν θολώσουν τα νερά, κι όταν πληθύνουν τ’ άστρα,
Ξάφνου σκιρτούν οι ακρογιαλιές, τα πέλαγα κι οι βράχοι.
Γέρος μακριά, π’ απίθωσε στ’ αγκίστρι τη ζωή του,
Το πέταξε, τ’ αστόχησε, και περιτριγυρνώντας:
«Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Άγγλου!
Πέλαγο μέγ’, αλίμονον! βαρεί το καλυβάκι·
Σε λίγην ώρα ξέσκεπα τα λίγα στήθη μένουν
Αθάνατή ‘σαι, που, βροντή, ποτέ δεν ησυχάζεις;
Πανερημιά της γνώρας μου, θέλω μ’ εμέ να κλάψεις.»
ΚΑΙ ΕΠΕΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΕΣ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ... ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΗΡΩΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ .... ΜΕΧΡΙ ΕΣΧΑΤΩΝ .... Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ ...
ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΖΟΦΙΤΕΣ ΠΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΔΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΔΩΘΗΚΑΝ ... ΚΑΙ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΧΡΥΣΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΕΣ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ....ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΕΠΕΣΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ... ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Ο ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΩΝΤΑΣ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ... ΜΑΘΑΤΕ ΠΩΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ... ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ... ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΣΒΕΣΤΗ ΛΑΜΠΑΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ .... Η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΗ ΣΥΓΚΡΙΣΙΜΗ ....
ΑΑ