Απ’ όλα τα παράσημα που θα μαζέψεις αυτό να το φοράς πάντοτε, κυρία Σακελλαροπούλου. Για να βλέπουν όλοι οι άνθρωποι με μνήμη έναν κατακόκκινο λεκέ από αίμα πάνω στο λευκό κοστούμι σου. Είναι το παράσημο που φέρει το όνομα του «κτήνους», του βασιλιά Λεοπόλδου Β’ του Βελγίου. Του ανθρώπου που «πήρε» το Κονγκό ως προσωπική του αποικία και το μετέτρεψε σε κόλαση.
Το τάγμα του Λεοπόλδου, ο προσωπικός του στρατός από 20.000 μισθοφόρους, μαζί με τους μισθοφόρους που του παραχώρησαν οι εκπρόσωποι των εταιριών που εκμεταλλεύονταν το χαλκό, το καουτσούκ, τα διαμάντια, το ελεφαντόδοτο και άλλα πολύτιμα προϊόντα της αφρικανικής γης, μετέτρεψαν έναν πληθυσμό περίπου 25 εκατ. ανθρώπων σε σκλάβους.
Δουλειά μέχρι θανάτου. Οποιος δεν έπιανε τη νόρμα που καθόριζαν οι αποικιοκράτες μαστιγωνόταν με ειδικό μαστίγιο από δέρμα ιπποπόταμου. Αν ήταν… υπότροπος, μαστιγωνόταν μέχρι θανάτου. Οποιος αντιμιλούσε ακρωτηριαζόταν. Μαζί του ακρωτηριάζονταν και μέλη της οικογένειάς του, ακόμα και παιδιά. Oι αποικιοκράτες μισθοφόροι είχαν μετατρέψει τα ακρωτηριασμένα άκρα των Κονγκολέζων σε… μονάδα μέτρησης για προϊόντα!
ΣΧΟΛΙΟ
Αυτό το ΜΗ κράτος (όπως το χαρακτήρισε κάποτε ο Νάιτζελ Φάρατζ) που στην υποτιθέμενη πρωτεύουσα του στεγάζεται η έδρα της Ε.Ε. που καταδυναστεύει φασιστικά τους ευρωπαϊκούς λαούς, έχει μια από τις πιο απάνθρωπες ιστορίες αποικιοκρατίας....
Παρακάτω σας παραθέτω λοιπόν το ποιος ήταν ο Λεοπόλδος Β βασιλιάς του Βελγίου, του οποίου το παράσημο του Τάγματος έλαβε με καμάρι η ανιστόρητη χαζομπίμπο ΠτΔ....
απόσπασμα από ΕΔΩ
Ο Λεοπόλδος Β’ κληρονόμησε το ιμπεριαλιστικό όραμά του από τον πατέρα του, ο οποίος πίστευε ακράδαντα ότι η λύση για τα πιεστικά κοινωνικά προβλήματα του πυκνοκατοικημένου Βελγίου ήταν η μετανάστευση. Ο ζάμπλουτος Λεοπόλδος Α’ προσπάθησε να αγοράσει κατά καιρούς διάφορες γωνιές του πλανήτη, μεταξύ αυτών την Κρήτη, την Κούβα και το Τέξας, κληροδοτώντας στον γιο του την ασίγαστη αυτή αναζήτηση πρόσφορων αποικιών, παρά τη συνεχιζόμενη αδιαφορία των βελγικών κυβερνήσεων. Αφού απέτυχε λοιπόν να αγοράσει τμήματα του Βόρνεο, των Φιλιππίνων και της Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας των Μπόερς, ο βέλγος βασιλιάς εντυπωσιάστηκε από τις πρόσφατες ανακαλύψεις των βρετανών εξερευνητών στην Κεντρική Αφρική, εξομολογούμενος το 1877 στο προσωπικό του ημερολόγιο: «Πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσουμε ένα κομμάτι από αυτό το έξοχο αφρικανικό γλύκισμα». Ο βέλγος μονάρχης ίδρυσε έτσι ένα δίκτυο (ψευδο-)φιλανθρωπικών οργανώσεων για τον υποτιθέμενο εκπολιτισμό της περιοχής και τον εκχριστιανισμό των απίστων, όπως τη διαβόητη Διεθνή Ένωση της Αφρικής το 1876, αν και ο στόχος του ήταν η πλήρης υποδούλωση των λαών της Αφρικής.
Μέσω ενός τολμηρού αμερικανού εξερευνητή, του περιβόητου Χένρι Μόρτον Στάνλεϊ, ο Λεοπόλδος δημιουργεί μια σειρά από σταθμούς ανεφοδιασμού στην ως τότε ανεξερεύνητη Κεντρική Αφρική και βάζει για τα καλά πόδι στις αχαρτογράφητες περιοχές του σημερινού Κονγκό. Κι έτσι στη Διάσκεψη του Βερολίνου το 1885 για το μοίρασμα της αφρικανικής αποικιοκρατικής πίτας θα πάρει επιτέλους την πολυπόθητη αποικία του, ως προσωπική μάλιστα κτήση! Με τις εκπληκτικές διπλωματικές ικανότητές του εκμεταλλεύτηκε τις αντιθέσεις των μεγάλων αποικιοκρατικών δυνάμεων και πέτυχε τη διεθνή αναγνώριση του Ελεύθερου Κράτους του Κονγκό ως προσωπικό τσιφλίκι του. Ήταν η μόνη μάλιστα ιδιωτική αποικία του πλανήτη και ο Λεοπόλδος υπέγραφε τώρα ως «ιδιοκτήτης» της. Το αφρικανικό κτήμα του Λεοπόλδου είχε έκταση 2,5 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων, διασχιζόταν από 2.700 χιλιόμετρα πλωτών ποταμών και διέθετε εκπληκτικούς φυσικούς πόρους: ελεφαντόδοντο, φοινικέλαιο, ξυλεία και χαλκό. Και πάνω από όλα στο Κονγκό κατοικούσαν 10 εκατ. άνθρωποι που επρόκειτο να κληθούν να συμβάλουν στην «οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη» της περιοχής, μετατρεπόμενοι σε προσωπικοί σκλάβοι του βέλγου βασιλιά δηλαδή…
Ο σφαγέας του Κονγκό
Ο Λεοπόλδος συνειδητοποίησε ότι χτύπησε πραγματική φλέβα χρυσού στο Κονγκό το 1886, όταν ο Αντρέ Μισλέν αναπτύσσει την πρώτη εμπορικά πετυχημένη εκδοχή του ελαστικού με σαμπρέλα και το καουτσούκ αξίζει τώρα χρυσάφι. Και βέβαια η μεγαλύτερη έκταση καουτσουκόδεντρων της οικουμένης βρισκόταν στο Κονγκό, στα εδάφη που είχε στην κατοχή του ο βέλγος μονάρχης! Ο Λεοπόλδος παραχωρεί δικαιώματα εκμετάλλευσης σε βελγικές εταιρείες, οι οποίες προσλαμβάνουν ιδιωτικούς στρατούς για να κάνουν τους «πρωτόγονους» να δουλεύουν περισσότερο. Ο βασιλιάς επιβάλει καταναγκαστική εργασία στο τσιφλίκι του και το σκηνικό της φρίκης έχει για τα καλά στηθεί. Τα κέρδη είναι πραγματικά τεράστια, καθώς το καουτσούκ μετατράπηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο ακριβότερο αγαθό του πλανήτη, και ο Λεοπόλδος τα καρπώνεται φτιάχνοντας στη χώρα του αψίδες (όπως η εντυπωσιακή Αψίδα της Πεντηκονταετίας), μουσεία και παλάτια. Όλα τους χτίστηκαν με το αίμα και τις ζωές των αυτοχθόνων του Ελεύθερου Κράτους του Κονγκό.
Καθώς όμως η υπερεκμετάλλευση οδήγησε σε εξάντληση των καουτσουκόδεντρων, οι ένοπλοι βέλγοι επιτηρητές άρχισαν να τρομοκρατούν ολοένα και περισσότερο τους αφρικανούς χωρικούς, οι οποίοι δεν ήταν πια σε θέση να συγκεντρώνουν το ποσό καουτσούκ που τους είχε επιβληθεί. Η πρωτόγνωρη -ακόμα και για τον κόσμο της αποικιοκρατίας- βία και οι συστηματικοί ακρωτηριασμοί θα μετατρέπονταν σύντομα σε μια χωρίς προηγούμενο σφαγή. Εδώ οι αριθμοί της θηριωδίας δεν συμφωνούν, αν και προτού φτάσουν οι Βέλγοι ο πληθυσμός του Κονγκό υπολογιζόταν σε 20 εκατ. κατοίκους. Η επίσημη απογραφή του 1911 στην αποικία του βέλγου μονάρχη έλεγε ότι στη χώρα είχαν απομείνει μόλις 8,5 εκατ. ψυχές. Αν συμπεριλάβουμε και τις εκατοντάδες χιλιάδες των ακρωτηριασμένων, τότε η τραγωδία του Κονγκό δεν έχει όμοιό της στη ζοφερή ιστορία της αποικιοκρατίας, με τους ιστορικούς να κάνουν λόγο για περισσότερους από 10 εκατ. δολοφονημένους Αφρικανούς και 50% μείωση του γενικού πληθυσμού στα μόλις 23 χρόνια της διακυβέρνησης του Λεοπόλδου!
Ενας πατέρας κοιτάζει με απόγνωση τα κομμένα μέλη του παιδιού του! Η συγκλονιστική φωτογραφία τραβήχτηκε από την αγγλίδα ιεραπόστολο και φωτογράφο Alice Seeley Harris το 1904 στο Κονγκό. Ο δύστυχος πατέρας ονομάζεται Nsala κι έχει μείνει αποσβολωμένος μπρoστά στο φρικτό θέαμα. Κοιτάζει το κομμένο πόδι και χέρι της 5χρονης κόρης του Boali.
Στο πρόσωπό του είναι αποτυπωμένη η απελπισία. Το μικρό κοριτσάκι τιμωρήθηκε με ακρωτηριασμό επειδή ο πατέρας του δεν μπόρεσε να συλλάξει την ποσότητα καουτσούκ που είχε διαταχθεί...
Η μικρή Boali είναι ένα από τα εκατομμύρια θύματα που θανατώθηκαν από τους Βέλγους μισθοφόρους του Λεοπόλδου. Πλήρωσε το "λάθος" του πατέρα της... Μαζί της τιμωρήθηκαν και η μητέρα της και ο αδερφός της... Οι Βέλγοι αρχικά έκοψαν το χέρι και το πόδι της μικρής και κατόπιν την σκότωσαν... Αλλά η τιμωρία του Nsala δεν ήταν τόσο σκληρή όσο ήθελαν. Ετσι κατόπιν σκότωσαν και την γυναίκα και τον γιό του... Η ζωή του είχε πια τελειώσει...
Ο βασιλιάς διέταζε προσωπικά τον ακρωτηριασμό χεριών, ποδιών, ακόμα και γεννητικών οργάνων, απολαμβάνοντας από μακριά τους ήχους του μαστιγίου. Οι βέλγοι επιστάτες μαστίγωναν τους αφρικανούς σκλάβους μέχρι λιποθυμίας και συχνότατα μέχρι θανάτου, καίγοντας πτώματα και βιάζοντας τις γυναίκες τους, τις οποίες και κρατούσαν αιχμάλωτες για να αυξάνουν την αποδοτικότητα των δούλων.
H βιαιότητα που επέδειξαν οι αξιωματικοί του Λεοπόλδου δεν είχε ταίρι: όποιος εργάτης δεν κατάφερνε να συλλέξει την απαιτούμενη ποσότητα καουτσούκ, έπαιρνε ως ελάχιστη τιμωρία δέκα μαστιγώματα από ειδικά μελετημένο μαστίγιο από αποξηραμένο δέρμα ιπποπόταμου. Όσοι εξακολουθούσαν να μην είναι αποδοτικοί, δέχονταν μέχρι 100 τέτοια χτυπήματα που τους έστελναν στον άλλο κόσμο. Άλλοτε πάλι έχαναν χέρια και πόδια, με τον λευκό δυνάστη να απολαμβάνει τη διαδικασία.
Η μαρτυρία εδώ κατώτερου αξιωματικού του μισθοφορικού στρατού του Λεοπόλδου αποκαλύπτει την ωμή πραγματικότητα: «Ο διοικητής μάς διέταξε να κόψουμε και να παλουκώσουμε τα κεφάλια όλων των ανδρών ενός χωριού που αντιστάθηκε στις επιθυμίες του Λεοπόλδου. Κόψαμε επίσης και τα γεννητικά τους όργανα. Τέλος, μας ανάγκασαν να κρεμάσουμε σε σχήμα σταυρού μανάδες με τα παιδιά τους». Εντωμεταξύ, ο βασιλιάς Λεοπόλδος Β’αναφερόταν πια ως ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής, με την αμύθητη περιουσία του να ξεπερνά τα 100 εκατ. δολάρια! Όσο για την τραγική ειρωνεία του πράγματος, ο Λεοπόλδος δεν είχε πατήσει ποτέ στο Κονγκό.
Το τέλος
Τα εγκλήματα των απεσταλμένων του Λεοπόλδου έγιναν γνωστά στη Δύση χάρη στη δράση τριών μόλις Ευρωπαίων: του ιρλανδού διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ, του πολωνού συγγραφέα Τζόζεφ Κόνραντ και του γάλλου επιθεωρητή φορτίων πλοίων Έντμουντ Μορέλ. Οι τρεις, με τη βοήθεια βρετανών ιεραποστόλων, αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος μιας διεθνούς εκστρατείας εναντίον του Λεοπόλδου, την πρώτη μάλιστα υπόθεση υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ιστορία του 20ού αιώνα. Ιδιαίτερα το κλασικό σήμερα «Η καρδιά του σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ, γραμμένο το 1900, συνέβαλε τα μέγιστα στην αποκάλυψη της βελγικής θηριωδίας και επηρέασε καθοριστικά το διεθνές κίνημα κατακραυγής για τις φρικαλεότητες στο Κονγκό. Η γενοκτονία που προκάλεσε ο Λεοπόλδος και τα 19.000 ένοπλα τσιράκια του καταδικάστηκαν τελικά από τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, αναγκάζοντας τον σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (αλλά και τον Μαρκ Τουέιν) να γράψει το 1909 «Το έγκλημα του Κονγκό», εξιστορώντας κι αυτός τα δεινά των αφρικανικών λαών.
Οι φωτογραφίες των ακρωτηριασμένων Αφρικανών έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην κινητοποίηση της δυτικής κοινής γνώμης, καθώς οι σφαγές απέκτησαν πρόσωπο. Χάρη στις πιέσεις των ευρωπαϊκών δυνάμεων, ο βασιλιάς Λεοπόλδος υποχρεώθηκε να παραδώσει το 1908 τον έλεγχο του Ελεύθερου Κράτους του Κονγκό στη βελγική κυβέρνηση, θέλοντας να απαλλαγεί από τη μαύρη φήμη που τον συνόδευε. Αν και η πραγματικότητα ήταν απείρως πιο φρικιαστική: ο τρόμος στο Κονγκό έπαψε μόνο όταν ο πληθυσμός του μειώθηκε τόσο δραματικά που η καταναγκαστική εργασία δεν επαρκούσε πλέον για να συντηρήσει επικερδείς δραστηριότητες. Η φρίκη που χαρακτήρισε το Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό έπαιξε αναμφισβήτητα σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα αρνητική πορεία της χώρας, η οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960.
Παρά τη δημόσια κατακραυγή βέβαια, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Άγγλοι και Ολλανδοί υιοθέτησαν το σύστημα καταναγκαστικής εργασίας του Λεοπόλδου στις δικές τους αποικίες, καταλήγοντας σε εξίσου φριχτά αποτελέσματα. Το Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό πέρασε στα χέρια του βελγικού Δημοσίου το 1908 ως Βελγικό Κονγκό πια, με τον Λεοπόλδο να λειτουργεί ως αποδιοπομπαίος τράγος. Ο βασιλιάς ήταν τώρα μισητός από τον λαό του, αν και οι λόγοι για τη λαϊκή μήνη δεν ήταν τα εγκλήματα στο Κονγκό, αλλά η προσωπική ζωή του Λεοπόλδου! Ο οποίος μιλούσε πάντα περιφρονητικά για το μικρό μέγεθος του βασιλείου του, δεν είχε φροντίσει να μάθει ποτέ ολλανδικά, τη μητρική γλώσσα δηλαδή περισσότερων από τους μισούς υπηκόους του, και ζούσε με μια προκλητική πολυτέλεια στη Γαλλική Ριβιέρα που δεν του συγχωρούσαν οι πολίτες του.
Ιδιαίτερα η ακόρεστη δίψα του για ανήλικα κορίτσια εκεί στα τελευταία του κηλίδωσε τη δημόσια εικόνα του περισσότερο και απ’ όλα τα εγκλήματα που διέπραξε στο Κονγκό. Ο μισητός βασιλιάς γλίτωσε τη ζωή του τον Νοέμβριο του 1902, όταν ο ιταλός αναρχικός Τζενάρο Ρουμπίνο προσπάθησε να τον δολοφονήσει μέσα στην άμαξά του, και άφησε τελικά την τελευταία του πνοή έναν χρόνο αφότου παρέδωσε την προσωπική του κτήση σε όλους τους Βέλγους, στις 17 Δεκεμβρίου 1909.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.