ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων 

 

Στη μακρινή ανήκω εποχή

τότε που και τα Σάββατα εργαζόμαστε
και την Κυριακή
στρατιώτες και αξιωματικοί
χωρίς άδειες και διακοπές
χωρίς επιπλέον αμοιβές
απόλυτα εξαρτιόμασταν από τους διοικητές  

 

Της κατοχής και του πολέμου εμείς παιδιά
από δίκρανα περάσαμε αγκυλωτά
μια φλόγα έκαιγε στην καρδιά μας
όλα για την πατρίδα τη γλυκιά μας
την ίδια ακολουθούμε περπατησιά μας
χωρίς να προσδοκούμε δοξασιά και χρήμα
ακόμη και τώρα που γράφεται αυτό το ποίημα  

 

Τη γκρεμισμένη ανορθώναμε Ελλάδα
λιτά τα φαγητά μας ελιές και « φασουλάδα»
νεοζηλανδικό αρνί την Κυριακή κατεψυγμένο
από τον Α’ Π.Π στα ψυγεία εναποθηκευμένο
όλο πάχος με μια ισχνή κρέατος στοιβάδα
από το στομάχι υποφέραμε τα βράδια
διαμαρτυρία να κάνεις στο Στρατό;
σε κλίμα μετεμφυλιοπολεμικό; θα έτρωγες «εικοσάρα»
 

Η εποχή μας ήταν και τότε παρανοϊκή, ψυχροπολεμική
αν ήσουν δημοκράτης σου βάζαν τη μομφή «κομμουνιστή»
ύποπτος αν είχες συγγενή αριστερό
του σπιούνου το «καρφί» ήταν φαρμακερό
 

Τότε δεν ίσχυε ωράριο
είχε εισβάλλει η αμερικανοκρατία
θεός μας το ….δολάριο
εργασία από την αυγή ως τη δύση του ηλίου
τις Κυριακές ως το τέλος του μεσημβρινού συσσιτίου
ελεύθερο το απόγευμα της Κυριακής
εκτός κι’ αν ήσουν κάθε τρις μέρες επιφυλακή
 

Όταν ζητούσες κάποιο μικροποσό
για ανάγκη υπηρεσιακή
σου απαντούσαν «εκ των ενώντων»
πλούσια τα κέρδη των οπλεμπόρων
και μεσαζόντων επί της γης
 

Ύπνο δεν είχαμε τα βράδια
έρωτες, πόθοι και χτυποκάρδια
οι μισθοί λίαν μειωμένοι
και ο μεγάλος έρωτας πως να σε περιμένει;
 

Στης εποχής τα κουτουκάκια,
στα ταπεινά τα ταβερνάκια
φέτα, σαλάτα και ψαράκια
με τα κατοσταράκια κέρνα την ξανθιά ρετσίνα
και μελωδικά τραγουδάκια της Αθήνας
γλεντούσαμε τα ζευγαράκια τα χρόνια εκείνα
 

Τότε ατενίζαμε μέλλον καλύτερο
κι’ ας μας έλλειπε η πολυτέλεια και το βούτυρο
μετά τη Γερμανοκρατία και τον εμφύλιο
ακτινοβολούσε αισιοδοξία λαμπρός έλαμπε ο ήλιος
Καινούργια πλέον ζωή είχαμε αρχίσει τότε
όλοι, πολίτες και στρατιώτες
και την τραγουδούσαμε στις νότες
 

Τέλος ο πόλεμος ήρθε η Ειρήνη
η ανεργία- όπως ο Δίας- τα παιδιά της καταπίνει
η μετανάστευση νέα εθνική αιμορραγία
και η Τουρκία στον Ελληνισμό της Πόλης εκτελεί γενοκτονία
η ύπαιθρος για μια φορά ακόμη αδειάζει και φθίνει
και η Βρετανία στα δίχτυα της Τουρκίας
την Κύπρο μας αφήνει
 

Τα κτίσματα ξεπετάγονταν σαν το χορτάρι
γέμισε το Λεκανοπέδιο και άλλους δεν χωράει
ανέβηκαν στα όρη στα βουνά και στα καταράχια
αυθαίρετα παντού κλειστά των αρχών τα μάτια
 

Αυτό το οικοπεδάκι ποιός θα το πάρει;
φως, νερό και αποχέτευση οι πολιτικοί υπόσχονταν
με το «τσουβάλι»
έτσι η Αθήνα μας στο σημερινό της έφθασε χάλι
στην επαρχία ίδια αναρχία ξεπροβάλλει
 

Χωρίς δρόμους οικισμοί και χωρίς πλατείες
χωρίς νερό «ονειρεμένες» συνοικίες
τα πεύκα κόπηκαν έγιναν οικόπεδα και ξυλεία
ο γεωργός εξ επαρχίας θυρωρός στην πολυκατοικία
και το Λεκανοπέδιο « γη του πυρός» λόγω αστυφιλίας
 

Ο Τούρκος «νατοϊκός σύμμαχος» και «στρατηγικός εταίρος»;
τον προαιώνιο και τωρινό εχθρό μας
δεν τον αντιμετωπίσαμε εγκαίρως
στην Κύπρο επεκτεινόταν συνεχώς
εμείς αλληθωρίζαμε προς βοράν «νατοϊκώς»
και όχι προς στο Αιγαίο και ανατολικώς
τα νώτα της στηρίζαμε στη Σμύρνη δουλικώς
αναφανδόν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ την Τουρκία ευνοούσαν
και οι νενέκοι των Αθηνών συνεχώς υποχωρούσαν
έτσι στον τουρκο-νατοϊκό Αττίλα φθάσαμε ατυχώς
 

Η συνταγή μας λιτότητα και οικονομία
να πιάσουμε την πρώτη ευκαιρία
με τη δημιουργία του πρώτου κεφαλαίου
την αγορά έκανες του οικοπέδου
έτσι αποκτήσαμε κάποια περιουσία
 

Μια ζωή δύσκολη λιτή και στερημένη
αλλά πιο ανθρώπινη , αξιοπρεπή και ευτυχισμένη
απείρως καλύτερη από τη σημερινή χαοτική
δίχως αβεβαιότητα με σταθερή προοπτική
και χωρίς την «πειθαρχία» του Η/Υ
 

Σήμερα όλα τρέχουν όλα αλλάζουν
και οι άνθρωποι δεν τα προλαμβάνουν
χάθηκε η φρόνηση, η ανθρωπιά και η λογική
και αποτυγχάνουν
 

Τώρα εν αναμονή «πυρηνικού χειμώνα»
αύριο δεν θα καρπίσει η Γή
πείνα για τους πολλούς και για λίγους η «κονόμα»
ανατιμήσεις, φτώχεια και η αβεβαιότητα ο κανόνας
πόλεμος και εξοντωτική λιτότητα
ζωή αβίωτη στον επικίνδυνο παρόντα κυκεώνα
της γεωπολιτικής μεταβατικότητας
χωρίς αξίες χωρίς αρχές με έπαθλο τις αρπαχτές
και στα κανάλια κάργα η προπαγάνδα
και οι ψευδοπροφήτες αναλυτές
και η εθνική εκποίηση δώσαμε τα πάντα
ορμούν σαν τις ύαινες σαν τα λιοντάρια
στοίβες τα πτώματα τρώνε τα λεχάρια
 

Μέσα στο τσουνάμι όλων μαζί των κρίσεων
των βομβαρδισμών, των βυθίσεων και των προκλήσεων
ολιγάρχες- μεγαλοκροίσοι- τραπεζίτες και ηγέτες 

«Παγκοσμιοποιητές» και προφήτες
τον κόσμο πάνε να μετασχηματίσουν 

με την «πειθώ» των μίντια, 

το ψέμα και τη συνωμοσία
και αν οι λαοί δεν πείσθούν 

τότε χρησιμοποιούν τον πόλεμο, 

βία, πείνα και την πανδημία
την οικουμένη έβαλαν σκοπό να αλλάξουν 

 και στην παγκόσμια κυβέρνηση τους 

Κίνα και Ρωσία να τις εντάξουν
την Ευρώπη να εκφοβίσουν
κι’ αν ειρηνικά δεν επιτύχουν 

τα πυρηνικά όπλα σαν εφεδρεία θα χρησιμοποιήσουν, 

πίσω τον τροχό δεν θα γυρίσουν, 

έστω και αν οι λαοί δεν συμφωνήσουν; 

Ιδωμεν  

 

Η Ευρώπη μια καρικατούρα μια ασυνέχεια
οι πράξεις της φοβερές, άφρονες με ασυνέπεια
των λαών την ευμάρεια αντιστρατεύεται
και με τα αμερικανο-νατοϊκά συμφέροντα
σε πολέμους συστρατεύεται
 

Με τον παρανοϊκό σχεδιασμό σε αδιέξοδα φθάνει
ο Πλούτων ακάθεκτος προελαύνει
με πυρηνικό δρεπάνι και ο δυτικός άνθρωπος
το ηθικό του χάνει μπρος στον χαοτικό γκρεμό
 

Η «Παγκοσμιοποίηση» όνειρο εφιαλτικό
πράξη τώρα η Νέα Τάξη πάει να την κάνει
προφθάνει ο άνθρωπος να σταματήσει το συρμό
ή υπόδουλη η οικουμένη μπορεί και να πεθάνει;
 

Αμφικτύων
19/4/ 22
 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/  

http://amphiktyon.org