Καταργήθηκε η ακαδημαϊκή και επιστημονική ελευθερία την εποχή του κορονοϊού;

Γράφει ο Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος 

 

Κορονοϊός και επιστημονική ελευθερία. Η απειλή προς κάθε διαφορετική άποψη.

 

Ο Δραγουμάνος του Βεζίρη
πίνει μαστίχα, ρίχνει τα χαρτιά.
Το `να του μάτι στο Μισσίρι
τ’ άλλο του μάτι στην Αρβανιτιά.
Κι όταν βαράει παλαμάκια
δούλες, σερμπέτια, μέλια έρχονται σωρό
και του Αχμέτ Αγά τα χανουμάκια
στην προσταγή του στήνουνε χορό.  

 

Φάτε και πιείτε Δραγουμάνοι
τώρα που όλα είναι για τα σας.
Έτσι ορίζει το φιρμάνι
κι ο πολυχρονεμένος σας Πασάς.
Κι όσο για μας σ’ ένα καλύβι
γεια σου Τζαβέλα, γεια σου Γέρο του Μοριά
βράδυ πρωί θα λιώνουμε μολύβι
για την τιμή και για τη λευτεριά.  

 

(Αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821)  

 

(Κορονοϊός και επιστημονική ελευθερία) 

 

Από πολύ νωρίς είχε διαφανεί ότι η κρίση της πανδημίας κρύβει πολλά περισσότερα από την αντιμετώπιση ενός ιού. Έγιναν πολλά που δεν ήταν τυχαία. Πρώτα από όλα η επιλογή μιας ομάδας ανθρώπων που ανακηρύχθηκαν ειδικοί, απαλλάχθηκαν από κάθε νομική ευθύνη και ορίστηκαν ως οι αυθεντίες της επιστήμης. Μέσα στην ομάδα αυτή υπάρχει ένα συνονθύλευμα ειδικοτήτων και συνδικαλιστών με κοινό στοιχείο την άνευ όρων υποταγή στους κυβερνώντες. Από την άλλη πλευρά χαρακτηριστική είναι η στάση των ΜΜΕ τα οποία εκφράζουν μήνες τώρα τη μία και μοναδική άποψη.  

 

Ακόμη ευθέως εκφράζεται η απειλή προς κάθε επιστήμονα που εκφράζει τη διαφορετική του άποψη, όπως η γνώση και η συνείδησή του επιτάσσει, με επαγγελματική και προσωπική εξόντωση. Είναι πράγματι εντυπωσιακό που πολλοί αναγνώστες των άρθρων μου με ρωτούν «Δε φοβάστε να λέτε τη γνώμη σας;» Πόσο άραγε πιστεύουμε στη δημοκρατία μας; Μάλλον πολύ λίγο. Αλλά αν η πολιτειακή δημοκρατία φαίνεται ότι δεν είναι πολύ αξιόπιστη για αρκετούς από τους συμπολίτες μας, τουλάχιστον θα έπρεπε η ακαδημαϊκή και επιστημονική δημοκρατία να λειτουργεί. Μήπως όχι; Ας δούμε τρία παραδείγματα.

 

Κορονοϊός και επιστημονική ελευθερία. Mail από τον Ιατρικό Σύλλογος Αθηνών.  

 

Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ως συνδικαλιστικός σύλλογος τα μέλη του- ιατρούς είναι γνωστό ότι αποτελεί πολιτικό εφαλτήριο για τις κομματικές φιλοδοξίες του προέδρου του- και όχι μόνο. Έστειλε λοιπόν στα μέλη του το εξής απειλητικό mail:  

 

«Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του έκανε δεκτή την εισήγηση της νομικής υπηρεσίας για την υποχρέωση των Επιτροπών Ελέγχου των ιδιωτικών φορέων πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (ιατρεία, διαγνωστικά κλπ.), που εδρεύουν στην περιφέρειά του, να ελέγχουν εάν ο επιστημονικός υπεύθυνος ιατρός και το σύνολο του απασχολούμενου προσωπικού έχει εμβολιαστεί.  

 

Σε περίπτωση που διαπιστωθεί από την Επιτροπή Ελέγχου, ότι δεν έχουν τηρηθεί όσα προβλέπει ο σχετικός νόμος, θα εισηγείται την άμεση ανάκληση της βεβαίωσης λειτουργίας του Φορέα που λειτουργεί κατά παράβαση των ισχυουσών υγειονομικών διατάξεων. Αποφασίσθηκε επίσης να χορηγείται το Ειδικό Σήμα Βεβαίωσης Εμβολιασμού που θα επιβεβαιώνει ότι όλο το προσωπικό του ιατρείου, πολυιaτρείου και εργαστηρίου έχει εμβολιαστεί προκειμένου όποιος επιθυμεί να το αναρτά στην είσοδο του Φορέα. Σημειώνεται ότι τις επόμενες ημέρες θα αποσταλούν οδηγίες για την παραλαβή του Ειδικού Σήματος.»  

 

Κορονοϊός και επιστημονική ελευθερία. Ο Ιατρικός Σύλλογος εναντίον Ιατρών.
 

Για να τα πούμε απλά. Στο ιδιωτικό ιατρείο όπου η επαφή ιατρού – ασθενούς είναι ελεύθερη επιλογή αμφοτέρων και ελεγχόμενη και η σχέση τους μοναδική, μπορούν να μπαίνουν κατασταλτικά όργανα και να το κλείνουν στο όνομα -δήθεν- του εμβολιασμού. Καταλαβαίνετε. Και βέβαια κάποτε έβαζαν σημάδι ένα αστέρι, τώρα έχουμε το Ειδικό Σήμα. Θα μπορεί λοιπόν ο διερχόμενος ” αγανακτισμένος πολίτης” να καταγγέλλει ή να επιτίθεται στο ιατρείο που στερείται του Ειδικού Σήματος και να προκαλεί φθορές γιατί έτσι τον φανατίζουν τα ΜΜΕ και το επιβεβαιώνει και ο ΙΣΑ.  

 

Πριν μήνες πάλι ο λαλίστατος πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, πλαστικός χειρουργός στην ειδικότητα, διαβεβαιώνει δημόσια ότι αφαιρούνται άδειες ασκήσεως επαγγέλματος από ιατρούς που εκφράζουν αντίθετη από την επίσημη άποψη και μάλιστα αυτό γίνεται στα κρυφά, μακριά από τη δημοσιότητα.  

 

Επί της ουσίας επιβάλλουν την μία άποψη, αυτή του κυρίαρχου κράτους και καταργούν τόσο την ελευθερία, όσο και τη διαφορετική άποψη. Οι Ιατρικοί Σύλλογοι εναντίον Ιατρών. Ας δούμε αν θα γίνουν κάποτε ελεύθερες εκλογές στους συλλόγους για να αποδειχθεί εκεί το πόσο αξιοπρεπείς είναι οι ιατροί που απειλούνται, διασύρονται, επιστρατεύονται, προπηλακίζονται και εξουθενώνονται. Να δούμε επίσης πόσα ιατρεία τόλμησαν να κλείσουν.  

 

Η επιστολή του Κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας προς τον Καθηγητή κ. Κούβελα.  

 

Δεύτερο γεγονός η επιστολή του Κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας προς τον Καθηγητή κ. Κούβελα που το βιογραφικό του μπορεί κάποιος να το βρει εύκολα στο διαδίκτυο. Ούτε δικτατορικό καθεστώς δε θα τολμούσε να γράψει κάτι τέτοιο. Υποδείξεις, απειλές, νουθεσίες, εκβιασμοί. Από έναν καθηγητή σε ένα άλλο. Τον καιρό της δικτατορίας για πολύ μικρότερες παρεμβάσεις γινόταν επανάσταση από φοιτητές. τώρα οι φοιτητικοί σύλλογοι, κομματικά φερέφωνα κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτε . Ντρέπομαι να το σχολιάσω. Ας το κάνετε εσείς που το διαβάζετε. Σας το παραθέτω. Απλώς να επισημάνω ότι όταν κάποιος κοινοποιεί επίσημα ένα τέτοιο έγγραφο με τους τίτλους του Πανεπιστημίου σημαίνει ότι δεν ανησυχεί γιατί η κυβερνητική εξουσία του εξασφαλίζει ασφάλεια και ασυλία. 

 

Κορονοϊός και επιστημονική ελευθερία. Για τον εμβολιασμό παιδιών και εκπαιδευτικών.  

 

Ευτυχώς βέβαια υπάρχει και ο καθηγητής Μανωλόπουλος. Ακαδημαϊκός δάσκαλος στο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Θαυμάστε το σκεπτικό του:  

 

“Την ίδια ώρα μήνυμα υπέρ του εμβολιασμού των παιδιών έστειλε ο καθηγητής Φαρμακολογίας Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την εκπομπή «ΣΚ Παρέα».  

 

Εξέφρασε την ελπίδα ότι η επιφυλακτικότητα των γονέων θα αρχίζει να αντιστρέφεται και τους κάλεσε σιγά – σιγά να σκεφτούν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση όπου υπάρχει αυτή η δυνατότητα.  

 

Ο κ. Μανωλόπουλος ανέφερε ότι ο εμβολιασμός των παιδιών αποτελεί μια συνθήκη για ομαλή εκπαίδευση, ειδάλλως όπως είπε, «φοβάμαι ότι θα ανοίξουν τα σχολεία για να κλείσουν». «Κάθε παιδί, καθένας που εμβολιάζεται κερδίζουμε κάτι και σαν κοινωνία και το ίδιο το άτομο που εμβολιάζεται» σημείωσε.  

 

Ο καθηγητής εξέφρασε την άποψη ότι καθηγητές και δάσκαλοι που δεν έχουν εμβολιαστεί δεν πρέπει να μπαίνουν στις σχολικές αίθουσες και να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αντιεμβολιαστικό κήρυγμα ή κήρυγμα φόβου στα παιδιά.  

 

«Πέρα από το υγειονομικό κομμάτι νομίζω ότι είναι λάθος εκπαιδευτικά. Άνθρωποι που είναι είτε αντιεμβολιαστές, είτε φοβούνται, να μπαίνουν (στην τάξη) και στην ερώτηση των μαθητών ‘γιατί δεν έχετε εμβολιαστεί’ να κάνουν αντιεμβολιαστικό κήρυγμα ή κήρυγμα φόβου στα παιδιά, που στο σπίτι προσπαθούμε να τα εκπαιδεύσουμε να σκέφτονται ορθολογικά και σωστά» σημείωσε ο κ. Μανωλόπουλος.»  

 

Να αποκλείουμε από τις τάξεις όσους έχουν διαφορετική άποψη;  

 

Θα πρέπει λοιπόν να ελέγχουμε τι λένε οι καθηγητές στα παιδιά και να αποκλείουμε από τις τάξεις όσους έχουν διαφορετική άποψη. Και βέβαια αρχής γενομένης από τα εμβόλια γιατί να μην το επεκτείνουμε και σε τόσα άλλα θέματα; Ο δάσκαλος να μην έχει γνώμη. Ο μαθητής να καταγγέλλει τον καθηγητή και αυτός να απομακρύνεται από την τάξη αν κριθεί ότι ξεφεύγει από την επίσημη γραμμή. Αυτά λέει ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να προαχθεί σε κοσμήτορα. Ανατριχιάζω. Σας θυμίζει τίποτε αυτό από την ιστορία; Αν ναι προσοχή. Αν όχι μην ανησυχείτε. Θα το μάθετε σύντομα και μάλιστα με πολύ οδυνηρό τρόπο.  

 

ΥΓ. Τις ημέρες του κορονοϊού αναζητούνται και συλλαμβάνονται με την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων άνθρωποι που εκφράζουν αντίθετη άποψη. Ένα επιχείρημα που δικαιολογεί κάτι τέτοιο είναι ότι την αλήθεια δε μπορεί παρά να εκφράζει η άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας. Να θυμίσω απλώς πως την εποχή του Γαλιλαίου και επί πολλούς αιώνες ΟΛΟΙ πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη και ότι γύρω της περιφέρεται ο ήλιος.  

 

Πηγή: Cardiodoctor  

Εικόνα: «Η κραυγή» έργο του Edvard Munch από: wikimedia.commons

ΑΒΕΡΩΦ