Το παρακάτω κείμενο, το έγραψε ο Άγιος Γέροντάς μου πριν από πολλά χρόνια, για να μας διδάξει και να μας τρανώσει στην πίστη, όλους εμάς τους βαπτισμένους και μυρωμένους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ακόμα και τον πιο αμαρτωλό και ελεεινό όπως η αναξιότητά μου, πως αν ρωτήσουμε την καρδιά μας, εκείνη θα μας απαντήσει: Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Χαρά μεγάλη και αγαλλίαση γεμίζει τις ψυχές μας ο θριαμβευτικός αυτός στίχος. Ποιος εχθρός μπορεί να σταθεί μπροστά στον Νικητή του θανάτου; Και αυτοί οι πονηροί δαίμονες κυριεύονται από φρίκη και τρόμο. Και τα όργανά τους, οι θλιβεροί άνθρωποι, που θεληματικά γίνονται υποχείριά τους, φρίττουν μπροστά στις κυρώσεις που θα υποστούν. Όλοι οι εχθροί του Χριστού σκόρπισαν και το τέλος τους ήταν άθλιο και τρομερό. Από εκείνους τους Γραμματείς και Αρχιερείς – Άννα και Καϊάφα, μέχρι τον Ιουλιανό τον Παραβάτη, που ξεψύχησε στη μάχη με τα λόγια: «Νενίκηκάς με Ναζωραίε». Και από τον θλιβερό αρνητή Βολταίρο, που είχε ένα τρισάθλιο τέλος, μέχρι τον Στάλιν και τον Χίτλερ και τους σημερινούς άθεους.
Αλλά αν η Ανάσταση του ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ είναι συντριβή και εξαφανισμός για τους εχθρούς Του, είναι χαρά και αγαλλίαση για τους δίκαιους. «Αναστήτω ο Θεός…και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν…», ψάλλει ο Δαυίδ (Ψαλμός ξζ’ 4).
Σε κάποια πόλη της Ρωσίας, κάποιος «αθεϊστής» έκανε διάλεξη με θέμα: «Ο μύθος του αναστημένου Χριστού». Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη και ο διαφωτιστής με στόμφο είπε πολλά. Κάποτε έφθασε στο τέλος και με ύφος θριαμβευτικό καταλήγει: Μήπως έχει κανείς να πει τίποτε; Επιτρέπεται να πω εγώ δυο λέξεις; Η ερώτηση έγινε από κάποιον μικροκαμωμένο, σεβάσμιο γέροντα. Όχι μόνο δύο λέξεις, του απαντά, όσες θέλετε.
Όχι, όχι φθάνουν δυο, ψιθυρίζει το «γεροντάκι», καθώς ανεβαίνει στο βήμα. Επήρε αναπνοή. Κοίταξε όλους καλά. Και φώναξε δυνατά: «ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΣΚΡΕΣ». Δηλαδή, «Χριστός Ανέστη». Και τότε έγινε κάτι το απροσδόκητο. Όλος ο κόσμος εκείνος, με μια φωνή, που έμοιαζε σαν βροντή, σαν κεραυνός, απάντησε. «ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ», δηλαδή «Αληθώς Ανέστη». Ο διαφωτιστής ταραγμένος, ντροπιασμένος, έφυγε από μια πλάγια πόρτα. Και οι Χριστιανοί χαρούμενοι άρχισαν να αποσύρονται, ενώ η αίθουσα αντιβούιζε ακόμη από το «ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ». «Αναστήτω ο Θεός και διεσκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού…».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Κωνσταντίνου Σακαρίδη “ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ”.
Να έχουμε την ευχή του.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ~ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.