Γιατί άνθρωπε;

Γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)

 

Γιατί άνθρωπε, σηκώνεις ψηλά το βλέμμα και κατηγορείς το Θεό για ό,τι συμβαίνει; Τον κατηγορείς για τις ασθένειες, τους πολέμους, την αδικία… Τον κατηγορείς για όσα σου συμβαίνουν! Κι εκείνος σιωπά και περιμένει μόνος σου να καταλάβεις. Κι όταν δεν μπορείς από μόνος σου να καταλάβεις, σου στέλνει τον πιο αμαρτωλό να σου το εξηγήσει. Κι αν και τότε δεν καταλάβεις, τότε θα πει ότι δεν έχεις νου για να σκέφτεσαι, αλλά μόνο και μόνο για να προσθέτει βάρος στο σώμα σου…

 

Βλέπεις άνθρωπε, ο Θεός μας έδωσε τα μάτια για να βλέπουμε, τ’ αυτιά για ν’ ακούμε, το στόμα για να μιλάμε, τη μύτη για ν’ αναπνέουμε και να μυρίζουμε, τα χέρια για να αγγίζουμε και τα πόδια για να πορευόμαστε. Και σε όλα αυτά, έβαλε τον εγκέφαλο, για να επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες, να σκεφτόμαστε και να αποφασίζουμε. Ολα μας τα όργανα, συνεργάζονται μεταξύ τους. Αλληλεπιδρούν! Οταν όμως ο εγκέφαλος δεν επεξεργάζεται, δε σκέφτεται και δεν αποφασίζει, όλα τα υπόλοιπα όργανα είναι απλώς διακοσμητικά στοιχεία άνθρωπε…  

 

Κατηγορείς το Θεό ότι δε θεραπεύει τις ασθένειες! Μα ο Θεός δεν έφτιαξε τις ασθένειες. Σε έφτιαξε υγιή! Και τι έκανες άνθρωπε; Κοίτα γύρω σου! Εφτιαξες συσκευές που παράγουν και χρησιμοποιούν ηλεκτρικό ρεύμα! Γέμισες το σπίτι σου με αυτές. Γέμισες το χώρο εργασίας σου. Γέμισες παντού με συσκευές που δημιουργούν ηλεκτρικά κι ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Κι αυτά τι κάνουν; Δημιουργούν ασθένειες! Γέμισες τον τόπο με τσιμέντο! Εδιωξες τη φύση από κοντά σου. Δημιούργησες αυτό που αποκαλείς «πολιτισμό»! Αυτός όμως ο πολιτισμός είναι η αιτία της αρρώστιας σου και του θανάτου σου. Είναι αυτός που σε γεμίζει άγχος, καρκίνο, καρδιακά επεισόδια, εγκεφαλικά…  

 

Ξέχασες άνθρωπε ότι είσαι φθαρτός. Κάποια στιγμή το σώμα σου, αν δεν το προσέχεις, θα χαλάσει. Θα έχει βλάβες. Και γι’ αυτό φρόντισε ο Θεός! Σου έδωσε τα βότανα για να θεραπεύεσαι! Και τι έκανες; Δημιούργησες χημικά προϊόντα που ονόμασες «φάρμακα»! Και πολύ σωστά τα ονόμασες έτσι, διότι «φάρμακο» σημαίνει «δηλητήριο». Οχι «ίαμα»! Και προτιμήσεις το φάρμακο από το ίαμα. Το φάρμακο που καλύπτει τα συμπτώματα μίας ασθένειας και ΔΕ θεραπεύει. Απέρριψες το ίαμα που σε θεραπεύει και χρησιμοποιείς το φάρμακο που σε δηλητηριάζει! Και σου φταίει ο Θεός; Δική σου επιλογή είναι!  

 

Τον κατηγορείς για το ότι υπάρχουν λαοί που πεινάνε και παιδιά που πεθαίνουν από την ασιτία. Ρωτάς γιατί δεν κάνει κάτι… Ωραίο να κάθεσαι και να τα περιμένεις από άλλους όλα, ε; Θυμάσαι τι λέγαμε πριν για τον εγκέφαλο; Βαλ’ τον τώρα να δουλέψει και σκέψου: Ποιος είναι η αιτία που πεινάνε οι άνθρωποι; Ο Θεός; Οχι βέβαια! Εκείνος τους έδωσε τη γη τους, τα ζώα, τα χωράφια για να μπορούν να μην πεινάνε. Και τι συνέβη; Πήγαν άλλοι άνθρωποι, τους έκλεψαν τη γη τους, τους έκλεψαν τα ζώα και τους έκλεψαν τα χωράφια αφήνοντας τους ντόπιους να πεινάνε. Γιατί; Για να ικανοποιήσουν την κενοδοξία και τη ματαιοδοξία τους!  

 

Κοίτα την Αφρική! Μία χώρα που παράγει χρυσό, διαμάντια, σμαράγδια και ρουμπίνια! Σε ποιον τα έδωσε ο Θεός; Στους ντόπιους. Ποιος τα εκμεταλλεύεται; Οι κατακτητές! Εκείνοι που επίτηδες αφήνουν τους ντόπιους να πεινάνε, για να μη σηκώσουν κεφάλι και διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν δικαιωματικά. Αυτά που ο Θεός τους έδωσε και τα έκλεψαν οι κατακτητές. Κι εσύ τι κάνεις άνθρωπε; Αφήνεις τον εγκέφαλό σου ανενεργό, να ΜΗΝ επεξεργάζεται το ποιος πραγματικά ευθύνεται γι’ αυτό και να μην αντιδρά. Αφήνεις τον εγκέφαλό σου βολεμένα αναίσθητο κι αντί να φωνάξεις εναντίον εκείνων που άφησαν αυτούς τους ανθρώπους να πεινάνε ενώ θα μπορούσαν να ζουν πλουσιοπάροχα, κατηγορείς το Θεό ότι δήθεν δεν κάνει κάτι… Πόσο βολικό, ε;  

 

Κατηγορείς το Θεό για τους πολέμους… Ο Θεός δεν έφτιαξε ποτέ όπλα! Δεν έφτιαξε σφαίρες! Δεν έφτιαξε μαχαίρια… Εφτιαξε το μέταλλο και το έδωσε σ’ εμάς! Το άφησε στην κρίση μας. Κι εμείς, όταν είδαμε το μέταλλο, δε φανταστήκαμε αλέτρι! Δε φανταστήκαμε γεωργικά εργαλεία! Αμέσως φανταστήκαμε όπλα! Φανταστήκαμε σπαθιά! Φανταστήκαμε δόρατα! Φανταστήκαμε ασπίδες! Κι αφού βεβαιωθήκαμε ότι με αυτά μπορούμε να σκοτώσουμε, τότε αποφασίσαμε να φτιάξουμε αλέτρι, τσάπα κι αξίνα. Κι όταν τα φτιάξαμε, τα χρησιμοποιήσαμε πάλι για να σκοτώσουμε! 

Ο Θεός μας έδωσε το μέταλλο! Τα υπόλοιπα ήταν δική μας απόφαση. 

 

Μην κατηγορείς λοιπόν το Θεό για τις δικές σου αποφάσεις! Ο Θεός δε σε έκανε φονιά, βιαστή, κλέφτη. Σε έκανε Ανθρωπο! Η απόφαση να γίνεις φονιάς, βιαστής, κλέφτης, ήταν δική σου. Οχι δική Του. 

 

Κατηγορείς το Θεό για την αδικία στον κόσμο… Ο Θεός δεν έφτιαξε τον κόσμο άδικο. Τον έφτιαξε δίκαιο! Η ματαιοδοξία σου και η κενοδοξία σου έκαναν αυτόν τον κόσμο άδικο. Γιατί κατηγορείς το Θεό για τα δικά σου σφάλματα;  

 

Κατηγορείς το Θεό για τις πλημμύρες και τις φωτιές και τους ανθρώπους που χάνονται σε αυτές. Ο Θεός όμως δημιούργησε τα ρέματα για να φεύγουν με ασφάλεια τα νερά της βροχής. Δεν μπάζωσε τα ρέματα! Οταν ο Θεός δημιούργησε τη φύση, προνόησε ώστε να υπάρχουν τα κατάλληλα βοηθήματα ώστε οι άνθρωποι και τα ζώα να είναι ασφαλείς. Οι άνθρωποι όμως έκριναν ότι έπρεπε να παρέμβουν γιατί έτσι τους βόλευε, για να βγάλουν χρήματα. Πάνω στα μέτρα ασφαλείας που έφτιαξε ο Θεός, οι άνθρωποι έχτισαν σπίτια κι εργοστάσια. Εφτιαξαν πόλεις και χωριά. Κι αφού τα μέτρα ασφαλείας καταστράφηκαν, ο άνθρωπος καλείται να πληρώσει το τίμημα…  

 

Τις φωτιές, ο Θεός τις βάζει; Σου έδωσε τη φωτιά για να ζεσταίνεσαι, να μαγειρεύεις και να βλέπεις στο σκοτάδι. Ο άνθρωπος επέλεξε όμως να καίει δάση για να φτιάξει σπίτια και να «φυτέψει» ανεμογεννήτριες. Δεν αντιστάθηκες όμως! Από το να αναλάβεις πρωτοβουλία, προτίμησες να καθίσεις στον καναπέ σου και να κατηγορήσεις το Θεό! Γιατί έτσι σε βολεύει…  

 

Δεν αντιστάθηκες στην αδικία! Δεν αντιστάθηκες στους πολέμους! Δεν αντιστάθηκες στους κατασκευαστές όπλων! Δεν αντιστάθηκες στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Δεν αντιστάθηκες στη βάναυση καταπίεση των λαών από την πλουτοκρατία! Δεν αντιστάθηκες σ’ εκείνους που μπάζωσαν τα ρέματα και πνίγεται κόσμος! Δεν αντιστάθηκες στους εμπρηστές! Δεν αντιστάθηκες όταν η κυβέρνησή σου σε πάτησε στο λαιμό! Μόνο έμεινες άπραγος να κατηγορείς το Θεό!  

 

Ξέρεις άνθρωπε, μαζί με όλα τα καλά που σου έδωσε ο Θεός, σου έδωσε και την «ιερά οργή»! Εκείνη την οργή που θα έπρεπε να σε κάνει να διεκδικείς το δίκαιο για σένα και για το συνάνθρωπό σου! Εκείνη την οργή που θα έπρεπε να σε κάνει να βρωντοφωνάζεις την αδικία και να την πολεμάς! Κι εσύ τι έκανες; Περιχαρακώθηκες πίσω από φτηνές δικαιολογίες πότε λέγοντας «εγώ θα σώσω τον κόσμο;», άλλοτε λέγοντας «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη», άλλοτε πάλι λέγοντας «ας μαζευτούμε πρώτα καμιά πεντακοσαριά κι έρχομαι κι εγώ». Κι ακόμα λέγοντας «ποιος θα τα βάλει μαζί τους; αυτοί είναι πανίσχυροι…»…  

 

Σου έχω νέα άνθρωπε! Αν αντί να κατηγορείς το Θεό τον παρακαλούσες να σου δίνει δύναμη να καταπολεμήσεις την αδικία, τώρα ο κόσμος μας θα ήταν ΠΟΛΥ καλύτερος! Δε θα βρισκόσουν στον καναπέ αποχαυνωμένος μπροστά σ’ ένα πολύχρωμο κουτί να κατηγορείς το Θεό! Θα είχες φτιάξει μαζί με το συνάνθρωπό σου μια καλύτερη κοινωνία για σένα και τα παιδιά σου, έχοντας συμπαραστάτη το Θεό που τώρα κατηγορείς για τα δικά σου εγκλήματα άνθρωπε! Για τα εγκλήματα της ανθρωπότητας.  

 

Θυμάσαι αυτά που λέγαμε πριν για τον εγκέφαλο άνθρωπε; Αν ο εγκέφαλός σου λειτουργούσε σωστά, τώρα δε θα είχες τα μάτια για να βλέπεις την αδικία, αλλά για ν’ απολαμβάνεις έναν δίκαιο κόσμο. Δε θα είχες τα αυτιά για ν’ ακούς τον πόνο, αλλά για ν’ ακούς τον ήχο της ευτυχίας. Δε θα είχες το στόμα για να κατηγορείς το Θεό και το συνάνθρωπο, αλλά για να δοξάζεις το Θεό και να ευλογείς το συνάνθρωπο. Δε θα είχες τα χέρια για να πατάς πλήκτρα, αλλά για να δημιουργείς την ομορφιά. Δε θα είχες τα πόδια για να τ’ απλώνεις νωχελικά πάνω στο τραπεζάκι, αλλά για να περπατάς μέσα σε έναν δίκαιο κόσμο, γεμάτο ευτυχία και δημιουργικότητα!  

 

Μήπως νομίζεις ότι έτσι όπως συμπεριφέρεσαι κατηγορώντας το Θεό για τα πάντα θα τη βγάλεις καθαρή άνθρωπε; Λάθος! Ο,τι έσπειρες θα θερίσεις. Στο πολλαπλάσιο! Εσπειρες ανέμους, θα θερίσεις θύελλες… 

 

Κανένα Ζόρι