Αποκ. 19,14 καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐπὶ ἵπποις λευκοῖς
Είμαστε μέσα στην δίνη, την πλάνη του “πονηρού”, από πανδημία, σε πόλεμο και πείνα οδεύουμε από “ουαι ” σε “ουαι”..
Ψυχές ΑΓΙΕΣ που πονάνε, λυπούνται κατα Θεόν για οποιαδήποτε απώλεια και προσεύχονται δυνατά βοούν, με δάκρυα λύπης για όλους μας.
Αυτές είναι απαραίτητες αυτή την ώρα, τέτοιες πρέπει να διψάμε να γίνουμε ο καθένας μας.
Ένας “φάρος ” για τον κόσμο όλον κάθε τέτοια ψυχή.
Για να γίνει όμως αυτό, να βγουν άγιοι, που θα μας οδηγήσουν και θα μας σώσουν, αλλά και για να γίνουμε και εμείς “άγιος λαός “..
Με έναν τρόπο γίνεται ..
” Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία.”
Οι αισθήσεις είναι οι θύρες εισόδου, για αυτό και η νηστεία αφορά όλες τις αισθήσεις και όχι μόνο την γεύση..
Τηλεόραση, ειδήσεις, social media, βιβλία, φαγητά, όλα είναι παράγωγα “πνεύματος”.
Προσέχω τι “τρώω” ….. με τα μάτια, τα αυτιά, το στόμα, τι πιάνω με τα χέρια μου, τι λαμβάνω μέσα μου, υλικό και πνευματικό.
Ταυτόχρονα “τρέφομαι ” με προσευχή, μελέτη του “Λόγου ” και είναι θέμα υπομονής πλέον να γεμίσω ΦΩΣ, να διώξω το σκοτάδι και το ψέμα, από τα βάθη του εαυτού μου και να έλθει το ΦΩΣ.
Η αξία των πειρασμών, των θλίψεων, των δοκιμασιών.
Αυτό επιθυμεί ο Θεός και ο κάθε ΑΓΙΟΣ του ΘΕΟΥ, την σωτηρία όλων των ανθρώπων
Ενώ όταν για τους κολασμένους επιθυμώ την καταστροφή τους, τότε δεν είμαι αυτός που θέλει ο ΘΕΟΣ ..” οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς“.
“ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”
οὐδὲν ὠφελοῦμαι….
Αν προβλέπω τους πολέμους, την πείνα, τα δεινά που μας περιμένουν, λόγω της ανομίας μας. Συσσωρεύω αγαθά και δεν αισθάνομαι λύπη, στεναχωρία, για τις χαμένες ψυχές, που δεν θέλησαν να μετανοήσουν και έφυγαν για την αιωνιότητα αμετανόητες “γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.”
Απλά πάγωσε, πέτρωσε η ψυχή μου …
Ο ύμνος της αγάπης..
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. Καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. Καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.
Διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ἀποκ. 24, 12).
Επειδή έχουμε παγώσει, έχουμε ψυχρανθεί, λόγω των αμαρτιών μας
Έχουμε υποστεί πώρωση, σκλήρυνση ,του σημαντικότερου αοράτου αισθητήριου οργάνου μας του “ΝΟΥ”, του κέντρου της ύπαρξης μας, της “καρδιάς ” μας.
Δεν κάνουμε και τίποτα για να το αλλάξουμε, παρά μόνο διασκεδάσεις, ψώνια κ.α εξωτερικά… αυτό είναι το τραγικό.
Αυτός ο “νους ” πλέον δεν “κοινωνεί” με το ΦΩΣ με τον Χριστό, αλλά “κοινωνεί” με το σκότος βουτηγμένος μέσα στην πλάνη της ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ των οργάνων του “πονηρού “.
Μας οδηγούν από το κακό στο χειρότερο και από πλάνη σε πλάνη ..
Τα καλά εμβόλια, οι απαραίτητες μάσκες, ο κακός Πουτιν, η καλή δύση με τις ηδονές και τα ελεύθερα ήθη …και οι αλυσίδες σφίγγουν ολοένα και περισσότερο.
Πνευματικά και υλικά χρεωμένοι …
“φάγαμε “πολύ πονηρό πνεύμα, με όλες τις αισθήσεις χορτάσαμε και αυτό δεν είναι ΕΛΕΥΘΈΡΙΑ αλλά γεμίσαμε χρέη, κάθε είδους στον Καίσαρα ..
Αυτά τα χρέη, ένας μόνο μπορεί να διαγράψει “ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων”
Να μας απαλλάξει και να μας απελευθερώσει από τα δεσμά και τα “χρέη “.
Αλλά “ει μη εν προσευχή και νηστεία” αυτά τα πονηρά πνεύματα δεν φεύγουν, δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τα χρέη μας …
Ματθ. 5,26 ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως οὗ ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην. Ματθ. 5,26 Σε διαβεβαιώνω ότι δεν θα βγης από εκεί, έως ότου εξοφλήσης και το τελευταίον δίλεπτον.
Καλή σαρακοστή.
Καλή φώτιση και αρχή μετανοίας
Γ.Μ
Φίλε μου,η διακριτική αποχώρηση των Αγίων,δείχνει ότι κάτι μεγάλο έρχεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό άρθρο πάντως,μπράβο φίλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω με το Σταύρο και στα δύο σχόλια που έκανε.
ΑπάντησηΔιαγραφή