Ἡ μπότα τῆς ἰατροφασιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη καί ἡ ἑλληνικὴ ἀγάπη τῆς σκλαβιᾶς

Ὁ σύγχρονος Ἕλληνας ὡς «πραγματάνθρωπος»

 

Ἄν θέλεις μιὰ εἰκόνα τοῦ μέλλοντος, φαντάσου μιὰ μπότα νὰ πατάει τὸ πρόσωπο ἑνὸς ἀνθρώπου - γιὰ πάντα1Πολλοὶ Ἕλληνες ποὺ ταξιδεύουν τίς τελευταῖες ἑβδομάδες σὲ χῶρες τῆς Εὐρώπης, ὅπως Ἀγγλία, Ἰταλία, Γαλλία κ.λπ., μένουν ἄφωνοι, καθὼς διαπιστώνουν ὅτι οἱ δρακόντειοι ὑγειονομικοὶ περιορισμοὶ ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν στὴν δική μας χώρα, στὸ ἐξωτερικὸ εἶναι ἀνύπαρκτοι, μὲ συνήθως μοναδικὴ ἐξαίρεση τὴν χρήση τῆς μασονικῆς μάσκας στὰ Μέσα Μαζικῆς Μεταφορᾶς.

 

Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ προκαλεῖ ἀλγεινὴ ἐντύπωση εἶναι ὅτι οἱ ταξιδιῶτες αὐτοί, παρότι διαπιστώνουν ἰδίοις ὄμμασι τὴν στυγνὴ ὑγειονομικὴ δικτατορία ποὺ σοβεῖ στὴν Ἑλλάδα, φθάνουν μόνο μέχρι τοῦ σημείου νὰ μεταφέρουν τὸν ἐνθουσιασμό τους γιὰ τίς ἐλευθερίες ποὺ ἀπολαμβάνουν οἱ πολῖτες τῶν ἄλλων χωρῶν. 

 

Ἐνῶ τὸ νόμισμα τοῦ ἐνθουσιασμοῦ γιὰ τὸ status τῶν ξένων χωρῶν θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει καὶ τὴν ὀπισθία ὄψη τῆς ἀπελπισίας γιὰ τὸ χάλι τῆς ἰατροφασιστικῆς κυβέρνησης Μητσοτάκη, οἱ ταξιδιῶτες δὲν νιώθουν τὴν ἀνάγκη νὰ ὀργισθοῦν, ἀλλὰ ἀρκοῦνται στὸ νὰ συνεχίσουν νὰ ζοῦν ὅπως καὶ πρὶν δοῦν «τί ἐπικρατεῖ στὸν ἔξω κόσμο», δηλαδὴ ἀνεχόμενοι τὴν κυβερνητικὴ μπότα τῶν δικτατόρων στὸ στραπατσαρισμένο πρόσωπό τους, σὲ ἀπαξιωτικὴ διατύπωση: στὴν μούρη τους. 

 

Φαίνεται ὅτι τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἤδη μεταλλαχθεῖ στοὺς εὐτυχισμένους σκλάβους ποὺ ὁραματίσθηκε στὰ μέσα τοῦ 20οῦ αἰῶνα ὁ Ἄλντους Χάξλεϋ ὅταν ἔγραφε τὸν Θαυμαστὸ Καινούργιο Κόσμο (Brave New World), ἀλλὰ ἤδη 170 χρόνια πρὶν ἀπὸ αὐτὸν καὶ ὁ Ζάν-Ζὰκ Ρουσσὼ στὸ Β΄ Κεφάλαιο τοῦ περίφημου Κοινωνικοῦ Συμβολαίου του2: 

 

[...] οἱ ὑποδουλωμένοι, εὑρισκόμενοι ἀλυσσόδετοι, χάνουν ὅλα, ὼς καὶ αὐτὴν τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ νὰ ἐλευθερωθοῦν, καὶ ἀγαποῦν τὴν δουλείαν, καθὼς οἱ σύντροφοι τοῦ Ὀδυσσέως ἠγάπων τὴν κτηνώδη κατάστασίν των. Ἐὰν ὑπάρχουν λοιπὸν ἄνθρωποι δουλωμένοι ἐκ φύσεως, τοῦτο προέρχεται ἐκ τοῦ ὅτι ὑπῆρξαν ἄνθρωποι δουλωμένοι παρὰ φύσιν· διότι ἡ δύναμις ὑπεδούλωσε κατὰ πρῶτον, ἡ δὲ ἀνανδρία τῶν ὑποδουλωμένων διαιώνισε τὴν δουλείαν.

 

Ὅτι ἡ ἀγάπη τῆς σκλαβιᾶς εἶναι μαθησιακὸς στόχος ἑνὸς ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος καταγράφεται καὶ στὸ ὀργουελικὸ μυθιστόρημα «1984»3, ὅπου ὁ Ὁ' Μπράϊεν λέγει στὸν (δῆθεν) αἱρετικὸ Οὐίνστον Σμίθ:  

 

Πρέπει ν' ἀγαπήσεις τὸν Μεγάλο Ἀδελφό. Δὲν ἀρκεῖ νὰ τὸν ὑπακοῦς. Πρέπει νὰ τὸν ἀγαπᾷς.

 

Ἔτσι, λοιπόν, οἱοδήποτε μέλος τῆς αὐταρχικῆς, ἀλαζονικῆς καὶ ἐν τέλει ἀπάνθρωπης κυβέρνησης Μητσοτάκη δὲν αἰσθάνεται κανέναν ἀνασχετικὸ φραγμὸ νὰ δείξει τὸ ἀπύθμενο θράσος του ἀπέναντι στὸν βασανισμένο ἑλληνικὸ λαό, ποὺ ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση τῆς ἐποχῆς τῶν μνημονίων πέρασε στὴν φάση τῆς ὑγειονομικῆς ἐξαχρείωσης τῆς ἐποχῆς τῶν ἐμβολίων (ἕπονται κι ἄλλες φάσεις φασισμοῦ, προεχόντως τοῦ κλιματικοῦ). 

 

Τέτοιο θράσος ἐπέδειξε προσφάτως καὶ ὁ κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος τῆς Νέας Δικτατορίας κ. Γιάννης Οἰκονόμου, ὁ ὁποῖος, ὡς ἕνας ἀκόμη πολιτικὸς ἐμπαίκτης ποὺ πιπιλάει τίς προπαγανδιστικὲς παρόλες τοῦ ὑγειοναζιστικοῦ καθεστῶτος, καμία ντροπὴ δὲν ἔνιωσε μπροστὰ στὶς κάμερες (18.3.2022), ὅταν ξεστόμισε τὸ καταφανὲς ψέμα ὅτι: 

 

οἱ ἀνεμβολίαστοι ἐξακολουθοῦν νὰ κινδυνεύουν, ὑπονοῶντας ἐξ ἀντιδιαστολῆς ὅτι οἱ ἐμβολιασμένοι δὲν κινδυνεύουν, ἐνῶ εἶναι πλέον ἀπολύτως ἐπιβεβαιωμένο ὅτι ἐξίσου μὲ τοὺς ἀνεμβολίαστους, ἢ περισσότερο ἀπὸ αὐτούς, μπορεῖ νὰ κινδυνεύσουν καὶ οἱ ἐμβολιασμένοι.

 

Κι ὅμως! Ἀντὶ τέτοιες δηλώσεις νὰ προκαλοῦν τὴν μῆνιν τῶν πολιτῶν, διατυπώνονται ἀνερυθρίαστα καὶ ἀβρόχοις ποσὶ ὄχι μόνο ἐνώπιον τοῦ διχασμένου ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος φαίνεται νὰ πάσχει ἀπὸ μιὰ μορφὴ ψευδολογικοῦ μιθριδατισμοῦ, ἀλλὰ πρωτίστως ἐνώπιον τῶν εἰσαγγελικῶν ἀρχῶν, οἱ ὁποῖες θὰ ἔπρεπε νὰ κινητοποιηθοῦν, ὥστε νὰ ἐξετασθεῖ ἡ τέλεση τοῦ ἐγκλήματος τῆς διασπορᾶς ψευδῶν εἰδήσεων σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 191 ΠΚ. Κατ᾿ ἀκριβολογίαν, μάλιστα, πρόκειται γιὰ παραποιημένη εἴδηση (fake news), ἀφοῦ ἀπὸ τὴν δήλωση τοῦ κυβερνητικοῦ ἐκπροσώπου λείπει ἡ ἀναφορὰ στὸ κίνδυνο ποὺ διατρέχουν οἱ ἐμβολιασμένοι4. 

 

Φυσικά, μιὰ τέτοια προσδοκία εἶναι καθαρὰ οὐτοπική, ἀφοῦ, στὴν σημερινὴ δυστοπία τοῦ θαυμαστοῦ ἀνάποδου κόσμου μας, ἰσχύει ὅτι: 

 

τὰ μὲν ψέματα τῶν πολιτικῶν παρουσιάζονται ὡς ἀδιαμφισβήτητες ἀλήθειες τῆς ψευδοδημοκρατίας, οἱ δὲ ἀλήθειες κάποιων πολιτῶν ὡς ἀδιανόητα ψέματα συνωμοσιολόγων ὑπονομευτῶν!

 

Ἑπομένως, οἱ εἰσαγγελικὲς ἀρχές, οἱ ὁποῖες λειτουργοῦν ὡς βραχίονες τοῦ κράτους-Λεβιάθαν, εἶναι μαθηματικῶς βέβαιον ὅτι στὸ στόχαστρο τῆς δικαιοσύνης θὰ θέτουν μονόπλευρα τοὺς βαφτισμένους ἀρνητὲς τῶν κυβερνητικῶν ἀφηγημάτων, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νὰ ὑψώνουν τὸ ἀνάστημά τους ἐνάντια στὴν συμπαγῆ πλειοψηφία τῆς ἀπολυταρχικῆς ὁμοιομορφίας. 

 

Cum grano salis, τὰ εὐτυχισμένα σκλαβάκια τῆς Ἑλλάδος μοιάζει νὰ μετέπεσαν σὲ ἕνα ἄλλο εἶδος ἀνθρώπου: στὸν λεγόμενο πραγματάνθρωπο. Πρόκειται γιὰ ἕνα ὑβριδικὸ ὅν, τὸ ὁποῖο, μὲ βάση τὸ DNA του, εἶναι (τοὐλάχιστον γιὰ τὴν ὥρα) homo, ἀλλὰ δέχεται νὰ τὸν μεταχειρίζονται σὰν res: 

 

Ἄραγε, σὲ τί διαφέρει ἕνα πρᾶγμα τοποθετημένο στὰ ράφια ἑνὸς σοῦπερ μάρκετ μὲ barcode ποὺ τὸ σκανάρει ὁ/ἡ ὑπάλληλος τοῦ ταμείου, ἀπὸ ἕναν πολίτη μὲ QR-code ποὺ τὸν σκανάρει στὴν εἴσοδο τοῦ καταστήματος ὁ ἐκεῖ τοποθετημένος ὑγειονομικὸς μπάστακας; 

 

Μάλιστα, ὁ τελευταῖος ἀνταποκρίνεται στὸν ρόλο του μὲ ἀξιοθαύμαστο ζῆλο, ἐνδεχομένως γιατί κόλλησε τὸν ἰὸ τοῦ ἐξουσιολαγνικοῦ πριαπισμοῦ: Ἀφοῦ εἶναι «Ὁ» ἁρμόδιος νὰ σκανάρει τοὺς ἄλλους, τότε οἱ ἄλλοι παύουν νὰ εἶναι πλέον ἰσότιμοι συνάνθρωποί του καὶ ὑποβιβάζονται σὲ οἱονεὶ προϊόντα ποὺ ἀποκτοῦν ὑπόσταση μέσῳ τῆς ψηφιακῆς σάρωσης. 

 

Ὡς ἐκ τούτου, ὁ ὑγειονομικὸς μπάστακας ἀπὸ τὴν μιὰ πλευρὰ καὶ ὁ κάθε πρωθυπουργός, ὑπουργός, βουλευτὴς ἢ ἄλλος λακὲς τοῦ καθεστῶτος ἔχουν ἕναν κοινὸ παρονομαστή: τοὺς μεθᾷ ἡ ἐξουσία! Κι ὅσο πιὸ χαμηλὰ στὴν ἱεραρχικὴ πυραμίδα βρίσκεται ὁ ἑκάστοτε σφουγγοκωλάριος, τόσο περισσότερο διατρανώνει τὴν ἀφοσίωσή του πρὸς τοὺς μεγαλοσχήμονες, ἔχοντας πάντοτε ἕτοιμη τὴν φθηνὴ δικαιολογία τοῦ Ἄντολφ Ἄιχμαν: 

 

Ἐγὼ διαταγὲς ἐκτελῶ, μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ σᾶς σκανάρουμε. Ἀλλοῦ τὰ παράπονά σας!

 

Ὁ Χάρι Μούλις ἐπισημαίνει5: 

 

Ὁ Ἄιχμαν δὲν ἀποτελεῖ ἐξαίρεση. Προσωποποιεῖ τὸν κανονικὸ ἄνθρωπο, τὸ μέλος τῆς ἀγέλης, τὸ ὅν τῆς συνήθειας μὲ τὸν μηχανικὸ δέκτη διαταγῶν.

 

Κι ὁ Ἀσημάκης Πανσέληνος στὸ Σημειωματάριο συμπληρώνει6: 

 

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πάρει ἕνα ἀξίωμα μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ μπόϊ του, τότε φαίνεται πιὸ μικρὸς ἀπ᾿ ὅσο εἴτανε πρὶν τὸ πάρει.

 

Αὐτὸ ἰσχύει ὄχι μόνο γιὰ τὸν κατ᾿ εὐφημισμὸν πρωθυπουργὸ (στὸν ἀνάποδο κόσμο μας, πρωθυπουργὸς εἶναι ὁ τελευταῖος τροχὸς τῆς ἁμάξης ποὺ τὸν χειρίζεται ὁ ὑποκρυπτόμενος μαριονετίστας του), ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε σχεδὸν μέλος ἢ συνεργάτη τῆς παρούσας ἰατροφασιστικῆς κυβέρνησης. 

 

Ἀλλὰ ὅταν δὲν διαθέτουν μπόϊ ὅσοι ἔχουν τὰ ἀξιώματα, τοῦτο σημαίνει, κατὰ λογικὴ ἀναγκαιότητα, ὅτι τὸ μπόϊ λείπει πρωτίστως ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τοὺς ἐπέτρεψαν νὰ ἔχουν πρόσβαση στὰ ἀξιώματα, δηλαδὴ τοὺς ψηφοφόρους. 

 

Ὁ Σολζενίτσιν, στὴν ἐπιστολή του πρὸς τοὺς ἡγέτες τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, ὑπῆρξε σαφὴς καὶ εὐθύβολος7: 

 

Τὸ μόνο ποὺ φοβόμαστε εἶναι οἱ θαρραλέες πολιτικὲς πράξεις. [...] Κι ὅμως μποροῦμε -μποροῦμε τὰ πάντα-, ἀλλὰ ἐμεῖς ἀραδιάζουμε ψέματα στὸν ἑαυτό μας, γιὰ νὰ τὸν καθησυχάσουμε. Δὲν φταῖνε ἐκεῖνοι γιὰ ὅλα - φταῖμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, μόνο ΕΜΕΙΣ.

• Ώς πότε, λοιπόν, οἱ Ἕλληνες θὰ ἀνέχονται στὴν στραπατσαρισμένη μούρη τους τὴν μπότα τῶν γραφειοκρατῶν τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας;   
• Ώς πότε οἱ Ἕλληνες θὰ δέχονται νὰ τοὺς μεταχειρίζονται ὡς μεταλλαγμένα ὑβρίδια τῆς ὑβριστικῆς κατηγορίας «πραγματάνθρωπος»;  
• Ὡς πότε οἱ Ἕλληνες θὰ φυτοζωοῦν ὡς εὐτυχισμένα σκλαβάκια, ἀπαρνούμενοι τὸ θεῖο δῶρο τους, δηλαδὴ τὸ αὐτεξούσιο; 

Δὲν μᾶς ἀξίζουν τέτοιοι τύραννοι-ἀπάνθρωποι, φαρισαῖοι-φιλάνθρωποι! 

 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ὁ Όργουελ βάζει τον Ὁ' Μπράϊεν, τὸν ἀφομοιωμένο ἀπὸ τὸ ὁλοκληρωτικὸ σύστημα ἥρωά του, νὰ βγάλει ἕνα λογίδριο μὲ ἀφορμὴ τὸ ἐρώτημα πῶς βεβαιώνεται κάποιος γιὰ τὴν ἐξουσία τοῦ πάνω σ᾿ ἕναν ἄλλον, φωτογραφίζοντας ὅσα πρωτοφανῆ ζοῦμε ἐπὶ δύο ὁλόκληρα χρόνια: 

 

Γιὰ τήν [ἐξουσία] τοῦ πάνω σ᾿ ἕναν ἄλλον βεβαιώνεται κάποιος κάνοντάς τον νὰ ὑποφέρει. Ἡ ὑπακοὴ δὲν ἀρκεῖ. Ἄν δὲν ὑποφέρει, πῶς μπορεῖ νὰ εἶσαι βέβαιος πὼς ὑπακούει στὴ δική σου θέληση καὶ ὄχι στὴ δική του; [Ἐξουσία] εἶναι νὰ ἐπιβάλεις πόνο καὶ ταπείνωση. [Ἐξουσία] εἶναι νὰ κομματιάσεις τὸ ἀνθρώπινο μυαλὸ καὶ νὰ τὸ συναρμολογήσεις πάλι δίνοντάς του τὸ σχῆμα ποὺ θέλεις ἐσύ. [...] Εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο ἀπὸ τίς ἀνόητες ἡδονιστικὲς Οὐτοπίες ποὺ εἶχαν ὁραματιστεῖ οἱ παλαιοὶ μεταρρυθμιστές. Εἶναι ἕνας κόσμος φόβου καὶ προδοσίας καὶ βασανιστηρίων. Ἕνας κόσμος καταπιεστῶν καὶ καταπιεζομένων, ἕνας κόσμος πού, ὅσο τελειοποιεῖται, θὰ γίνεται ὁλοένα περισσότερο ἀνελέητος. Ἡ πρόοδος στὸν δικό μας κόσμο θὰ σημαίνει πρόοδο πρὸς περισσότερο πόνο. Οἱ παλιοὶ πολιτισμοὶ ἰσχυρίζονταν πὼς ἦταν θεμελιωμένοι στὴν ἀγάπη καὶ τὴ δικαιοσύνη. Ὁ δικός μας εἶναι θεμελιωμένος στὸ μῖσος. Στὸν δικό μας κόσμο δὲν θὰ ὑπάρχουν ἄλλα συναισθήματα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν φόβο, τὴν ὀργή, τὴ θριαμβολογία καὶ τὴν ταπείνωση. [...] Πάντα ὅμως [...] θὰ ὑπάρχει ἡ μέθη τῆς ἐξουσίας, ποὺ ὁλοένα θὰ μεγαλώνει, ὁλοένα θὰ ὀξύνεται περισσότερο. Πάντα, σὲ κάθε στιγμή, θὰ ὑπάρχει ἡ ἀγαλλίαση τῆς νίκης, ἡ συγκίνηση νὰ ποδοπατᾷς ἕναν ἀνήμπορο ἐχθρό. Ἄν θέλεις μιὰ εἰκόνα τοῦ μέλλοντος, φαντάσου μιὰ μπότα νὰ πατάει τὸ πρόσωπο ἑνὸς ἀνθρώπου - γιὰ πάντα»8.

 

Σήμερα ἡ μπότα αὐτὴ εἶναι τῆς κυβέρνησης Μητσοτάκη, μεθαύριο θὰ εἶναι ἡ μπότα μιᾶς ἄλλης κυβέρνησης, ἡ ὁποία θὰ ἔχει διαφορετικὸ ὄνομα, ἀλλὰ θὰ διαθέτει ταυτόσημα, δηλ. ἀνθελληνικά-προδοτικὰ χαρακτηριστικά. Σὰν τὰ ἀθλητικὰ παπούτσια δύο ἀθλητικῶν ἑταιρειῶν ποὺ βαφτίζουν τὸ μοντέλο τους μὲ τὸν ἴδιο νεοταξίτικο ὅρο "resilient" (βλ. π.χ. Adidas Deerupt W B37599 shoes Properties: Adidas shoes resilient EVA midsole for comfort very comfortable, perfect for everyday use Material) καὶ διαφέρουν μόνο ὡς πρὸς τὸ σῆμα τῆς ἑταιρείας ποὺ τὰ ἐμπορεύεται. 

 

Γι᾿ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, στὶς ἐπικείμενες ἐκλογὲς ὁ σχηματισμὸς οἰκουμενικῆς κυβέρνησης θὰ εἶναι «παιχνδάκι»: θὰ κυλήσει ὁ τζέντζερης καὶ θὰ εὕρῃ τὸ καπάκι. 

 

Παραπομπές

 

1. Γιὰ τὸ πλῆρες χωρίο στὸ ὁποῖο ἀπαντᾷ ἡ φράση αὐτὴ βλ. τὸ ὑστερόγραφο τοῦ παρόντος κειμένου.
2. Τὸ κοινωνικὸν συμβόλαιον. Ἀρχαὶ τοῦ Πολιτικοῦ Δικαίου, μτφ.: Κ.Σ., ἐκδ. Παρθενών, Ἀθήνα 1958, σελ. 9.
3. Μτφ.: Ν. Μπάρτη, ἐκδ. Κάκτος, Ἀθήνα 1978, σελ. 278.
4. Πλειός, Γιὰ τίς παραποιημένες εἰδήσεις καὶ τὴν διάκρισή τους ἀπὸ τίς ἀκραιφνῶς ψευδεῖς βλ. Παραποιημένες εἰδήσεις (Fake News). Ὁ μετασχηματισμὸς τῆς προπαγάνδας στὴν κοινωνία τῆς ἐνημέρωσης, ἐκδ. Gutenberg, Ἀθήνα 2021, σελ. 36. Πρβλ. καὶ Βαθιώτη, Ἀπὸ τὴν πανδημία στὴν κλιματικὴ ἀλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σὲ φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, ἐκδ. Ἀλφειός, Ἀθήνα 2021, σελ. 410.
5. Ὑπόθεση 40/61: Ἡ δίκη τοῦ Ἄιχμαν. Ἕνα ρεπορτάζ, μτφ.: Μ. Μπονάτσου, ἐκδ. Καστανιώτη, Ἀθήνα 2021, σελ. 172, ad finem.
6. Ἐκδ. Κέδρος, Ἀθήνα 1984, σελ. 25.
7. Νὰ μὴ ζοῦμε μὲ ψέματα!, μτφ.: Κ. Σίνου, ἐκδ. Πάπυρος, Ἀθήνα 1974, σελ. 10-11 .
8. Ὄργουελ, ό.π., σελ. 263-264· γιὰ τὴν βαρύτητα τοῦ ἐν λόγῳ παραθέματος βλ. Ζάν-Κλὼντ Μισεά, Τζὸρτζ Ὄργουελ, Ἕνας συντηρητικὸς ἀναρχικός - Σχετικὰ μὲ τὸ 1984, μτφ.: Ν. Μάλλιαρης, ἐκδ. Μάγμα, Ἀθήνα 2018, σελ. 140 ἐπ.
 

Πηγή: https://kvathiotis.substack.com/
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ