Πόσο απομονωμένη είναι η Ρωσία;

Η δικαιολογημένη καταδίκη κάθε εισβολής σε ανεξάρτητο κράτος, και συνεπώς και της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν μπορεί να σημαίνει και την άκριτη αποδοχή ψευδών ή ανακριβών ειδήσεων, ηθελημένων ή εκ παραδρομής. Και τούτο, διότι η τυφλή υιοθέτηση των fake news περιορίζει την δυνατότητα διαμόρφωσης ορθής γνώμης και κρίσης για κάθε πρόβλημα αιχμής, που είναι γενικώς απαραίτητη και συχνά ζήτημα ζωής ή θανάτου.

 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

 

Μια κατεξοχήν ανακριβής είδηση, η οποία ωστόσο αναπαράγεται με ιδιαίτερη ζέση από πολυάριθμα ΜΜΕ της Δύσης, αφορά στη δήθεν απομόνωση της Ρωσίας, η οποία δήθεν κατέστη κράτος-παρίας και η οποία είναι δήθεν μισητή από ολόκληρο τον κόσμο. 

 

Η ψευδής αυτή είδηση απηχεί πιθανότατα την επιθυμία της Δύσης, να εξαφανίσει τη Ρωσία από προσώπου Γης, ανεξαρτήτως του κατά πόσον μια τέτοια επιθυμία είναι συμβατή με την ηθική και τη δημοκρατία, δεδομένου ότι τα θύματα, που πρέπει έτσι να εξοντωθούν είναι τα 143 εκατομμύρια του ρωσικού λαού. Οπωσδήποτε, όμως, πρόκειται για είδηση που ουδόλως ανταποκρίνεται στα πράγματα. 

 

Αντιθέτως, σύμφωνα με σχετική έρευνα του Ινστιτούτου Mises της 18ης Μαρτίου, περισσότερος από τον μισό πληθυσμό της υφηλίου εμφανίζεται να είναι, είτε φίλα προσκείμενος στη Ρωσία, είτε ουδέτερος, είτε είναι με τη Ρωσία, και προσπαθεί να μην απολέσει οικονομικά ή στρατιωτικής προστασίας οφέλη, που συνδέονται με αυτήν. Να σημειωθεί, ακόμη ότι οι χώρες που αρνούνται να συμμορφωθούν με την επιταγή της Δύσης, σχετικά με την απομόνωση της Ρωσίας, υπόκεινται σε κάθε μορφής απειλές για αντίποινα. 

 

Μεταξύ των χωρών, που παραμένουν φιλικές προς τη Ρωσία είναι, φυσικά, πρώτη τη τάξει η Κίνα. Οι πιέσεις και οι εκφοβισμοί εναντίον της Κίνας, που προφανώς πηγάζουν από την ελπίδα της Δύσης ότι θα την πείσει να «αλλάξει στρατόπεδο» και να «αυτομολήσει στο δυτικό», θα τολμούσα να πω ότι εκφράζουν ασύγγνωστη αφέλεια. Και τούτο, διότι όσοι έχουν παρακολουθήσει, έστω και ελάχιστα, τον εχθρικό, τον υποτιμητικό, τον προσβλητικό, τον εξοντωτικό τρόπο με τον οποίον απευθυνόταν, μέχρι πριν λίγο η Αμερική προς την Κίνα, θα πρέπει να έχουν πειστεί ότι παρόμοιος δυτικός στόχος ανήκει, ολοκληρωτικά, στο χώρο της φαντασίας. Αρκεί να θυμίσω εν προκειμένω το πόσο απαράδεκτη από κάθε άποψη ήταν η απάντηση της Αμερικής, στην πρόσκληση της Κίνας να παραστεί στους Ολυμπιακούς αγώνες, στο έδαφός της. 

 

Η συμμαχία και στενή φιλία Κίνας και Ρωσίας είναι, σε μεγάλο βαθμό, το αποτέλεσμα του περιφρονητικού αποκλεισμού και των δύο μεγάλων δυνάμεων, από τον δυτικό χώρο, προφανώς με την σκιώδη κατηγορία ότι δεν είναι αρκετά «δημοκρατικές». Και ο αποκλεισμός αυτός εγκυμονεί, πιθανότατα, τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως το υποστηρίζω στο τελευταίο μου σύγγραμμα «Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής». 

 

Αλλά, εκτός από την Κίνα, που ήδη έχει προσφέρει σημαντική βοήθεια στη Ρωσία, με τη δέσμευσή της να προμηθεύεται από αυτήν μεγάλη ποσότητα ενέργειας, στο πλευρό της Ρωσίας, και με διάφορους τρόπους, τάσσονται τριανταπέντε κράτη- μέλη του ΟΗΕ, που απείχαν από την ψηφοφορία καταδίκης της. Στα κράτη που αρνήθηκαν να στραφούν εναντίον της Μόσχας ήταν πολλά πρώην σοβιετικά, αλλά και οι γίγαντες της Νότιας Ασίας, δηλαδή το Πακιστάν, η Ινδία και το Μπαγκλαντές, το σύνολο της Αφρικής, αλλά και το Ιράκ, που στο πρόσφατο παρελθόν είχε χαρακτηριστεί από τις ΗΠΑ ως κράτος-εγκληματίας και γι’ αυτό υπέστη τον καταστρεπτικό πόλεμο εναντίον του, με την βασική αιτιολογία ότι όφειλε να «εκδημοκρατιστεί», αλλά και το μεγαλύτερο τμήμα της Νότιας Ασίας, συμπεριλαμβανομένου και του Βιετνάμ, αλλά και ευρωπαϊκές χώρες όπως η Σερβία και η Ουγγαρία, αλλά και το Μεξικό και η Αργεντινή, ενώ και χώρες όπως η Χιλή, η Ουρουγουάη και η Βραζιλία προσπαθούν να ισορροπήσουν σε δύο βάρκες, όπως άλλωστε και η Τουρκία. Δηλαδή από τα 7,7 δισεκατομμύρια του πληθυσμού της Γής τα 4,1 αντίστοιχα δεν επιθυμούν την απομόνωση της Ρωσίας. 

 

Το δίδαγμα και μέσω της αποκάλυψης αυτού του fake new δεν μπορεί να είναι άλλο από την ανάγκη προσοχής, ανάλυσης και έρευνας της κάθε είδησης που ανακοινώνεται. Ιδίως, και όταν η εμμονή με την οποίαν αυτή εμφανίζεται, αποπνέει υπερβολή. Εκτός του ότι η πραγματικότητα υπερέχει πάντοτε του ψεύδους, για τον καθένα από εμάς είναι απαραίτητο να έχουμε τη βεβαιότητα ότι λειτουργούμε, με βάση αλήθειες και όχι ψεύδη. 

 

Τελειώνοντας να προσθέσω αυτό που θα έπρεπε να είναι αυταπόδεικτο, αλλά που συχνά δεν είναι. Το ότι δηλαδή η επισήμανση των αποδεδειγμένων fakenews της Δύσης, ουδόλως σημαίνει και υποστήριξη της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Αντιθέτως, σημαίνει την αναγνώριση της αδήριτης ανάγκης να κρίνουμε τα πάντα, τα σοβαρά όσο και τα λιγότερα σπουδαία, με στοιχειώδη αντικειμενικότητα. Και αυτή απαιτεί γνώση της εκάστοτε πραγματικότητας.

πηγή