Σε μια σακούλα του σούπερ μάρκετ πόσα όνειρα χωράνε;
Σε ένα σακίδιο σχολικό πόσες αναμνήσεις και φίλους μπορείς να στιβαξεις;
Πόσο "σπίτι" χωράει στην τσέπη του μπουφάν σου;
Πόσο "κρεβάτι" χωράει στην αγκαλιά της μάνας σου;
που κάθεσαι στην καναπεδαρα σου, πίνεις την καφεδια σου , ανάβεις το τσιγαρακι σου και βλέπεις στις ειδήσεις τα καραβάνια των ξεριζωμένων αμάχων να περπατούν με τα πόδια για να σώσουν τα παιδιά τους.
Έχεις αναρωτηθεί πόσο στ αλήθεια κοντά είναι αυτά που βλέπεις να γίνονται αλλού, να γίνουν και στη χώρα σου;
Έχεις αναρωτηθεί, σαν έρθει η ώρα να στριμωξεις όλη σου τη ζωή σε μια βαλίτσα, τι θα πρωτοβαλεις;
Γιατί όταν ο ΠΟΛΕΜΟΣ χτυπάει την πόρτα στη γειτονιά σου, έρχεται η ώρα που θα χτυπήσει και τη δική σου πόρτα.
Στον ΠΟΛΕΜΟ όπως και στον έρωτα, καθένας είναι μόνος του ... Κάθε λαός μόνος του θα πληρώσει το τίμημα στο ταμείο.
...έλα φιλαράκο...
ΑπάντησηΔιαγραφήεσύ που... γέμισες το σπίτι σου ...
...προσφυγιά...
και συμπάθεια...
και μοιράζεσαι τον καναπέ σου -και τα πατατάκια σου-
με προσφυγόπουλα και προσφυγοπούλες
λίγο πιό κούλ βρέ φιλαράκι...
υπάρχουνε κι ευαίσθητες ψυχούλες
που βουρκώνουνε με όλο τούτο το ριάλιτι
και θα πάθουνε καμιά ...ψυχολογία ...
...με το μαλακό βρέ
ζόρικε...
όχι... ράιττουδεμπόουν...
που λένε και στο χωριό μου...
...αντερστέντ...;
οκ!...θενκ γιού...!