Πόλεμος και Ορθόδοξη Εκκλησία

Γράφει ο π. Στέφανος Στεφόπουλος 

 

Δυστυχώς, πάλι βιώνουμε έναν αιματηρό πόλεμο. Η ομόδοξη Ρωσία ξεκίνησε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της επίσης χριστιανικής Ουκρανίας. Οι αιτίες και οι αφορμές για μια τέτοια κίνηση δεν είναι θέμα που σηκώνει επιδερμική ανάλυση ή επιλεκτική μνήμη. Αντίθετα, χρειάζεται σφαιρική και ακριβής γνώση των αιτίων, των ιδιαιτέρων ιστορικών συνθηκών, των γεγονότων του παρελθόντος. Πρέπει ο αναλυτής να είναι αντικειμενικός και να μην έχει επιλεκτική μνήμη, να μην ακολουθεί “οδηγίες” και επιθυμίες ή συμφέροντα τρίτων που θα αποπροσανατολίσουν ή θα δημιουργήσουν τετελεσμένα με εθνικές ακόμη συνέπειες και να μην παρασύρεται από φθηνή κατευθυνόμενη προπαγάνδα και συναισθηματισμούς.

 

Πιστεύω, επίσης, πως είναι πολύ κρίσιμο να βλέπουμε τα γεγονότα μέσα από τα “μάτια” των εμπλεκομένων και όχι των δικών μας οπτικών και λογικής.  

 

Με αυτά τα δεδομένα και με την προϋπόθεση ότι η Εκκλησία μας αγκαλιάζει όλον τον κόσμο ως “Καθολική”, και δέχεται και παρηγορεί όλες τις πλευρές των εμπλεκομένων σ έναν πόλεμο καθώς επίσης ότι τηρεί ίσες αποστάσεις και μένει μακράν “εθνικών ή διεθνών σκοπιμοτήτων” ως μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων, πιστεύω πως η Εκκλησία μας δεν θα έπρεπε, διά του πλέον επισήμου τρόπου, να καταδικάσει την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.  

 

Αντίθετα, φρονώ πως θα έπρεπε ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΗ ΒΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ, τηρώντας την αρχή των ίσων αποστάσεων.  

 

Ξεκαθαρίζω ευθύς εξ αρχής ότι κανένας δεν επικροτεί πολεμικές επιχειρήσεις που μάλιστα προκαλούν απώλειες στρατιωτών, αμάχων, καταστροφές πολιτιστικών μνημείων, καταστροφή πολύτιμων υποδομών, που οδηγούν σε ξέφρενες επενδύσεις σε όπλα, που ζωντανεύουν τους φόβους για παγκόσμια εμπλοκή, χρήση πυρηνικών όπλων και παράπλευρες απώλειες και παρενέργειες στις οικονομίες, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα, στον επισιτισμό, στο περιβάλλον και τέλος σ αυτόν τον ίδιο τον πολιτισμό.  

 

Κανένας, λογικά, δεν χειροκρότησε την κίνηση της Ρωσίας.  

Όμως, τηρουμένων των αναλογιών, δεν θα έπρεπε να καταδικάσουμε και τις θηριωδίες, τους βομβαρδισμούς, τις εκτοπίσεις πληθυσμών, την ραδιουργία μέσω των επιστημών – κυρίως της βιοτεχνολογίας- και μάλιστα εκ δυσμών επιχορηγουμένης και της πλευράς της Ουκρανίας;  

 

Δεν φαίνεται αρκούντως αφελές και απλοϊκό να διαβάλλεται ένας ολόκληρος λαός και να απενοχοποιείται ένας άλλος;  

 

Τι οδήγησε το αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ να πράξει ό,τι ήδη πράττει; Ποιό το ιστορικό υπόβαθρο;  

 

Γιατί κανένας σχεδόν δε μιλάει για τα εργαστήρια “θανάτου” που χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ στο έδαφος της Ουκρανίας;  

Γιατί δεν γίνεται αναφορά στο δίπολο πανσλαβισμός-μεγάλη επανεκκίνηση;
Γιατί συστάθηκε ομάδα δικαστών για να δικάσει τη Ρωσία για εγκλήματα πολέμου ενώ δεν αναφέρθηκε ως αποστολή της η διερεύνηση εγκλημάτων πολέμου στην Ουκρανία και από τις δύο πλευρές;
Γιατί ποτέ δεν καταδικάστηκε διεθνώς το χυδαίο επιχείρημα του ΝΑΤΟ και ειδικά των ΗΠΑ ότι το Ιράκ του Σαντάμ διέθετε πυρηνικά τα οποία ποτέ δεν εντοπίστηκαν αν και ισοπεδώθηκε η χώρα προς τέρψιν των πολεμικών βιομηχανιών;
Γιατί δεν λογοδότησε ποτέ το ΝΑΤΟ για τους βομβαρδισμούς αμάχων τύπου “συγγνώμη, λάθος” στη Σερβία και το Κόσσοβο;
Γιατί στήθηκε διεθνής δίκη των “τεράτων” Σέρβων, Σερβοβόσνιων κλπ (Μιλόσεβιτς, Κάρατζιτς, Μλάντιτς) και όχι κατ’ αναλογίαν και των μουσουλμάνων Κοσσοβάρων και UCKάδων εξτρεμιστών; (60 απ’ τους 83 καταδικασθέντες ήταν Σέρβοι).
 

Κατ’ αναλογίαν θα δικαστεί ο Ρώσσος Πρόεδρος και όχι και ο Ουκρανός για τα όσα εν γνώσει του διέπραττε το τάγμα Αζώφ και λοιποί εξτρεμιστές και αυτονομιστές στις ρωσόφωνες περιοχές και κατά Ελλήνων, από το 2014 και μετά;  

 

Σε αντιαιρετική συνδιάσκεψη στην Αλίαρτο το 1999, Βόσνιος ορθόδοξος επίσκοπος μας διαβεβαίωνε πως (ως αυτόπτης μάρτυς) οβίδες εκτοξεύονταν από μουσουλμανικούς θύλακες στη Βοσνία και στόχευαν άμαχο πληθυσμό σε επίσης μουσουλμανικά χωριά, ως εγκληματική προβοκάτσια και στημένο παιχνίδι τακτικής, κατηγορώντας γι αυτό τον σερβικό στρατό! Και, βέβαια, αυτά δεν τα είδαν ποτέ οι Νατοϊκοί παρατηρητές! Όπως δε θα δουν ποτέ μπροστά τους τις Ουκρανικές θηριωδίες, τα βασανιστήρια, τις προσπάθειες χρήσης των “επιστημών” για την μόλυνση με θανατηφόρους ιούς ενός ολόκληρου λαού. Όπως κάποτε ένας άλλος αρρωστημένος νους σχεδίαζε την εξόντωση με ανάλογο τρόπο του εβραϊκού λαού!  

 

Μάλιστα, όλη αυτή η έλλειψη αντικειμενικότητας των ΜΜΕ στη χώρα μας και διεθνώς, δημιούργησε μια πολιτισμική υστερία. Μια ανεξέλεγκτη “ρωσσοφοβία”!  

 

Άρχισε σύντομα μιά φρενίτιδα αδικαιολόγητη μεταξύ ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, του εμπορίου και των επιστημών. Φθάσαμε στο σημείο να θέτουμε τον ίδιο τον πολιτισμό, την τέχνη, τον αθλητισμό, στην υπηρεσία της πολεμικής προπαγάνδας και των γεωπολιτικών σχεδίων.  

 

Διάβασα πρόσφατα άρθρο του καθηγητή Π. Ιωακειμίδη ( in.gr 17/3/22, πρώην πρεσβευτή-συμβούλου του ΥΠΕΞ και μέλους της Συμβουλευτικής Επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ), όπου χαρακτηρίζεται ο Πρόεδρος της Ρωσίας ως αυταρχικός ηγέτης που εφαρμόζει απόλυτα την αρχή του ενός ανδρός και δεν φρενάρεται από άλλα θεσμικά όργανα της Πολιτείας.  

 

Ξεχνάει ή σκόπιμα παραβλέπει ο κ. καθηγητής το γεγονός ότι και ο Έλληνας Πρωθυπουργός το ίδιο ακριβώς έκανε στην περίπτωση της αποστολής όπλων στην Ουκρανία; Με προσωπική απόφαση, ερήμην της Βουλής, με τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας αποψιλωμένο από κάθε ουσιαστική εξουσία και περιορισμένη σε μια εθιμοτυπική σχεδόν, υποχρέωση υπογραφών των Προεδρικών Διαταγμάτων. Επίσης με υποτίμηση – ίσως πρώτη φορά εκπεφρασμένη δημοσίως και αναισχύντως- του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών. Αυτός είναι ο ορισμός του αυταρχισμού κ. Καθηγητά. Ή μήπως περίσσευε η δημοκρατία από ηγέτες όπως ο G. Bush, ο B. Clinton, ο D. Trump, ο E. Macron, ο B. Obama, η A. Merckel, κλπ;  

 

Στη συνέχεια, προκειμένου να γεμίσει το άρθρο του, ανακαλύπτει και ενοχλείται γιατί ο Πούτιν δήθεν κατατρέχεται από ανασφάλειες υγειονομικές αφού μένει πολλά μέτρα μακράν των συνομιλητών του. Ο κ. Βασιλακόπουλος σίγουρα θα τον επαινούσε γι αυτό κ. Καθηγητά!  

 

Και στο τέλος, αφού τον κατηγορεί πρώτα ότι επιδίδεται σε επιθετικό “πόλεμο επιλογής” και όχι αμυντικό “πόλεμο ανάγκης” (παίζουμε με τις λέξεις τώρα έτσι;), του αποδίδει ανηθικότητα – αν κατάλαβα καλά και με την ευρεία και με τη στενή έννοια. Κι αυτό για την πρόκληση προσφυγικών ροών, το θάνατο αμάχων, τις απώλειες μικρών παιδιών! Πόση επιθετική “μνήμη επιλογής” σας τυραννάει καθηγητά μου, αντί αμυντική “μνήμη ανάγκης”!!!  

 

Ξεχάσατε την απλοχεριά με την οποία το αντίπαλο δέος των Ρώσσων, οι Αμερικανοί, επιβράβευαν χρόνια τώρα εργαστήρια βιολογικών όπλων στο έδαφος της “ειρηνικής Ουκρανίας”;  

 

Ξεχάσατε την πρόσφατη διαμάχη ΗΠΑ-Κίνας για την “πατρότητα” των ευφυέστατων ευρεσιτεχνιών κορονοϊού που μόλυναν και οδήγησαν στο θάνατο εκατομμύρια ανύποπτους πολίτες και παιδιά; Κι ακόμα δεν τελειώσαμε.  

 

Ξεχάσατε την “ειρηνική” διάθεση των μελών του τάγματος Αζώφ και τις “αγαπητικές” εκδηλώσεις τους κατά ρωσσοφώνων και Ελλήνων της Ανατολικής και Νότιας Ουκρανίας από το 2014 και μετά;  

 

Ξεχάσατε ποιός “δημιούργησε”, εkπαίδευσε, προώθησε, εξόπλισε χρόνια τώρα τους μισθοφόρους του ISIS για να φέρουν στον ισλαμικό κόσμο την ελέω αποκεφαλισμών, βιασμών και βασανισμών “δημοκρατική” και “ειρηνική” “Αραβική Άνοιξη”;  

 

Αποκρύπτετε – σκόπιμα φοβάμαι- την σύλληψη ως ιδέα και εφαρμογή παγκοσμίως της εξευτελιστικής για τον κατ’ εικόνα Θεού πλασμένο άνθρωπο (θέλετε μετάφραση;) της “Μεγάλης Επανεκκίνησης”; Αυτή κ. Καθηγητά μου είναι ο ορισμός της Ύβρεως κατά του Ανθρώπου και κατά του Θεού που εσείς αποδώσατε στις “πολεμοχαρείς” εκδηλώσεις του κ. Πούτιν.  

 

Αλλά στον ανάποδο κόσμο που δημιουργήσατε ή απλά υιοθετήσατε, αυτές είναι οι ηθικές σας” επιταγές”. Εμείς, δε θα ακολουθήσουμε τη δική σας ευχή να πέσει απ’ την εξουσία ο κ. Πούτιν “με τον έναν ή τον άλλο τρόπο” που σίγουρα συμπεριλαμβάνει και τον αιματηρό τρόπο (ρατσιστικό παραλήρημα;), αλλά θα ευχηθούμε να ανοίξετε τα μάτια της ψυχής σας. Το νού σας, δηλαδή, όπως μας διδάσκει ο τιμώμενος Άγιος της Β’ Κυριακής Νηστειών, ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, και να δείτε την αλήθεια και να σταματήσετε τις τόσο απλοϊκές τοποθετήσεις που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας αφενός και αφετέρου ρίχνουν λάδι στη φωτιά του στείρου, άκρατου αντιρωσσισμού. Και ξέρετε εσείς εκεί στο ΕΛΙΑΜΕΠ τι εννοώ!  

 

Επιστρέφοντας στα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, πρέπει Αυτή, κατά την ταπεινή μου άποψη, να κρατήσει χαμηλό προφίλ και να είναι φειδωλή στις τοποθετήσεις και κριτικές της αφού κανείς δεν μπορεί ακόμα να υπολογίσει κατά πόσον μπορεί η διεθνής πολιτική και οι σκοπιμότητες να δημιούργησαν τα προβλήματα του πρόσφατου παρελθόντος με την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όσον αφορά στο γνωστό θέμα της έξωθεν των ουκρανικών συνόρων επιβληθείσης, ως φαίνεται, Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.  

 

Κι αν νομίζουν κάποιοι ότι αστοχώ στην κρίση μου, ας απαντήσουν στο ερώτημα :”γιατί υπήρξε τόσο έντονο ενδιαφέρον και κινητικότητα των ΗΠΑ (και στην Ελλάδα, με περίεργη εμπλοκή διπλωμάτη στην αρμόδια επιτροπή της Εκκλησίας της Ελλάδος!) στην αναγνώριση της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας”;  

 

Μήπως η κίνηση αυτή αποτέλεσε προπομπό των γεωπολιτικών εξελίξεων ή ήταν απλά η συγκυρία;  

 

Είναι πιθανόν η τακτική του” διαίρει και βασίλευε” των “σκακιστών” της υφηλίου να χρησιμοποιήθηκε για την διαίρεση και ιδανικά – γι’ αυτούς- το πιθανό Ορθόδοξο σχίσμα, με σκοπό την περαιτέρω διχαστική εμπλοκή των στη διαμάχη Ρωσίας-Ουκρανίας; Όλα είναι πιθανά πια. Οπότε, η Ορθόδοξη Εκκλησία που είναι η μητέρα όλων μας και όχι η μητριά μας θα έπρεπε να επιδεικνύει σύνεση και να αγκαλιάζει όλον τον κόσμο. Και τους Ουκρανούς και τους Ρώσσους και τους Νατοϊκούς και την ΕΕ. Όλους θα έπρεπε να αποζητά πώς θα σώσει. Άς είμαστε προσεκτικοί και διακριτικοί και σε κοινωνία αγάπης με όλους γιατί αλλιώς ίσως άθελά μας γίνουμε ηθικοί αυτουργοί σε έναν ακόμη διαμερισμό του άρραφου χιτώνος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.  

 

Ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας να μας καθοδηγήσει όλους εις παν έργον αγαθόν και τω Θεώ ευάρεστον και να δώσει φώτιση και τη δική Του ειρήνη στους εμπλεκομένους σ’ αυτόν τον πόλεμο.  

“Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν…”!  

 

πηγή

το είδαμε ΕΔΩ