Τα γαϊδουρομούλαρα και τα 100 κλωνάρια χρυσού σανού.

Γράφει ο Δαναός 

 

Δεν πρέπει να ήταν μόνο ένα κάτω, όσο περπάταγα είδα και άλλους να κρατάνε ή να προσπαθούν να διαβάσουν και αυτοί.

Το τσαλακωμένο γράμμα που βρήκα εγώ, έγραφε περίεργα πράγματα και θα προσπαθήσω να τα αντιγράψω. 

 

Δεν ήταν και πολύ εύκολο γιατί τα γράμματα ήταν τρεμάμενα, σαν να τα είχε γράψει ηλικιωμένος άνθρωπος. 

Υπήρχαν και κάποιοι λεκέδες, ίσως από δάκρυα, γιατί ήταν μάλλον γεμάτος πίκρα στεναχώρια και απογοήτευση. 

 

ΕΓΡΑΦΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΟΣΑ ΔΙΕΚΡΙΝΑ. 

 

Το κανονικό μουλάρι είναι κάτι ανάμεσα σε ευγενικό άλογο και σε άξεστο γαϊδούρι. 

Όμως τα γαϊδουρομούλαρα είναι μία ειδική περίπτωση, είναι παντελώς άχρηστα και με κακία μέσα τους ΟΤΑΝ ΕΙΔΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΠΟΔΑ ΚΑΘΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΥΦΑΚΙ! 

Είναι αυτά που καταφέρνουν σε πολύ λίγο να κάνουν τις μεγαλύτερες ζημιές, σε ότι τα αφεντικά τους τα διατάζουν να κάνουν.  

 

Έχουν που λένε τον έξω από δω, αυτοκολλητάκι τους και ανάλογα συμπεριφέρονται.
Όταν βρουν αδυναμίες και εύκολους στόχους, λυσσάνε να κλωτσάνε και σκορπάνε ή χαλάνε των άλλων ζωντανών την ζωή και το φαγάκι τους. 

 

Είναι μηχανές καταστροφής δυστυχίας και ανείπωτου πόνου στα πιο αδύναμα ζωντανά της ''φάρμας''.  

Σε κάποιες χώρες τα βρίσκεις όλα μαζί σε κάτι ειδικούς μεγάλους στάβλους που βρωμάνε αδικίες.  

 

Όμως όλα φοράνε όμορφα και ακριβά χαλινάρια που τους τα έχουν φορέσει τα αφεντικά τους, με ειδικές παρωπίδες, που βλέπουν μόνο που υπάρχει πολύς ΧΡΥΣΑΦΙ σανός για την πάρτη τους και για τα μπαστάρδικα που τα ακολουθούν.
Διότι τα μουλάρια δεν γεννούν, απλά είναι σαν κάτι ουδέτερο που δεν ξέρει τα γεννοφάσκια του. 

 

ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΤΩΡΑ! 

[Σίγουρα μεγάλος θα ήταν και θα ξέχναγε αυτός που το έγραψε].  

 

Αυτά λοιπόν τα μουλάρια, έγραφε το τσαλακωμένο χαρτί, γρυλίζοντας στον στάβλο τον μεγάλο, βγάζουν νόμους - αποφάσεις [έτσι τους λένε οι άνθρωποι] από μουλαρική μετάφραση, που σκοπό έχουν να μην αφήσουν κανένα άλλο ζωντανό να επιβιώσει στην ''φάρμα''. 

ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΟΎΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ. 

Και να μην αφήσουν κανένα άλλο ζωντανό να επιβιώσει, κλέβοντας το λίγο φαγάκι τους. 

 

Δεν τα νοιάζει αν τα ζωντανά είναι γερασμένα, από τα χρόνια δουλειάς που έκαναν και αυτά που τους κλέβουν είναι τα κόπια μιάς ζωής! 

'Οταν ο βρωμιάρης στάβλος της φάρμας διατάζει, ότι άρρωστο αποφασίζει, δεν επιτρέπονται αντιδράσεις και ανυπακοή από τα υπόλοιπα.

 

Συνεχίζοντας το γράμμα λέει πολύ λίγα ακόμη που κατάφερα και διέκρινα μία φράση.  

[ΟΤΑΝ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΤΗΣ ''ΦΑΡΜΑΣ'' ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΑΪΔΟΥΡΙΝΗ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ, ΤΟΤΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΟΤΙ ΔΙΝΟΥΝ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΒΡΩΜΙΑΡΗ ΣΤΑΒΛΟΥ.] 

 

'Εγραφε κάτι ακόμη σαν ερώτηση με παράπονο. 

[ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΩ 100 ΚΛΩΝΑΡΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΣΑΝΟΥ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ;;;;]  

 

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ, ΙΣΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΕΣΕΙΣ. 

Αυτά τα ολίγα φίλοι μου που το μόνο που μπορώ να συμπληρώσω ΕΓΩ είναι ΜΗΔΕΝ ΑΝΟΧΗ. [ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΥΤΟΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ.]
 

ΥΓ. ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ''ΔΙΑΒΑΣΑΝΕ'' ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΛΟ.
ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΧΡΥΣΟ ΣΑΝΟ.