Τα συμβολικά ονόματα, που δίνουν οι Τούρκοι στα επιθετικά τους drone, ερευνητικά και πολεμικά πλοία

Τα συμβολικά ονόματα, που δίνουν οι Τούρκοι στα επιθετικά τους drone, ερευνητικά και πολεμικά πλοία κλπ.

 

Π.χ.

Γνωρίζετε γιατί οι Τούρκοι έχουν δώσει το όνομα BAYRAKTAR στα επιθετικά τους drones με τα οποία εξοπλίζουν το παράνομο Τουρκοκυπριακό καθεστώς και επίσης τα έχουν εγκαταστήσει απέναντι από τα Ελληνικά νησιά;

 

Είναι συμβολικό και έχει σχέση με την άλωση της Λευκωσίας από τους Οθωμανούς βαρβάρους το 1570. Διαβάστε πιο κάτω και ο νοών, νοείτω. Ενδεικτικές πληροφορίες από Wikipedia. 

 

Τέμενος Μπαϊρακτάρ στη Λευκωσία  

 

Θέα από τα τείχη της Λευκωσίας 

 

Το Τέμενος Μπαϊρακτάρ, είναι τζαμί στην Λευκωσία, το οποίο βρίσκεται εντός των εδαφών που ελέγχονται από την Κυπριακή Δημοκρατία.   

 

Η ακριβής χρονολογία κατασκευής του τζαμιού είναι άγνωστη. Το τζαμί είναι αφιερωμένο στον σημαιοφόρο (Μπαϊρακτάρη) (τουρκικά: bayraktar), ο οποίος έπεσε ενώ τοποθετούσε την οθωμανική σημαία στα τείχη της Λευκωσίας, στην Πύλη Κοντσάντζα, στις 9 Σεπτεμβρίου 1570 κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κατάληψης της Κύπρου. Ο τάφος του σημαιοφόρου βρίσκεται δίπλα στο τζαμί αλλά το όνομα του ατόμου παραμένει αβέβαιο. Μερικές πηγές τον ονομάζουν Αλεμνταρ Καρά Μουσταφά (Alemdar Kara Mustafa), άλλες Αλεμνταρ Μεχμέτ Αγά (Alemdar Mehmet Ağa), ενώ μια τοπική ιστορία αναφέρει πως το όνομα του ήταν Ντελί Καφερ δηλαδή "τρελός Καφέρ") Ο αρχαιολόγος Tuncer Bağışkan έγραψε πως χτίστηκε το τζαμί σε μια προσπάθεια να ενδυναμωθεί η ισλαμική πίστη στην Κύπρο.  

 

Αυτό που είναι γνωστό είναι πως στην αρχή, στο σημείο υπήρχε ένας τάφος, αργότερα έγινε τύμβος και μετά τζαμί χωρίς μιναρέ. Μια μαρμάρινη επιγραφή που χρονολογείται το 1756/57 στον τάφο, γράφει ότι ο Χασάν Αγάς, ο Κυβερνήτης της Κύπρου, αφιέρωσε το μνημείο στην ψυχή της νεκρής του μητέρας, αλλά δεν υπάρχουν επίσημα αρχεία που να δείχνουν ποιος το μετέτρεψε σε Τύμβο. Το 1767, ο ταξιδευτής Giovanni Mariti, που επισκέφτηκε την Λευκωσία, κατέγραψε πως υπήρχε ένα τζαμί χωρίς μιναρέ πλάϊ σε ένα μνήμα. Σύμφωνα με μια επιγραφή στην είσοδο του τζαμιού, ενας μιναρές προστέθηκε, μαζί με ένα άμβωνα και μια ημικύκλια κατασκευή που δείχνει προς την Μέκκα (mihrab) από τον Αμπτουλά Πασά το 1820/21, κατά την διάρκεια του Μαχμούντ του Β΄ ο οποίος είναι γνωστός για βελτιώσεις στα δημόσια έργα στην Κύπρο.  

 

Ο τύμβος ανακατασκευάστηκε εκτενώς το 1909 και οι πέτρες του αντικαταστάθηκαν. Ως το 1930, το τζαμί κατείχε το λείψανο το οποίο υπήρχε ο ισχυρισμός ότι άνηκε στον Μωάμεθ. Σε θρησκευτικές επετείους, οι επισκέπτες το φιλούσαν τρεις φορές και το ακουμπούσαν στο μέτωπο τους. Το λείψανο κλάπηκε στις 27 Νοεμβρίου 1930.[2] 

 

Το τζαμί δέχτηκε τρεις φορές βομβιστικές επιθέσεις κατά την διάρκεια της διακοινοτικής βίας. Η πρώτη βόμβα εξερράγη το βράδυ της 24ης Μαρτίου 1962 και κατηγορήθηκε η ελληνοκυπριακή ΕΟΚΑ. Αυτό προκάλεσε τουρκοκυπριακές διαδηλώσεις σε όλο το νησί και αύξησε τις εντάσεις ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Οι αριστεροί Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι Ahmet Muzaffer Gürkan and Ayhan Hikmet έγραψαν στην τοπική τους εφημερίδα Τζουμχουριέτ στις 23 Απριλίου ότι την βόμβα την τοποθέτησε η ΤΜΤ. Συνάντησαν τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη τότε υπουργό εσωτερικών και δολοφονήθηκαν εκείνη την μέρα. Το 2010, ο Sabri Yirmibeşoğlu, ένας εν αποστρατεία Τούρκος στρατηγός είπε ότι η ΤΜΤ τοποθέτησε την βόμβα για να προκαλέσει διακοινοτική βία. H βόμβα δημιούργησε τρύπα στον μιναρέ. Το τζαμί επιδιορθώθηκε και άνοιξε ξανά στις 25 Δεκεμβρίου 1962.  

 

Στις 26 Ιανουαρίου 1963, μια δεύτερη βομβιστική επίθεση πραγματοποιήθηκε, η οποία προκάλεσε αρκετά μεγάλη ζημιά στον Μιναρέ, ώστε να υπαρχει κίνδυνος να καταρρεύσει.  

 

Μετά τα Ματωμένα Χριστούγεννα του 1963, στις 23 Ιανουαρίου 1964, μια τρίτη βομβιστική επίθεση έλαβε χώρα, περίπου στις 21:00 τοπική ώρα. Ο μιναρές κατέρρευσε εντελώς από την έκρηξη. Το Ömeriye Τζαμί δέχτηκε βόμβα την ίδια στιγμή, και υπέστη σημαντικές ζημιές. Οι πλείστες των βομβιστικών ενεργειών έγινα προβοκατόρικα από την εξτρεμιστική Τουρκοκυπριακή οργάνωση ΤΜΤ και Γκρίζους Λύκους με εντολή Ντεκτάς και Κουτσιούκ, για να προκαλέσουν το θρησκευτικό και εθνικιστικό αίσθημα των Τουρκοκυπρίων … και τα κατάφεραν … ( Αποσπασματικές πληροφορίες από Wikipedia.)  

 

Σημειώνεται ότι τα Χριστούγεννα του 1963, οι εξτρεμιστές ΤΚ με την βοήθεια της τουρκικής ΜΙΤ και με την υποκίνηση Ντεκτάς και Κουτσιούκ επιτέθηκαν σε ακριτικά Ελληνικά προάστια σε όλες τις E/K πόλεις κατέσφαξαν εκατοντάδες αμάχους, πυρπόλησαν εκκλησίες, κατοικίες και καταστήματα ΕΚ. 

 

Πληροφοριακό απόσπασμα philenews – Κ. Καπετάνιου. 

 

Τον Αύγουστο του 1960, έγινε η ανακήρυξη της ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πρώτη περίοδος που ακολούθησε ήταν ομαλή. Οι δυο πλευρές ασχολήθηκαν κυρίως με την κατάληψη θέσεων βάσει του 70/30 και άλλων προνοιών του Συντάγματος. Με την πάροδο του χρόνου όμως, διαπιστώθηκαν οι πρώτες δυσκολίες στη λειτουργία του Συντάγματος, κυρίως στο φορολογικό, το οποίο επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό την εύρυθμη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Δυσκολίες και αδυναμίες παρουσιάστηκαν επίσης και σε άλλους τομείς και υπό το φως όλων αυτών, ο Πρόεδρος Μακάριος ετοίμασε σχέδιο με «13» σημεία για την τροποποίηση του Συντάγματος, με τη συμβουλή και συμβολή και του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή στην Κύπρο, σερ Άρθουρ Κλαρκ.  

 

Τα «13» σημεία του, ο Μακάριος υπέβαλε στον αντιπρόεδρο της Δημοκρατίας, Φαζίλ Κιουτσούκ, για μελέτη και υποβολή την απόψεών. Η αντίδρασή υπήρξε αρνητική. Την έντονη διαφωνία τους εξέφρασαν επίσης, τόσο η τουρκική όσο και η ελληνική κυβέρνηση, με την υπόδειξη ότι ήταν άκαιρη η τροποποίηση του Συντάγματος την περίοδο εκείνη στα πρώτα στάδια της κυπριακής Πολιτείας. 

 

Στο μεταξύ, λόγω της καχυποψίας μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων της Κύπρου και της εμφανούς προσπάθειας των Τ/κ να εξοπλιστούν και εκπαιδευτούν με βοήθεια αξιωματικών από την Τουρκία, συστάθηκε από πλευράς Ελλήνων η Οργάνωση ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων), γνωστή ως «Ακρίτας», από το ψευδώνυμο του επικεφαλής της Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, υπουργού Εσωτερικών του κράτους. Όμως, η Οργάνωση τελούσε ουσιαστικά υπό την εποπτεία και καθοδήγηση του Προέδρου Μακαρίου.  

 

Σκοπός του «Ακρίτα» η άμυνα στα τουρκικά σχέδια και η προστασία των Ελλήνων Κυπρίων και των περιουσιών τους. Οι Τουρκοκύπριοι, υπό την καθοδήγηση της Τουρκίας, δεν έχαναν ευκαιρία για τη δημιουργία ταραχών, ανατροπής του Συντάγματος και διάλυσης της Κ.Δ. Έτσι, τη νύχτα της Παρασκευής, 20 προς 21 του Δεκέμβρη 1963, χωρίς να δημιουργηθεί κάτι το σοβαρό, Τούρκοι προκάλεσαν αιματηρό επεισόδιο στην Οδό Ερμού της Λευκωσίας, όταν ανακόπηκαν από αστυνομική περίπολο με την υποψία ότι μετέφεραν παράνομο οπλισμό της ΤΜΤ και αρνήθηκαν έρευνα στο αυτοκίνητό τους. Κατά το επεισόδιο σκοτώθηκαν δυο Τούρκοι, μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών. Οι Τούρκοι ανέσυραν όπλα σε βάρος των αστυνομικών, ενώ στην περιοχή οργανωμένα προσέτρεξε όχλος μαινόμενων Τούρκων, ο οποίος αντιμετωπίσθηκε από τους ΕΚ αστυνομικούς. 

 

Το γεγονός αυτό αποτέλεσε τη σπίθα έναρξης σειράς εκτεταμένων επεισοδίων στις διάφορες πόλεις, αλλά και χωριά, με αίτιους πάντα Τ/κ στασιαστές, οι οποίοι προέβαιναν σε δολοφονίες Ελλήνων, συλλήψεις ομήρων, αρπαγή, κάψιμο και λεηλασίες περιουσιών και εκτοπισμό οικογενειών από περιοχές που συνόρευαν με τουρκικές συνοικίες. Μια χαώδης κατάσταση, που πλήγωνε καίρια το ιερό σώμα της Κύπρου. Πληγή, που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Οι Έλληνες αγνοώντας τις πραγματικές προθέσεις των Τούρκων, που ήταν η διάλυση του κράτους και η διχοτόμηση της Κύπρου, αιφνιδιάστηκαν.  

 

Τη νύχτα του επεισοδίου στην Ερμού, ήμουν στην Λευκωσία. Στις 20 και 21 Δεκεμβρίου ’63, συγκεκριμένα, γινόταν το ετήσιο τμηματικό συνέδριο του ανώτερου προσωπικού του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Το βράδυ της 20ής δινόταν δείπνο σε γνωστό κέντρο της Λευκωσίας και, με το που τέλειωσε το δείπνο, ο υπουργός Εργασίας Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε φιλοξενούμενο τον εμπειρογνώμονα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας Καπαλέρο, τον προσκάλεσε για ένα ποτό στο κέντρο «Σιαντεκλέρ». Μαζί κάλεσε κι εμένα και τους Ανδρέα Αναστασιάδη και Θέλμα Ελευθεριάδου, επίσης ανώτερους λειτουργούς του υπουργείου. Στην παρέα και η αδελφή του υπουργού, Νίτσα και μια φίλη της.

 

Εκεί περάσαμε ευχάριστα αρκετό χρόνο, αλλά κάποια στιγμή θύμισα στον Τ. Παπαδόπουλο ότι έπρεπε να σηκωθούμε πρωί για τη συνέχιση του συνεδρίου, το οποίο θα τιμούσε με την παρουσία του και ο Πρόεδρος Μακάριος.  

 

Την ευκαιρία αποχώρησης από το κέντρο έδωσε ο κ. Καπαλέρο, οπότε φύγαμε όλοι με το αυτοκίνητο του υπουργού. Μετέφερε εμένα πρώτα στο χώρο που θα διανυκτέρευα, κοντά στο τότε σινεμά «Ρόαγιαλ». Δεν πρόλαβα, όμως, να κατέβω από το αυτοκίνητο και να τους καληνυχτίσω και ακούστηκαν πυροβολισμοί. «Φαίνεται άρχισαν οι Τούρκοι», είπε ο υπουργός. Όπως και έτσι ήταν. Επρόκειτο για το επεισόδιο στην Οδό Ερμού, που συνόρευε με την τουρκική συνοικία. Και, δυστυχώς, μετά από το γεγονός αυτό, το κακό γενικεύτηκε. Οι Τούρκοι επέκτειναν τις επιθέσεις τους σ’ όλη την Κύπρο.

 

Το πρωί πήγαμε στο συνέδριο, αναστατωμένοι οπωσδήποτε, όμως ο Αρχιεπίσκοπος ήρθε και το χαιρέτισε. Μάλιστα, εκείνος που τον προσφώνησε, ήταν ο τότε Γενικός Διευθυντής του υπουργείου μας ήταν ο Ιρφάν Σουλεϊμάν. Ένας υπέροχος άνθρωπος. Οι εργασίες του συνεδρίου έγιναν κανονικά και έληξαν ομαλά το απόγευμα. Την επομένη επέστρεψα στον τόπο διαμονής μου στην Αμμόχωστο, μαζί με το συνδικαλιστή της ΣΕΚ, Ανδρέα Βασιλείου. 

 

Μέτρα άμυνας και πολιτοφυλακής στην Αμμόχωστο 

 

Ήταν Κυριακή 22/12/63 απόγευμα, όταν ο πρώην τομεάρχης της ΕΟΚΑ και βουλευτής Αμμοχώστου μ. Κώστας Χριστοδουλίδης, κάλεσε σε επείγουσα σύσκεψη περί τα 25 πρόσωπα σε ανώγειο του σινεμά «Ηραίον» της κατεχόμενης σήμερα πόλης μας. Μας έγινε ενημέρωση για την κατάσταση που δημιουργήθηκε με τους Τούρκους και κρίθηκε ως πρώτο μέτρο άμυνας και προστασίας του ελληνικού πληθυσμού τα πόλης, η λειτουργία τριών φυλακίων στο δρόμο προς τη Σαλαμίνα. Επρόκειτο για το σπίτι Πατσαλή, το ανώγειο του Κανικλείδη και τη Σχολή ΚΑΣΑ (Κέντρο Ανωτέρων Σπουδών Αμμοχώστου) του Τάκη Σαβεριάδη. 

 

Ως τότε, η άμυνα της Αμμοχώστου ήταν καλά οργανωμένη από τον επίσης τομεάρχη της ΕΟΚΑ και βουλευτή, Παύλο Παυλάκη. Η εθελοντική συμβολή πολλών, με περιορισμένο μάλιστα οπλισμό, ήταν θετική, υπεύθυνη και αποτελεσματική. Υπήρχε θέληση και αποφασιστικότητα. 

 

Επίκεντρο, βέβαια, την τουρκικών επιθέσεων ήταν η Λευκωσία, όπου έγιναν εκτεταμένες συγκρούσεις και επιδείχτηκε από ελληνικής πλευράς γενναιότητα και λεβεντιά. Παρά το ότι οι εθελοντές Κύπριοι μαχητές τότε ήταν απροετοίμαστοι και χωρίς επαρκή οπλισμό, αφού μετά τις επάρατες συμφωνίες Ζ.Λ., η ΕΟΚΑ παρέδωσε τον οπλισμό της, οι επιτυχίες και νικηφόρες μάχες αυτοθυσίας και ηρωϊσμού και η συντριβή των τουρκικών επιθετικών σχεδίων, για επέκταση του θύλακα Κιόνελι-τουρκικής συνοικίας, αλλά και της πλήρους άλωσης της Ελληνικής Κύπρου, ήταν ανεπανάληπτες και επικές …

 

Μόνο με αγώνα ανατρέπονται τα τουρκικά σχέδια 

 

Τα τουρκικά σχέδια κατάληψης ολόκληρης της Κύπρου ξεκινούσαν ασφαλώς από παλιά και επισημοποιήθηκαν από το 1956, όταν έγινε πια λόγος για «επανάκτηση της Κύπρου» στο γνωστό «Σχέδιο Νιχάτ Ερίμ». Παρά ταύτα, η Κυπριακή Δημοκρατία διατηρήθηκε, υπάρχει και λειτουργεί, παρά τα λάθη και τις παραχωρήσεις και τις υποχωρήσεις που έγιναν από την πλευρά μας. Αυτό που επιβάλλεται και επείγει τώρα και πάντα, είναι η καθολική ενότητα και αξιοποίηση φιλικών προς την Κύπρο χωρών, οι οποίες είναι επίσης θύματα της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής και βουλιμίας. Η τουρκική επιθετικότητα και ανατροπή των σχεδίων της σε βάρος της Κύπρου ανακόπτονται και ανατρέπονται με καθολική ενότητα και αγώνα. 

 

Επίσης συμπληρωματικά μερικά άλλα ενδεικτικά … συμβολικά τουρκικά ονόματα…. 

 

Τι σημαίνουν τα ονόματα όλων των τουρκικών σκαφών στην ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. (Sigmalive.) 

 

Μπαρμπαρός, Φατίχ, Γιαβούζ και Ορούτς Ρέις είναι τα ονόματα των τουρκικών γεωτρύπανων και ερευνητικών πλοίων που δραστηριοποιούνται παράνομα όλο αυτό το διάστημα γύρω και μέσα στην Κυπριακή, αλλά και Ελληνική ΑΟΖ; Η επιλογή των ονομάτων από την ισλαμική Κυβέρνηση ΑΚP παραπέμπει στο οθωμανικό παρελθόν της Τουρκία που επιδιώκει να αναβιώσει ο «νέο Σουλτάνος» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. 

 

Το πρώτο πλοίο που έγινε γνωστό στην Ανατολική Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια ήταν το ερευνητικό σκάφος Μπαρμπαρός. Ο Χαϊρεντίν Πασάς (1478-1546), γνωστότερος ως Μπαρμπαρόσα, "κοκκινογένης", ήταν ελληνικής καταγωγής αρχιναύαρχος του οθωμανικού στόλου, και κουρσάρος των ακτών της Μπαρμπαριάς (σημερινής Αλγερίας). Σύμφωνα με την διαδικτυακή Wikipedia, o Χαϊρεντίν γεννήθηκε στον Παλαιόκηπο Γέρας στη Λέσβο. Ο πατέρας του ήταν εξισλαμισμένος Αλβανός σπαχής ονόματι Γιακούπ και η μητέρα του Ελληνίδα χριστιανή από τη Λέσβο, ονόματι Κατερίνα. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν πιθανό ότι και ο πατέρας του ήταν Έλληνας γενίτσαρος και καταγόταν από τα Γιαννιτσά. Ο ναύαρχος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα θεωρείται εθνικός ήρωας, και το Μαυσωλείο του βρίσκεται στό Ναυτικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Το έτος 1537, ο Διοικητής του μεγάλου Οθωμανικού στόλου, Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα Πασάς κατέλαβε μία σειρά νησιών του Αιγαίου και του Ιονίου, νησιά που ανήκαν στη Δημοκρατία της Βενετίας, δηλαδή τη Σύρο, την Αίγινα, την Ίο, την Πάρο, την Τήνο, την Κάρπαθο, την Κάσο και τη Νάξο, προσάρτησε δε το Δουκάτο της Νάξου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

 

Το Ορούτς Ρέις Oruc Reis είναι το τελευταίο ερευνητικό σκάφος που στέλνει η Τουρκία στην θαλάσσια περιοχή μας. Ο Ορούτς Ρέις (1474-1518) ήταν αδελφός του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, επίσης πειρατής και αργότερα Οθωμανός αξιωματούχος. Έγινε γνωστός ως Baba Oruç (πατέρας Oruç) όταν μετέφερε μεγάλο αριθμό Μορίσκο, μουσουλμάνων και εβραίων προσφύγων από την Ισπανία στη Βόρεια Αφρική. Για το Ορούτς η καλύτερη προστασία εναντίον της Ισπανίας ήταν να ενταχθεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, την πατρίδα του και τον κύριο αντίπαλο της Ισπανίας. Για αυτό έπρεπε να παραιτηθεί από τον τίτλο του σουλτάνου του Αλγέρι στους Οθωμανούς. Το έκανε αυτό το 1517 και πρόσφερε το Αλγέρι στον οθωμανικό σουλτάνο. Ο Σουλτάνος δέχτηκε το Αλγέρι ως οθωμανικό Sanjak (επαρχία), όρισε τον Oruç ως τον Mπέη (διοικητή) του Αλγερίου και τον Beylerbey (αρχηγού της Δυτικής Μεσογείου) και υποσχέθηκε να τον υποστηρίξει με γενίτσαρους, μαγειρεία και κανόνια. 

 

Το γεωτρύπανο Fatih-Πορθητής έλαβε το όνομά του από τον τίτλο του Μωάμεθ Β' (1432-1481) Σουλτάνου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, έμεινε στην ιστορία ως ο Πορθητής της Κωνσταντινούπολης και της κατάλυσης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1453. Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης παραχώρησε σημαντικά προνόμια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε μια προσπάθεια να ελέγξει τον χριστιανικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πέρσι της ημέρας που συμπληρώθηκαν 565 χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ο Ερντογάν φρόντισε να ρίξει… δίχτυ προς τους εθνικιστές και ιδιαίτερα θρησκευόμενους ψηφοφόρους. Πηγαίνοντας στον τάφο του Μωάμεθ του Πορθητή και προσευχόμενος. Ο Φατίχ χρησιμοποιούσε τον τίτλο σαν «Κύριος των Δυο Στεριών, Ρούμελης και Ανατολής και των Δυο Θαλασσών, Μεσογείου και Μαύρης Θάλασσας». Ήταν ένας πολεμιστής με δίψα για παγκόσμια επιβολή 

 

To τoυρκικό γεωτρύπανο Υαvuz ετοιμάζεται να τρυπήσει ανοιχτά της Καρπασίας είναι το ψευδώνυμο του Σελίμ Α΄ (1470-1520) που ήταν ο ένατος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος βασίλευσε από το 1512 μέχρι το 1520. Έγινε γνωστός εξαιτίας της πολύ μεγάλης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα με την κατάκτηση του Χαλιφάτου των Μαμελούκων του Καΐρου την περίοδο 1516-1517, που περιλάμβανε τη Συριοπαλαιστίνη, τη Χετζάζη, την Αίγυπτο, τριπλασιάζοντας την έκταση της αυτοκρατορίας. Με αυτό το τρόπο η καρδιά του αραβικού κόσμου πέρασε στον έλεγχο των Οθωμανών, οι οποίοι έγιναν η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή και στον ισλαμικό κόσμο. Ο Σελίμ ήταν ο πρώτος Οθωμανός σουλτάνος που έλαβε το τίτλο του χαλίφη του Ισλάμ. Ο Σελίμ ήταν ο πρώτος σουλτάνος που βάλθηκε να εξοντώσει τους χριστιανούς. Ανάμεσα στους τίτλους που κατείχε είναι «Χαγάνος των δύο θαλασσών», «Βασιλειάς των δυο Ηπείρων» και «Κατακτητής των δύο στρατών» 

 

Η τουρκική προπαγάνδα, οι συμβολισμοί, η χειραγώγηση, οι στόχοι της νεοθωμανικής Τουρκίας, είναι αδίσταχτες και άκρως επικίνδυνες καθώς και τα μηνύματα, που δίνονται ένα και μόνο σκοπό έχουν … Εάλω ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία … 

 

Στην επιδίωξή του το καθεστώς Ερντογάν να κρατηθεί στην εξουσία, θα αυξάνει στο εσωτερικό την καταπίεση σε συνδυασμό με ακραία προπαγάνδα, ενώ στο εξωτερικό θα αναζητά την τεχνητή «τόνωση» μέσω σύγκρουσης με κάποιον αδύνατο. Δυστυχώς, η αδύνατη Κύπρος παραμένει διαχρονικό θύμα της τουρκικής προπαγάνδας και αρπακτικότητας. Μια τεκμηριωμένη καταγραφή τής για δεκαετίες αδίσταχτης μυστικής δράσης της Τουρκίας στην Κύπρο (με σκόπιμες ανατινάξεις και εμπρησμούς τουρκικών μνημείων και τζαμιών, εξώθηση της διακοινοτικής βίας με «χρήσιμους σκοτωμένους» κ.ά.) παρατίθεται στο βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth» (έκδοση της «Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο»). Το βιβλίο είναι δίγλωσσο, ελληνικά και αγγλικά και προσβάσιμο στο διαδίκτυο.  

 

Δυστυχώς η οφθαλμοφανής αυτή τουρκική προπαγάνδα σε όλους τους τομείς, αναπαράγεται άκριτα σε Κύπρο και Ελλάδα. Συνάμα, όμως, αποτελεί και ένα κατεξοχήν δείγμα γραφής του στρατηγικού τρόπου με τον οποίο τα ανά τους αιώνες τουρκικά καθεστώτα προωθούν, διαχρονικά, τα συμφέροντά και σκοπούς τους. Και το πράττουν χωρίς απολύτως καμιά αποτελεσματική απάντηση και αντι-προπαγάνδα, σε ό,τι αφορά στα δικά μας θέματα. 

 

Και ας μην ξεχνάμε ότι οι Τούρκοι σε όλους τους πολέμους, συμμάχους φίλους, συμμάχους και αρωγούς είχαν τους Γερμανούς, οι οποίοι είναι οι μεγάλοι δάσκαλοι της προπαγάνδας, αφού ειδικά στον Β ΠΠ, ανέδειξαν τον μεγαλύτερο προπαγανδιστή της ανθρωπότητος τον Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς (Paul Joseph Goebbels, 29 Οκτωβρίου 1897 - 1 Μαΐου 1945). Γερμανός πολιτικός και Υπουργός Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας από το 1933 έως το 1945, τον οποίο οι Τούρκοι έχουν μέχρι σήμερα σαν πρότυπο δασκάλου και καθοδηγητή…. 

 

Είναι καιρός πλέον τόσον η Ελληνική όσον και Κυπριακή διπλωματία, που ενώπιον της «μπαμπεσιάς» και γκαιμπελικής προπαγάνδας των Τούρκων υστερεί (και δεν αναφέρομαι μόνο για τα συμβολικά ονόματα των επιθετικών τους όπλων, αλλά γενικά για τις ημέρες, πράξεις και τουρκικά ψέματα.), να δραστηριοποιηθεί δραστικά και να αντιμετωπίσει τους επίδοξους ολετήρες Ελληνισμού και Χριστιανισμού, διότι «Πριν τι κακόν παθέειν. Ρεχθέν δε τε νήπιος έγνω». (Να ενεργείς πριν πάθεις το κακό, διότι ακόμη και ο άμυαλος όταν πάθει κακό, βάζει μυαλό μεν, αλλά ίσως να είναι αργά ….) Όμηρος. 

 

Επιμέλεια αναδημοσιεύσεων με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια, από Αντώνη Αντωνά.