Μία διαφορετική (καί συμπληρωματική) ματιά πάνω στα γεγονότα τῆς Οὐκρανίας

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Ἔχουν ἤδη εἰπωθεῖ πολλά γιά τή δυτική ὑποκρισία, πού ἐνῶ αἱματοκύλισε τήν πρώην Γιουγκοσλαβία και τόσες ἀκόμη περιοχές τοῦ πλανήτη, ἔχει τό θράσος νά μιλάει τώρα γιά παραβιάσεις τοῦ διεθνοῦς δικαίου, ὁπότε δέν ὑπάρχει λόγος νά τά ἐπαναλάβουμε. Ἐκεῖνο πού σίγουρα ἀξίζει νά ἐπαναλάβουμε (νομίζω ὅτι δέν ἔχει εἰπωθεῖ στήν ἔκταση πού πρέπει) εἶναι ὅτι ἡ ρωσική ἐπέμβαση δέν ἦταν ἀπλῶς ἐπιβεβλημένη, ἀλλά ἄργησε κιόλας. Ἡ Ρωσία ἀνέχθηκε γιά πάρα πολύ καιρό τή συνεχή προκλητικότητα τῆς Δύσης (δηλαδή τῶν Η.Π.Α. καί τῶν λακέδων τους), πού ἀθετώντας τήν παλαιότερη συμφωνία ἀλλά καί κάθε ἔννοια μέτρου, ἐπιδόθηκε ἤδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ ’90 σέ ἔνα ἄθλιο παιχνίδι ἐπέκτασης καί περικύκλωσης τῆς Ρωσίας μέ κράτη-παλλακίδες. Καί κυρίως ἀνέχθηκε τήν ὕψιστη τῶν προκλήσεων, δηλαδή τήν ἐγκαθίδρυση τό 2014 στό μαλακό της ὑπογάστριο μιᾶς φασιστοκυβέρνησης ἀνδρεικέλων καί ὅλες τίς κρατικές καί κυρίως παρακρατικές ἀθλιότητες πού ἀκολούθησαν σέ βάρος τῶν πολυπληθέστατων ρωσικῶν πληθυσμῶν.

 

Ἡ ἀπάντηση τῆς Ρωσίας μέ τήν προσάρτηση τῆς Κριμαίας καί τήν ἀπόπειρα αὐτονόμησης τμήματος τοῦ Ντονμπάς ἦταν τό ἐλάχιστο πού θά μποροῦσε νά πράξει τότε - καί συνάμα τό ἀπολύτως αὐτονόητο. Τό αὐτονόητο εἶναι ὅμως πού ἔπραξε καί τώρα, μετά ἀπό μία σχεδόν δεκαετία ὑπομονῆς καί συνεχοῦς κλιμάκωσης τῶν προκλήσεων, ὅταν κάθε ἄλλος τρόπος ἀπέτυχε καί ὅταν ἀποδείχτηκε ὅτι ἡ πραγματικότητα πού βίωνε ὁ comédien (και κυριολεκτικά καί μεταφορικά) προεδρίσκος τοῦ ἀμερικανοπροτεκτοράτου ἧταν πλέον ἀνεπίστροφα εἰκονική, ὅσο καί άθεράπευτα ἀλαζονική. Ὅσα καί ἄν ἐξεμοῦν οἱ παραδουλεύτρες πού παριστάνουν τήν ἑλληνική κυβέρνηση (καί εὐρύτερα τόν πολιτικό κόσμο τῆς χώρας), ὅσα κι ἄν γράφουν οἱ στημένοι κονδυλοφόροι, ὅσα κι ἄν λένε οἱ ξεπουλημένοι τηλεχαφιέδες τῶν βοθροκάναλων, ἀλλά καί ὅσα κι ἄν ἀναμηρυκάζουν κάμποσοι ἐξηλιθιωμένοι ἰθαγενεῖς τὴς ἡμετέρας μπανανίας, ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀκριβῶς αὐτή.

Ἄς δοῦμε ὅμως καί μία ἄλλη διάσταση τῆς ἐπικαιρότητας, γιά τήν ὁποία ἀκόμη λιγότεροι μίλησαν (ὁ Πούτιν πάντως τήν ἐπισήμανε σαφῶς στά διαγγέλματά του): ἐπειδή δέν εἶναι πολλές μέρες πού ἔγραφα γιά τούς ἄγριους ἀνέμους πού ἔσπειρε τό ἕτερο ἐνεργούμενο τῶν ἀμερικανικῶν ὑπηρεσιῶν καί…καλός φίλος τοῦ Πάιατ (βασικοῦ χειριστῆ, γιά ὅσους κάνουν πώς τό ξέχασαν, τῶν γεγονότων πού τό 2014 ἔφεραν την ἀνατροπή τοῦ Γιανουκόβιτς), τουτέστιν τό θλιβερό πρόσωπο πού παριστάνει τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ἤδη ἡ Οὐκρανία ζεῖ μία ἀπό τίς παρεπόμενες αὐτῶν τῶν ἀνέμων μανιασμένες θύελλες. Τό αὐθαίρετο στήσιμο τῆς ψευτοεκκλησίας τοῦ Ἐπιφανίου, δηλαδή ἑνός ἀνεκδιήγητου συρφετοῦ ἀπό καθηρημένα ἤ ἐντελῶς ἀχειροτόνητα ἐξώλης καί προώλης ὑποκείμενα πού ἐτσιθελικά ὀνοματίστηκε Αὐτοκέφαλη Οὐκρανική Ἐκκλησία καί ἔγινε προσπάθεια νά ἐπιβληθεῖ ἐπίσης ἐν μέσω τρομοκρατίας ἀπό τίς νεοναζί συμμορίες τοῦ Ποροσένκο καί τοῦ Ζελένσκι σέ βάρος τῆς μοναδικῆς νόμιμης Ἐκκλησίας τῆς χώρας, ἦταν μία ἀπό τίς κυριότερες καί πιο χαρακτηριστικές προκλήσεις, ἀπέναντι στήν οποία ἡ Ρωσία ἀπάντησε ἤδη ἐκκλησιαστικά (διακοπή κοινωνίας μέ τόν Βαρθολομαῖο, ἴδρυση ρωσικῆς ἐξαρχίας στήν Ἀφρική), ἀλλά πλέον ἀπαντᾶ καί μέ πολύ ὀξύτερο τρόπο. Γιατί φυσικά τό ξήλωμα τῆς κυβέρνησης Ζελένσκι καί ἡ ἐπικείμενη τιμωρία (ἐπιτέλους) γιά τά ρεμάλια τοῦ «Τάγματος τοῦ Ἀζόφ» καί γιά τό κάθε ἀκόμη νεοναζιστικό σκυλολόι τῆς Οὐκρανίας, θά συνοδευτεῖ μεταξύ ἄλλων καί μέ τό ξήλωμα τῆς σχισματικῆς ψευτοεκκλησίας, πού τόση πολιτική ταραχή, ἀλλά καί τόση πνευματική ζημιά προκάλεσε.

 

Ὅσο γιά τόν ἴδιο τόν Βαρθολομαῖο, κανείς δέν ξεχνᾶ τή στάση του στήν πρόσφατη ἐπίσκεψή του στήν Ἀμερική, ὅταν σέ ἐρώτηση πῶς αἰσθάνεται γιά τό ὅτι τό Ρωσικό Πατριαρχεῖο διέκοψε τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί του, ἀπάντησε μέ ἐκεῖνο τό ἀνεκδιήγητο «σκασίλα μου μεγάλη»! Πόσο μεγάλη εἶναι ὅμως ἄραγε ἡ…σκασίλα του τώρα, πού τό ἐλεεινό ψευτοεκκλησιαστικό μόρφωμα πού ὁ ἴδιος δημιούργησε καί ἐπέβαλε προς ἀναγνώριση σέ τόσες κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πνέει πιά τά λοίσθια, καί πού ὅλα ὅσα ἔχτισε τά τελευταῖα χρόνια στήν Ούκρανία καταρρέουν τώρα ἐν μιᾷ νυκτί σάν χάρτινος πύργος; Τό πόσο μεγάλη πραγματικά εἶναι, φαίνεται στίς λυσσασμένες δηλώσεις του λίγο μετά τήν ἔναρξη τῶν ρωσικῶν ἐπιχειρήσεων. Προφανῶς ὅμως συνεχίζει νά μή θυμᾶται τί θερίζει αὐτός πού σπέρνει τούς ἀνέμους.

Καί ἀφοῦ μιλᾶμε γιά ἀνέμους, εἶναι προφανές ὅτι ξέχασε καί κάτι ἀκόμη σχετικό: ποιό εἶναι τό ἀμέσως ἐπόμενο πρᾶγμα πού ἔρχεται μετά τά ανεμομαζώματα…