Η θεσμοθετημένη ατιμωρησία θεριεύει την εγκληματικότητα…

Γράφει ο Strange Attractor

 

Συνήθως γράφω για την ανεπάρκεια του πολιτικού μας προσωπικού. Κι αυτό διότι ένα χαρακτηριστικό της μπανανίας μας είναι πως η καθημερινότητα μας εξαρτάται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία.

 

Δεν είμαστε σαν τους «βελανιδοφάγους» δηλαδή, που οι χώρες και τα συστήματά τους λειτουργούν ασχέτως του ποιος κυβερνάει. Εδώ σε εμάς, ξυπνάς και δεν ξέρεις τι σε περιμένει, επειδή κάποιος υφυπουργός θέλει να αφήσει το στίγμα του, για την προκοπή του τόπου! 

 

Σήμερα όμως θα γράψω και πάλι για την εγκληματικότητα και την ατιμωρησία.

Με την δεύτερη να θεριεύει την πρώτη. 

Μια ατιμωρησία που στα καθ’ ημάς είναι σχεδόν και επίσημα θεσμοθετημένη.

Ειδικά τα τελευταία 20-30 χρόνια, οπότε και σπεύσαμε ασμένως να γίνουμε κι εμείς μέρος της «αναπτυγμένης» οικονομικά και πολιτικά Δύσης. 

Κούνια που μας κούναγε… 

 

Και το λέω αυτό διότι σε μια χώρα όπου ο μέσος πολίτης διάκειται εχθρικά προς κάθε είδους «εξουσία», και που είναι «φύσει» απείθαρχος, κάτι που μάλιστα θεωρείται «περήφανο» και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Έλληνα, τότε είναι φυσικό κι επόμενο να γίνεται παραβάτης όπου τον παίρνει.

 

Από την κυκλοφορία με το όχημά του στο δρόμο, έως την φοροδιαφυγή, και βεβαίως σε όλα τα ενδιάμεσα. 

Σε αυτή τη κατάντια βοήθησαν (κατ’ εμέ) τρεις βασικοί παράγοντες:

 

Πρώτον, η χαλαρότητα και η ανεμελιά στα σχολεία μας, τα οποία απλά υπάρχουν για να υπάρχουν, κι από κει και πέρα το χάος. Εκεί όπου θα έπρεπε να διαμορφώνονται οι ενεργοί παραγωγικοί πολίτες του αύριο, διαμορφώνονται απλά … ζόμπι. 

 

Δεύτερον, η απότομη τεχνητή και επίπλαστη ευμάρεια με όλα τα συμπαρομαρτούντα της, όπως π.χ. η τιβί μας, και τα πρότυπα που δημιουργεί για τους νέους. Τα σάπια είδωλα δηλαδή, που όμως λατρεύονται και θαυμάζονται από τη νεολαία (και όχι μόνο). 

 

Διάβαζα προχθές μια έρευνα, βάσει της οποίας ο μέσος έφηβος όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει… διάσημος!

Τόσο απλά.  

 

Να γίνει δηλαδή διάσημος μέσω κάποιου ριάλιτι π.χ. έτσι ώστε μετά να κάνει προσοδοφόρα καριέρα!  

Ήρθαν τα πάνω κάτω. 

Αντί να κάνει κάποιος καριέρα έτσι ώστε δι’ αυτής να γίνει και διάσημος, τώρα οι νέοι θέλουν το ανάποδο!

 

Εν τω μεταξύ τι είναι διάσημος στις μέρες μας; Κάποιος που είναι γνωστός επειδή απλά είναι γνωστός! 

Δατς ολ!

 

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τη βία αλλά και το πορνό μέσω των video games και του διαδικτύου… ή και την αθρόα λαθρομετανάστευση, με την οποία γεμίσαμε «πρόσφυγες πολέμου» από χώρες που δεν έχουν πόλεμο… 

 

Τρίτος καθοριστικός παράγοντας, και ίσως ο κυριότερος, είναι η θεσμοθετημένη ατιμωρησία, και η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι διάφοροι κακοποιοί και εγκληματίες, ειδικά οι «ανήλικοι».

 

Γίναμε ως χώρα «ανθρωπιστές», και φτάσαμε σε εγκληματικότητα (μπορεί και να την ξεπεράσαμε) ως και την Κολομβία.  

Είναι καθημερινό φαινόμενο οι διαρρήξεις, οι κλοπές, οι ληστείες, τα γκαζάκια, οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί, ο εμπόριο ναρκωτικών, κλπ κλπ. 

Κάποτε όλα αυτά αποτελούσαν πρώτη είδηση (το πρόλαβα). 

Και πλέον είναι επίσης σχεδόν καθημερινό φαινόμενο τα μαχαιρώματα, οι δολοφονίες, και οι εκτελέσεις εν μέση οδώ και μάλιστα μέρα μεσημέρι.  

 

Είτε πρόκειται για «ξεκαθάρισμα» λογαριασμών ανθρώπων της νύχτας και του υποκόσμου, είτε για εκτελέσεις συμβολαίων εναντίον δημοσιογράφων που η πένα τους ενοχλεί συμφέροντα. 

 

Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Ναι, η παιδεία μας πάσχει, όπως πάσχουν και τα σχολεία, τα οποία πλέον δεν διαμορφώνουν ανθρώπους πολίτες αλλά απλά αποτελούν αποθήκες ψυχών και τίποτα παραπάνω. 

Η ώρα να περνάει, κι από κει και πέρα...

 

Όπως όμως πιστεύω, η ατιμωρησία είναι εκείνη που θεριεύει την όποια παραβατικότητα. 

Όλοι ξέρουν (ειδικά οι κακοποιοί), πως ότι και να κάνουν, ακόμη και αν συλληφθούν, θα αφεθούν ελεύθεροι με ορισμό τακτικής δικάσιμου του Αγίου Φούφουτου ανήμερα. 

Και πως ακόμη και αν δικαστούν και καταδικαστούν τελεσίδικα, ακόμη και σκληροί φονιάδες, σε 7-8 το πολύ χρόνια θα είναι έξω.

Όπως π.χ. εκείνος ο δολοφόνος ενός ψυχιάτρου, που καταδικάστηκε και φυλακίστηκε το 2011, και προχθές συνελήφθη για βιασμό τριών γυναικών προσποιούμενος τον αστυνομικό. 

Πότε δικάστηκε, πότε καταδικάστηκε (ισόβια παρακαλώ) και πότε βγήκε ξανά έξω ώστε να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του θα μας το πει ο (μικροβιολόγος) υπουργός Δικαιοσύνης...

 

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Αυτές τις μέρες δικάζονται 3 ανήλικοι δολοφόνοι. Μια εξ αυτών η ηθική αυτουργός στη δολοφονία της μάνας της, η οποία έγινε με 50(!!!!!) μαχαιριές από τους δυο φίλους της. 

 

Ακούγοντας τους δικηγόρους της υπόθεσης στα διάφορα πάνελ, μαθαίνω (λες και δεν το ήξερα), πως ακόμη και αν καταδικαστούν χωρίς ελαφρυντικά (κάτι σπάνιο), τότε η μέγιστη ποινή θα είναι 8 χρόνια (στα χαρτιά, καθ’ ότι ανήλικοι), και στην πράξη 2-3, άντε 4 το πολύ! Και όχι σε φυλακές, αλλά σε κάποιο ευαγές ίδρυμα ανηλίκων, με ψυχοθεραπευτές κλπ, μπορεί και Playstation 5… 

Ναι, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά… 

 

Λέτε να είναι «αμερικανάκια» οι Αμερικάνοι, που έχοντας ζήσει στο πετσί τους την σκληρή εγκληματικότητα αιώνες τώρα, όχι μόνο διατηρούν τη θανατική ποινή, όχι μόνο όταν λένε ισόβια εννοούν ισόβια, αλλά σε πολλές (ειδεχθείς) περιπτώσεις δικάζουν τους ανήλικους ως ενήλικους;

 

Και τέλος, σαν να μην μας έφταναν όλα τα άλλα που ζούμε καθημερινά στο αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ, έχουμε και… σίριαλ κίλερς. 

Διότι τι άλλο αν όχι σίριαλ κίλερ είναι εκείνος ο αλήτης που προχθές το βράδυ έσφαξε σαν αρνί έναν 19χρονο φοιτητή άνευ λόγου και αιτίας; 

Μην μασάτε περί οπαδικής βίας κλπ. 

Ούτε σε ποδοσφαιρικό αγώνα με επεισόδια έγινε η δολοφονία, ούτε οργανωμένος οπαδός ήταν το θύμα.

 

Αυτό που ξέρουμε είναι πως όπως οι σίριαλ κίλερς στην Αμερική, που «περιπολούν» και βγαίνουν παγανιά στους δρόμους ψάχνοντας το θύμα τους, έτσι και ο «δικός» μας το βρήκε, και το έσφαξε εν ψυχρώ. Παρέα με άλλους δέκα ομοϊδέατες ψυχοπαθείς. 

 

Που κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι λες και είμαστε η Ντίσνεϊλαντ της ανομίας. 

Πόση κακία πρέπει να κρύβεις μέσα σου για να κάνεις αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα; 

Και όμως,  έστω ότι τον καταδικάσουν…. Σε 8-10 χρόνια το πολύ θα είναι ξανά ελεύθερος για να ξανασφάξει… 

Αυτά ορίζει ο «ανθρωπιστικός» ποινικός μας κώδικας. 

Με τις υγείες μας…  

 

Strange Attractor  

 

ΥΓ- Αν αληθεύουν οι πρώτες πληροφορίες, ο συγκεκριμένος 23χρονος δράστης έχει διαπράξει το ίδιο έγκλημα (μαχαίρωμα νεαρού) στην ίδια γειτονιά, πριν από 3 χρόνια, συνελήφθη, αλλά ακόμη να γίνει η δίκη του.

Άρα τι να φοβηθεί; Το όλο σύστημα τον ευνοεί και τον στηρίζει.

Εκεί πρέπει να εστιάσει ο Κυριάκος, και όχι στα επικοινωνιακά τερτίπια.  

Εκτός και αν ο φόβος των πολιτών εξαιτίας της εγκληματικότητας που οφείλεται στην ατιμωρησία είναι εσκεμμένος εκ μέρους των κυβερνώντων, έτσι ώστε να μην ασχολούμαστε με τα υπόλοιπα, και η μάσα των επιτήδειων να συνεχίζεται απρόσκοπτα.  

Έτσι κι αλλιώς οι 300 διαθέτουν 24ωρη αστυνομική φρουρά, όπως διαθέτουν και άπαντες οι μεγαλόσχημοι κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες». 

Αλίμονο σε εμάς τους υπόλοιπους...

 

ΥΓ2- Μια μέρα πριν τη δολοφονία του 19χρονου, στην Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, ομάδα δέκα ατόμων επιτέθηκε και έδειρε ανηλεώς έναν 14χρονο περαστικό, ενώ ο 15χρονος αδελφός του πρόλαβε να διαφύγει. Αιτία; Ρωτήθηκαν τι ομάδα είναι, και απάντησαν Άρης. 

Δεν συνελήφθη κανείς. Ίσως γι' αυτό την επομένη έγινε αυτό που έγινε. 

Εν τω μεταξύ υπάρχει και ειδικό τμήμα στην αστυνομία για την "αθλητική βία". Σε λόγια να βρισκόμαστε..

 

ΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ