Εβδομήντα δύο χρόνια συμπληρώνονται, από την διεξαγωγή του ιστορικού Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950, όταν το 95,7% του κυπριακού ελληνισμού τάχθηκε υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα.
Αναντίρρητα το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου, αποτέλεσε την προσταγή για την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, με στρατιωτικό Αρχηγό τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ και Πνευματικό τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, που ακολούθησε πέντε χρόνια αργότερα.
Πρίν από το Ενωτικό Δημοψηφισμα το δικηγορικό γραφείο των αείμνηστων Ενωτικών αγωνιστών και μετέπειτα *συνιδρυτών της ΕΟΚΑ, αδελφών Λοϊζίδη, στην Ομήρου, οι οποίοι και διατηρούσαν στενές σχέσεις με Αρχηγό Διγενή επισκέφθηκε ο τότε Μητροπολίτης Κιτίου (Λάρνακας) Μακάριος μετά από έγκριση και προτροπή του τότε *Αρχιεπισκοπου Μακαρίου Β΄ ο οποίος σύνθημα είχε: «Η Ένωση δε χαρίζεται, κερδίζεται με συνεχή αγώνα» (Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Β΄ (κατά κόσμον Μιχαήλ Χαραλάμπους Παπαϊωάννου, 1870 - 28 Ιουνίου 1950. Μετά τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Β', ο 37χρονος τότε Μακάριος εξελέγη νέος αρχιεπίσκοπος ...- Θάνατος: 3 Αυγούστου 1977.)
*Στις 7 Μαρτίου 1953 συγκεντρώθηκαν στην οδό Ασκληπιού 36B δώδεκα άτομα, που αποφάσισαν την ίδρυση μυστικής οργάνωσης για την ένωση της Κύπρου και υπέγραψαν όρκο σύμφωνα με τον οποίο ο καθένας τους θα διαφύλασσε «θυσιάζων και την ίδιαν του ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα, μυστικόν, παν ό,τι γνώριζε και ήθελεν ακούσει διά την υπόθεσιν της Ενώσεως της Κύπρου. Θα υπήκουε δε εις τας εκάστοτε διδομένας διαταγάς». Οι δώδεκα υποτίθεται αποτελούσαν την ανώτατη αρχή. Σε ποιον θα υπάκουαν και ποιος θα έδινε διαταγές; Πρώτος υπέγραφε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ακολουθούσε ο απόστρατος Κύπριος αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, έπειτα ο Κύπριος απόστρατος Νικ. Παπαδόπουλος, οι Κύπριοι εξόριστοι αδελφοί Σάββας και Σωκράτης Λοϊζίδης, οι καθηγητές Γεράσιμος Κονιδάρης και Δημήτριος Βεζανής και οι Γεώργιος Στράτος, Αντώνιος Αυγίκος, Ηλίας Τσατσόμοιρος, Δ. Σταυρόπουλος και Ηλίας Αλεξόπουλος.
Ως Πνευματικός αρχηγός ορίσθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ομόφωνα ανατέθηκε η αρχηγία του ένοπλου αγώνα στον Γεώργιο Γρίβα, την οποία διεκδικούσαν επίσης οι Κύπριοι απόστρατοι αξιωματικοί Μενέλαος Παντελίδης και Νικόλαος Παπαδόπουλος.
Ο Μακάριος ενστερνίστηκε την εισήγηση Βεζανή για το δημοψήφισμα. Ως πρόεδρος του γραφείου Εθναρχίας, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ξανά έθεσε το θέμα ( Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β΄ επανειλημμένως είχε ανακινήσει το θέμα ΕΝΩΣΗΣ) στην ιεραρχία της εθναρχούσας εκκλησίας, που αποτελούσαν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Β, ένας φλογερός Ενωτικός αγωνιστής και οι επίσης φλογεροί Ενωτικοί Μητροπολίτες Κυρηνείας Κυπριανός, Πάφου Κλεόπας και ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνας Γεννάδιος.
Η Εκκλησία πήρε την απόφαση, οι ιεράρχες τέθηκαν επικεφαλής για την προκήρυξη, διεξαγωγή και οργάνωση του δημοψηφίσματος.
Η προπαρασκευή μπήκε στο τελικό στάδιο και ο Κυπριακός Ελληνισμός ενώθηκε, άσχετα με πολιτικές απόψεις. Ο κύβος ερρίφθη και δεξιοί και αριστεροί έδωσαν το παρόν και το δημοψήφισμα προκηρύχθηκε για την εβδομάδα 15-22 Ιανουαρίου 1950.
Στις 15 Ιανουαρίου 1950 οι Κύπριοι προσήλθαν στις κάλπες για να ψηφίσουν υπέρ ή κατά της Ένωσης του νησιού με την Ελλάδα. Στο δημοψήφισμα πήραν μέρος για πρώτη φορά και οι γυναίκες άνω των 18 ετών, αλλά και οι Τουρκοκύπριοι του νησιού, πολλοί από τους οποίους έδωσαν θετική ψήφο. Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό.
Από τους 224.747 πολίτες με δικαίωμα ψήφου, ψήφισαν οι 215.108 και από αυτούς οι 215.103 τάχθηκαν υπέρ της Ένωσης.
Η θέση της Ελλάδας
Η Εθναρχία συνέστησε πρεσβεία η οποία επισκέφθηκε την Αθήνα και συνάντησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό, ζητώντας την συμπαράσταση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Στη συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό έγινε ξεκάθαρο ότι η επίσημη Αθήνα δεν επιθυμούσε τη συγκεκριμένη στιγμή να συγκρουστεί με το Λονδίνο. Χαρακτηριστική της όλης προσέγγισης του θέματος από την ελληνική κυβέρνηση ήταν η δήλωση του αντιπροέδρου Γεωργίου Παπανδρέου:
«Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν».
Η αντίδραση του αδελφού Ελληνικού λαού, ήταν πάντα εντελώς διαφορετική. Η αγάπη του και η συμπαράσταση του, δεν ήταν μόνο συγκινητική, αλλά έδινε κουράγιο και δύναμη στους Έλληνες Κυπρίους να συνεχίσουν τον ιερό αγώνα, για απελευθέρωση και Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Χιλιάδες κόσμου ξεχύθηκαν στους δρόμους σε όλες τις Ελληνικές πόλεις και χωριά, με κύριο σύνθημα: ΕΛΛΑΣ, ΚΥΠΡΟΣ, ΕΝΩΣΙΣ…..!!!!!
Άλλες παρόμοιες ενδεικτικές δηλώσεις .. Νικόλας Πλαστήρας: «Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή όπως η Ελληνική Κυβέρνηση αναλάβει πρωτοβουλία λύσεως του Κυπριακού!» «Υπομονή και τήρηση εφεκτικής (επιφυλακτικής), στάσης για να μην συγκρουσθώμεν με τους Άγγλους συμμάχους!
»Σοφοκλής Βενιζέλος: «Δια τους γνωστούς διεθνείς λόγους δεν δυνάμεθα να ζητήσωμεν την ευόδωση και επίλυση της Πανελλήνιας αυτής αξίωσης!» (Ένωσης)
Κωνσταντίνος Καραμανλής::«Το Κυπριακό έχει μεταβληθεί σε εθνική γάγγραινα και αποτελεί εθνική περιπέτεια στην οποία σύρεται η Ελλάς και η μόνη λύση που σπομένει είναι μια απ ευθείας συνεννόηση με τους Τούρκους.» (Βουλή Ελλήνων)
Και ….1959-1960 Ακολούθησαν οι επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης μετά από ένα νικηφόρο αγώνα κατά τον οποίον θυσιάστηκαν δεκάδες αγωνιστές υπέρ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΕΝΩΣΗΣ και μας εξανάγκασαν να «συνθηκολογήσουμε» και να βάλουμε ασήκωτη ταφόπλακα στο εθνικά μας οράματα, διότι ΟΛΟΙ ήθελαν να απαλλαγούν από αυτό τον μπελά των απροσκύνητων Ελλήνων Κυπρίων….Ήταν η αρχή όλων των δεινών μας…
Και το 1974… ΕΑΛΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ.
ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ – ΕΝΩΣΙΣ!
Αντώνης Αντωνάς
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΤΥΧΗΣΑΜΕ ΑΠΟ ΗΓΕΣΙΕΣ ΚΑΤ'ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ.
Μια σχετική έμμεση συμβολική απάντηση του Φίλτατου Πανιερώτατου Μητροπολίτη Πάφου κ.κ. Γωργίου απόσπασμα από παλαιά ομιλία του ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε και κάποιες αξιώσεις από την μητέρα –πατρίδα, μεγαλύτερες από τη φραστική συμπαράσταση. Δεν εννοώ την Εκκλησία και το λαό που μας βοήθησαν διαχρονικά, πέραν και από τις δυνάμεις τους. Εννοώ την Κυβέρνηση της Ελλάδος και τους πολιτικούς. Δεν είμαστε μακρινοί συγγενείς που δικαιούμαστε την συμπάθεια του Ελληνικού Κέντρου. Ούτε και Έλληνες της διασποράς που ζητούμε στήριξη για να διατηρήσουμε τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά μας «εν γη αλλοτρία». Είμαστε φύτρα της ίδιας φυλής. Έλληνες και εμείς, που κατοικούμε σε χώρο με Ελληνική Ιστορία αιώνων όσον και η Αθήνα και η Σπάρτη. Πρέπει να καταλάβουμε ότι κοινή είναι η μοίρα όλου του Ελληνισμού. Τυχόν ευόδωση των Τουρκικών επιδιώξεων στην Κύπρο θα οδηγήσει σε διεκδικήσεις και άλλων Ελληνικών εδαφών. Γι’αυτό και ζητούμε τη δυναμική στήριξη των δικαίων μας από την Ελλάδα στη διεθνή σκηνή, συναίσθηση ότι είμαστε αδιάσπαστο τμήμα του Έθνους. Ότι υπερασπίζοντας την Κύπρο υπερασπίζεται τον ίδιο τον Ελλαδικό χώρο. Ο ραγιαδισμός, όσα και αν είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, Ελλάδα και Κύπρος, δεν μας αρμόζει.
Πιστεύω πως έστω και τώρα, αν Ελλάδα και Κύπρος, συντονίσουμε τις προσπάθειές μας, και αν μείνουμε αμετακίνητοι σε θέσεις αρχών, είναι δυνατή η σωτηρία. Ο Ελληνισμός, όταν ήταν έτοιμος για θυσίες και όταν ομονοούσε, πάντα πετύχαινε τους στόχους του. Φτάνει να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των καιρών και την ανάγκη άμεσης δράσης. Δεν είμαστε ούτε στο παρά πέντε, ούτε στο παρά ένα. Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο τουρκοποίησης της Κύπρου. Το χρέος είναι δικό μας!
Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου. - ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ...https://www.impaphou.org › news_ar...·
Η διαχρονική προσφορά της Εκκλησίας στους αγώνες του Έθνους.*. Του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου. Κύριε Πρέσβυ,. Κυρίες και Κύριοι,.
*Ομιλία που έγινε στην Κυπριακή Εστία, στην Αθήνα, την Πέμπτη 12/12/2013.
ΑΑ
Και για τους αδελφούς Έλληνες ....Προς αφύπνιση μνήμης και γνώσης ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Θάνο μου για την τιμητική καταχώρηση.
Και εγώ τι άλλο να γράφω, ουκ ημπορώ και τι άλλο να λαλώ ουκ οίδα. Στερευει γνώση και καρδιά και ο θυμός θεριεύει …
Μόνο …
Στα φυλακισμένα μνήματα, οδηγούν τα μονοπάτια της Λευτεριάς.
https://koukfamily.blogspot.com › bl...
17 Nov 2019 — Στα φυλακισμένα μνήματα, οδηγούν τα μονοπάτια της Λευτεριάς. Του Αντώνη Αντωνά ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΛΥΡΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ. ΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΤΙ ...
ΟΛΟΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥΣ ΠΝΟΗ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΞΕΨΥΧΩΝΤΑΣ ... ΕΛΛΑΣ, ΚΥΠΡΟΣ, ΕΝΩΣΙΣ .... ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣ, ΑΔΕΛΦΌΣ ΜΟΥ... .
Αποσπάσματα …
Και εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου,
στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε,
τους «Κάλχες», που την Κύπρο, εθυσίασαν
Και την πολυπόθητη ΕΝΩΣΗ ενταφίασαν
………………………………………………………………..
Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις,
στα μνήματα τα φυλακισμένα,
σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερό χώρο,
την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάματα,
τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε.
Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη,
αναφιλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια,
λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε,
θ΄ αχνίζουν πέφτοντας στο
καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων.
……………………………………………………………………
Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις,
μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ,
που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες,
από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες,
μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης,
σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας.
……………………………………………..
Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα.
Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες,
ποτέ της δεν ελύγισε
βάρβαρους κατακτητές,
ποτέ της δεν προσκύνησε!
Μισοσβησμένα συνθήματα,
ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης,
διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο,
θα συναντούσες.
Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις,
θυσία απ΄ τους Κάλχες και Εφιάλτες,
σε ελληνικούς βωμούς εγίναν,
μαζί με τα προδομένα όνειρα χαθήκαν.
…………………………………………………….
«Η Κύπρος δεν ηττήθηκε, αλλά πάντα ηρωικά
Αντιστάθηκε. προδόθηκε και εγκαταλείφθηκε…..»
Δεν «ηττηθήκαμε» αδέλφια Έλληνες,
όπως δεν ηττήθηκαν του Λεωνίδα οι τριακόσιοι.
Ελληνικές Θερμοπύλες κι΄ εμείς, φυλάξαμε.
Οι Κυπραίοι, αυτ΄ οι ατίθασοι,
μακρινοί Έλληνες, μ΄ αυτοθυσία,
Ανά τους αιώνες ηρωϊκά περήφανα
αγωνίστηκαν άοπλοι εκεί και μόνοι.
Εκεί στην άκρη της Μεσογείου βράχος,
Ελληνικός, Έλληνα μη με λησμόνει
Με Ελληνικές σημαίες πολεμούσαν
και όταν έπεφταν ηρωικά μαχόμενοι,
τον Εθνικό Ύμνο τραγουδούσαν.
Την «Ένωση» είχαν στο μυαλό,
απατηλό όνειρο ήταν και αυτό.
Μαζί τους, μια χούφτα Έλληνες,
αδελφοί, ηρωικά αγωνιστήκαν,
τιμώντας την Ελληνική ιστορία,
στα ματωμένα Κυπριακά χώματα,
Αλλά και αυτοί προδοθήκαν, λησμονηθήκαν…..
…………………………………………………………..
«Ω ξείν αγγέλλειν τοις «Ελλήσιν»,
ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι….».
ΕΛΛΑΣ, ΚΥΠΡΟΣ, ΕΝΩΣΙΣ…..
Α. Αντωνάς από Ελληνική Κύπρο.
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΝΕΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΠΑΡΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΜΑΣ ....ΘΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΠΝΤΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ, ΠΛΗΝ ΟΛΙΓΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαρτερούμεν μέραν νύχταν
να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πο'ν καμένος
τζι' εν θωρεί ποτέ δροσιάν.
Για να φέξει καρτερούμεν
το φως τζιήνης της μέρας
πο'ν να φέρει στον καθ' έναν
τζιαι ΕΝΩΣΗ ΤΖΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
(Δημήτρης Λιπέρτης)
ΜΡ Πρόσφυγας από κατεχόμενη Κερύνεια .....
Δεν ξεχνάμε ούτε...δευτερόλεπτο, απορρίπτουμε τους εθνομηδενιστές και
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνεχίζουμε ακάθεκτα τον αγώνα μας μέχρι την τελική μας νίκη συν Θεώ!
ΚΥΠΡΟΣ = ΕΛΛΑΔΑ =ΕΝΑ!!!
Σ. Παπαν.
Αδελφέ καλώς υπενθυμίζεις το δημοψήφισμα, στο οποίο πρωτοστάτησε η Εκκλησία και καλώς σημειώνεις τα υπόλοιπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγκαρδίως
ΓΝΠΑΠΑΘ.
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ.....
Θα ήταν ηθική και εθνική παράλειψη, αν δεν ανέφερα για τον Γέρο της Δημοκρατίας Γ. Παπανδρέου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα, η οποία σταδιακά προετοιμαζόταν για μια πιθανή τουρκική εισβολή, με απόφαση του τότε πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου και του υπουργού Άμυνας Πέτρου Γαρουφαλιά, έστειλε τον Απρίλιο του 1964 μυστικά στην Κύπρο στρατιωτική δύναμη, γνωστή και ώς η «Μεραρχία.»
Οι πρώτοι ΕΛΛΗΝΕΣ, έφτασαν στις 17 Απριλίου 1964 και η αποστολή της ελληνικής δύναμης ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1964. Η Μεραρχία αριθμούσε περίπου 8.500 άνδρες (3 Συντάγματα Πεζικού, 2 Μοίρες Καταδρομών και 2 Ίλες Αρμάτων).
Σύμφωνα με το πόρισμα της Κυπριακής Βουλής για τον Φάκελο της Κύπρου, «η Μεραρχία μεταφέρθηκε στην Κύπρο για να προστατεύσει το νησί από ενδεχόμενη υλοποίηση από την Τουρκία της απόφασης για εισβολή.»