Ο ΦΟΒΟΣ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΗ ΣΥΝΟΧΗ

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

 

Έντονη κομματική αντιπαράθεση πυροδότησε η γνωστοποίηση εργασίας δύο πολύ γνωστών λοιμωξιολόγων, στην οποία δείχνεται ότι με την αύξηση της έντασης νοσηλείας στις ΜΕΘ αυξάνει και η πιθανότητα να καταλήξουν περισσότεροι νοσηλευόμενοι. Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται αυτονόητο και στους μη ειδικούς και το επισήμαναν και ειδικοί. Για τους πολλούς σημασία έχει το γραφέν ότι τουλάχιστον 1.500, που κατέληξαν προσβλημένοι από τον κορωνοϊό, θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες να είχαν διασωθεί.

 

Η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία στη χώρα μας διαχρονικά διαδραματίζει ρόλο αυστηρού τιμητή της εκάστοτε κυβέρνησης χωρίς να υπεισέρχεται και στην ουσία του θέματος έσπευσε να καταγγείλει την κυβέρνηση ότι φέρει ακέραια την ευθύνη. Η κυβέρνηση ανταπάντησε και ο λαός διαφωτίστηκε πλήρως! Οι οπαδοί αισθάνθηκαν ικανοποιημένοι και στα δύο «στρατόπεδα». 

 

Αν είχαμε περισσότερες κλίνες στις ΜΕΘ και καλύτερα στελεχωμένες, η κατάσταση θα ήταν καλύτερη! Κοινή λογική. Άλλωστε δεν έκρυψαν τον φόβο τους οι αρμόδιοι κατά την πρώτη φάση της πανδημίας ότι ο κίνδυνος, που διέτρεχαν οι πολίτες της χώρας μας, είναι μεγαλύτερος από αυτόν που αντιμετώπιζαν πολίτες χωρών με καλύτερο σύστημα υγείας. Γι’ αυτό και εισηγήθηκαν τον εγκλεισμό. Το ουσιώδες ερώτημα είναι: Μπορούσε το σύστημα υγείας στη χώρα μας να είναι καλύτερο με βάση τις δυνατότητες της οικονομίας μας; Αν ναι, γιατί δεν βελτιώθηκε; Ευθύνεται αποκλειστικά η σημερινή κυβέρνηση γι’ αυτό;  

 

Το ΕΣΥ υπονομεύτηκε ακόμη και από τους θεμελιωτές του «σοσιαλιστές». Η πίεση του ιδιωτικού τομέα στην παγκόσμια αγορά υπονόμευσε μεθοδικά κάθε τι το κρατικό από τη βιομηχανία ως την υγεία και την εκπαίδευση. Ιδιαίτερα στη χώρα μας ο σφιχτός κομματικός εναγκαλισμός κάθε κρατικού φορέα οδήγησε στον πνιγμό του με τη βοήθεια του ιδιωτικού τομέα στα πλαίσια της διαπλοκής, που ρήμαξε τον τόπο. Και επειδή περί υγείας ο λόγος, ας περιοριστούμε στα θέματα αυτής. Σε καμμιά περίπτωση δεν είναι λογικό να προγραμματίζεται η ικανοποιητική στο έπακρο αντιμετώπιση εκτάκτων περιστάσεων, καθώς αυτό είναι άκρως αντιοικονομικό. Πρέπει όμως με βάση τα στατιστικά στοιχεία, που πρέπει να συλλέγονται σε κάθε ευνομούμενη χώρα, να οργανώνεται το σύστημα υγείας, ώστε να καλύπτει αρκούντως ικανοποιητικά και έκτακτες καταστάσεις. Πρέπει να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός ανάπτυξης θεραπευτικών μονάδων κατά τόπους των τριών βαθμίδων περίθαλψης και να μην επιβάλουν τη θέλησή τους οι κατά τόπους πολιτικοί λόγω σκοπιμοτήτων. Στα πλαίσια αυτά έπρεπε ήδη κάθε Περιφέρεια να διαθέτει τριτοβάθμιας περίθαλψης θεραπευτικό κέντρο. Πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός του αριθμού των κλινών, οργανόγραμμα προσωπικού και να λαμβάνεται έγκαιρα η φροντίδα αναπλήρωσης των αποχωρούντων. Υπάρχουν αυτά; Μάλλον όχι. Τότε ευθύνονται όλοι, όσοι άσκησαν μέχρι τώρα την εξουσία. 

 

Θα μπορούσε η εθνική οικονομία να σηκώσει τη δαπάνη ικανοποιητικής βελτίωσης του ΕΣΥ; Ασφαλώς ναι. Αν υπήρχε κεντρική επιτροπή προμήθειας των πανάκριβων υγειονομικών οργάνων, φαρμάκων και λοιπών ειδών με μέλη προτεινόμενα από όλα τα κόμματα της Βουλής, θα είχε επιτευχθεί σημαντική εξοικονόμηση χρημάτων για την εύρυθμη λειτουργία των δημοσίων νοσοκομείων. Αν, αντί να εκπαιδευτούν οι κομματικοί φίλοι σε αμειβόμενα σεμινάρια πληροφορικής, χωρίς στη συνέχεια να ξαναπιέσουν ένα πλήκτρο, ανατίθεντο σε άνεργους «αετούς» της πληροφορικής να εκπονήσουν προγράμματα στατιστικής παρακολούθησης πλήθους στοιχείων των νοσοκομειακών μονάδων, όπως ποσοστό πλήρωσης κλινών, ημέρες νοσηλείας, ποσότητες φαρμάκων και από ποιους συνταγογράφονται και λοιπών ειδών, τότε θα περίσσευαν πολλά χρήματα και επί πλέον δεν θα έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου οι ειδικοί για την επικράτηση ανθεκτικών μικροβίων λόγω κατάχρησης αντιβιοτικών ούτε θα παρουσίαζαν συχνά βλάβες σημαντικά όργανα. Βέβαια αυτό μεταφράζεται στο, αν είχε κάποια κυβέρνηση τη διάθεση να πατάξει τη διαπλοκή. Υπήρξε τέτοια;  

 

Ας έλθουμε στα πρόσφατα, σε κάποιες αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης. Ήταν ορθή η απόφαση να διανεμηθούν τόσα εκατομμύρια σε ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών και σε δημοσιογράφους, για να προπαγανδίσουν τον εμβολιασμό; Δεν θα ήταν ορθότερη η διάθεση του ποσού αυτού για την ενίσχυση των ΜΕΘ; Ήταν ορθή η απόφαση να θέσει σε αναστολή εργασίας τους υγειονομικούς που αρνήθηκαν να εμβολιασθούν; Δεν εξασθένησε κατά πολύ το ήδη ισχνό και προ της πανδημίας ΕΣΥ; Και δεν καταπονούνται κατά πολύ περισσότερο οι παραμείναντες εμβολιασμένοι; Μήπως απώτερος στόχος είναι η διάλυση της κρατικής περίθαλψης; Γιατί συνοδεύθηκε η εντατικοποίηση της παρακίνησης με διάχυση επικρίσεων του τύπου «οι αρνούμενοι τον εμβολιασμό δεν έχουν κοινωνική ευθύνη» ή «δεν έχουν αγάπη» (διαχέεται στον εκκλησιαστικό χώρο); Έχουν κοινωνική ευθύνη οι νέοι που έσπευσαν να εμβολιασθούν τάχιστα, για να μην χάσουν τις διακοπές τους, το θέρος που πέρασε, στα νησιά και διέδωσαν τον ιό; Έχουν ευθύνη εκείνοι που οργανώνουν τα κορωνοπάρτυ; Έχουν ευθύνη οι άλλοι που διαδηλώνουν σε συγκεντρώνεις, όπου συμβαίνει το αδιαχώρητο; Και δεν έχουν ευθύνη εκείνοι, που κατά την πρώτη φάση της πανδημίας μαζί με τους συναδέλφους τους, που συνεχίζουν να εργάζονται, έφθασαν στα όρια της ανθρώπινης αντοχής, για να διασώσουν νοσηλευόμενους συνανθρώπους τους; Και, δυστυχώς, υπάρχουν και φανατικοί στο άλλο «στρατόπεδο», που διαχέουν τη συκοφαντία ότι οι γιατροί σκοτώνουν! Πόσο πόνο προξενεί αυτό σ’ εκείνους, που διατρέχουν τον κίνδυνο όχι μόνο να νοσήσουν, αλλά να καταρρεύσουν από την κόπωση!  

 

Καλό είναι να τονιστεί ότι οι γιατροί του δημοσίου αμείβονται με γλίσχρους μισθούς. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει προθυμία στις ιδιαίτερα δύσκολες σημερινές συνθήκες να καλυφθούν οι προκηρυσσόμενες θέσεις. ΟΙ αρμόδιοι περιορίζονται να γνωστοποιήσουν την απροθυμία, αποφεύγουν όμως να εξηγήσουν τους λόγους ή κάνουν λόγο για έλλειψη λόγω φυγής πολλών γιατρών στην αλλοδαπή. Ποιος ευθύνεται όμως γι’ αυτό; Βέβαια δεν είναι πανάκεια η αύξηση των μισθών, όπως συνέβη προ δεκαετιών στον δικαστικό κλάδο. Το ουσιώδες είναι η ηθική συγκρότηση του προσώπου, όμως η ικανοποιητική αμοιβή δηλώνει την αναγνώριση της προσφοράς.  

 

Προ καιρού πιστευόταν ή τουλάχιστο λεγόταν ότι οι εμβολιασμένοι δεν μεταδίδουν τον ιό, ώστε να προκαλέσουν ασθένεια σε νοσηλευόμενο. Αυτό αποδείχθηκε εσφαλμένο. Δεν είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος να μεταδώσει τον ιό κάποιος εμβολιασμένος, που κυκλοφορεί με τη βεβαιότητα ότι δεν κινδυνεύει ούτε αποτελεί κίνδυνο για τους άλλους; Μήπως είναι καιρός να αναθεωρηθεί η αρχική απόφαση περί αναστολής της εργασίας στους ανεμβολιάστους αντί να επεκταθεί και στους εργαζόμενους σε άλλους κλάδους, όπως φημολογείται και φαίνεται πολύ πιθανόν; Μήπως είναι τραγικά επιζήμιος για τη χώρα και την οικογένεια ο διχασμός όχι πλέον με βάση την ιδεολογία, καθώς ζούμε στη μεταϊδεολογική εποχή, αλλά με βάση τη στάση έναντι του συγκεκριμένου εμβολίου. Στη χώρα μας, ευτυχώς, δεν υπάρχει οργανωμένο κίνημα κατά των εμβολίων στο σύνολό τους, κίνημα που οδήγησε σε άλλες χώρες την επανεμφάνιση ασθενειών, που είχαν καταπολεμηθεί με εμβόλια κλασικού τύπου. 

 

Ο εξαναγκασμός σε ιατρική πράξη ήταν αδιανόητος πριν από την πανδημία. Ας λάβει η Κυβέρνηση οποιοδήποτε άλλο μέτρο, αν θέλει να προφυλάξει τον λαό, όπως διατείνεται το διεθνές σύστημα εξουσίας, το οποίο υπηρετούν όλες οι κομματικές παρατάξεις. Η στέρηση του μισθού είναι ακραίο και άδικο τιμωρητικό μέτρο. Όσο για το πρόστιμο στους συνταξιούχους και αυτό φανερώνει περίτρανα την κοινωνική αδικία. Θα υποκύψουν, παρά τη θέλησή τους, οι με γλίσχρα σύνταξη.  

 

Καλό πάντως είναι και οι ανεμβολίαστοι να μην αισθάνονται ότι αποτελούν τους ήρωες που φυλάσσουν Θερμοπύλες ούτε να καταφέρονται εναντίον των εμβολιασμένων με υβριστικό τρόπο. Ο ιός είναι φονικός, αλλά και ο φόβος καλλιεργήθηκε εντατικά. Μόνο η αγάπη καταπολεμά τον φόβο. Η αντιπαράθεση οξύνει τη διάσταση με ανυπολόγιστες τις συνέπειες.

 

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»