Η εξέλιξη των Πιστοποιητικών Κοινωνικού Διαχωρισμού

Γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς) 

 

Πιστοποιητικό ιθαγένειας 

 

Ηταν 15 Σεπτεμβρίου του 1935, όταν το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ ανακοίνωνε τους Νόμους περί φυλών στη Νυρεμβέργη. Επρόκειτο για το Νόμο περί ιθαγένειας του Ράιχ και το Νόμο περί γερμανικού αίματος και γερμανικής τιμής. 

 

 Hermann Göring απαγγέλλει το προοίμιο των Νόμων της Νυρεμβέργης στο έβδομο Συνέδριο του Ναζιστικού Κόμματος.

 

Οι νόμοι θα καθόριζαν τη γερμανική υπηκοότητα εξ αίματος και θα απαγόρευαν τους γάμους μεταξύ Γερμανών και Εβραίων.  

 

Μια ειδική σύνοδος του Ράιχσταγκ (γερμανικό κοινοβούλιο) θέσπισε τους νόμους, σηματοδοτώντας την εντατικοποίηση των ναζιστικών μέτρων κατά των Εβραίων. (Εθνικό γερμανικό αρχείο)  

 

Σύμφωνα με τον Νόμο περί Ιθαγένειας του Ράιχ και πολλά παρεπόμενα διατάγματα για την εφαρμογή του, μόνο άτομα «γερμανικού ή συγγενικού αίματος» μπορούσαν να είναι πολίτες της Γερμανίας. Ένα συμπληρωματικό διάταγμα που δημοσιεύτηκε στις 14 Νοεμβρίου, ημέρα έναρξης ισχύος του νόμου, όριζε ποιος ήταν και ποιος δεν ήταν Εβραίος. Οριζαν ουσιαστικά ότι η φυλή οριζόταν από το αίμα και τη γέννηση. Καθώς όμως δεν υπήρχε τότε κάποια επιστημονική ερμηνεία, το καθεστώς του Χίτλερ στράφηκε στην καταγωγή. 

 

Δείγματα των Νόμων περί Φυλών της Νυρεμβέργης (Νόμος περί Ιθαγένειας του Ράιχ και Νόμος για την Προστασία του Γερμανικού Αίματος και Τιμής). Γερμανία, 15 Σεπτεμβρίου 1935. (National Archives and Records Administration, College Park, MD)  

 

Ηταν η αρχή που οδήγησε στη δημιουργία των πιστοποιητικών ιθαγένειας (Staatsbürgerschaftsbescheinigung). Τα πιστοποιητικά αυτά βεβαίωναν το αν ο κάτοχός τους ήταν ή όχι γερμανικής καταγωγής. 

 

Οποιος δεν είχε πιστοποιητικό που να δείχνει ότι ήταν γερμανός στην ιθαγένεια, αποκλειόταν από διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, διασκεδάσεις. Δεν είχε θέση στο δημόσιο τομέα, στις δημόσιες υπηρεσίες και κάποιες φορές του στερούσαν ακόμα κι αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα στην υγεία.  

 

Πιστοποιητικό Κοινωνικών Φρονημάτων 

 

Κάπου την ίδια εποχή, εμφανίστηκε στην Ελλάδα το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Πιο συγκεκριμένα επρόκειτο για το Βασιλικό Διάταγμα της 13/9/1938. Σχεδόν δύο χρόνια από την εμφάνιση του πιστοποιητικού ιθαγένειας στη Γερμανία. Η διαφορά ήταν ότι ενώ η Γερμανία είχε κηρύξει διώξεις κατά των εβραίων (ή έτσι τουλάχιστον έπρεπε να φαίνεται), η Ελλάδα είχε ξεκινήσει το κυνήγι κατά του κομμουνισμού. Στην ουσία όμως, αυτά τα πιστοποιητικά θεσμοθετήθηκαν με το νόμο 516 του 1948, επί κυβερνήσεως Σοφούλη.  

 

Τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, καταργήθηκαν εν μέρει επί δικτατορίας Γεωργίου Παπαδοπούλου, η οποία τα διατήρησε μόνο για το Στρατό και τα Σώματα Ασφαλείας. Η οριστική τους (επίσημη) κατάργηση, έγινε το 1981.  

 

Στην αρχική τους μορφή, κάποιος ο οποίος ήταν κομμουνιστής ή φίλα προσκείμενος προς τον κομμουνισμό, δεν είχε το δικαίωμα να έχει κάποια θέση (να εργάζεται δηλαδή) στο δημόσιο τομέα, στις τράπεζες ή να διδάσκει. 

 

Η συμμετοχή του στο Πανεπιστήμιο ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Δύσκολη ήταν και η προσπάθεια να πάρει άδεια κυνηγίου, μικροπωλητή, οδήγησης ή μετανάστευσης. Αυτό το τελευταίο, σήμαινε και δυσκολίες στο να εκδόσει και διαβατήριο.  

 

Πιστοποιητικό covid test  

 

Σαράντα χρόνια μετά την κατάργηση των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, εμφανίζονται δύο νέα πιστοποιητικά που ακολουθούν την τακτική του στιγματισμού και του διαχωρισμού των πολιτών. Το πιστοποιητικό εμβολιασμού και το πιστοποιητικό covid test (rapid ή μοριακό). 

 

Ολα ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 2019, όταν τα ΜΜΕ ανακοίνωναν ότι μία πόλη της Κίνας, η Γουχάν, πλήττονταν από έναν νέο ιό. Σε χρόνο ρεκόρ ανακοινώθηκε «πανδημία», χάριν της οποίας ελήφθησαν ακραία και απάνθρωπα μέτρα. Λίγο πριν τα μέσα του 2020, ανακοινώνονται τα πρώτα εμβόλια. Κάπου εκεί, αρχίζουν να μπαίνουν στη ζωή μας τα «διαγνωστικά τεστ». Self test, rapid test μοριακό test. Παρά το γεγονός ότι ουδέποτε αποδείχτηκε η αποτελεσματικότητά τους (κάθε άλλο), έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας της ανθρωπότητας.  

 

Τα νέα εμβόλια κυκλοφόρησαν εν μέσω τυμπανοκρουσιών και τρόμου. Τις τυμπανοκρουσίες, ακολούθησαν οι απειλές και ένας νέος γύρος τρομοκρατίας. Η επιβολή τους ήταν τέτοια που χωρίς αυτά δεν μπορεί κάποιος να εργαστεί, να ψωνίσει, να διασκεδάσει, να ταξιδέψει. Κάθε κοινωνική εκδήλωση είναι απαγορευμένη χωρίς πιστοποιητικό εμβολιασμού ή σχετικού διαγνωστικού. Εκτός βέβαια αν πρόκειται για πορείες αριστερών και αναρχικών, για το Φύσσα, τον Γρηγορόπουλο ή το Πολυτεχνείο. Εκεί δεν υφίστανται μέτρα και ο covid, για έναν περίεργο λόγο, δεν κολλάει…  

 

Οι ανεμβολίαστοι θεωρούνται «μιάσματα». Αποκλείονται σχεδόν από παντού. Τα νέα αυτά πιστοποιητικά κοινωνικού διαχωρισμού, εδραιώνουν την ιατρική – φαρμακοβιομηχανική χούντα – τυραννία η οποία επιβάλλεται προβάλλοντας το «θέσφατο του επιστημονικού αλάθητου». Και προς ενίσχυση αυτού του νέου κοινωνικού ρατσισμού, εμφανίστηκαν οι επαγγελματίες αντιρατσιστές του ΚΚΕ: 

 

Σε όλη αυτήν τη διαδρομή από το 1935 έως σήμερα, τα πιστοποιητικά κοινωνικού διαχωρισμού, λειτουργούν ως όπλο επιβολής βάναυσων μέτρων που στοχεύουν πολίτες. Τους ίδιους πολίτες που το κράτος υποχρεούται να προστατεύει ισότιμα και δίκαια. Αντίθετα όμως, επιβάλλεται «νόμιμα» η ανισότητα και η αδικία.  

 

Και οι τρεις περιπτώσεις έχουν κάτι κοινό:  

• Γερμανικό καθεστώς επέβαλλε τα πιστοποιητικά ιθαγένειας   
• Γερμανός βασιλιάς επέβαλλε τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και   
• Γερμανοτραφής πρωθυπουργός επέβαλε τα πιστοποιητικά covid. 

Το αν εμείς θα συνεχίσουμε ν’ ανεχόμαστε αυτόν τον κοινωνικό διαχωρισμό, είναι κάτι που θα πρέπει ο καθ’ ένας να το σκεφτεί μόνος του...

 

πηγή