ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΙ ΟΣΟ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ

Πάντως όχι όλοι. Βεβαίως βρίσκονται σε πλάνη όσον αφορά τον κορωνοϊό και τα εμβόλια. Κι ορθώς επισημαίνεται από πολλούς ότι είχαν προηγηθεί – αν και αυτό δεν αφορά όλους τους Αρχιερείς – άλλες αστοχίες (όπως η υπερβολική προσέγγιση με τη δυτική χριστιανοσύνη), οι οποίες οδήγησαν σε άμβλυνση της πνευματικής διάκρισης των Αρχιερέων. Έτσι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι στο θέμα του κορωνοϊού και των εμβολίων υποκρύπτεται ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, παρότι, με βάση τις γενικές αντιλήψεις, δεν θα το περίμενε κανείς αυτό (τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον βαθμό).

 

Και ποιό είναι το πνευματικό ζήτημα που υποκρύπτεται; Δεν έχει σχέση με τον κορωνοϊό και τα εμβόλια. ΕΙΝΑΙ Η ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Γιʼ αυτό ο προφητευόμενος (Υ.Α.) έγραψε: «Δεν φταίει ο κορωνοϊός. Ούτε φταίνε οι πολιτικοί ή οι Αρχιερείς. Εσείς φταίτε.» (βλ. άρθρο ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;).

 

Βεβαίως φταίνε και οι πολιτικοί. Βεβαίως φταίνε και οι Αρχιερείς. Αλλά όταν πρόκειται να αναλάβουμε ΕΜΕΙΣ το φταίξιμο, δεν θα σκεφτούμε να κατηγορήσουμε άλλους. Αν τα ρίξουμε σε άλλους, τότε αθωώνουμε τους εαυτούς μας, όπως έπραξε κάποτε ο Αδάμ και μας έδωσε κακό παράδειγμα, το οποίο μετά… προθυμίας ακολουθούμε.  

 

Οι Αρχιερείς βρίσκονται σε πλάνη όσον αφορά τον κορωνοϊό και τα εμβόλια, διότι ξέχασαν ότι Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, έστω κι αν αυτό δεν είναι το πρώτο θέλημά Του, ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙ ΖΩΕΣ (μέσω του κορωνοϊού), ΕΝΩ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΖΩΕΣ (μέσω του εμβολίου).  

 

Όμως τους Αρχιερείς τους πλάνησε ο ίδιος ο Θεός ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Δεν έχουν ευθύνη οι Αρχιερείς; Ναι, αλλά ο καθένας έχει διαφορετική ευθύνη. Εξαρτάται κυρίως από την κατάσταση της ψυχής του καθενός και όχι τόσο από την τοποθέτησή του στο θέμα του κορωνοϊού / εμβολίων (σε αυτό ούτως ή άλλως αστόχησαν, πλην εξαιρέσεων). Αρκετοί Αρχιερείς είναι «άξιοι» να αποβληθούν από την Ιεραρχία, αλλά, όπως είπαμε, όχι όλοι.  

 

Κι ας έρθουμε στην πηγή του κακού, την μη χριστιανική ζωή πολλών χριστιανών. Ναι, ο εκκλησιασμός είναι θεμέλιο της πνευματικής ζωής. Γιατί όμως; Διότι ο Θεός μας δίνει την χάρη του. Αν όμως η ζωή μας είναι αντίθετη προς το θέλημα του Θεού, τότε ποιά χάρη να δώσει; Οπότε κι ο εκκλησιασμός (με αποκορύφωμα την θεία κοινωνία) καταλήγει να είναι, το λιγότερο, άχρηστος (για να μην πούμε κάτι βαρύτερο). Κι αν δεν υπάρχει διάθεση μετανοίας και αλλαγής πορείας, τότε ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει – όπως και έκανε – το έσχατο μέσο: Να μας βγάλει έξω.  

 

Ο προφητευόμενος στο άρθρο ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ; έγραψε μερικούς λόγους. Δίνει έμφαση σε αυτά που αποτέλεσαν την πνευματική αιτία των μαρτυρίων του: ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ, ΩΣ ΛΑΟΣ, ΠΡΑΤΤΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΛΑΒΕ ΥΠΟΨΗ ΤΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 2 ΜΑΡΤΥΡΙΑ. Όλοι, πλην ελαχίστων, έχετε συμμετοχή στα μαρτύρια του προφητευόμενου.  

 

Βρείτε, ο καθένας για τον εαυτό του, ποιά έργα, από εκείνα που πράττετε, έχουν εμποδίσει την έλευση της χάριτος του Θεού στην ψυχή σας. Δεν είναι μόνο αυτά που έπληξαν, πνευματικώ τω τρόπω, τον προφητευόμενο (τα σαρκικά αμαρτήματα). Είναι κι αυτά που έπληξαν τον Χριστό και τον οδήγησαν στη Σταύρωση (όπως η φιλαργυρία – η εμπιστοσύνη στο χρήμα εις βάρος της εμπιστοσύνης στον Θεό-, ο φθόνος, η υπερηφάνεια, η κακία και άλλα πολλά).  

 

Να πούμε μερικά εν συντομία σχετικά με τα σαρκικά αμαρτήματα. Η χρήση μεθόδων αντισύλληψης είναι ΕΜΠΡΑΚΤΗ άρνηση της πρόνοιας του Θεού. Είναι ένα φράγμα που θέτει μόνος του ο άνθρωπος στην πίστη του στον Θεό. Μετά πώς θα πει το «πρόσθες ημίν πίστιν» (Λουκ. 17,5) που είπαν οι Απόστολοι στον Κύριο; Αφού ο ίδιος ο άνθρωπος έχει μπλοκάρει οποιαδήποτε αύξηση της πίστης. Την έβαλε σε μια γυάλα (ή σε ένα πλαστικό…), την απομόνωσε, την αδρανοποίησε. Τι να επαυξήσει μετά;  

 

Όταν η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών δεν έχει πάνω από 2-3 παιδιά, δεν είναι αυτό, πλην λίγων εξαιρέσεων που ο Θεός δεν έδωσε περισσότερα, ΦΑΝΕΡΗ ΕΝΔΕΙΞΗ ότι η πίστη μπήκε στη γυάλα; ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΤΣΙ, ΑΔΕΛΦΟΙ. ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΡΆΓΜΑ. Δεν θα λάβουμε ποτέ την χάρη του Θεού με αυτόν τον τρόπο.  

 

«Αναγκάζεται» ο Θεός να στέλνει καρκίνους (ή άλλα μέσα) για να σώσει τους ανθρώπους, αφού με τη ζωή που ζουν δεν σώζονται. Έχει γεμίσει ο παράδεισος (από ψυχές κεκοιμημένων) εξαιτίας της ασθένειας του καρκίνου, έλεγε ο σύγχρονός μας Άγιος Πορφύριος. Αλλά αυτό δεν είναι η φυσιολογική, ομαλή οδός. Πεθαίνουν μεν χριστιανικά οι άνθρωποι, αλλά στη ζωή τους ΔΕΝ έζησαν χριστιανικά.  

 

Αν πιστεύουμε ότι δεν γίνεται (πάντα στα πλαίσια νόμιμων συζυγικών σχέσεων) χωρίς… προφυλακτικό στην κοινωνία που ζούμε (δεν συζητάμε για εκτρώσεις, διότι αυτές συνιστούν φόνο), τότε – αν δεν αλλάξει η κοινωνία ως σύνολο – θα πρέπει να φτιάξουμε δικές μας χριστιανικές κοινότητες (όπως είχε προφητεύσει ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ότι θα συμβεί – το ερώτημα είναι αν πρόκειται για κάποιο ορατό μέλλον ή για ένα απώτερο).  

 

Επίσης δεν έχουν θέση στην ορθόδοξη χριστιανική ζωή οι προγαμιαίες σχέσεις, ούτε οι ελεύθερες σχέσεις (συνουσίας). Άνθρωποι που τα θεωρούν αυτά αποδεκτά, δεν έχουν θέση στην ορθόδοξη Εκκλησία. Άλλο το θέμα ότι αν αντιληφθούν ότι αμάρτησαν και μετανοήσουν, θα γίνουν πάλι δεκτοί ως μέλη της Εκκλησίας. Αλλά όσο επιμένουν ότι έχουν δικαίωμα σε τέτοιες πράξεις και πιστεύουν ότι δεν αμαρτάνουν, η Εκκλησία θα πρέπει να τους απομακρύνει από τους κόλπους της. Κι αν δεν το κάνει η Εκκλησία, καταλήγει να το κάνει, τελικά, ο ίδιος ο Θεός, με έναν κορωνοϊό.  

 

Πραγματικά, αν δεν αλλάξει η γενική κοινωνική αντίληψη σε αυτά τα θέματα (και σε άλλα), αναρωτιέται κανείς μήπως είναι καλύτερο ένα μικρό ποίμνιο αληθινών χριστιανών, στο περιθώριο της κοινωνίας, αντί για μια «επίσημη» Εκκλησία με ανθρώπους που, οι περισσότεροι, δεν είναι χριστιανοί.  

 

Δημήτρης Α.

πηγή