Ιερατείο Παιδεραστών

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου 

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

 

Θεωρώ την παιδεραστία –όχι μόνον ως πράξη, καθ’ αυτήν, αλλά και εξαιτίας των ολέθριων επιπτώσεων στα αθώα παιδικά και εφηβικά θύματα – ως την ειδεχθέστερη διαστροφή. Όταν μάλιστα προέρχεται από Ιερωμένους, τότε είναι ανήκουστη, ανίερη, ανόσια, ασύγγνωστη.  

 

Μετά την τελευταία έκθεση της ειδικής επιτροπής που ασχολήθηκε για 2,5 χρόνια με το ζήτημα της παιδεραστίας Γάλλων Καθολικών Ιερέων προέκυψαν ανατριχιαστικά, φρικαλέα στοιχεία όπως:  

 

1. Πόρισμα 2.500 σελίδων με απίστευτα γεγονότα που κάλυπταν περίοδο εβδομήντα (70!) χρόνων.  

2. 216.000 (αποκλειστικά θύματα Ιερέων /Κληρικών) – 330.000 (συνολικά)!  

3. Το 60% των θυμάτων εμφάνισε προβλήματα ψυχικά, σεξουαλικά, κοινωνικά κ. α στην μετέπειτα ζωή του.  

 

Επόμενο ήταν. Διαφωνώ όμως απολύτως με το ποσοστό 60%.  

 

ΌΧΙ! Το 100% υποφέρει, περισσότερο ή λιγότερο. Όποιοι έχουν γνώσεις: κοινωνιολογικές, ψυχολογικές /ψυχιατρικές ή και απλή κοινή λογική και παρατηρητικότητα, θα συμφωνήσουν μαζί μου. Τα ανήλικα καταστρέφονται δια βίου. Κάποια εμφανίζουν αργότερα τάσεις ή και προβαίνουν –τα ίδια – σε πράξεις βιασμού ανηλίκων (!).  

 

Εσχάτως εκκλησιαστικοί κύκλοι και εκπρόσωποί τους δηλώνουν συντετριμμένοι και ζητούν μεταχρονολογημένη συγνώμη. Δεν γνωρίζω αν ο Θεός ή κάποιοι άνθρωποι θα τους συγχωρήσουν. Όμως τα αθώα θύματά τους ποτέ!.  

 

Η αυτονόητη, αναμενόμενη ιεροπρέπεια απέλιπεν το Ιερατείο των Ιεροπαιδεραστών Καθολικών (δεν είναι βέβαια μόνον οι Καθολικοί). Αντί να ιερατεύουν, ανήλικα αγρεύουν!!!....  

 

Βέβαια οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν ότι υπήρχε κάτι έντονα σάπιο – η δυσάρεστη οσμή ήταν άλλωστε ανυπόφορη – στο Βασίλειο της θρησκευόμενης Δανιμαρκίας. Αλλά επικρατούσε διαχρονική ομερτά. (Σ.Σ Μάλλον επρόκειτο για … μεμονωμένα περιστατικά. Ή συνήθως υποκριτική επωδός).  

 

Κάποιες, θωπευτικές, «τιμωρίες» έτσι για τα μάτια των πιστών, σημειώνονταν ενίοτε. Συζητήσεις για αυτοκάθαρση λάμβαναν κατά καιρούς χώρα, αλλά ήταν άνευ ουσίας.

 

Δυστυχώς η υποκρισία (ένα από τα χειρότερα ανθρώπινα χαρακτηριστικά) φθάνει στην κορυφή/ pick όταν αφορά σε εκκλησιαστικούς κύκλους. Όταν οι Ιεραπόστολοι έχουν ως αποστολή τους την παιδοφιλία /παιδεραστία, τότε οι Θρησκείες πλήττονται βαθύτατα, ανεπανόρθωτα. Ασφαλώς οι διαστροφές, οι εκτροπές, οι εκτροχιασμοί από την ιερή αποστολή ξενίζουν, ιδιαίτερα όταν είναι τόσο εκτεταμένα.  

 

Δεν είναι όμως μόνον οι Εκκλησίες /Ιεραρχίες που θα πρέπει –εχθές- να λάβουν μέτρα αυτοκάθαρσης (Σ.Σ Θα μου πείτε πως, όταν σε όλες τις βαθμίδες υπάρχουν … συνάδελφοι εν αμαρτίες /παιδεραστές;) είναι –κυρίως – οι κοινωνίες, τα κράτη. Γιατί προφανώς δεν είναι το μείζον το αν θα καθαρθεί η Εκκλησία και μόνον. Θεωρώ πως το μείζον είναι η υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύσει τους πολίτες της και κατ ΄ εξοχήν τα ανήλικα παιδιά. (Σ.Σ Δημιουργούνται, με κρατική ανοχή, κινήματα –ίσως αύριο και κόμματα; -παιδόφιλων σε διάφορες χώρες!... Το μεγαλείο του εκφυλισμού). Επιβάλλεται –πέραν των όποιων εκκλησιαστικών κυρώσεων – η κάθε χώρα να τιμωρεί παραδειγματικά, εξοντωτικά, όσους εγκληματούν καταστρέφοντας ψυχές και σώματα.  

 

Η κακουργία των παιδεραστών θα πρέπει να επισύρει την βαρύτερη επιτρεπόμενη ποινή. Όπου δεν επιτρέπεται η θανατική ποινή (μετά τον ισόβιο εγκλεισμό, χωρίς άδειες εξόδου και με δήμευση της περιουσίας) η απέλαση από τη χώρα ενδείκνυται.  

 

ΥΓ Δυστυχώς οι ανώμαλες σεξουαλικές συμπεριφορές βιαστών δεν είναι …. «προνομία» ανόσιων Ιερωμένων μόνον.  

Στον αθλητισμό, τόπους εργασίας, οικογένειες, συγγενείς κ.ο.κ , έχουμε ανάλογα φαινόμενα. Κατά την άποψή μου η αυστηροποίηση των ποινών, παράλληλα με την συνεχή ενημέρωση του κοινού, ιδίως των παιδιών, θα συμβάλλει (όχι στην εξάλειψη) στον περιορισμό του φαινομένου!.