«Ο Λεωνίδας εις τας Θερμοπύλας, ο Διάκος στην Αλαμάνα είναι ηρωισμοί άφθαστοι, που σπανίως η ιστορία έχει να παρουσιάση. Εμπνευστήτε λοιπόν από το δίκαιον (;) της αποστολής μας, από την ιστορίαν μας και εμπνεύσατε και τους στρατιώτας σας. Καθένας από σας να πεισθή βαθέως ότι από αυτόν και μόνον εξαρτάται η επιτυχία. Και έαν όλοι από των Διοικήσεων μέχρι του τελευταίου Ημιονηγού ούτω σκεφθώσι και αναλόγως πράξωσι, η επιτυχία είναι εξησφαλισμένη. Μη σας τρομάζη η τυχόν υλική υπεροχή του αντιπάλου. Τον υλικόν αξίζει όσον και οι άνδρες που το χειρίζονται. Και ξέρετε πολύ καλά τι είδος άνδρες θα χειρισθούν το υλικό του αντιπάλου. Οι Επαναστάται του ’21 με ξύλα και δρεπάνια αντιμετώπισαν Στρατόν της εποχής επιστημονικώς οπλισμένον χάρις εις το εξυψωμένον ηθικόν των… Σήμερον εμείς με οπλισμόν σχεδόν ισάξιον του αντιπάλου θα υστερήσωμεν των προγόνων μας; Με το ανώτερον ηθικόν μας, με το δίκαιον του αγώνος μας, με τη δύναμιν του Θεού, θα εξέλθωμεν νικηφόροι της δοκιμασίας. Η πίστις μετακινεί όρη: φαντασθήτε τι κάμνει όταν πρόκειται να ωρισθή αντιμέτωπος των Ιταλών».(Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης, απευθυνόμενος στους αξιωματικούς του στις 3 Σεπτεμβρίου του 1940 – Θεόδωρος Α. Νημάς, Τρικαλινά, τόμ. 28, Τρίκαλα 2008, σ. 171.)
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι ιταλικές δυνάμεις επιτίθενται στην Ελλάδα με τη συνεργασία αλβανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Οι μάχες στα ελληνοαλβανικά σύνορα είναι σκληρές. Αν και αρχικά σημειώνουν σημαντικές επιτυχίες, το απαράμιλλο θάρρος των ελληνικών δυνάμεων τους οδηγεί σ’ οπισθοχώρηση. Η σκηνή του πολέμου μεταφέρεται πλέον στο έδαφος της Βορείου Ηπείρου, όπου οι Ελληνες κατακτούν τη μία νίκη πίσω από την άλλη, μέσα από σκληρές κι αντίξοες καιρικές συνθήκες. Τα κρυοπαγήματα και οι κακουχίες, αν και θα πίστευε κανείς ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως σύμμαχοι των ιταλικών – αλβανικών δυνάμεων, αντιθέτως πείσμωσαν περισσότερο τον ελληνικό Στρατό.
Η παταγώδης αποτυχία του ισχυρού ιταλικού στρατού και των αλβανών συμμάχων του, θ’ αναγκάσει λίγο αργότερα τον Αδόλφο Χίτλερ να σώσει το γόητρο του «Αξονα», εξαπολύοντας επίθεση στην Ελλάδα.
Οι ένδοξες αυτές Σελίδες της Ιστορίας, ονομάστηκαν «Βορειοηπειρωτικόν Επος»! Με αυτόν τον τίτλο θα εορτάζονταν στο μέλλον. ‘Η σχεδόν…
Σύμφωνα με έγγραφα που έφερε στο φως της δημοσιότητας το ιστολόγιο iokh.gr, στις 5 Ιουνίου του 1978 υπήρξε ένα έγγραφο με αριθμό: Φ 463/92/431499, το οποίο όριζε τη μετονομασία από «Αλβανικόν Επος» σε «Βορειοηπειρωτικόν Επος». Το έγγραφο αυτό, έχει ως σημείο αναφοράς ένα άλλο έγγραφο, το υπ’ αρ. Φ 374/39715 της 15ης Μαΐου 1978. Του οποίου, δυστυχώς, αγνοούμε το περιεχόμενο.
Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο, εντέλονται οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, να μην αναφέρουν εκφράσεις όπως «αλβανικό έπος», «αλβανικά βουνά» κλπ, αλλά να αναφέρουν και πάλι τις αρχικές εκφράσεις «Βορειοηπειρωτικόν Επος», «Βορειοηπειρωτικά βουνά» κλπ.
Αιτία αυτής της εντολής, αποτέλεσε η παρέμβαση – ένσταση των βορειοηπειρωτικών οργανώσεων οι οποίες (ορθώς) επέμεναν ότι με τον όρο «αλβανικό» διαστρεβλώνεται η ιστορία και η ιστορική σημασία του Επους.
φωτό: iokh.gr
Το πιο εκπληκτικό όμως, έρχεται σχεδόν ένα μήνα αργότερα με το υπ’ αρ. Φ 463/135/431728 έγγραφο της 28ης Ιουλίου του 1978, το οποίο υπογράφει ο τότε Διευθυντής του Α’ Κλάδου, Υποστράτηγος Ανδρέας Ανδρικόπουλος.
Το έγγραφο αυτό, αναιρεί την προηγούμενη εντολή, επαναφέροντας στην ουσία τη λέξη «αλβανικό» στους εορτασμούς του 1940!
φωτό: iokh.gr
Αναζήτησα στα Αρχεία του ΓΕΕΘΑ τα σχετικά έγγραφα, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να τα βρω.
Στην ουσία, αυτό που γίνεται φανερό από αυτά τα έγγραφα, είναι ότι τα πολιτικά παιχνιδάκια – συμφέροντα, ήταν εκείνα που καθόρισαν την ονομασία «αλβανικό έπος».
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μεγάλη παγίδα, καθώς οι λέξεις προσδιορίζουν το ιστορικό κάδρο. Μιλώντας για «αλβανικό έπος», στην ουσία παραγκωνίζουμε τρία βασικά πράγματα:
- Τη Βόρειο Ηπειρο ως ελληνική αδιάσπαστη οντότητα και περιοχή
- Τη συμμετοχή των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου στον Αγώνα κατά των ιταλικών – αλβανικών δυνάμεων και
- Τη σημασία της υπεράσπισης των ελληνικών εδαφών που παρανόμως κατέχει η Αλβανία
Ολα τα παραπάνω, πυροδοτούν τη βασική αξίωση της Αλβανίας στο θέμα της Τσαμουριάς, ενώ – μακροπρόθεσμα – δίνεται η δυνατότητα στο αλβανικό υπερεθνικιστικό μέτωπο να μιλάει για ένα ανάποδο «αλβανικό έπος», με ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας που θα θέλει τους αλβανούς νικηφόρους πρωταγωνιστές, σε μία (ακόμη) προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, με ολέθριες για τη χώρα μας συνέπειες. Οπως ακριβώς κάνουν τα Σκόπια (Βαρντάρσκα) με τη Μακεδονία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.