Τό ἔσχατο τεκμήριο τῆς ντροπῆς

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Μετά καί ἀπό αὐτό τό ἔσχατο τεκμήριο τῆς ντροπῆς, ἐλπίζω νά μήν ὑπάρχει κανείς πού θά τολμήσει νά μοῦ ξαναπεῖ τό παραμικρό περί πανδημίας, ὑγειονομικῶν μέτρων, «δολοφονικῶν» ἀνεμβολίαστων καί λοιπῶν ἱστοριῶν γιά διανοητικά καθυστερημένους. 

 

Καί γιά τά μέν καθεστωτικά τομάρια πού κλιμακώνουν τόσο προκλητικά καί τόσο σαδιστικά τόν ἐμπαιγμό καί ἐξευτελισμό μας, δέν εἶναι μακριά πλέον ὁ καιρός πού δέν θά βρίσκουν τρύπα νά κρυφτοῦν. 

 

Ἀλλά πόση θλίψη καί πόσο παραπάνω οἶκτο νά αἰσθανθεῖς πιά γιά τά δύσμοιρα λοβοτομημένα ὑποζύγια, πού ἐξακολουθοῦν νά καταπίνουν ἀμάσητα τά ἄθλια παραμύθια τῶν ἀφεντικῶν; Καί πού πάλι βέβαια ὅλο καί κάποια γελοία δικαιολογία θά βροῦν γιά νά τό δικαιολογήσουν ἀκόμη καί αὐτό τό προχτεσινό αἶσχος, ὑπείκοντας στίς γνωστές μπουρδολογίες τῶν σεσημασμένων τηλεψευτογιατρῶν καί τηλεχαφιεδογράφων; Μά πόσο παραπάνω ἄραγε;