Στα φυλακισμένα μνήματα, οδηγούν τα σκαλοπάτια που παν στην Λευτεριά

Του Αντώνη Αντωνά

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΛΥΡΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.

 

Και εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου, 

στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε, 

τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε 

και ποτέ στα ματωμένα κυπριακά

χώματα, το πόδι δεν επάτησε, 

για να εξιλεωθεί, να τα προσκυνήσει, 

φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει. 

 

Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε, 

στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα πάει, 

ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις, 

αλλά κι΄ οδύνη, έσκυψε το κεφάλι….. 

 

Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις, 

μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ, 

που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες, 

από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες, 

μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης, 

σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας. 

 

Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες, 

στα «ελεύθερα φυλακισμένα μνήματα». 

 

Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις, 

στα μνήματα τα φυλακισμένα, 

σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερό χώρο, 

την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάματα, 

τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε. 

 

Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη, 

αναφιλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια, 

λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε, 

θ΄ αχνίζουν πέφτοντας στο 

καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων. 

 

Και νοερά θα ακούς, τα ποιήματα τους

π΄ απάγγελλαν και τα εμβατήρια, 

π΄ αλύγιστα περήφανα τραγουδούσαν.., 

ακόμη και στο ικρίωμα, δεν λυγούσαν, 

όταν την νεκρική θηλειά, τους περνούσαν. 

 

Και τον εθνικό ύμνο θ΄ ακούς, 

που τις τελευταίες τους στιγμές, 

στα χείλια είχαν και υμνούσαν…. 

 

Και όταν αδελφέ Έλληνα, 

στην Ελλάδα, επιστρέψεις, το μήνυμα δώσε, 

 

« Ω Ξειν αγγέλλειν…., 

ότι η Κύπρος εγκαταλείφθηκε, 

ποτέ της δεν λιποψύχισε και δεν ηττήθηκε! 

Ελληνικές Θερμοπύλες φύλαττε, 

..τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη…», 

πάντα με ηρωισμό και αυτοθυσία, 

μόνη κ΄ έρμη, χρυσοπράσινο φύλλο, 

των κυμάτων έρμαιον ριγμένο, 

στο φουρτουνιασμένο μακρινό πέλαγος….. 

 

Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα. 

Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες, 

ποτέ της δεν ελύγισε 

βάρβαρους κατακτητές, 

ποτέ της δεν προσκύνησε! 

 

Μισοσβησμένα συνθήματα, 

ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης, 

διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο, 

θα συναντούσες. 

 

Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις, 

θυσία απ΄ τον Κάλχα, 

σε ελληνικούς βωμούς εγίναν, 

μαζί με τα προδομένα όνειρα χαθήκαν.