Σχετικά με τις νέες ιταμές απειλές Ερντογάν και των πραιτωριανών του Γκρίζων Λύκων και όμοιων τους εγκληματιών θρασύδειλων

Το έμβλημα της εξτρεμιστικής Τουρκοκυπριακής παράνομης οργάνωσης ΤΜΤ, που απροκάλυπτα, φανερώνει τις σχέσεις της με Γκρίζους Λύκους, που από το 1956 πατούν την Κύπρο και προβαίνουν σε εγκλήματα κατά του Κυπριακού Ελληνισμού. Είναι χαρακτηριστικό και συμβολικά απειλητικό.

 

Σχετικά με τις νέες ιταμές απειλές Ερντογάν και των πραιτωριανών του Γκρίζων Λύκων και όμοιων τους εγκληματιών θρασύδειλων, που ύπουλα κατασφάζουν αμάχους και γυναικόπαιδα.

 

Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά. 

 

ΙΔΕΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ 

 

΄Βρετ. Ύπ. Αρμοστής:«Γκρίζος Λύκος» δολοφόνησε τον Τρύφωνος το 1983. 18η Δεκεμβρίου.  

 

Βρετανός Ύπ. Αρμοστής: «Γκρίζος Λύκος» δολοφόνησε τον ... 

 

(Και όχι μόνο … Τάσσο Ισαάκ, Σολωμό Σολωμού, Θεόφιλο Γεωργιάδης, 7 Εθνοφρουρούς στη Πράσινη Γραμμή κ.ά. από το 1974 μέχρι σήμερα. Ας μην επεκταθούμε στις γενοκτονίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Ελληνική Μ. Ασίας και της Κύπρου. Εκατομμύρια Έλληνες Χριστιανοί και Αρμένιοι σφαγιάστηκαν. Είναι τοις πάσι γνωστά κ.ά.π.) 

 

ΤΟ ΣΦΑΞΕ ΜΕ ΑΓΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΙΑΣΩ… ΤΕΡΜΑ… ΣΗΜΕΡΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 2021 ΠΛΕΟΝ, ΠΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΜΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ, ΑΠΟ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ! 

 

Σήμερα οι βάρβαροι, αν τους ανεχθούμε, θα πράξουν ότι έπραξαν στην Ελληνική Μικρά Ασία και στην κατεχόμενη Β. Κύπρο, που δεν άφησαν ίχνος Ελληνισμού και ισοπέδωσαν Οίκους του Κυρίου, σύλησαν ιερά και όσια, όπως και στη Ελληνική Κύπρο…. ΟΧΙ, ΟΥΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟ . Για αυτό πολλοί Άγιοι μας με την ευχή και δύναμη του Θεού, πολέμησαν τους βαρβάρους απίστους και τους κατατρόπωσαν στα πεδία των μαχών όπως ο άγιος Δημήτριος μαζί με τον άγιο Γεώργιο, είναι τα δυό παλληκάρια της χριστιανοσύνης. Αυτοί είναι κάτω στη γη, κ οἱ δυό αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ είναι απάνω στον ουρανό. 

 

1. Ο Άγιος Δημήτριος κονταρίζει τον βάρβαρο Λυαίο διώκτη και σφαγέα των Χριστιανών. 

 

2. Αντίγραφο της μοναδικής εικόνας της Ελλάδος, (19ου αιώνος), που φυλάσσεται στο μουσείο της Ιεράς Μονής Λειμώνος - Λέσβου. Άγιος Δημήτριος και Άγιος Γεώργιος τροπαιοφόροι και προστάτες των Χριστιανών. 

 

3. Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει τον δράκοντα (συμβολικά είναι όλοι οι εχθροί) που κατέτρωγε τους Χριστιανούς. Δεξιά στην εικόνα γυναίκα με παιδί (που συμβολίζουν τους αθώους αμάχους) 

 

Tα τελευταία χρόνια, ύστερα από το πάρσιμο της Πόλης, οι δυο αυτοί άγιοι και πολλές φορές κι άλλοι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζουνται καβαλλικεμένοι απάνω σε άλογα, σε άσπρο ο άγιος Γεώργης, σε κόκκινο ο άγιος Δημήτρης. Κι ὁ μεν ένας κονταρίζει ένα θεριό (εχθρούς) κι ο άλλος έναν πολεμιστή, τον Λυαίο. 

 

Στα αρχαία χρόνια τους ζωγραφίζανε δίχως άρματα, πλην στα κατοπινά τα χρόνια τους παριστάνουνε αρματωμένους με σπαθιά και με κοντάρια και ντυμένους με σιδεροπουκάμισα. Στον έναν ώμο έχουνε κρεμασμένη την περικεφαλαία και στον άλλον το σκουτάρι, στη μέση είναι ζωσμένοι τα λουριά, που βαστάνε το θηκάρι του σπαθιού και το ταρκάσι πόχει μέσα τις σαγίτες και το δοξάρι. 

 

Επί αμαρτωλών εγκληματιών δολοφόνων, ασεβών απίστων, βαρβάρων και άθεων βαρύς πέλεκυς πρέπει να πέσει. Αν κάνω λάθος ο Θεός να με συγχωρέσει … 

 

[την πληγή με πληγή την πληρώνεις] 

τύμμα τύμματι τίσαι (αρχαίο γνωμικό) 

[ο σκοτωμένος ζητάει εκδίκηση] 

φωνάζει / κλαίει / βοά το αίμα του σκοτωμένου (φράση / έκφραση ν.ε.) 

 

Μαζί με τις αιματόβρεκτες εντολές του Μωάμεθ εν είδει προσευχών, οι βάρβαροι απαγγέλλουν και κατάπτυστα αιμοχαρή ποιήματα π.χ. 

 

«Το Μίσος 

 

«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ' αυτό το κόσμο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου. Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. 

 

Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. 

 

Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. 

Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος. 

 

Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου, ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος! 

 

Πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν το ανθελληνικό ποίημα "Το Μίσος", το οποίο κυκλοφορεί εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό διαδίκτυο. 

 

Το «όμορφο και ρομαντικό» αυτό ποίημα έχει γράψει ο συγγραφέας, εθνικιστής ποιητής Behcet Kemal Caglar, στέλεχος των Γκρίζων Λύκων και πολιτικός φίλος των Ετσεβίτ και σήμερα του Ερντογάν. ( Αν δεν κάνω λάθος πριν μερικά χρόνια σκοτώθηκε σε δυστύχημα) Το ποίημα αυτό μεταδιδόταν κάθε μέρα υποχρεωτικά από τον τουρκικό ραδιοφωνικό σταθμό Bayrak κατά τη διάρκεια των γεγονότων στην Κύπρο στην περίοδο 1963-67. Περίοδο αιματοβαμμένη για την Ελληνική Κύπρο, που κατά την διάρκεια της, εκατοντάδες άμαχοι έχασαν την ζωή τους από δολοφονικά χέρια εξτρεμιστών της ΤΚ ΤΜΤ των Γκρίζων Λύκων και της τουρκικής δολοφονικής μυστικής υπηρεσίας της ΜΙΤ, με άνωθεν εντολές των συναυτουργών και συνενόχων εντολέων τους. 

 

Επειδή λοιπόν οι εγκληματίες έχουν σπάσει και τα χτένια και την χτένα τους απαντώ με ένα λαογραφικό συμβολικό ποίημα άγνωστου Κύπριου λαϊκού θυμόσοφου ποιητή, ο οποίος μάλλον το έγραψε μετά την Άλωση τη Βασιλεύουσας (Απόσπασμα) 

 

Προσέξτε στην Τρίτη ενότητα τι γράφει εν δικαίω και θυμώ/ 

 

Θρῆνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως. 

(δημοτικό, ἔκδοση W. Wagner, Medieval Greek Texts, Λονδίνο 1870, σ. 147, 149) 

 

Ἐκείνη ἡ μέρα ἡ σκοτεινή, ἀστραποκαϊμένη 

τῆς τρίτης τῆς ἀσβολερῆς, τῆς μαυρογελασμένης, 

τῆς θεοκαρβουνόκαυστης, πουμπαρδοχαλασμένης, 

ἔχασε μάνα τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶν τὴ μάναν, 

καὶ τῶν κυρούδων τὰ παιδιὰ ὑπᾶν ἀσβολωμένα, 

δεμένα ἀπὸ τὸ σφόνδυλα ὅλα ἁλυσοδεμένα 

δεμένα ἀπὸ τὸν τράχηλον καὶ τὸ οὐαὶ φωνάζουν. 

μὲ τὴν τρομάραν τὴν πολλήν, μὲ θρηνισμὸν καρδίας· 

[...] 

 

νὰ πᾶτε ὅλοι κατ᾿ ἐχθρῶν, κατὰ τῶν Μουσουλμάνων, 

καὶ δεῦτε εἰς ἐκδίκησιν, τρέχετε μὴ σταθῆτε, 

τὸν Μουχαμέτην σφάξετε, μηδὲν ἀναμελεῖτε, 

τὴν πίστιν των τὴν σκυλικὴν νὰ τὴν λακτοπατῆτε. 

[...] 

 

ὤ, Κωνσταντῖνε Δράγαζη, κακὴν τύχην ὁποῦ ῾χες, 

καὶ τί νὰ λέγω, οὐκ ἠμπορῶ, καὶ τί νὰ γράφω οὐκ οἶδα, 

σκοτίζει μου τὸ λογισμὸν ὁ χαλασμὸς τῆς πόλης. 

 

Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα – Αδελφό εθνομάρτυρα. 

www.ledrastory.com