«Ὁ αἱρετικός παπισμός οὐδέποτε ἐβοήθησε τό Ἑλληνικόν Γένος καί τήν Ὀρθοδοξίαν»

Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνοδικοί,

 

Χαίρετε πάντοτε ἐν Κυρίῳ καί ἐνδυναμοῦσθε ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ.

 

Διά τοῦ παρόντος, θέτω, εὐσεβάστως, ὑπό τήν ἔμφρονα γνώμην Ὑμῶν, τάς ἀκολούθους σκέψεις μου: 

 

Ἀπό τόν ἀθηναϊκόν Τύπον τῆς Κυριακῆς, 31ης Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ. ἐπληροφορήθην μέ ὀδύνην, ὅτι αὐτό τό ὁποῖον ἐκυκλοφόρει ὡς ψίθυρος ἔγινε πλέον πραγματικότης: Μετά ἀπό πρόσκλησιν τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κυρίας Σακελλαροπούλου, ὁ πάπας Φραγκίσκος θά ἐπισκεφθῇ ἐπισήμως τήν Ἑλλάδα τήν 4ην καί 5ην Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. 

 

Βεβαίως, ἡ Προεδρία τῆς Δημοκρατίας ἐκάλεσε τόν πάπαν ὡς Ἀρχηγόν τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ, μέ ἀφορμήν τόν ἑορτασμόν διά τά διακόσια (200) χρόνια ἀπό τήν Ἑλληνικήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821. 

 

Δέν μέ ἐνδιαφέρει ἡ ὡς ἄνω κίνησις τῆς Πολιτείας. Μέ ἐνδιαφέρει, ὅμως, καί μάλιστα πολύ, τό τί θά πράξῃ ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία, ὅταν ὁ αἱρεσιάρχης τοῦ Βατικανοῦ πατήσῃ τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος, τά ὁποῖα εἶναι ποτισμένα μέ πλῆθος αἷμα μαρτύρων καί ἡρώων. 

 

Φυσικά, τό νά ἀρνηθῇ ἡ Ἐκκλησία τήν κίνησιν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, δέν ἐνδείκνυται. Καί διότι εἶναι ἀργά πλέον, ἀλλά καί διότι τό Βατικανόν, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, εἶναι κράτος. 

 

Τό ἐνδιαφέρον καί ἡ ἀγωνία μου εἶναι, χωρίς τό παράπαν νά κάμω οἱανδήποτε ὑπόδειξιν, θά μετάσχῃ ἡ Σύνοδος, τυχόν, εἰς ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ κ. Φραγκίσκου; Θά τόν προσφωνήσῃ, τυχόν, ὡς «ἀγαπητόν ἐν Χριστῷ ἀδελφόν»; 

 

Ἀλλά, τότε, εἶναι ἀπολύτως βέβαιον, ὅτι θά προκληθῇ τεράστιος σκανδαλισμός εἰς τό Ὀρθόδοξον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας. 

 

Διότι ὁ τόσον ποικιλοτρόπως ταλαιπωρημένος λαός μας, δέν λησμονεῖ οὔτε τά συγχαρητήρια πρός τόν Κεμάλ τοῦ τότε πάπα, ἀμέσως μετά τήν μικρασιατικήν καταστροφήν· οὔτε τήν ἀντορθόδοξον προπαγάνδαν τῶν παπικῶν εἰς τά ὑπό Ἰταλικήν κατοχήν Δωδεκάνησα· οὔτε τήν ἀδιαφορίαν Λατίνων διά τόν λιμόν τοῦ λαοῦ μας, ἰδίως τόν φοβερόν χειμῶνα 1941 – 1942· οὔτε τόν χαρακτηρισμόν τῶν Σκοπίων ἀπό τόν πάπαν ὡς «Μακεδονίαν». 

 

Καί, βεβαίως, οὐδείς λησμονεῖ, ὅτι ὁ πάπας συνεχίζει νά διατηρῇ οὐνίτην ἐπίσκοπον ἐν Ἀθήναις, παρά τάς κατ’ ἐπανάληψιν διαμαρτυρίας τῆς Ἐκκλησίας μας. 

 

Ἄς μήν αὐταπατώμεθα. Ὁ αἱρετικός παπισμός οὐδέποτε ἐβοήθησε τό Ἑλληνικόν Γένος καί τήν Ὀρθοδοξίαν. 

 

Ἀντιθέτως ἐφάνη ἰδιαιτέρως βλαπτικός, ἀρκεῖ ἁπλῶς νά ἐνθυμηθῶμεν τά αἴσχη τῶν Λατίνων κατά τήν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τά μαρτύρια εἰς ἅ ὑπεβλήθησαν οἱ Ὀρθόδοξοι κατά τήν περιβόητον ψευδοσύνοδον Φερράρας – Φλωρεντίας καί ἄλλα, ὧν ἐπιλήψει με διηγούμενον ὁ χρόνος. 

 

Δι’ ὅλα τά ἀνωτέρω, τά ὁποῖα ἐν συνόψει διετύπωσα, διαμαρτύρομαι ἐντόνως διά τήν ἔλευσιν τοῦ αἱρεσιάρχου Φραγκίσκου Μπεργκόλιο, εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα. 

 

Καί εὐλαβῶς τονίζω ὅτι καί δι’ ἐμέ εἶναι ἀνεπιθύμητος. Διότι μόνον κακόν θά προκαλέσῃ εἰς τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας.  

 

Ἐπί δέ τούτοις, Διατελῶ  

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός  

 

Ο ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ και ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

 

πηγή