Δεκανίκι στην νεοταξική χούντα.

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας 

 

Τήν ὥρα πού τά ἐμβολιαστικά κέντρα σέ ὅλη τή χώρα πνέουν τά λοίσθια (ὅπως ἐμμέσως πλήν σαφῶς μάλιστα ὁμολογεῖται καί ἀπό τούς ἴδιους τούς λακέδες τοῦ καθεστῶτος) καί ἐνῶ ἡ χούντα βρίσκεται σέ ἀπόγνωση γιά τό ποῦ νά ἐπεκτείνει τίς ὑποχρεωτικότητες, προκειμένου νά πλησιάσει τά στάνταρντς πού διέταξαν τά ἀφεντικά, ἀναλαμβάνει νά βάλει πλάτη (γιά μιά ἀκόμη φορά) ἡ ξεπουλημένη διοικοῦσα Ἐκκλησία. Γιά νά σώσει βεβαίως ὄχι τό ποίμνιο πού βασανίζεται, ἀλλά τούς βασανιστές.

 

Καί ἔτσι μετά ἀπό τίς πιέσεις, τούς ἐκβιασμους καί τήν ἀνελέητη προπαγάνδα ἐντός καί ἐκτός ναῶν, τώρα ἦρθε ἡ ὥρα πού θά ζήσουμε μέχρι καί τή μετατροπή τῶν ἐκκλησιῶν σέ ἐμβολιαστικά κέντρα. Τό ξεκίνησε ἕνας παπα-πλανεμένος στήν Κρήτη (μετά βαΐων καί κλάδων, ἐννοεῖται, ἀπό βρωμοφυλλάδες καί βοθροκάναλα), τό συνεχίζει τώρα καί τό γενικεύει ἕνας μονίμως προκλητικός μητροπολίτης. Ὁ ἴδιος πού ἡ κορωνο-υστερία εἶναι ἐδῶ καί πολύ καιρό δεύτερη φύση του. Ἀλλά καί ὁ ἴδιος πού λίγες ἡμέρες πρίν (γιά νά μήν ξεχνιόμαστε) ἔβγαζε ἀνακοίνωση στή μεγαλύτερη ἐφημερίδα τῆς Λάρισας, ἐξηγώντας γιατί δέν ὑπῆρχε - κατά τη γνώμη του - κανένα πρόβλημα μέ τή διέλευση ἀπό ἐκεῖ τῆς τερατομαριονέτας Ἀμάλ, βγάζοντας καί στή σέντρα ὡς ἀκραίους ταλιμπάν ὅσους ἀντέδρασαν.  

 

Προχτές λοιπόν τό ἀνακοίνωσε, σχεδόν πανηγυρικά, ὅτι κάθε Κυριακή καί ἑορτή συνεργεῖα θά μπολιάζουνε τόν κόσμο στά προαύλια τῶν ἐκκλησιῶν. Καί θά τό δοῦμε βέβαια καί ἀπό ἄλλους. Τραγικοί μασκαριότατοι, ἀποστάτες ρασοφόροι τῶν ἐσχάτων χρόνων καί τῶν μαύρων σκοταδιῶν, περιφερόμενοι βαρλααμιστές καί βλασφημοῦντες νυχθημερόν τό Ἅγιο Πνεῦμα, λυκοποιμένες πού ἔχουν ἀνταλλάξει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Θεοῦ μέ τό μπόλι τοῦ Great Reset καί προωθοῦν συστηματικά καί ξεδιάντροπα αὐτό που γράφαμε ἥδη ἀπό πέρσι: τήν καινούργια ἀντεστραμμένη θρησκεία τοῦ ἀνάποδου νέου κόσμου. Τή θρησκεία ὅμως πού θά τή συντρίψει σύντομα ὁ Νικητής τοῦ θανάτου καί ὅλων τῶν ψευτοθρησκειῶν, σκορπίζοντας στους πέντε ἀνέμους καί τους σκοτεινούς ὑπηρέτες της.  

 

Μέχρι τότε, ἐμεῖς «μένουμε ἀσφαλεῖς». Τουτἔστιν, πάρα πολύ ἀπλά, μένουμε μακριά τους…