Να συνεχίσει να γράφει ένας αγωνιστής δημοσιογράφος ή να… σιωπά μεγαλοφώνως; Ιδού η απορία και προβληματισμός. Απορία: Οι χρήσιμες Ιδέες και οι Γνώσεις του που μεταδίδει με τον γραπτό του λόγο δημόσια… επιτυγχάνουν τον στόχο τους; Προβληματισμός: Η «βαθύτερη» ενημέρωσή του θα τύχει της ανάλογης ανταπόκρισης, από το αναγνωστικό κοινό του;
Αν γράφει για ενημέρωση «πτωχών τω πνεύματι», μάταιος κόπος. Αν γράφει για σκεπτόμενους συνανθρώπους του… θέλει πολύ σκέψη. Άλλωστε σήμερα πολλοί καλοί αρθρογράφοι και ερευνητές αποκαλύπτουν τα φρικτά εγκλήματα των προδοτών πολιτικών εναντίον του λαού. Τί έχει να προσθέσει ένας ακόμα ασυμβίβαστος Έλληνας πολίτης; Ρητορική η ερώτηση…
Πώς να συνεχίσει να γράφει, όταν με πίκρα βλέπει τους συμπολίτες του υποταγμένους και να μην αντιδρούν στην γενοκτονία τους; Αυτό σημαίνει, πως δεν βρίσκει ανταπόκριση η δική του ενημέρωση; Ρητορική και η απάντηση… όμως θεωρεί χρέος του να διοχετεύσει την ενέργειά του στην κατοχική πατρίδα του και να συμβάλει στην Απελευθέρωσή της.
Η αδιαπραγμάτευτη πατριωτική αγάπη του είναι το πρώτο ενδιαφέρον του και η πηγή της ενέργειάς του. Τουλάχιστον ώσπου να ξαναδεί ελεύθερη την πατρίδα του. Μετά θα είναι ένας περήφανος Έλληνας και ευτυχισμένος άνθρωπος, με γαλήνη στην ψυχή του. Μετά θα χαίρεται με το χαμόγελο, που θα φωτίζει τα πρόσωπα των απελευθερωμένων Ελλήνων.
Προς το παρόν επιστρατεύει την δύναμη και τις ικανότητές του, για πληκτρολόγηση των σκέψεών του, τόσο για τα δικά του συναισθήματα, όσο και για των πληγέντων συμπολιτών του. Φυσικά με ανανεωμένη την ελπίδα ανταπόκρισης, αφού τώρα πια φανερά η αδίστακτη Κυβέρνηση επιδιώκει την δολοφονία των Ελλήνων, για εξαφανίσει από την γη το Ελληνικό Έθνος.
Επιθυμητό θα ήταν η επιστροφή του στην αρθρογραφία, να γίνει η αρχή για μια ζεστή συναγωνιστική σχέση μεταξύ των ήδη μαχόμενων πολιτών και των αφυπνισμένων. Είθε να ευοδωθεί ο κοινός Αγώνας για την απαλλαγή τους από την φασιστική Κυβέρνηση. Είθε να ακολουθήσει η απαλλαγή της Ελλάδας από τους σατανικούς επικυρίαρχους της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ.
Αγαπητή κ. Καρά εξαιρετικά συμβολικό το άρθρο σας. Διαβάσατε τις σκέψεις πολλών πατριωτών αρθρογράφων και σχολιογράφων. Πραγματικά και εγώ πάντα σε δίλημμα βρίσκομαι, αν θα πρέπει να σιωπώ ή να μιλώ. Πολλές φορές πέταξα τον κονδυλοφόρο μου, αφού διαπίστωσα ότι ούτε κόκκο άμμου δεν μπορούσα να κουνήσω με αυτόν .... Και όμως επανήλθα με πείσμα και θυμό, γιατί είπα ότι κανείς δεν θα μπορέσει να μου κλείσει το στόμα, ούτε να εγκλωβίσει την ψυχή μου...ΚΑΝΕΙΣ! Και πρόσθεσα ότι ...κρείσσονα σιγής λέγειν ( Να λες κάτι καλύτερο από την σιωπή), διότι η σιωπή δεν είναι χρυσός σήμερα και Ο ΣΙΩΠΩΝ ΔΟΚΕΙ ΣΥΝΑΙΝΕΙΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όπως λέει και η λαϊκή θυμοσοφία... Πες. πες κάτι θα γίνει ...
Η σιωπή μας είναι και ο ανιδιοτελής σκοπός της νέας τάξης ( αταξίας) πραγμάτων και όλων όσων την υπηρετούν, επίδοξων ολετήρων του Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
ΟΧΙ κ. Καρά θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να μιλάμε ενωμένοι και δυνατοί. Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΤΕΙΧΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ειδικά αυτούς τους χαλεπούς καιρούς... ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΣΟΥΝΑΜΙ ....
Αυτό δε τo σιγάν ομολογούντος εστί σου.
Αυτή η σιωπή σου είναι ομολογία.
Ευριπίδης.
Με εκτίμηση
Α.Α.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήανιδιοτελής σε εισαγωγικά "ανιδιοτελής"