Μετά την εκδίωξη του Κυρίου μας από την χώρα των Γεργεσηνών, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, άλλη μία ιαματική παρέμβασή Του βιώνουμε κατά την σημερινή ευαγγελική περικοπή.
Όπως ακούμε από τον Ευαγγελιστή, κάποιοι άνθρωποι, πρέπει να ήταν τέσσερις στον αριθμό, μεταφέρουν μπροστά Του έναν άνθρωπο παράλυτο, επί της κλίνης του. Βλέποντας, λοιπόν, ο Χριστός τη θυσία αυτών των ανθρώπων, καθώς και την μεγάλη πίστη των, τους εθαύμασε και αμέσως, αναφερόμενος στον πάσχοντα, του λέγει: Θάρρος παιδί μου!
Σού συγχωρούνται οι αμαρτίες σου! Δεν έλειψαν από εκεί οι κακοπροαίρετοι γραμματείς, που για ακόμα μια φορά, αμέσως ενδόμυχα, κατέκριναν τον Χριστό, περί των λεγομένων Του, επί του ανδρός.
Ο Κύριός μας, όμως, ως καρδιογνώστης πάντων, αμέσως συνέλαβε τους λογισμούς των και απευθυνόμενος προς αυτούς, τους θέτει ένα ερώτημα που τους «σκανδαλίζει» ακόμα περισσότερο: Γιατί αφήνετε τον εαυτό σας να γεμίζει με σκέψεις πονηρές; Τι μου είναι ευκολότερο να πω; Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου ή να πω, σήκω και περπάτησε;
Έτσι λοιπόν, θέλοντας να τους αποδείξει την δύναμη του Υιού και σεσαρκομένου Λόγου του Θεού, τον προτρέπει να σηκωθεί και υγιής πλέον, απαλλαγμένος από την πολυετή ασθένεια, να πάει στην οικία του περπατώντας.
Το χωικό σαρκίο του ανθρώπου θεραπεύτηκε και απήλθε, κάνοντας όλους τους παρευρισκομένους να θαυμάζουν και να δοξάζουν τον Θεό.
Τι παρατηρούμε, λοιπόν, σήμερα και πού θα πρέπει να εστιάσουμε; Πρώτα απ’ όλα, παρατηρούμε την παραλυσία όχι την σωματική, που σήμερα δεν την βλέπουμε τόσο έντονα, αλλά την ψυχική.
Επί των ημερών μας, οι άνθρωποι, μέσα στην σύγχυση της όλης καταστάσεως που επικρατεί, αποσυντονισμένοι, διαχωρίζουν την πίστη από την επιστήμη διασπώντας την ενότητα που πρέπει και είναι απαραίτητη να μας διέπει.
Και τι εννοούμε; Λαμπρά παραδείγματα για εμάς πρέπει να αποτελούν οι Άγιοί μας και κυρίως οι ιατροί, οι οποίοι είναι πολλοί στον αριθμό.
Συνήθως τους ονομάζουμε Αναργύρους, δηλαδή αυτοί που δεν δεχόταν χρήματα για τις υπηρεσίες που προσέφεραν και προσέξτε κάτι πολύ σημαντικό, συνδύαζαν, εν απόλυτη ισορροπία, την πίστη και την επιστήμη των.
Πρώτα, κοιτούσαν να θεραπεύσουν έναν άνθρωπο, βασιζόμενοι στα εφόδια, τα φάρμακα της εποχής που κατείχαν και έπειτα όταν η ασθένεια ήταν ανίατος, επικαλούνταν τον Χριστό.
Εκεί, αν ήταν για όφελος της ψυχής του ανθρώπου η θεραπεία, όντως συνέβαινε. Οι εποχές δεν έχουν αλλάξει πολύ και σήμερα πολλοί επιστήμονες θεοσεβείς, όταν βλέπουν ότι δεν υπάρχει άλλη επιστημονική επιλογή να εφαρμόσουν, αφήνονται στα χέρια του Θεού.
Πόσες φορές ακούμε από εκείνους, «από δω και πέρα ό,τι πει ο Θεός, είναι πλέον στα χέρια του Θεού».
Η ψυχική παραλυσία, λοιπόν, που σήμερα παρατηρούμε, διαχωρίζει τους χριστιανούς, όπως ακριβώς συνέβη και στο περιστατικό που ακούσαμε. Και οι γραμματείς και οι φαρισαίοι ήταν πιστοί άνθρωποι, όμως, με λάθος τρόπο.
Τελειώνοντας, να εστιάσουμε στο τί δωρίζει ο Χριστός κι εμείς δεν του δίνουμε καμία σημασία, μάλιστα πολλές φορές φερόμαστε σαν να είμαστε ανώτεροί Του, καταπατώντας αυτό το αγαθό, που δεν είναι άλλο, από την ελευθερία.
Ελευθερία δώρισε στον παράλυτο άνθρωπο και από την αμαρτία και από την ασθένειά του, ελευθερία επίσης και στους φίλους του που ήταν υποχρεωμένοι να τον μεταφέρουν, καταβάλλοντας και κόπο και χρόνο, όπως επίσης ελευθερία και στους γραμματείς ώστε να τον κατακρίνουν.
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, εμείς θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι να πράττουμε όπως μας αρέσει, δεχόμαστε όμως και τις ελεύθερες επιλογές των αδελφών μας ή προσπαθούμε να επικρατήσουμε εξουσιαστικά, βάσει των δικών μας δεδομένων;
Αδελφοί, οι καταστάσεις είναι δύσκολες, μπορεί να γίνουν και χειρότερες. Ας αφήσουμε εμείς στην άκρη ό,τι μας χωρίζει, έχοντας ως επίκεντρο της ζωής μας, ό,τι μας ενώνει και αυτό δεν είναι άλλο από το πρόσωπο του Χριστού.
Όταν βλέπουμε στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας, του φίλου μας, του αδελφού μας, το πρόσωπο του Χριστού, μόνο τότε θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τον κακό μας εαυτό, αναδεικνύοντας ό,τι ακριβώς μας έχει Εκείνος διδάξει έμπρακτα, την ελεύθερη βούληση, την αγάπη και την αποδοχή, έτσι ώστε να αποφύγουμε το διχασμό, που τεχνηέντως κάποιοι επιδιώκουν, αποδυναμώνοντας το σώμα του Χριστού και κατ’ επέκταση της ζώσας Εκκλησίας μας σήμερα.
Ας ενωθούμε όλοι μαζί, λοιπόν, προσευχόμενοι εν ενὶ στόματι και μιά καρδία, να μας ελεήσει ο Θεός, απαλλάσσοντάς μας από την σωματική ασθένεια που περνούμε, χαρίζοντάς μας πνευματική διαύγεια, διάκριση και ομόνοια, προς τον κοινό, όλων μας, σκοπό, την σωτηρία των ψυχών ημών.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.