Ραγιά, καημένε μου ραγιά για σήκω το κεφάλι, τη δόξα πού ‘χες μια φορά απόκτησέ την πάλι.
«Ξύπνα καημένε μου ραγιά, ξύπνα να δεις τη λευτεριά.
Διψούν οι κάμποι για νερό και τα βουνά για χιόνια
διψούνε και για λευτεριά οι σκλάβοι τόσα χρόνια.
Κοιμούμαι μ’ ένα όνειρο, ξυπνώ με μιαν ελπίδα
να ιδώ κι εγώ μια μέρα φως ελεύθερη πατρίδα.
Ξύπνα καημένε μου ραγιά, ξύπνα να δεις τη Λευτεριά.»
Τζιαί ΕΜΕΙΣ…
«Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσει ένας αέρας
σ’ τού’ν τον τόπον πον καμένος τz̆ι εν θωρεί ποττέ δροσ̆ιάν
-
Για να φέξει καρτερούμεν το φως τz̆ιείνης της μέρας
πο ’ννά φέρει στον καθέναν τz̆ιαι δροσ̆ιάν τz̆ιαι ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
-
Την Μανούλλαν μας για πάντα μιτσ̆ιοί μμιάλοι καρτερούμεν
για να μας σφιχταγγαλιάσει τz̆ιαι να νεκραναστηθούμεν
-
Ξυπνητοί τz̆ιαι τz̆ιοιμισμένοι έν’ για τz̆ιείνην η καρκιά μας
που διπλοφακκά για νά ’ρτει τz̆ιαι να μείνει δα κοντά μας ..»
Εμπρός! Ολόρθοι, ατρόμαχτοι.
Μαυρίλα. Αστροπελέκι.
Μα το σπαθί γοργάστραψε,
και να! η βροντή τουφέκι!
Στην «Καρπασία» απ’ τον «Πενταδάκτυλο»,
και στην «Μεσαρκά» ως πέρα,
μια η φλόγα, μια η φοβέρα,
κι ένας ο νους. Εμπρός!
Εμπρός! Βουνά, ψηλώστε μας,
και ω θάλασσα, να η ώρα!
στοίχειωσε τα «ξίφη» μας,
και βόηθα, νικηφόρα.
Ξανά της ΕΟΚΑ η σάλπιγγα,
να πάει στα μισουράνια:
«Σταυροβουνίου» η καπλάνια
και «Κύκκου» σταυραϊτοί!»
Εμπρός, αδέρφια, ατράνταχτοι!
Κι αν πέφτει αστροπελέκι,
να! το σπαθί γοργάστραψε,
βρόντησε το τουφέκι.
«Κύπρος, Ήπειρος, Μακεδονία μας»,
εμπρός! η Ελλάδα λάμπει,
αχολογάν οι κάμποι,
καίνε οι καρδιές. Εμπρός!
Του Κ. Παλαμά ( Επίκαιρη παράφραση προσαρμοσμένη)
Νὰ πᾶτε ὅλοι κατ᾿ ἐχθρῶν, κατὰ τῶν Μουσουλμάνων,
καὶ δεῦτε εἰς ἐκδίκησιν, τρέχετε μὴ σταθῆτε,
τὸν Μαχουμέτην σφάξετε, μηδὲν ἀναμελεῖτε,
τὴν πίστιν των τὴν σκυλικὴν νὰ τὴν λακτοπατῆτε.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΑΣ.
Επιμέλεια Αντώνη Αντωνά από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΚΟΥΡΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙΣ ΜΕ ΕΛΠΙΔΕΣ Κ ΜΕ ΜΝΗΜΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΝΤΑ .
Δαναέ φίλε μου και εσύ ακούραστε πατριώτη θα συνεχίσουμε μέχρι ύστατη πνοή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από λίγο δέχτηκα επιθετικό σχόλιο στο μέηλ μου από βάρβαρο ο οποίος διαμαρτύρεται για το ... Να πάτε όλοι κατ εχθρών, κατά των μουσουλμάνων ......Του απάντησα έμμεσα αποστέλλοντας ένα ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΜΕΓΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ που έπρεπε να του δοθεί Νόμπελ βαρβαρότητας και επίσης φώτο απεχθών σφαγών από Μ. Ασία, αλλά και από Ελληνική Κύπρο.
(Ίσως το κοινοποίησε και στο koukfamily, αλλά ο μάγκας Θάνος απέκλεισε προ πολλού τουρκογενείς βαρβάρους και για σχόλια και για άρθρα.)
ΙΔΕΤΕ
ΒΑΡΒΑΡΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΥΠΡΟΣ 1974 φώτο
Και αν αντέχετε διαβάστε και το τουρκικό ποίημα μίσους διαπρεπούς τούρκου ποιητή και πολιτικου.
Ο συγγραφέας του ποιήματος αυτού, είναι ο εθνικιστής ποιητής Behcet Kemal Caglar, ο οποίος βρίσκεται εν ζωή και είναι Ερντογανικός φανατικός και διετέλεσε και κυβερνητικός αξιωματούχος.. Το ποίημα αυτό μεταδιδόταν κάθε μέρα υποχρεωτικά από τον τούρκικό ραδιοφωνικό σταθμό Bayrak κατά τη διάρκεια της ανταρσίας των ΤΚ στην Κύπρο στην περίοδο 1963-67, όταν οι βάρβαροι εξτρεμιστές της ΤΜΤ, κατέσφαζαν αμάχους Έλληνες Κυπρίους.
«Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ' αυτό το κόσμο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου. Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα Τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου, ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου, χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!
ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ...ΔΙΟΤΙ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΠΛΟΥΣΙΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ .... (Σαρρής)
Ίδετε πόσο βάρβαρα λύντσαραν δεκάδες γκρίζοι λύκοι τον εθνομάρτυρα Ισαάκ, αλλά και πόσο ύπουλα δολοφονήθηκε ο ήρωας Σολωμού. Και να ήταν μόνο αυτά;;;; Υπάρχουν άλλα μύρια....
ΑΑ
Λυπάμαι φίλε Θάνο που σε καταπιέζω στις διακοπές σου αλλά σημείωσα μια απάντηση σου ... "Η πατρίδα δεν πάει διακοπές" και καταχρηστικά προσθέτω ακόμη μια σταγόνα γνώσης και μνήμης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο απόσπασμα ΝΑ ΠΑΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΤ ΕΧΘΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ, το ερανίσθηκα από παλαιό αρχείο μου. Είναι άγνωστου Έλληνα Κύπριου πατριώτη θυμόσοφου ποιητή, από Λάρνακα-Κίτιον ( Η πόλις που φιλοξένησε εκατοντάδες πρόσφυγες της Κων/λης) και που τότε θρηνούσε για την Άλωση ... Το καταθέτω τιμής ένεκεν .... Αυτονόητο γιατί έγραψε εν δικαίω και αγανάκτηση ... να πάτε όλοι κατ εχθρών ....
Θρῆνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μικρό αριστούργημα θρηνισμού.
Ἐκείνη ἡ μέρα ἡ σκοτεινή, ἀστραποκαϊμένη
τῆς τρίτης τῆς ἀσβολερῆς, τῆς μαυρογελασμένης,
τῆς θεοκαρβουνόκαυστης, πουμπαρδοχαλασμένης,
ἔχασε μάνα τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶν τὴ μάναν,
καὶ τῶν κυρούδων τὰ παιδιὰ ὑπᾶν ἀσβολωμένα,
δεμένα ἀπὸ τὸ σφόνδυλα ὅλα ἁλυσοδεμένα
δεμένα ἀπὸ τὸν τράχηλον καὶ τὸ οὐαὶ φωνάζουν.
μὲ τὴν τρομάραν τὴν πολλήν, μὲ θρηνισμὸν καρδίας·
[...]
νὰ πᾶτε ὅλοι κατ᾿ ἐχθρῶν, κατὰ τῶν Μουσουλμάνων,
καὶ δεῦτε εἰς ἐκδίκησιν, τρέχετε μὴ σταθῆτε,
τὸν Μαχουμέτην σφάξετε, μηδὲν ἀναμελεῖτε,
τὴν πίστιν των τὴν σκυλικὴν νὰ τὴν λακτοπατῆτε.
[...]
ὤ, Κωνσταντῖνε Δράγαζη, κακὴν τύχην ὁποῦ ῾χες,
καὶ τί νὰ λέγω, οὐκ ἠμπορῶ, καὶ τί νὰ γράφω οὐκ οἶδα,
σκοτίζει μου τὸ λογισμὸν ὁ χαλασμὸς τῆς πόλης.