ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΡΙΚ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25/07/2021.

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάς

 

Vincit omnia veritas. Η αλήθεια υπερισχύει όλων.

Το βράδυ της Κυριακής 25 Ιουλίου 2021, το ΡΙΚ, παρουσίασε αποκαλυπτικό πρόγραμμα – συζήτηση περί Κυπριακού με καλεσμένους τους κ. Χρίστο Ιακώβου και τον κ. Νίκο Κόσιη. (Δεν γνωρίζω αν ήταν παλαιότερη μαγνητοσκόπηση.)

 

Τόσον οι καλεσμένοι όσον και ο συντονιστής δημοσιογράφος με επιτυχία διεξήγαγαν την συζήτηση και οφείλω να δώσω συγχαρητήρια. 

 

Η μοναδική κατ΄εξαίρεση, επισήμανση είναι ότι πολλές φορές λόγω περιορισμένου χρόνου, οι καλεσμένοι δεν είχαν το περιθώριο να ολοκληρώσουν με επακόλουθο να δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις από τους ακροατές .. 

 

Π.χ. Όταν ο έγκριτος κ. Ιακώβου αναφέρθηκε στην βάρβαρη Τουρκική Εισβολή ανέφερε ότι η Τουρκία επικαλέσθηκε το άρθρο 4 των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου ως «πρόσχημα» για την εισβολή και έμεινε μέχρι εκεί, χωρίς να μπορέσει να συμπληρώσει ότι το άρθρο αυτό η Τουρκία το διαστρέβλωσε και παραποίησε, κάτι που εκ των υστέρων ο ΟΗΕ το αναγνώρισε και καταδίκασε την εισβολή, διότι πουθενά δεν αναφέρεται ότι οι εγγυήτριες δυνάμεις έχουν όποιο δικαίωμα γενοκτονιών, σφαγών, εισβολής και κατοχής της Κύπρου με στρατιωτικά μέσα … προς αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης….Οι πρόνοιες του άρθρου αναφέρουν ρητώς ότι όποιες τυχόν ενέργειες των εγγυητριών δυνάμεων, πρέπει να γίνουν μόνο σε «διπλωματικό επίπεδο»…! 

Προς αποφυγή λανθασμένων συμπερασμάτων παραθέτω πιο κάτω αποσπάσματα από παλαιότερα άρθρα μου, περί άρθρου 4. 

 

ΜΕΜΟ:  

Άρθρο 4 – Συνθήκη εγγυήσεων- Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου.  

 

Αυτό το άρθρο επικαλέστηκε η Τουρκία και ο εγκληματίας πολέμου Μπουλέτ Ετζεβίτ το 1974, για να αιτιολογήσει την «Ειρηνευτική» βάρβαρη εισβολή, που βάφτισε και ονόμασε: Kibris Baris Harekati και αμέσως μετά Attila Harekati. 

 

Η μεν πρώτη ονομασία ήταν το καμουφλάζ παραπλάνησης, η δε δεύτερη ήταν η αποκάλυψη των στρατιωτικών επιχειρήσεων και απεχθών εγκλημάτων, που ακολούθησαν, εξ ου και το όνομα ΑΤΤΙΛΑΣ, που ήταν βάρβαρος κατακτητής – σφαγέας και οι Τούρκοι τον θεωρούν πρόγονο και ένδοξο πατέρα ακολουθώντας τις πράξεις και αιματόβρεκτα έργα του…όπως και τότε η πάλαι ποτέ, Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η παγκόσμιος ιστορία τον θεωρεί ως έναν από τους πλέον βάρβαρους και αιμοσταγείς ηγέτες…. Όμοιος ομοίω αει πελάζει…  

 

Μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, τόσο η Ελληνική Κυβέρνηση, όσο και η Κυπριακή ηγεσία, είχαν ιδιαίτερες ανησυχίες από τις τουρκικές αναφορές και υπονοούμενα, για επεμβατικά δικαιώματα (κατά την άποψη της Τουρκίας) και αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που απευθύνθηκαν στο νομικό τμήμα του ΟΗΕ, το οποίο αποφάνθηκε στις 12 Μαίου 1959, όσον αφορά το άρθρο 3 της συνθήκης. Το άρθρο 3 (102), αναφερόταν κυρίως στο άρθρο 4 που τροποποιήθηκε στις συμφωνίες προτού υπογραφεί στο Λονδίνο στις 16 Αυγούστου 1960) Η νομικά κατοχυρωμένη αμετάκλητη απόφαση του νομικού τμήματος του ΟΗΕ λέει… «δεν δύναται λογικώς να ερμηνευθεί ως παρέχων εις τους εγγυητές απόλυτο *δικαίωμα επέμβασης δια της χρήσεως ενόπλου δυνάμεως εις περίπτωση παραβιάσεως των διατάξεων της συνθήκης …» (Πρακτικά OHE και διεθνής τύπος.)  

 

«Σύμφωνα με τα άρθρα του καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, κάθε δικαίωμα για χρήση βίας παραβιάζει τον χάρτη αυτό (άρθρο 2 παράγραφος 4)…».

 

Εν συνεχεία με βάση την τελεσίδικη νομική ερμηνεία του διεθνούς νομικού συμβουλίου, περί άρθρου 4, η διάταξη αυτή «αφόπλιζε» την Τουρκία και ρητά απαγόρευε, οποιαδήποτε παράνομη βίαιη και βάρβαρη εισβολή στην Κύπρο, υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις, επειδή επιπρόσθετα προϋπήρχαν ισχυρότερα άρθρα και διατάξεις στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, που και αυτά, ρητά απαγόρευαν στρατιωτική εισβολή σε οποιαδήποτε χώρα, που θα είχε ως αποτέλεσμα σφαγές, γενοκτονίες, κατάληψη εδαφών… από τρίτη χώρα…. Ούτε καν χρειαζόταν νέα ρητή και τελεσίδικη γνωμάτευση του νομικού τμήματος του ΟΗΕ. Ήταν αυτονόητο ότι παράνομες πράξεις με στρατιωτικά μέσα, ρητά απαγορεύονταν από ΟΗΕ, Διεθνές Δικαστήριο Χάγης, Καταστατικό ΕΟΚ, τα οποία ήταν εν γνώσει ΟΛΩΝ, κατά την διάρκεια της Βάρβαρης Τουρκικής Εισβολής το 1974, αφού αυτονόητο ήταν ότι προϋπήρχαν προ της σημαδιακής αυτής αποφράδας ημερομηνίας….  

 

Οι διεθνείς νόμοι και διατάξεις είναι υπεράνω, όποιων άλλων διακρατικών συμφωνιών! Για αυτόν τον λόγο αναφέρεται ότι, ούτε καν χρειαζόταν, όποια νέα ερμηνεία ή διευκρίνηση, του άρθρου 4. Παρ’ όλα αυτά, επαναλαμβάνω ότι η νέα ερμηνεία «ενίσχυσε» τη θέση Ελλάδας και Κύπρου περί ρητής απαγόρευσης οποιασδήποτε βίαιης στρατιωτικής επέμβασης, εκ μέρους των εγγυητριών δυνάμεων.  

 

Και τέλος πάντων, ποια αναγνωρισμένη χώρα από ΟΗΕ, σε όλο τον κόσμο έχει εγγυητές για την τήρηση της Ειρήνης; Υποτίθεται ότι εγγυητές της ειρήνης είναι όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και κυρίως ο ΟΗΕ. Για αυτόν και μόνο τον λόγο ο ανίκανος ΟΗΕ, διατηρεί τη στρατιωτική ειρηνευτική δύναμη, των κυανόκρανων ειρηνευτών, για τυχόν επεμβάσεις, μετά από έγκρισή του, σε χώρες που καταλύεται η συνταγματική τάξη ή που παράνομα δέχονται βίαιη στρατιωτική επέμβαση, με σφαγές, λεηλασίες, γενοκτονίες, κατοχή κτλ. Πλην εάν και η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ, πλέον είναι «τυπικά» ειρηνευτική και τίποτα άλλο, διότι αν ο ΟΗΕ αδυνατεί να επιβάλει και σοβαρές κυρώσεις, προς αποτροπή παράνομων πράξεων, από χώρες «ταραξίες», τότε άδωρο δώρο είναι και ο ρόλος της Διεθνούς Ειρηνευτικής Δύναμης… Δυστυχώς στην Κύπρο πάντοτε η Ειρηνευτική Δύναμη υπέσκαπτε την Κυπριακή Δημοκρατία.

 

Καταστατικός Χάρτης ΟΗΕ. (Απόσπασμα.)
 

Άρθρο 2. Όλα τα μέλη θα απέχουν από την απειλή ή την χρήση βίας, που εκδηλώνεται εναντίο της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας, οποιουδήποτε κράτους, είτε με οποιαδήποτε άλλη ενέργεια ασυμβίβαστη προς τους σκοπούς των Η.Ε.  

 

26 Ιουνίου 1945, 24 Οκτωβρίου 1945, 31 Αυγούστου 1965, 20 Δεκεμβρίου 1965, 12 Ιουνίου 1968 κλπ.  

 

Δηλ. όλες οι διατάξεις και τροποποιήσεις του ΟΗΕ, της ΕΟΚ, του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης κ.ά., ίσχυαν προ της Εισβολής 1974, κατά τη διάρκεια της οποίας η Τουρκία καταπάτησε και τις αγνόησε όλες, που και ίδια προσυπόγραψε.  

 

Το άρθρο 4 στην συνθήκη εγγύησης αναφέρει:  

 

«Έκαστη των εγγυητριών δυνάμεων επιφυλάσσει εις εαυτήν το δικαίωμα να *ενεργήσει (to take action), προς τον αποκλειστικό σκοπό, την αποκατάσταση της τάξης και της ειρήνης, δια της παρούσας συνθήκης…». Εξυπακούεται αυτονόητα με ειρηνικά διπλωματικά μέσα.. (Peaceful diplomatic means/measures.)  

 

Να ενεργήσει και όχι να παρεμβαίνει με βίαια στρατιωτικά μέσα, μέσω στρατιωτικής εισβολής (intervene military – military intervention) – και να προβαίνει σε σφαγές, λεηλασίες κτλ. (violent military invasion)  

 

Σίγουρα, η διάταξη αυτή δεν αναφέρει τίποτα περί βίαιης στρατιωτικής επέμβασης, κατοχής, λεηλασίες, σφαγές αμάχων, εκτοπισμούς, κάψιμο εκκλησιών, καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς, σύληση μουσείων, κλοπές αρχαίων θησαυρών κτλ.

 

Πράξεις ασύμβατες, σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ που προσυπέγραψαν όλα τα μέλη, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, προ των συμφωνιών Ζ.Λ.  

 

Αντίθετα η διάταξη και όρος αυτός με βάση και τις σχετικές διατάξεις του Χάρτη ΟΗΕ, ομιλεί περί πολιτικών παρεμβάσεων ή πιέσεων ή ακόμη και διπλωματικής προσφυγής, όποιας εγγυήτριας δύναμης στον ΟΗΕ, μέσω του οποίου θα ασκούντο οποιεσδήποτε πιέσεις με ειρηνικά μέσα ή ακόμη και κυρώσεις, για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και ειρήνης στην Κύπρο, λόγω του προδοτικού πραξικοπήματος… στις 15 Ιουλίου 1974.  

 

Δηλώνω ότι νομικός δεν είμαι, αλλά ο οποιοσδήποτε απλός αναγνώστης μελετήσει τις διατάξεις του άρθρου 4, εξάγει απλά λογικά συμπεράσματα, διότι είναι κατανοητές… (understandable – plainly understood).  

 

Πώς δεν το κατανόησαν αρχικά οι πεπλανημένοι σκόπιμα κύριοι νομικοί του Συμβουλίου της Ευρώπης (European Council – Law Dept.) το 1974, είναι ακατανόητο (Incomprehensible) και ύποπτο. (Suspicious), όπως καταγραφόταν στον διεθνή τύπο τότε….  

 

Η Νομική Υπηρεσία του ΟΗΕ, μετά από πολυήμερη επεξεργασία του κειμένου απεφάνθη, ότι σε καμμιά περίπτωση δεν σημαίνει ανάληψη στρατιωτικής δράσης! 

 

Και σίγουρα δεν ομιλούσε περί στρατιωτικής βίαιης επέμβασης, αφού όλα τα συμβαλλόμενα μέρη ήταν μέλη του ΟΗΕ και DE FACTO εδεσμεύοντο – (necessarily were bound) από τον καταστατικό χάρτη, ο οποίος αποτελεί αναγκαστικό δίκαιο (Forced law- Sovereign law– above all jurisdictions) και δεν επιτρέπει χρήση βίας, (Explicitly forbids violent military invasion), παρά μόνο για σκοπούς αυτοάμυνας.  

 

Δηλαδή θα είχε το δικαίωμα επέμβασης η Τουρκία, αν η λιλιπούτεια Κύπρος …επιτίθετο στην Τουρκία ή ακόμη και εναντίον των ΤΚ, κάτι που σίγουρα δεν συνέβη κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος… και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. 

 

Το σκόπιμα λοιπόν, «παραπλανημένο» Συμβούλιο της Ευρώπης τότε στις «29 Ιουλίου 1974», με βάση τις δόλιες σκόπιμες παρερμηνείες της «συμμάχου» Τουρκίας, συμφώνησε και αιτιολόγησε, τους εγκληματίες πολέμου, μετά από 9 μέρες … συνεχών σφαγών αμάχων, αιχμαλώτων, αφού βέβαια αφορμής δοθείσης, επικαλέσθηκε ότι και το άφρον προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας κατέλυσε την Συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για να μην αποποιούμεθα και των δικών μας ευθυνών…..  

 

Για συνέργεια έπρεπε να κατηγορηθούν οι συναυτουργοί και για εσκεμμένη μεροληπτική απόφαση υπέρ της Τουρκίας, που διέπραξε τα χείριστα εγκλήματα πολέμου, κατά τη διάρκεια της « Ειρηνευτικής της εισβολής» – Kibris Baris Harekatti.  

 

Ούτε καν μελέτησαν τις διατάξεις του άρθρου 4, αλλά το σημαντικότερό τους νομικό και ηθικό ασυγχώρητο λάθος, ήταν ότι δεν έλαβαν καν υπόψη την τελεσίδικη απόφαση κ.ά., της νομικής ολομέλειας του ΟΗΕ 12ης Μαίου 1959, που απαγόρευε ρητά χρήση όπλων κα βίας, όπως και το καταστατικό της ΕΟΚ αλλά και του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης, που αναφέρεται και αυτό ρητά και αμετάκλητα περί απαγόρευσης βίαιης στρατιωτικής εισβολής, γενοκτονίες, λεηλασίες κλπ.  

 

Όταν λοιπόν, αργότερα «αφυπνίσθηκαν» μετά από τη διεθνή κατακραυγή εναντίον τους και εναντίον της βάρβαρης Τουρκίας οι δόλιοι και προ ηθικού και νομικού αδιεξόδου «αντιλήφθηκαν», ότι κάθε άλλο παρά ειρηνευτική αποστολή ήταν, αλλά αντίθετα ήταν μια βάρβαρη τουρκική εισβολή με θηριωδίες, εκτελέσεις αμάχων, λεηλασίες, εκτοπισμούς, γενοκτονία, καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς και ό,τι άλλο συνώνυμο υπάρχει στο λεξικό… Τότε ήταν πολύ αργά για τη μικρή ανυπεράσπιστη Κύπρο… Η ύπουλη προσπάθειά τους να επανορθώσουν και εξιλεωθούν …. πλέον ήταν άχρηστη και ανενεργή…. Οι χιλιάδες νεκροί δεν γύρισαν πίσω, τα ιερά και όσια δεν αποκαταστάθηκαν, οι χιλιάδες επίσης πρόσφυγες δεν γύρισαν στις πατρογονικές τους εστίες… τα ιερά κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου συνεχίζουν μέχρι σήμερα να τα μολύνουν… Τώρα θέλουν να καταλάβουν τις θάλασσες μας …. Τώρα θέλουν να μας στερήσουν τον αέρα…, το οξυγόνο που αναπνέουμε…. μέχρι τελικής πτώσης εξαφάνισης και ασφυξίας του Κυπριακού Ελληνισμού…. αυτού του τελευταίου ακριτικού κάστρου του Ελληνισμού….  

 

Και άρχισαν τότε τα τυπικά καταδικαστικά ψηφίσματα, προς «εξιλέωση» και για τα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης (Στάχτη στα μάτια της και στα μάτια μας), η οποία ήδη είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται, για τις τουρκικές θηριωδίες. Ποτέ δεν επέβαλαν αποτελεσματικές κυρώσεις στη σύμμαχο τους Τουρκία και το ΤΚ καθεστώς, για την βάρβαρη εισβολή και τις σφαγές χιλιάδων αμάχων και αιχμαλώτων πολέμου, ποτέ και σήμερα δεν επιβάλλουν αποτελεσματικές κυρώσεις στην άπιστη τους πόρνη παλλακίδα Τουρκία… Ε..! Θα επικηρύξουμε ή «συλλάβουμε» (αν), κάνα δυό Τούρκους που συμμετέχουν ενεργά στην παράνομη νέα θαλάσσια εισβολή της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ … και να κοιμάστε ήσυχοι Κυπραίοι… Τόσο κουτόχορτο πλέον θέλουν να μας ταϊσουν μέχρι …αποβλάκωσης…και της Ελλάδας και της Κύπρου…, οι συν..εταίρες και συναυτουργές χώρες… που παραχαϊδεύουν μία χώρα, που πάντα τους ΠΡΟΔΙΔΕ….. (A snake hidden in the grass), σε αντίθεση με Ελλάδα και Κύπρο, που στο πλευρό τους στάθηκαν σε όλους τους πολέμους…όταν τις χρειάστηκαν…και μετά τις έβαλαν τιμωρημένες στην γωνία… με επιτηρητή την Τουρκία….  

 

Αλλά αυτός είναι ο Ελληνισμός ..όπως και ο Σολωμός είπε… Αγαπημένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε…πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε….  

 

Στο δια ταύτα λοιπόν, μόνο τυπικά αναποτελεσματικά, καταδικαστικά ψηφίσματα…και τότε και σήμερα….  

 

ΜΕΜΟ: Κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, της 29ης Ιουλίου 1974, το πιο κάτω: Είναι ένα ρεπορτάζ, από τα πολλά της 20ης Ιουλίου 1974, από τις έγκριτες εφημερίδες DAILY MAIL, την SUN και άλλων διεθνών εφημερίδων, στα Αγγλικά. Μήπως το 74, δεν γνωρίζατε Αγγλικά; Η επίσημη γλώσσα της ΕΟΚ και του ΟΗΕ…. ήταν και είναι!  

 

Βαρβάρους αποκαλούσε ο διεθνής τύπος τους Τούρκους εισβολείς.  

 

Τέλος καταθέτω και ένα απόσπασμα από επιστολή προς κ. Παύλο Αποστολίδη ε.τ. Πρέσβη, που καταδεικνύει ότι πολλές φορές ακόμη και πολιτικοί ή διπλωμάτες Έλληνες, ηθελημένα ή μη «παρασύρονται» και αναφέρουν ατυχώς λανθασμένες θέσεις τους και απόψεις οι οποίες με βάση το διεθνές δίκαιο, αλλά και τα καταδικαστικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, είναι χωρίς νομική βάση, αλλά δυστυχώς είναι χρήσιμες για τους Τούρκους … 

 

Μικρό απόσπασμα. 

 

Κύριε, Αποστολίδη γράψατε σε μελέτη σας στο ΕΛΙΑΜΕΠ ότι οι τούρκοι «landed»” στην Κύπρο το 1974!! Με το landed, είναι σαν να εννοείται ότι οι τούρκοι εδικαιούντο να αποβιβαστούν ελεύθερα. (Το ορθό …THEY INVADED – OCCUPATION, GENOCIDE και όλα τα συνώνυμα ….)  

 

Στην εισαγωγή της εν λόγω μελέτης, επίσης αναφέρετε ότι για το Κυπριακό διεξάγονται «διακοινοτικές συνομιλίες»… Σημειώνω ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι κοινότητα, αλλά αναγνωρισμένο κράτος. Το παράνομο ψευδοκράτος των ΤΚ, μία κοινότητα του 9% σήμερα, είναι καθεστώς και μη αναγνωρισμένο! Ως εκ τούτου η σωστή διατύπωση θα ήταν ότι η ΚΔ διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες με τη ΤΚ κοινότητα…. 

 

(Για τις ατυχείς δηλώσεις σας αυτές προκαλέσατε αντιδράσεις εκ μέρους Κυπριακών οργανώσεων και φορέων και εμού, αλλά δεν είναι αναγκαίο επί του παρόντος να τις επαναλάβω…)  

 

Στην ουσία τέτοιες απόψεις δεν βοηθούν την Κύπρο και δεν υποστηρίζουν μια λύση στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου... 

 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 

www.ledrastory.com