Self test στο σχολείο

Γράφει η Στεφανία Λυγερού

Μια φίλη μου διηγήθηκε ένα περιστατικό που έγινε χθες σ’ ένα σχολείο του Πειραιά. Οι δάσκαλοι κατάλαβαν ότι κάποια παιδιά δεν κάνουν το τεστ, υπογράφουν απλά οι γονείς το χαρτί και τα στέλνουν στο σχολείο.

Θα αναφέρω αρχικά πώς το διαπίστωσαν, γιατί έχει κάτι σημαντικό. Μοίρασε ο δήμος στα παιδάκια ένα βιβλίο του Τριβιζά σχετικό με τον κοβιτ, έγινε συζήτηση για το βιβλίο στο μάθημα και όταν αναφέρθηκαν στα τεστ κάποια παιδάκια δεν γνώριζαν τι είναι. Μάζεψαν λοιπόν όλους τους γονείς, όχι για να τους ενημερώσουν, αλλά για να τους εκβιάσουν. Όποιος δεν θέλει να κάνει τεστ το παιδί του να το κρατάει σπίτι!!

Αρχικά να πω ότι κι εγώ το ίδιο θα έκανα, αν ήμουν στον Πειραιά. Δεν θα έκανα αγώνα, όπως θεωρεί σωστότερο η φίλη μου. Άκρη δεν βρίσκεις παλεύοντας μ’ αυτό το καμένο (ετοιμόρροπο) σύστημα, χρησιμοποιείς τα δικά τους λάθη για να κάνεις αυτό που θεωρείς σωστό. Αυτό είναι το ένα το κρατούμενο, και να πω την αλήθεια μου, πολύ χάρηκα που μεγάλη μερίδα του κόσμου το επιλέγει ως στάση, και δη χωρίς καμία καθοδήγηση, χωρίς ομαδοποίηση.

Το δεύτερο κρατούμενο: Οι δάσκαλοι γιατί επενέβησαν; Καμία ευθύνη οι ίδιοι δεν φέρουν! Από τη στιγμή που Ο ΓΟΝΕΑΣ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ, αν είναι ψευδές αυτό που υπέγραψε ας το ανακαλύψει η πολιτεία και να βρουν αυτοί πώς θα το επιλύσουν. Μπάτσους τους δασκάλους ποιος τους όρισε;

Τρίτο και κυριότερο. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ από το κράτος να μην πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο! Από το ίδιο το κράτος που σου λέει «αν δεν θες κράτα το παιδί σου σπίτι». ΔΙΑΛΕΧΤΕ ποιοι νόμοι μπορούν να καταπατηθούν και ποιοι όχι!

Το «απαγορεύεται» δεν είναι πλακίτσα. Γνωρίζω μια γυναίκα, την Χριστιάνα, η οποία επειδή αρνήθηκε να λάβει το παιδί της αυτή την άθλια παιδεία, δεν το πήγαινε σχολείο, του έκανε μάθημα στο σπίτι. Μετά από δικαστικό αγώνα ΤΗΣ ΠΗΡΕ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ! (Την ιστορία της Χριστιάνας για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να την βρει εδώ.)

Κατακλείδα: Το ζήτημα δεν είναι να μάθουμε αν είναι καλό ή κακό το εμβόλιο, αν είναι καλό ή κακό το τεστ, αν είναι στημένο σενάριο ή όχι, αν είναι θανατηφόρος ο ιός ή όχι, αν είναι σωστά ή λάθος τα μέτρα που λαμβάνουν, αν έχει λογική να περιμένεις στο αεροδρόμιο σε απόσταση και μέσα να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο. Όλο το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΑΖΕΙ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ!

Και μόνο επειδή κάποιος μου λέει θα κάνεις αυτό που λέω εγώ, αλλά/και (ταυτόχρονα) εσύ θα φταις για ό,τι προκύψει, εσύ θα την πληρώσεις, με κάνει να αρνούμαι να τον υπακούσω. Και δεν είναι αντιδραστική στάση αυτή, αλλά βαθιά φιλοσοφική, έχει να κάνει με τον Άριστο (που είναι ο μόνος που έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ηγείται) και την Αρχή της Ευθύνης.

πηγή