Ανάγκη Δημοκρατικής Συνεπιμέλειας των Εθνογονέων

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου 

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

 

Το νομοσχέδιο για την συνεπιμέλεια που ψηφίστηκε, προβληματίζει. Στο σημερινό άρθρο, δεν θα ασχοληθώ με τα θετικά και αρνητικά του νόμου. Το έχω ήδη πράξει κατ’ επανάληψη –και ανεπιτυχέστατα- πριν κατατεθεί, μήπως και προλάβω κάτι. Θα θέσω (εξ αφορμής του) μερικά ερωτήματα:  

 

1. Έχει το δικαίωμα ο κάθε βουλευτής να διατυπώνει ελεύθερα την γνώμη του; Προφανώς ναι. Γιατί λοιπόν συνάδελφοι της παρατάξεως του και άλλων παρατάξεων, καθώς και ΜΜΕ, χίμηξαν να τον ξεσκίσουν, επειδή διατύπωσε μια «ακραία έστω άποψη» περί του ότι ένας βίαιος σύζυγος μπορεί να είναι καλός πατέρας; Μπορεί εγώ, εσείς, βουλευτές να διαφωνούμε μαζί του. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να ξεσηκώνεται σάλος – μάλιστα κάποιοι φαιδροί συνάδελφοί του ζήτησαν (δημοκρατικά) την … διαγραφή του - υπάρχει μεγάλη απόσταση.  

 

2. Δύο κυρίες της συμπολίτευσης εναντιώθηκαν. Ανεξάρτητα του αν είχαν ή όχι δίκιο, είχαν κάθε δικαίωμα να διατυπώσουν την διαφωνία τους; Ασφαλώς ναι. Σάλος, αχός, κουρνιαχτός, πέσανε μπαταριές και βόλια, «φίλια» και «εχθρικά». Αντάρτισσες, απείθαρχες, υπονομεύτριες του κυβερνώντος κόμματος, εκτός κομματικής γραμμής κ.α. ανόητα, αντιδημοκρατικά, ανεύθυνα. Τι ακριβώς Κ.Δ. Πολίτευμα θέλουν οι φωνασκούντες; Προτιμούν Εθνογονείς /κοπάδι προβάτων, με κομματοτσοπαναρέους; Άβουλους, αμίλητους, στρατευόμενους, ωσεί παρόντες και την βουλευτική αποζημίωση μηνιαίως λαμβάνοντες;  

 

3. Τι θα πει κομματική γραμμή/πειθαρχία, για μείζονα κοινωνικά θέματα; Πώς να δεχτεί κάθε νοήμων άνθρωπος τον ευνουχισμό, την αχρήστευση της συνείδησης εκείνων οι οποίοι (σε παρόμοια θέματα τουλάχιστον) καλούνται να κρίνουν, να αποφασίσουν και να ψηφίσουν κατά συνείδηση; Πως συνάδει η φυλάκιση –σε κομματική φυλακή- της συνείδησης με την … Δημοκρατία; Δεν αισχύνονται;  

 

4. Είναι δυνατόν –ή για πόσο άραγε ακόμη – το παρασυρμένο, αποβλακωμένο, ευεπίφορο και εθισμένο στο ψεύδος, την εξαπάτηση και την αντιδημοκρατικότητα «κοινό των ψηφοφόρων δημοκρατών» να ανέχεται (μεταξύ πολλών άλλων) και τα εξής αντιδημοκρατικά προσβλητικά παράλογα;  

 

Ι. Μόνον δύο, από το σύνολο των βουλευτών της συμπολίτευσης διαφωνούσαν άραγε με το –ατυχές κατ’ εμέ – νομοσχέδιο; Ασφαλώς περισσότεροι. Τότε γιατί το ψήφισαν; Όλοι οι … «νουνεχείς» βουλευτές δεν αντιλήφθηκαν πως το διακύβευμα δεν ήταν η τήρηση της κομματικής γραμμής, αλλά η ψυχική ισορροπία των παιδιών;  

 

ΙΙ. Τα υπόλοιπα κόμματα πως … συνέπεσε να έχουν ενιαία άρνηση; Δεν υπήρχαν άραγε άτομα που συμφωνούσαν; Γιατί δεν ψήφισαν;  

Για να υπακούσουν στην δική τους, κομματική απόφαση /γραμμή;  

 

ΙΙΙ. Κομματικό ή βαθύτατα κοινωνικό ήταν το πρόβλημα; Ρητορικό το ερώτημα βέβαια.  

 

ΙV. Tι θα πει αποχή ή παρών σε τέτοιας σημασίας ζητήματα; Τι ακριβώς εκλέγουν (όσοι ψηφίζουν); Παρατηρητές, Διαπιστωτές ή θεατές των τεκταινόμενων στην κοινωνία και την Βουλή;

 

Δεν υποχρεούνται να παίρνουν θέση οι κ. κ εκλεγμένοι με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ; (Σ.Σ Πέραν της υποχρέωσης τους να αποφασίζουν, αμείβονται πολύ καλά και για αυτό).  

 

5. Με ποιο δικαίωμα, Υπουργός εισηγητής του νομοσχεδίου, προσβάλλει κυρία συνάδελφό του (ότι κινείται από προσωπικά βιώματα), επειδή διαφωνεί και καταψηφίζει; Είναι … δημοκρατικός αντίλογος /αντίκρουση αυτό ή θλιβερή, φτηνή αντιμετώπιση, έλλειψη επιχειρημάτων;  

 

ΥΓ Πολλοί, ισχυρίστηκαν πως πέρασε ένας νόμος ντροπή.  

 

Εκτιμώ πως πέρασε εσπευσμένα –χωρίς επίπονη διαβούλευση-, ένας νόμος ιδιαίτερα επιζήμιος για τα αθώα θύματα –παιδάκια των διαζευγμένων.  

 

Όμως την τεράστια ΝΤΡΟΠΗ /Πομπή, διασυρμό, υπέστη το Κ.Δ.Πολίτευμα μας το οποίο –για μια ακόμη φορά –απέδειξε την αντιδημοκρατικότητα, την αναξιοπιστία, την ακαταλληλότητα του.  

(Σ.Σ Λέτε κάπως έτσι να διαλύονται οι κοινωνικοπολιτικές οικογένειες;).  

 

Αναγκαία πάντως η άμεση κατάθεση ενός νομοσχεδίου … «Δημοκρατικής Συνεπιμέλειας» για φροντίδα και δημοκρατική εκπαίδευση /αγωγή των Εθνογονέων μας!