Όταν ήμουν παιδί [τέλος δεκαετίας 40, αρχές δεκαετίας 50]ο πατέρας μου Γυμνασιάρχης Παναγιώτης Ν. Αλευρομαγειρος κατά τη διάρκεια των διακοπών ευρισκόμενος στην εις τα σύνορα Παγκρατίου-Καισαριανης οικίαν μας [δεδομενου οτι ως Γυμνασιάρχης υπηρέτησε μόνιμως στην επαρχεία[Αρεόπολη-Καστοριά-Κύθηρα-Φερραι Αλεξανδρουπόλεως και τελικά στα Άγναντα Άρτης οπού και πέθανε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς 1962 εντος του γραφείου του Γυμνάσιου, σε ηλικία 61 ετών] εδέχετο συχνά έναν παράξενο επισκέπτη ο οποίος [συνομήλικος του πατέρα μου] ερχόταν ξυπόλητος και με σχεδόν ρακένδυτα ιμάτια..
Εκαθοντο στον κήπο επί ώρας και συζητούσαν..
Ρώτησα περίεργος τον πάτερα μου. Ποίος είναι αυτός ο παράξενος επισκεπτης;;
Ο Πατέρας μου απάντησε.
Αν είχαμε το 1/10 του μυαλού του και της εντιμότητας του θα είμεθα ευτυχείς..
Περίεργος ζήτησα την Ιστορια αυτού του παράξενου επισκέπτου.
Ο επισκέπτης ήταν ο Αριστείδης Περιμένης [Μανιάτης oπως και ο πατέρας μου] της μεγάλης οικογένειας των Περιμενηδων [γνωστή στην Αθήνα στην Ν.Σμύρνη η στάση Περιμένη και η κλινική Περίμενη..] ο οποίος ήταν Υπολοχαγός [νομίζω του Ιππικού] απόφοιτος της ΣΣΕ [δεν μπορώ να προσδιορίσω τάξη αλλά πιθανώς γύρω στη δεκαετία του 20] και απεστρατεύθη από τον Στρατό κατά τον εξής τρόπον.
Υπηρετών στη Σχολή των Ευελπίδων ως Υπολοχαγός, ημέραν τινά και ενώ η Σχολή ευρίσκετο σε θερινή διαβίωση-ασκήσεις, τον πλησιάζει ο Αξιωματικός Υπηρεσίας και του μεταφέρει διαταγή του Διοικητού της Σχόλης [δεν γνωρίζω όνομα] όπως στείλει μερικούς Ευέλπιδες στη σκηνή του Διοικητού για να την σκουπίσουν..
Ο Υπολοχαγός Περιμένης απαντά “‘Να αναφέρετε στον Κύριον Διοικητή ότι δεν θα εκτελέσω την διαταγή του γιατί οι Ευέλπιδες δεν είναι σκουπιδιαραίοι..”
Μετ ολίγον επιστρέφει πάλι ο Αξιωματικός Υπηρεσίας και τον ενημερώνει ότι τον ζητά ο Διοικητής.
Πράγματι παρουσιάζεται και ο Διοικητής του λέει “Από πότε οι πόδες εγείρονται και χτυπούν την κεφαλήν κύριε Υπολοχαγέ;;’ για να λάβει την απάντηση του Υπολοχαγού Περιμένη ‘Από τότε που η κεφαλή στερείται εγκεφάλου”!
Αυτή ήταν και η αιτία της συνοπτικής αποστρατείας του…
Μετά την αποστρατεία του ο ευφυής και έντιμος αυτός άνδρας σπούδασε μαθηματικά και είχε φροντιστήριο για την εισαγωγή μαθητών στις στρατιωτικές Σχολές με τον εξής τρόπον πληρωμής.
Αν ο υποψήφιος εισήρχετο στην Σχολή τον επλήρωνε με ένα προσυμφωνηθέν πόσον, αν όχι δεν του έδιδεν καθόλου χρήματα..
Ο Αριστείδης Περίμενης [ή όπως τον έλεγε ο πατέρας μου, ο δίκαιος Αριστείδης] ήταν επίσης άριστος χειρίστης του λόγου και είχε την ικανότητα να αναπτύσσει θέματα από στήθους, διετέλεσε δε καποια περίοδο [δεκαετία 30;] Δήμαρχος Καισαριανής.
Όταν λοιπόν ήταν Δήμαρχος, συναντά μιαν ημέρα μιαν πτωχή γυναίκα με 4 η 5 παιδιά στο δρόμο και προσπαθούσε να τα ελέγξει σε μια διασταύρωση.
Την σταματά ο Περιμένης και τη ρώτα:
- Αυτά τα παιδιά είναι δικά σου;;,
- Μάλιστα κύριε Δήμαρχε του απαντά.
– Ο άντρας σου τι δουλειά κάνει;;
- Τον έχω χάσει Κύριε Δήμαρχε...
- Και πως ζεις;
- Ξενοδουλεύω Κύριε Δήμαρχε.
- ‘Ακουσε με προσεκτικά, Εγω ειμαι ανύπαντρος εχω μισθον και δεν θελω να παει χαμένη η σύνταξη μου, Θα με παντρευτείς λοιπόν και θα αναλάβω εν ζωή και εαν πεθάνω εσύ, με τη σύνταξη μου θα φροντίσεις, εσένα και τα παιδιά σου, Εννοείται ότι ο γάμος μας θα είναι λευκός.
- ‘Ακουσε με προσεκτικά, Εγω ειμαι ανύπαντρος εχω μισθον και δεν θελω να παει χαμένη η σύνταξη μου, Θα με παντρευτείς λοιπόν και θα αναλάβω εν ζωή και εαν πεθάνω εσύ, με τη σύνταξη μου θα φροντίσεις, εσένα και τα παιδιά σου, Εννοείται ότι ο γάμος μας θα είναι λευκός.
Πράγματι έτσι και έγινε..
Αυτός ήταν ο Αριστείδης Περιμένης ο ξυπόλητος συνομιλητής του πατέρα μου των παιδικών μου χρόνων.
[υ.γ. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου στο Στρατό γνώρισα τον νυν Υποστράτηγο ε.α Μιχάλη Περιμένη [ΣΣΕ 1950] [Διατέλεσε και Διοικητής Καταδρομών]και τον ερώτησα αν είχε συγγένεια με τον Αριστείδη Περιμένη και αν αυτά που γνώριζα από τον πατέρα μου τα εγνώριζε.
Μου τα επιβεβαίωσε πλήρως, επισημαίνοντας και την προσωνυμία “Ο δικαιος Αριστειδης”.
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
το είδαμε ΕΔΩ
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικό το πόνημα - άρθρο του φίλτατου εύτολμου συμπολεμιστή Στρατηγού Αλευρομάγειρου.
Επαναλήφθηκε περίπου η ίδια ιστορία πρόσφατα... όταν Έλληνες αξιωματικοί υπό πίεση υπέβαλαν παραίτηση, διότι κάποιοι τους ήθελαν σκουπιδιαραίους των παράτυπων εισβολέων....
Προσημειώνω.... Το 1974 είχα την τιμή να υπηρετήσω ως υποδιοικητής υπό την ηγεσία του αείμνηστου ηρωϊκού τότε Τρχη Κ.Ε. στην ηρωϊκή Εφεδρεία ΓΕΕΦ, ο οποίος εθελοντικά επέστρεψε στην Κύπρο με τους εν πλω προς Ελλάδα αντικατασταθέντες ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΤ ( Α.Γ ΛΕΣΒΟΣ ) Πολλοί απ αυτούς έπεσαν μαχόμενοι δίπλα στους αδελφούς Κυπρίους... Εγώ παρά τρίχα την γλύτωσα από βέβαιον θάνατο, αφού τελευταία στιγμή με έσωσε ο Δτης μου. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ.
Αναφέρω τα πιο πάνω διότι ο τιμημένος γιος το Κ.Ε. ( ο οποίος ήταν και αδελφικός φίλος και συμμαθητής στη σχολή Ευέλπιδων του Δ. Αλευρομάγειρου, ο οποίος και αυτός με αυτοθυσία κράτησε μαζί με άλλους την Λευκωσία ελεύθερη) ακολούθησε τα ίχνη του πατέρα του..... Πλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού ... Όταν λοιπόν το 2019-2020 θέλησαν κάποιοι να τους κάνουν υπηρέτες και σκουπιδιαραίους των "παράτυπων" ή "παράνομων" μεταναστών ή όπως θέλετε πέστε το ..... αρνήθηκε και αντέδρασε με άλλους αξιοπρεπείς συναδέλφους .....Το αποτέλεσμα .... Ο υιός του ηρωϊκου αείμνηστου ταξίαρχου και πετυχημένος Πλοίαρχος ....σήμερα ΑΝΕΡΓΟΣ ΑΛΛΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ .... ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΡΩΣ ...
Απολογούμαι που βάζω μόνο αρχικά στα ονόματα αλλά ο αποστρατευθείς Πλοίαρχος δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ταπεινός σαν τον τιμημένο πατέρα του.... και καμία προβολή δεν επιθυμεί.