«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με τη συμπαράσταση ολοκλήρου του ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας: Ή ταν, ή επί τας». (Από την προκήρυξη της ΕΟΚΑ της 1ης Απριλίου 1955, με την υπογραφή «ΕΟΚΑ, ο Αρχηγός Διγενής»).
Εκατοντάδες τα λυρικά και επικά ποιήματα και πονήματα, από τους ίδιους τους αγωνιστές – ποιητές, που την ζωή τους προσέφεραν αντίδωρο θυσίας στο βωμό της ΕΝΩΣΗΣ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Χιλιάδες τα αφιερώματα, από απλούς και διάσημους ποιητές, συγγραφείς και λαογράφους, που υμνούν τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ.
Με πύρρεια δάκρυα τιμής και συγκίνησης ανάμικτα με θυμό, για την σημερινή εθνική μας κατάντια, έγραψα και εγώ ο άσημος αρκετά και προσπάθησα να αφήσω σταγόνες μνήμης και ιστορίας στην νέα μας τιμημένη γενιά.
Ότι άλλο να γράψω ουκ ημπορώ και ότι να λαλώ ουκ οίδα. Σκοτίζεται ο λογισμός και το μυαλό στερεύει, λάβα μου καίει τα σωθικά και ο θυμός θεριεύει, για την σημερινή αβελτηρία μας, που πάντα μας παιδεύει …..
Εξήντα έξη χρόνια από την 1η Απριλίου 1955. Μια χρονική αφετηρία του τελευταίου «θαύματος» της σύγχρονης Ελληνικής Επικής Ιστορίας από τότε, που η θρυλική ΕΟΚΑ άναψε στις καρδιές του βασανισμένου λαού της Μεγαλονήσου τον πόθο για απελευθέρωση. Ήταν ένας τιτάνιος επικός αγώνας, με πράξεις και αρετές αυτοθυσίας, του ένδοξου πρόσφατου παρελθόντος, που φώτισαν τότε και που πρέπει και σήμερα να είναι άσβεστη δάδα αιματόβρεκτης Ελευθερίας και ιερού φωτός από τα σκλαβωμένα από βαρβάρους, ιερά μοναστήρια των Αποστόλων Ανδρέα και Βαρνάβα, για όλους τους ελεύθερους ανθρώπους, που αισθάνονται ακόμη πατριώτες ΕΛΛΗΝΕΣ …
Αυτή η άσβεστη δάδα που άναψε η ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955 έγινε πύρωμα στη καρδιά της Κύπρου και απλώθηκε σαν λάβα σε όλο τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ. Αυτό ήταν ένα θαύμα, που όπως έγραψε και ο Ν. Καζαντζάκης «η Κύπρος δεν είναι μια λεπτομέρεια, ένα απλό νησί στην άκρα της Μεσόγειος Θάλασσας..» και «στον άτιμο, αλλοπρόσαλλο τούτον κόσμο ζουν, ας είναι και σε λιγοστά στήθια, μερικές θεμελιακές αρχές, θυγατέρες του ανθρώπου, που αυτός τις έπλασε με ιδρώτα, αίμα και κλάματα, κι είναι αθάνατες, οι περισσότερες γεννήθηκαν στην Ελλάδα, δυο οι πιο τρανές: η ελευτερία κι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου».
Ήταν μια πράξη αυτοθυσίας, που ξεπερνούσε κάθε λογική, αφού η μικρή Κύπρος έπρεπε να αντιμετωπίσει την παντοδύναμη Αγγλική Αυτοκρατορία και τους Τούρκους εξτρεμιστές πραιτωριανούς της, που δολοφονούσαν αμάχους ΕΚ. Όμως, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και σύσσωμος ο Κυπριακός Ελληνισμός αψήφισαν τους νόμους της βαρύτητας και πέταξαν στα ουράνια, προς την δόξα αθάνατοι και νικητές, φυλάσσοντας Θερμοπύλες…
Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ(Ν) ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ. Και όπως ο Μέγας Σεφέρης έγραψε και λάλησε …
«Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι. Και τούτα τα κορμιά πλασμένα από ένα χώμα που δεν ξέρουν, έχουν ψυχές. Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν, δε θα μπορέσουν· μόνο θα τις ξεκάμουν αν ξεγίνουνται οι ψυχές. Δεν αργεί να καρπίσει τ' αστάχυ δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι, δε χρειάζεται μακρύ καιρό το κακό για να σηκώσει το κεφάλι, κι ο άρρωστος νους που αδειάζει δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να γεμίσει με την τρέλα, νῆσός τις ἔστι ...ΚΥΠΡΟΣ».
Οι εθνομάρτυρες της Λευτεριάς αναμετρήθηκαν με τον χάροντα σε μαρμαρένια αλώνια, όπως ο Διγενής Ακρίτας, χωρίς να δειλιάσουν, διότι « Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». ….Και η Χρυσή Βίβλος της ένδοξης Ελληνικής και Κυπριακής ιστορίας, παραγέμισε με ονόματα ηρώων και μαρτύρων της Κύπρου… Αιωνία δόξα και τιμή σε όλους, που το αίμα τους έσμιξε με τα ιερά χώματα της Κύπρου, της νήσου Αγίων και ηρώων. Αυτοί ήταν οι ήρωες μας, που μας άφησαν ιερές παρακαταθήκες και τις οποίες σήμερα καταχωνιάσαμε.
Καταθέτω ολίγα ενδεικτικά τυχαία τιμητικά αφιερώματα, για τον ένδοξο επικό αυτό Αγώνα, που πρέπει να μας διδάσκουν και νουθετούν.
Ηταν 1η Απριλίου. Το εμβατήριο της ΕΟΚΑ. Τα δοξασμένα τότε χρόνια …
Ηταν πρώτη Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή/που ακούστηκε στη Κύπρο
η φωνή του ΔΙΓΕΝΗ/ Και στον ήχο της φωνής του έτρεξε η λεβεντιά
για ν΄αρχίσουνε τη δράση εις της Κύπρου τα βουνά/Μούσκος, Δράκος ,/Αυξεντίου, Μάτσης και Καραολής/δώσανε με τόσους άλλους τη νεάνική ζωή/ Μα απ όλους τους λεβέντες πιο τρανός πιο δυνατός/ ήτανε ο Αυξεντίου της/ ΕΟΚΑ υπαρχηγός. /Δεν μπορει κανένας τόπος να μην ελευθερωθεί/ οταν κάθε παλληκάρι τρέχει να θυσιαστεί/ Με το αίμα των ηρώων και με γράμματα χρυσά/ έχουν γράψει στις σελίδες την γλυκιά μας λευτεριά.
Γράφει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης …
Παλιοί Συμμαθηταί, Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια/να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά./Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα/μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές./Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη/κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές./Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι/Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά./Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια/να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά./Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,/το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό./Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,/βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό./Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου/ και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ. Γειά σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί … Την Ελλάδα αγαπώ, αλλά και σένα/μ’ έναν έρωτα μεγάλο, αληθινό,/τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα/τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Ενδεικτικά αποσπάσματα – πονήματα του Εθνικού μας ποιητή Μόντη, αφιερωμένα στους πεσόντες και απαγχονισθέντες ήρωες της ΕΟΚΑ.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΣΠΑΣΜΟΣ
Εκείνο τον τελευταίο ασπασμό τον ένιωσαν τα παιδιά ποιος τον έδινε, πώς τους τον έδιναν; Μας αντιπροσώπευσε ο τελευταίος σου ασπασμός;
ΤΡΕΙΣ ΑΓΧΟΝΕΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Πού τρέχουν όλοι αυτοί γιατί τόση αναταραχή για να σκοτώσουν τρία παιδικά χαμόγελα; Γιατί φοβούνται πως είναι τόσο δύσκολο να σκοτώσουν αυτά τα χαμόγελα;
ΑΔΕΡΦΕ ΤΗΣ ΑΓΧΟΝΗΣ
Αδερφέ της αγχόνης τι μας έκανε αυτή η νύχτα τι μας πήρε και τι μας έδωσε!
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΟΛΗΣ
Το Ευαγγέλιο τ’ άγιασε χτες ξανά ένα παιδί δεκαοχτώ χρονών που το κράτησε στα χέρια του, που κρεμάστηκε απάνω του την τελευταία στιγμή. Μην πάρετε οποιαδήποτε φωτογραφία του./Υπάρχει μια όταν ήταν δεκαέξι χρονών/στα χείλη το χαμόγελο των δεκαέξι χρονών/στα μάτια μια πρωινή πόρτα χωριού που άνοιγε. Υπάρχει στο δωμάτιό του/μια φωτογραφία με την πρώτη του χρωματιστή γραβάτα./Γύρω-τριγύρω μεταξωτό πλαίσιο/κεντημένο από την αδερφή./Αυτή ταιριάζει. Έτσι ήταν ξανά όταν πέθαινε,/αυτό το ίδιο τραγούδι τραγουδούσε,/χωρίς ίχνος ενδιάμεσης αλλαγής,/ούτε καν απ᾽ την αγχόνη.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΠΟΙΗΤΗ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ ΠΟΥ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΑΝ ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΙ
Όταν διάβασα την ιστορία σου, το βράδυ είχα πυρετό.
Όταν εμείς εξακολουθούσαμε να γράφουμε στίχους εκείνος διέκοπτε κι’ ανέβαινε στην αγχόνη.
ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ
Εμείς; Τι είμαστε εμείς;/Μπορεί να το διαβάσουμε με θλίψη (πολλή; Καλά, πολλή),/μπορεί να το συζητήσουμε με πόνο (αν και πόσο καιρό κι αυτό;) μπορεί — οι πιο ευαίσθητοι/ — να τ᾽ αγρυπνήσουμε (αν και πόσες νύχτες;) μα τίποτ᾽ άλλο./ Όλα τ᾽ άλλα είν᾽ της μητέρας του παιδιού.
ΑΝΤΩΝΟΥ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ «ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΟΥ Σ’ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ»
Ποίημα που η μητέρα του Ήρωα, Αντωνού Αυξεντίου, εμπνεύστηκε τη μέρα του θανάτου του ήρωα γιού της και το απήγγειλε στην κηδεία του.
Σήμερον που σ’ αντίκρυσα τζι είδα την *ζωγραφκιάν σου/Την τόλμην σου φαντάστηκα τζιαι την παλληκαρκάν σου./Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν τζι ας ήταν όπως τύχει,/αφού για την Πατρίδα μας το γαίμα σου εχύθην./Ξύπνα, Γληόρη μου, να δεις που κόντεψεν η Νίκη/τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά γιατί σ’ εσέν ανήκει./Ξύπνα να δεις τους κόπους σου, να δεις τα βάσανα σου,/που νυχτοξημερώνεσουν μέσ’ στα κρησφύγετα σου./Που νυχτοξημερώνεσουν μες στα βουνά, τους βράχους/τζιαι κέρτισες ό,τι έθελες τζιαι πήρες τα μιτά σου./Ξύπνα να δεις την μάνα σου που στέκεται κοντά σου/τζι έκαμεν σίδερον καρκιάν όπως την λεβεντιά σου./Θέλω δκυο λόγια να μου πεις, γιέ μου, που την καρκιάν σου/μεν κλαίεις, μάνα, μεν κλαίεις, που έχασες τον γιό σου/την ώραν του θανάτου σου θα είμαι στο πλευρό σου./Την ώρα του θανάτου μου, πριχού τα μάθκια κλείσουν,/πέρκι σε δουν, λεβέντη μου, τζιαι σε ξαναφιλήσουν./Μια μάνα τέτοιου ήρωα εν προσβολή να κλάψει,/προσβάλλει τον λεβέντη της, τζιείνον που θ’ απολάψει./Χαλάλιν της Πατρίδας μου ο γιος μου, η ζωή μου,/τζι αφού εν επαραδόθηκεν/τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν/ας έσιει την ευτζιήν μου./Γεια σου, Γληόρη Αθάνατε, ήρωα των ηρώων/τζιαι τ’ όνομα σου άφησες παντοτινά στον κόσμον./Ζήτω, Γληόρη αθάνατε, ας έχομεν εγείαν,/που σιόνωσες το γαίμα σου για την Ελευθερίαν./Τζι εγιώ έτσι μάνα εν να φανώ όπως τες Ελληνίδες,/που πιάσασιν τα όπλα τους τζιαι τζιείνες οι ιδίες./Εχόγλασεν το γαίμα μου, όπλον θέλω να πάρω,/πα’ στα βουνά του Μασιαιρά τζιει πάνω να πεθάνω./Τζιει πάνω που θυσίασεν ο γιος μου τη ζωή του, τζει πάνω να θυσιαστώ νάμαι τζι εγιώ μαζί του.
*Όταν αναφέρει η ηρωομάνα ..τζι είδα την ζωγραφιά σου, εννοεί ότι στη κηδεία του ήρωα γιού της δεν υπήρχε το ιερό καμένο του σώμα, αλλά μόνο η φωτογραφία του. Οι θρασύδειλοι Άγγλοι φοβούμενοι την οργή του λαού, που έγινε γαλάζια λαοθάλασσα οργής στο άκουσμα του ηρωϊκού θανάτου του Γρηγόρη, έθαψαν κρυφά το ιερό του σώμα στα φυλακισμένα μνήματα. ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΙΚΑ.
ΠΙΕΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
«ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ» Ο Πιερής Αυξεντίου ήταν ο πατέρας του Ήρωα.
Εσύ που εθυσίασες το άνθος της ζωής σου,/ξύπνα να δεις τι γίνεται σ’ εσέ και στους γονείς σου./Σε όλες τις βουνοπλαγιές έκτισες τη φωλιά σου/και πέταγες και σκέπαζες όλους με τα φτερά σου./Τον βρήκαν με την προδοσιάν, με του τυράννου δώρα,/κι ελπίζω να τιμωρηθούν κι αυτοί σαν έλθει η ώρα./Γιατί ο ππαράς της προδοσίας εν κοφτερόν μασιαίριν/τζι όποιος τον πιάσει αυτοκτονεί με το δικόν του σιέριν./Πα’ στα βουνά του Μασιαιρά και εις τες τρεις του Μάρτη/ήτουν μια μέρα συμφοράς κοντά σε μέναν νάρτει./Κάποιος βοσκός σκληρόκαρδος τζιει πάνω εξαγοράσθην/και οδηγίες έδωσεν εις τον στρατόν του Χάρντιγκ./Στρατός με ελικόπτερα γυρόν συναντήθηκαν/πως θα τον πιάνναν ζωντανόν οι Άγγλοι φαντάστηκαν./Εφέρασιν τζιαι ρεπόρτερ τζιαί δημοσιογράφους/για να τον σατιρίσουσιν στους κινηματογράφους./Και όμως δεν δειλίασεν ποττέ στες απειλές τους,/ούτε στες παρακλήσεις τους, ούτε εις τες φωτιές τους./Με τα φιλιά πολόγιασεν αυτούς πού ᾽σιε μιτά του/Γιατ’ εν έθελεν να τους ιδεί κι αυτούς νεκρούς κοντά του./Ώρες δέκα ολόκληρες μιτά του πολεμούσαν/και να πλησιάσουσιν κοντά του δεν τολμούσαν./Ώστι τζιαι βαλαν του φωθκιάν να κρούσει να τον πιάσουν,/γιατί ολόκληρον στρατόν είδαν πως εν να χάσουν./Έτρεξα και εζήτησα κι εγώ το λείψανόν σου/για να σε φέρω για ταφήν στην Λύσην, στο χωρκόν σου./Κι ο Χάρντιγκ ο αιμοχαρής, για να με τιμωρήσει,/αρνήθην εις την αίτησιν, την δίψαν του να σβήσει./Μόνος θα πάω να τον δω τζιαι να πιστοποιήσω,/αν εν ο γιος μου ο νεκρός τζιαι πίσω να γυρίσω./Παιδί μου, όταν σ’ αντίκρυσα, ήτουν απελπισία,/στάθηκα και σε κοίταζα όμως με ψυχραιμίαν./Γύρισα και τους μίλησα, παιδί μου, όταν σε είδα./— Άγγλοι, αυτό που κάνετε είναι θηριωδία/Ελπίζομεν εις τον Θεόν πως θαρτει τζιείν’ η μέρα/που σύντομα εν να γινεί η Κύπρος ελευθέρα./Νάρτουμεν να σε φέρουμε στο μνήμα το δικό σου,/ στον τόπο που γεννήθηκες πόν χώμα πατρικόν σου. Αυτά τα συγκινητικά επικά λόγια αυταπάρνησης έγραφαν και λαλούσαν, όταν τα παιδιά τους αποχαιρετούσαν ΟΛΕΣ οι Ελληνίδες Κύπριες μάνες και οι πατέρες ….
«Μάθατε πως πολεμούν οι Έλληνες… θα μάθετε και πως .πεθαίνουν» ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Αυξεντίου.
Αυτές τις επικές απαντήσεις έδιναν στους κατακτητές όλοι οι ήρωες της ΕΟΚΑ, πριν την ύστατη τους πνοή και ξεψυχώντας τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο ….
Ακολουθάτε το δρόμο σας οι μεγάλοι του ήρωα ποιητή Μιχαλάκη Παρίδη.
Τη Μοίρα που σας ώρισε ο Θεός ακολουθάτε/οι Μεγάλοι. Οδηγός σας το πνεύμα το υπέρτατο/και εντός σας ακοίμητο πάντα προσμένει/για τ’ ανέβασμα κάτι να γίνει τ’ ακούραστο!/Στενωπός είν’ ο δρόμος γιομάτος αγκάθια,/οι μικροί θα κτυπούν με λύσσα στο διάβα σας,/μα η ψυχή για τη νίκη θα μάχεται ατρόμητα,/το κορμί κι αν λυγάει κι αν ματώνει απ’ τον κάματο./Νικητές στη γλυκιά την Ιθάκη ως γυρνάτε,/Λαιστρυγόνες θα βρήτε μπροστά σας και Τρίτωνες/τραγουδούσες Σειρήνες, μαγεύτρες και πλάνες/τον τρανό Ποσειδώνα αφρισμένο για εκδίκηση./Ποθητό ‘ναι να βρεις στων αγώνων το τέρμα/μιας πιστής Πηνελόπης αγκάλες αμόλυντες/μ’ αν αφήσης στη μάχη την πνοή σου την ύστατη/πιο χρηστά δεν μπορούσες τη ζωή να προσφέρεις.
Στης φυλακής μου το κελί
Στης φυλακής μου το κελί το σιδερόφραχτο/που χειμωνιά όλο πλήξη με κυκλώνει/τον ερχομό σου καρτερώ σαν άνοιξη/ν’ανθίσουνε μεσ’ την καρδιά μου οι κλώνοι …
Αυτά τα ολίγα επικά και άλλα μύρια ….τότε...
Και ακολούθησαν οι επάρατες συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου 11η Φεβρ.1959 και 19η Φεβρ. 1959, που ενταφίασαν το όραμα της Ένωσης. Κατά τα άλλα ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ… Η κατάργηση 13 σημείων των συμφωνιών, από Μακάριο 30 Νοεμ. 1963. Πραξικόπημα και σφαγές αμάχων από εξτρεμιστές ΤΚ τα ματωμένα Χριστούγεννα 63 έως και 64. Οι εξ απίνης, απροετοίμαστοι Κύπριοι, με *κυνηγετικά, με νύχια και με δόντια, ηρωϊκά αντιμετώπισαν τους *εξοπλισμένους ήδη βαρβάρους. Προσχεδιασμένα όλα από τους Άγγλους και Τούρκους. Δεν άφησαν ούτε σφαίρα στα χέρια των Κυπρίων, μετά τις τρισκατάρατες συμφωνίες Ζ.Λ. ενώ εξοπλίσθηκαν με βαρύτατο οπλισμό οι ΤΚ εξτρεμιστές …. Θα μας κατέσφαζαν ως αμνούς εν μια νυχτί, όπως όλες τις χριστιανικές μειονότητες της Μ.Ασίας. Γλυτώσαμε χάριν της τόλμης και αυτοθυσίας των εθελοντών Κυπρίων μαχητών και αγωνιστών της ΕΟΚΑ …
Και οι Τούρκοι συνέχισαν απτόητοι να προκαλούν, μέχρι να φτάσουν στον τελικό στόχο …. Ακολούθησαν μάχες Κοφίνου – Αγ. Θεοδώρων και απόσυρση Μεραρχίας 67. Προδοτικό πραξικόπημα 15 Ιουλίου 1974. Βάρβαρη τουρκική εισβολή 20η Ιουλίου και 14η Αυγούστου 1974. Η μικρή άοπλη Κύπρος σθεναρά αντιστέκεται, αλλά εγκαταλελειμμένη και προδομένη όπως πάντα …ΕΑΛΩ. 6000 δολοφονημένοι άμαχοι, 1619 αγνοούμενοι, 250000 εκτοπισμένοι, 25000 εγκλωβισμένοι, το 37% των πατρίων εδαφών κατειλημμένο.
*Σημειώνεται ότι με βάση τις συμφωνίες Ζ.Λ., μετά τον επικό νικηφόρο αγώνα, η ΕΟΚΑ αφοπλίσθηκε και παρέδωσε όλο τον οπλισμό της στους Άγγλους, ενώ οι ΤΚ με την ανοχή των αποικιοκρατών, συνέχισαν να εξοπλίζονται κρυφά από την Τουρκία από το 1957… Πολλά όπλα με εγχάρακτο την λέξη ΕΟΚΑ βρέθηκαν σε κατειλημμένα τουρκικά φυλάκια το 63. Οι δόλιοι Άγγλοι αντί να τα καταστρέψουν ως οι συμφωνίες όριζαν, τα είχαν παραδώσει σε ΤΚ συνεργάτες τους επικουρικούς της τρομοκρατικής ΤΜΤ προς … «καταστροφή» δήθεν. Μας εκδικήθηκαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να πράττουν τα ίδια αισχρά …
*Π.χ. Τον Ιανουάριο του 1959, ένα τουρκικό πλοιάριο με την ονομασία «Ντενίζ», που στα επιχειρησιακά σχέδια της Τ.Μ.Τ. έφερε την κωδική ονομασία «Ελμάς», μαζί με άλλα τουρκικά πλοιάρια, ξεκίνησαν τη συνήθη μεταφορά οπλισμού από την Τουρκία στην Κύπρο (ήδη πολλές λαθραίες μεταφορές έγιναν από το 1957 ίσως και πιο πριν, προς ΤΜΤ,). Το ένα από τα πλοιάρια 25 τόνων «αλιευτικό», που μετέφερε 1.000.000 σφαίρες, 500 τουφέκια και 6.000 βόμβες,τυχαία ανακόπηκε από βρετανική ακταιωρό στις 18 Οκτωβρίου 1959 στα ανοιχτά της Καρπασίας για έλεγχο, υποψιαζόμενοι οι Άγγλοι, λαθρεμπόριο τσιγάρων και ποτών. Η υπόθεση μετά το « φιάσκο», κουκουλώθηκε μετά από παρέμβαση του φιλοάγγλου Τούρκου ΥΠ.ΕΣ. Φατίν Ζορλού!…. Και ενώ τα υπόλοιπα πλοιάρια συνέχιζαν ανενόχλητα να παραδίδουν λαθραία τόνους όπλων στους εξτρεμιστές ΤΚ… οι Βρετανοί ποιούσαν την νίσσα …οι δόλιοι.
Σημειώστε 6000 βόμβες. Ολοκαύτωμα θα γινόταν η Κύπρος π.χ. Επέλεγαν στόχους εντός κατοικημένων περιοχών με πετρελαιοδεξαμενές, που θα ισοπέδωναν ολόκληρες πόλεις και χωριά με νεκρούς χιλιάδες αμάχους …. Π.χ. 23 Αυγούστου 1964 τουρκική δολιοφθορά σε πετρελαιοδεξαμενές τσιμεντοποιείου Λεμεσού, 24 Αυγούστου εκρήξεις σε πετρελαιοδεξαμενές FINA στη Λάρνακα, 6 Οκτ. 1965 εκρήξεις στις πετρελαιοδεξαμενές SHELL Λάρνακας. Σε όλες τις περιπτώσεις είχαν παγιδευτεί με εμπρηστικές βόμβες όλες οι δεξαμενές βενζίνης. Η έγκαιρη ανακάλυψη και η αυτοθυσία των πυροσβεστών έσωσαν από πλήρη καταστροφή μεγάλης έκτασης κατοικημένων περιοχών με θύματα χιλιάδες αμάχου, που θα καίγονταν στον ύπνο τους ….
Παλαιά φώτο, που βρήκα τυχαία σε φώτο άλμπουμ του μακαριστού πατέρα μου Βασίλειου. Μάλλον του την είχε δώσει ο φίλος και συνάδελφος του Γ. Κωμοδρόμος, του οποίου το σπίτι, ήταν ακριβώς δίπλα από τις εικονιζόμενες δεξαμενές με χιλιάδες τόνους καυσίμων. ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ….
Και σήμερα …;;;
Εσύ δεν λες τίποτα… – Μιχάλης Πασιαρδής
Εσύ δεν λες τίποτα/μα εγώ θα σου πω γι’ αυτό το νησί/που ήταν όνειρο χτες και θυμάρι κι αμίαντο/και σήμερα ποτάμι οδύνης/ποτάμι που δεν λέει να σιγήσει/κατρακυλώντας απ’ τους αιώνες όχι νερό/μα τις πέτρες μας, πέτρες αρχαίες που χτίσαν ναούς/και υψώσανε κάστρα και πολιτείες που χάραξαν/τ’ όνομά τους στο χρόνο/βαθιά, και για πάντα./Εδώ, σ’ αυτό το νησί, υδρίες λαδιού με παραστάσεις του μόχθου/υδρίες κρασιού με παραστάσεις αγάπης/ο χαλκός στου ανθρώπου τη δούλεψη/ο χρυσός, η εικόνα, το κέντημα,/το ξύλο που ευωδιάζει το χέρι,/τάφοι προγόνων παλιών και χτεσινών πατεράδων/ Εσύ δεν λες τίποτα/μα εγώ θα σου πω για τα παιδιά/που σκύψανε άξαφνα με το χέρι στο στήθος/εκεί στις πλαγιές του βουνού Πενταδάχτυλου και φωνάζαν/τη μάνα τους ώσπου ξεψύχησαν. Εσύ δεν λες τίποτα/μα εγώ θα σου πω για τα σπίτια, τα δέντρα/του κάμπου μας, τα πικρολέμονα του ίδρωτά μας/που τα διαγούμισαν άλλοι/και πέρα τα πήγανε. Εσύ δεν λες τίποτα/μα εγώ θα σου πω γι’ αυτό το μαρτύριο/που δένει τη γη μας, τον τροχό που στενάζει/η πατρίδα μας, την πληγή στο σώμα του Ιησού. Εσύ δεν λες τίποτα/μα η πληγή στο σώμα του Ιησού/δεν στερεύει./Μένουμε μ’ ανοιχτές τις πληγές στο σταυρό του ορίζοντα./Δεσπόζει το αίμα. Η Κύπρος καλεί. /Στουςδρόμους του κόσμου αντηχεί η φωνή μας./Ας μην αναπαύονται οι άνθρωποι.
Στα φυλακισμένα μνήματα οδηγούν τα μονοπάτια που παν΄στην Λευτεριά.
Του Αντώνη Αντωνά.
Εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν η στράτα σου,/στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε,/τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε/και ποτέ στα ματωμένα κυπριακά,/χώματα, το πόδι δεν επάτησε,/για να εξιλεωθεί,να προσκυνήσει,/φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει. /Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε, στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα πάει,/ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις,/αλλά κι΄ οδύνη, έσκυψε το κεφάλι….. /Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις,/μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ,/που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες,/από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες,/μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης,/σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας./Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες,/στα «ελεύθερα φυλακισμένα μνήματα». Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις,/στα μνήματα τα φυλακισμένα,/σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερό χώρο,/την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάμματα!/
Τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε,/της ΕΟΚΑ, τ΄απελευθερωτικού αγώνα της 1ης Απρίλη 55-59./
Που με όραμα την ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,/υπέρ βωμών και εστίων θυσιαστήκαν,/με τον Εθνικό Ύμνο και το ΕΛΛΑΣ …ΚΥΠΡΟΣ …ΕΝΩΣΗ,/τά ύστατα τους ξεψυχισμένα λόγια…/Σε γρανιτένιες πλάκες τους κατέγραψε η Ιστορία./Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη,/αναφιλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια,/λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε, /θ΄αχνίζουν πέφτοντας στο καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων./Και νοερά θα ακούς, τα ποιήματα τους,/π΄ απάγγελλαν και τα εμβατήρια, π΄ αλύγιστα περήφανα τραγουδούσαν..,/ακόμη και στο ικρίωμα, δεν λυγούσαν, /όταν την νεκρική θηλειά, τους περνούσαν./Και τον εθνικό ύμνο θ΄ ακούς, που τις τελευταίες τους στιγμές,/στα χείλια είχαν και υμνούσαν…. Και όταν αδελφέ Έλληνα,/στην μητέρα πατρίδα, επιστρέψεις, το μήνυμα δώσε… Ω Ξειν αγγέλλειν….,/ότι η Κύπρος αν και εγκαταλείφθηκε, ποτέ της δεν λιποψύχισε, ποτέ της δεν γονάτισε../Και αν γονατούσε καμιά φορά, τους ήρωες της,/ήθελε να κατευοδώσει και τιμήσει… /Ελληνικές Θερμοπύλες φύλαττε,/τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη…,/πάντα με ηρωισμό και αυτοθυσία,/μόνη κ΄ έρμη, χρυσοπράσινο φύλλο,/των κυμάτων έρμαιον ριγμένο,/στο φουρτουνιασμένο μακρινό πέλαγος…../ Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα./Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες,/ποτέ της δεν ελύγισε/βάρβαρους κατακτητές,/ποτέ της δεν προσκύνησε!/Μισοσβησμένα συνθήματα,/ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης,/ διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο,/θα συναντούσες./Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις, θυσία απ΄ τον Κάλχα,/σε ελληνικούς βωμούς εγίναν,/μαζί με τα προδομένα όνειρα ……χαθήκαν. Α.Α.
Καρτερούμεν μέραν νύχταν/να φυσήσ’ ένας αέρας/‘στουν τον τόπον πόν’ καμένος τζι’εν θωρεί ποττέ δροσιάν,/για να φέξει καρτερούμεν το φως τζείνης της ημέρας/ποννά φέρει στον καθέναν τζιαι χαράν τζιαι ποσπασιάν. (Λιπέρτης)
Πυρωμένα δάκρυα, σμίγουν με τα ματόβρεκτα τιμημένα ιερά χώματα της απόκληρης θυγατέρας προδομένης Ελληνικής Κύπρου, που ολοκαύτωμα έγινε σε Ελληνικό βωμό, από αρχιερέα Κάλχα, η Ιφιγένεια Κύπριδα Ελληνίδα το 1974, μαζί με τα οράματα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και της 1ης Απριλίου, για Ένωση και Λευτεριά, αλλά ποτέ δεν λησμονηθήκαν.
Χιλιάδες πατριωτικά χαιρετίσματα από την μακρινή Ελληνική Κύπρο, τον ριζωμένος βράχο, απ΄ εδώ στην εσχατιά της Ελληνικής Μεσογείου, (που απέχει μόνο 150 ν.μ. από αδελφή νήσο Μεγίστη – Καστελλόριζο) και που δεν είναι ξένη χώρα και δεν ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ, στον αδελφό Ελληνικό λαό αποστέλλει και την Ελληνική σημαία της ποτέ δεν υποστέλλει! ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΔΕΝ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ …
Ερανίζομαι επίκαιρα και διδακτικά αποσπάσματα (με την έγκριση του), του φίλτατου πατριώτη Γιώργου Παπαθανασόπουλου διαπρεπή συγγραφέα, από τιμητικό συμβολικό εξαιρετικό αφιέρωμα του, για την Ελληνική Επανάσταση 1821, που κατά προέκταση ισχύει και για την Επική Κυπριακή Επανάσταση 55-59.
Το γλυκύτερο πράμα στον κόσμο (Αποσπάσματα)
Γλυκύτερο πράμα δεν είναι άλλο από την πατρίδα και τη θρησκεία. Όταν δι’ αυτά τον άνθρωπο δεν τον τύπτει η συνείδησή του, αλλά τα δουλεύει ως τίμιος και τα προσκυνεί, είναι ο πλέον ευτυχής και ο πλέον πλούσιος.
Αυτά γράφει ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του. Διακόσια χρόνια πέρασαν από την έναρξη της Επανάστασης, που μας έδωσε την ελευθερία μας. Και σήμερα οι πολλοί Έλληνες αγαλλιάζουμε και ευχαριστούμε τον Θεό που γεννηθήκαμε και ζούμε σε αυτή την γλυκιά και φωτεινή Πατρίδα και που συνεχίζουμε μια παράδοση 3000 ετών, από τα οποία τα 2000 ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι….
….Σε αυτή την κατάσταση, λέγει ο Τερτσέτης, που νυχτώνει σε κοινωνία αμαρτωλή, που χάνομε την είδηση δικαιοσύνης και αρετής και που μελανιάζει ο κόσμος των ψυχών θεραπεία θα βρούμε στα απομνημονεύματα του γέρου στρατηγού Κολοκοτρώνη. Οι γέροντες θα θυμηθούν και η νέα γενιά θα δει ως εις καθρέφτη τα ιερά έργα του Αγώνα. Και εκεί «αν και δεν λείπουν και μαυράδια από τον καθρέφτη, κοντά στους μαύρους ίσκιους φεγγοβολεί και κάλλος αδιήγητο θεοσεβείας και πατριωτισμού».
Η 25η Μαρτίου 2021 ( Συμπληρώνω εγώ ..και η 1η Απριλλίου 55-59.) βρίσκει τους Έλληνες σε κατάσταση κρίσεως,οικονομικής, κοινωνικής, εθνικής, ηθικής, πολιτικής, εκκλησιαστικής. Σε κάποια σημεία μοιάζει με εκείνην του 1846. Ο Τερτσέτης μας προτείνει λύση. Είναι η αναβάπτισή μας στα ιδεώδη των Αγωνιστών της Επανάστασης. Προχωράμε μπροστά βλέποντας πάντα πίσω, από τον καθρέφτη. Έτσι εξασφαλίζουμε ασφαλή πορεία, όπως έλεγε η αείμνηστη Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη. Και δεν κόβουμε τις ρίζες μας. Αν τις κόψουμε θα ξεραθούμε και θα πεταχτούμε στην ανυπαρξία της Ιστορίας.-
Τέλος αντί επιλόγου, καταθέτω μια συμβολική επική φωτογραφία. Είναι του μικρότερου 7χρονου ήρωα της ΕΟΚΑ, Δημητράκη Δημητριάδη από την ηρωϊκή Λάρνακα. Ήταν συμβολικά η μετουσίωση της μικρής Κύπρου, που από τα μετερίζια της ακόμη και με κοτρώνες, θα πολεμήσει, για να φύγουν οι βάρβαροι κατακτητές…
Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου, ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους. (Κ. Μόντης)
Έγραψε τότε ο «ΜΕΓΑΛΟΣ» ήρωας της ΕΟΚΑ, ποιητής ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ, στον «Μικρό Γίγαντα» ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, που όταν με την Ελληνική Σημαία με τις κοτρώνες και με τους «ροκόλους» συμμαθητές του πολεμούσαν, οι θρασύδειλοι Άγγλοι τους πολυβολούσαν ….
- Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς; Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς; - Όπλο δεν έχω, Καπετάνιο. - Να, τις κοτρώνες. Αρκετές για σένα, τον μικρούλη. Και αρπάζει ο ήρως ο μικρός, ο πιο μικρότερος απ΄όλους, κοτρώνες. Για να φέρει Λευτεριά. (Ευαγόρας Παλλληκαρίδης)
Έπεσε μαχόμενος με μια σφαίρα στην καρδιά και με την Ελληνική σημαία αγκαλιά όπως και τόσοι άλλοι ηρωϊκοί μαθητές, αφήνοντας την τελευταία του πνοή και το παιδικό του αίμα στα θεμέλια του ιερού Ναού του Αγίου Λαζάρου, την 14η Μαρτίου 1956 στη Λάρνακα-Κίτιον. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, την ίδια ημερομηνία το 1957, απαγχονιζόταν και ο φίλος του ήρωας 18χρονος μαθητής ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ, για τον ίδιο σκοπό και αγνά ιδανικά. Της ΕΝΩΣΗΣ και ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ …. Μια τραγική, επική και λυρική συγκυρία…
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας μαθητές και όλους τους εθνομάρτυρες, που μας δίδαξαν το καλύτερο μάθημα ιστορίας!
….Στην κηδεία του μικρού ήρωα οι συμμαθήτριες του δακρυσμένες, αλλά περήφανες, χόρεψαν το χορό του Ζαλόγγου και τραγουδούσαν
Στη στεριά δε ζει το ψάρι/κι ο ανθός στην αμμουδιά /κι οι Κυπραιώτισσες δεν ζούνε/δίχως την ελευτεριά»….
Καίσαρες και Αλέξανδροι, θανοίξουμε (έστω) και με του λόγου το σπαθί, την στράτα. (Κ. Παλαμάς. Ο δωδεκάλογος του Γύφτου.)
Ας γίνει ο αιχμηρός κονδυλοφόρος μας καμωμένος, από χρυσόφτερο Δικέφαλου Αετού και Σταυραετού του Μαχαιρά, σαν σπαθί … Και όποτε χρειασθεί και σαν πραγματικό γιαταγάνι όπως το 1821 …..
Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη, πάρε μαύρο γιαταγάνι κι έλα στη ζωή ας πίσω το στραβό να κάνεις ίσο … ( Ν. Γκάτσιου)
«Ω,παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών». «Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;»
Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα, από την Υπεραγία Θεοτόκο μας, αδελφοί Ελλαδίτες, για την επέτειο της Ελληνικής μας Επανάστασης 1821, στην οποία και η σκλαβωμένη Ελληνική Κύπρος τότε με αυτοθυσία συμμετείχε. Οι σκλαβωμένοι από βαρβάρους Κύπριοι, εθελοντικά κατά χιλιάδες προσέτρεξαν τότε να απελευθερώσουν την μητέρα πατρίδα! Τι αυτοθυσία, τι πιο ηρωϊκό και επικό;;; Χρόνια Πολλά και Λεύτερα για την επέτειο του Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 55-59 σύντομα και στη Ελληνική, Πολύπαθη, Εσταυρωμένη, αλλά Περήφανη Κύπρο μας.
Επιμέλεια συλλογής τιμητικών αφιερωμάτων με πρόσθετα σχόλια, από Αντώνιο Αντωνά – Συγγραφέα από Ελληνική Κύπρο, αδελφό του ήρωα Χριστάκη Αντωνά και όλων των εθνομαρτύρων μας Κυπρίων και αδελφών Ελλαδιτών, που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ.
(Αποσπάσματα και από ιστορικά βιβλία ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ, ΕΣΧΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ και ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Α.Α.)
Ίδετε ενδεικτικά επικά βίντεο - ντοκουμέντα ΕΟΚΑ 55-59. Είναι συνταρακτικά …
ΣΧΟΛΙΟ
Συνήθως δεν βάζω σχόλια στις αναρτήσεις των αρθρογράφων μας, καθότι θεωρώ ότι και με μόνη την ανάρτηση δείχνω ότι τιμώ και προωθώ όχι μόνο τον εκάστοτε αρθρογράφο, αλλά και το θέμα που έχει επιλέξει...
Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να πω δύο λόγια από καρδιάς πάνω στην εξαιρετική ανάρτηση του αγαπητού μου φίλου και συγγραφέα Αντώνη Αντωνά....
Με τα παιδιά της ΕΟΚΑ αισθάνομαι όχι απλά οικείος, αλλά τα αισθάνομαι σαν αδέρφια μου στην κυριολεξία...
Μοιραζόμαστε τις ίδιες ελληνορθόδοξες αρχές και τον ίδιο πόνο για την ένωση της Κύπρου μας με την μάνα Ελλάδα...
Τα παιδιά της ΕΟΚΑ βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα της Ελλάδας μας και κουβαλούσαν μέσα τους και την Ορθοδοξία. Αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά από την ιστορία...
Είχαν τρομερά έντονη εθνική συνείδηση και είναι βέβαιο ότι οι γονείς και οι δάσκαλοί τους ήταν άνθρωποι άξιοι και πατριώτες...
Είναι λυπηρό που σήμερα τις ιδέες τους δεν ενστερνίζονται οι κυβερνώντες σε Κύπρο και Ελλάδα...
Είναι όμως παρήγορο που γνωρίζω προσωπικά απλούς ανθρώπους όπου υπάρχει ελληνισμός που ξέρουν ότι ο αγώνας αυτός θα δικαιωθεί όταν θα έρθει η ώρα για την πολυπόθητη Ενωση...
Οταν θα βρεθεί η αντάξια εκείνη γενιά που θα συνεχίσει όλα όσα άρχισαν και δεν τέλειωσαν τόσο οι αγωνιστές του 1821, οι αγωνιστές της Μακεδονίας, της Βορείου Ηπείρου, όσο και εκείνοι της ΕΟΚΑ...
Μέχρι τότε σε όλους εμάς απομένει μόνο ένα...
Να κρατάμε την μνήμη ζωντανή στα παιδιά μας...
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ σας αδέρφια μας της ΕΟΚΑ.
Θάνο, φίλε κα αδελφέ πατριώτη ΕΛΛΗΝΑ τιμάς τον Ελληνισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς οι απόγονοι των ένδοξων προγόνων μας μικροί και άσημοι ΕΛΛΛΗΝΕΣ πατριώτες αρθρογράφοι, σήμερα τους χαλεπούς αυτούς καιρούς, πράττουμε απλά το ιερό καθήκον μας με τον κονδυλοφόρο μας από χρυσόφτερο του Σταυραετού του Μασιαιρά καμωμένο, έναντι γιγάντων ηρώων και εθνομαρτύρων, που τιμημένα και ένδοξα έπεσαν μαχόμενοι υπέρ Πίστεως, Πατρίδος, ΕΝΩΣΗΣ και ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και που στην ύστατη τους πνοή τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο .... Μας άφησαν ιερές παρακαταθήκες. Ας τις τιμήσουμε!
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΔΟΞΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
.
Ο φίλτατος Στρατηγός αείμνηστος ήρωας Γεώργιος Καρούσος έγραψε και λάλησε..
«Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν».
«Ω,παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».
«Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;»
Α.Α.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ