«Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».
Γρηγόρης Αυξεντίου.
64 χρόνια από την ηρωική μάχη του Σταυραετού του Μαχαιρά.
Στις 3 Μαρτίου 1957, εκατοντάδες Άγγλοι στρατιώτες, συνοδεία τουρκων επικουρικών, περικύκλωσαν το κρησφύγετό του κοντά στον Μαχαιρά.
Ο Γρηγόρης φώναξε τότε στους συντρόφους του ...
«Σύντροφοι, ο θεός να με βγάλει ψεύτη, προδοθήκαμε».
"Αρχηγέ, μαζί σου και στον θάνατο» ψιθύρισαν όλοι" Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν την κουβέντα τους και οι στρατιώτες έφθασαν στην είσοδο του κρησφύγετου πολυβολώντας....Φώναξαν στους άνδρες να παραδοθούν όμως αντί απάντησης, δέχθηκαν σφοδρά πυρά .....
Η μάχη κράτησε για ώρες. Στην ομάδα του ήταν οι Ανδρέας Στυλιανού, Αυγουστής Ευσταθίου, Αντώνης Παπαδόπουλος και Φειδίας Συμεωνίδης, τους οποίους, όμως, διέταξε να βγουν από το κρησφύγετο και να παραδοθούν για να σωθούν, ενώ αυτός έμεινε και πολέμησε μόνος τους εχθρούς, τραυματισμένος από θραύσμα χειροβομβίδας σκορπώντας θάνατο και όλεθρο....
Ο ίδιος αποφασισμένος να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των Άγγλων και αν χρειαστεί να θυσιαστεί τους βροντοφώναξε επί λέξη:
Μέχρι σήμερα μαθαίνατε πώς πολεμούν οι Έλληνες. Σήμερα θα μάθετε και πως πεθαίνουν.
Σε προτροπές τών Άγγλων να παραδοθεί είχε μόνο μία απάντηση να δώσει «Μολών Λαβέ».
Ήταν αδύνατο για τους βαρβάρους να λυγίσουν τον ήρωα ... ¨Έφεραν ελικόπτερο και από ψηλά έρριξαν εμπρηστικές βόμβες οι θρασύδειλοι .....
ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΣΒΕΣΤΗ ΛΑΜΠΑΔΑ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗΣ.... KAI ΑΦΟΥ OI ΑΓΓΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΘΡΗΝΗΣΑΝ ΔΕΚΑΔΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ...
ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΙΛΙΟΛΑΒΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ, ΚΑΙ ΚΑΜΕΝΟ, ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΤΟ ΕΘΑΨΑΝ ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ. ΔΕΝ ΤΟ ΕΔΩΣΑΝ ΠΡΟΣ ΤΑΦΗ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΑΠΌΔΟΣΗ ΤΙΜΩΝ.... ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΤΙΜΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΗΡΩΪΔΑ ΜΗΤΕΡΑ, ΟΤΑΝ ΕΠΙΚΑ ΤΟΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ... ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΛΕΕΙ ...ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΓΙΟΥ ΗΡΩΑ... ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ .... ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑΝ .... ΜΙΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ.........
Ο Γιάννης Ρίτσος διάβασε ο ίδιος ένα συνταρακτικό ποιημα του "Ο Αποχαιρετισμός", λίγες ώρες μετά το θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου.
"Λέτε νάναι πιο φαρδιά η πύλη του θανάτου; Εδώ τελειώνω. Δεν ξέρω πάρα κάτω.
Τ’ άλλα φτιάχτε τα, πείτε τα, εσείς. Κέρδισα ακόμη μια στιγμή μεγάλη σαν ολόκληρο τον πόνο. Δεν ήξερα πως μια στιγμή μπορούσε νάχει τόση διάρκεια.
Δεν είχα φανταστεί πως ο πόνος μπορούσε να σκέφτεται. Κι όλα έχουνε το βαθύ νόημά τους και προσμένουν να το βρούμε. Κι ο κόσμος θα φτώχαινε αν έλειπε ένα χαλικάκι, ένα τζιτζίκι, ή κ’ η φωνή του γαλατά μες στο χάραμα. Τόμαθα.
Μήπως αυτό είναι τάχα κείνο που λένε ηρωισμός;
Και που ωστόσο δεν τόξερε εκείνος που τον έλεγαν ήρωα; Και μήπως τάχα η σκέψη νικάει τη σιωπή, τη φωτιά και το χρόνο κι αυτό το λέμε μοίρα;
Δεν τό ξερα. Τό μαθα. Γεια σας".
Σήμερον που σ’ αντίκρισα (Ξύπνα Γληόρη*)
Σήμερον που σ’ αντίκρυσα
τζι είδα την ζωγραφκιάν σου,
την τόλμην σου φαντάστηκα
τζιαι την παλληκαρκάν σου.
Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν
τζι ας ήταν όπως τύχει,
αφού για την Πατρίδα μας
το γαίμα σου εχύθην.
Ξύπνα Γληόρη μου να δεις
που κόντεψεν η Νίκη,
τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά
γιατί σ’ εσέν’ ανήκει.
Μια μάνα τέτοιου ήρωα
εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ’ απολάψει.
Χαλάλιν της Πατρίδος μου
ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζήν μου.
H μάνα του ήρωα Αντωνού
Αυξεντίου 89 ετών το 1983 απαγγέλλει απόσπασμα από το ποίημα που έγραψε
για το λεβέντη της στον τότε δημοσιογράφο του ΡΙΚ και νυν δήμαρχο Λύσης Ανδρέα Καουρή
H μάνα του ήρωα Αντωνού Αυξεντίου 89 ετών το 1983 απαγγέλλει απόσπασμα από το ποίημα για το λεβέντη της στον ύστατο χαιρετισμό ....., αλλά όχι στον ύστατο ασπασμό, αφού κρυφά οι βάρβαροι άγγλοι το έθαψαν στα φυλακισμένα ελεύθερα μνήματα της Ελληνικής Κύπρου ....!! ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΙΚΑ ... !!!!
ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ .. ΕΟΚΑ 55-59.
ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΤΕ .. ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ...
(32) Του Μαχαιρά ο Σταυραετός. ΛΥΡΙΚΟ – ΕΠΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ. Του Αντώνη Αντωνά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ηρωικά μαχόμενος ο νέος Λεωνίδας,
όπως στον εαυτό του έταξε, ολοκαύτωμα εγίνει,
στου Κύκκου τα βουνά, για της Λευτεριάς την ελπίδα….
Διακόσιοι Άγγλοι τ΄απόρθητο κρυσφήγετο,
περικύκλωσαν, μετ΄ από προδοσία.
«Παραδώσου» οι Άγγλοι στον Αυξεντίου φώναξαν!»
Κρατούσε όμως το κάστρο του, της ΕΟΚΑ ο υπαρχηγός,
ο *Ζήδρος, ο Ρήγας, ο Αίαντας, ο Άρης, ο Ανταίος, ο Μάστρος.
Κρατούσε τις Κύπρου, του έθνους Θερμοπύλες…
Και τους απάντησε ο γενναίος ΚΥΠΡΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ:
«Μαθαίνατε μέχρι σήμερα πως πολεμούν οι Έλληνες,
τώρα θα μάθετε και πως πεθαίνουν…!»
«Μολών Λαβέ…»
Δέκα ώρες η ηρωική μάχη κράτησε…
Δεκάδες Άγγλοι ΄χάσαν την ζωή τους.
Η ατσάλινη ψυχή και το κάστρο του, δεν έπεφταν.
Έπεφταν οι Άγγλοι, λιποψυχούσαν, ψυχομαχούσαν.
Στέλoντας οι Άγγλοι τον συναγωνιστή του αιχμάλωτο,
Αυγουστή για να τον πείσει να παραδοθεί,
αυτός μαζί του έμεινε και σάρωναν τους Άγγλους…
Και αφού οι Άγγλοι κατατροπώθηκαν,
οι θρασύδειλο δείλιασαν, ελικόπτερο,
έφεραν και του ΄ριξαν βενζίνη, τον έκαψαν.
Ολοκαύτωμα έγινε, δεν παραδόθηκε
σε αιώνια άσβεστη λαμπάδα μετουσιώθηκε,
ελευθερίας και απαράμιλλου ηρωισμού.
Λαμπαδιασμένος ο ήρωας, όρθιος συνεχίζει,
να πυροβολεί, τους Άγγλους, να θερίζει…»
Ο Αυξεντίου ο Σταυραετός, ο θρυλικός ο ήρως,
με νεκρικό χαμόγελο υπερηφάνειας και τιμής,
την τελευταία του πνοή άφησε στις 3 του Μάρτη το 57.
Όλοι οι συναγωνιστές του ήρωα πεσόντες,
με την ίδια αυτοθυσία έπεφταν μαχόμενοι…..
Στο χρυσό το πάνθεο της Κύπρου
τα ονόματα τους ανεξίτηλα χαραχθήκαν…
Αιωνία τους η μνήμη.
«Θαρσαλέος ανήρ εν πάσι αμείνων» Όμηρος
Ο θαραλέος άνδρας υπερτερεί σε όλα
.*Ψευδώνυμα του ήρωα.
( Search: Γρηγόρης Αυξεντίου ο Σταυραετός του Μαχαιρά.)
Τιμής ένεκεν από Αντώνη Αντωνά.