Ο τέως πρόεδρος των Η.Π.Α. Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας ιδιόρρυθμος χαρακτήρας με ιδιαίτερα τονισμένο το «εγώ του» και αυτή η ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του, τον έκανε και έναν ιδιόρρυθμο και ασυμβίβαστο πρόεδρο.
Λόγω λοιπόν κυρίως του χαρακτήρα του δεν ήταν σαν τους προκατόχους του δηλαδή ένα πιόνι στα χέρια του βαθέως σιωνιστικού κράτους.
Βέβαια με την πρώτη κόρη και ανώτερη σύμβουλό του να έχει ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό και με γαμπρό εβραϊκής καταγωγής φυσικά και είχε επίδραση από το εβραϊκό λόμπι και γι' αυτό και έκανε αρκετά για το κράτος του Ισραήλ.
Στην εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. αυτό που χαρακτήριζε την πολιτική του Τραμπ ήταν η μη ανάμειξη των Η.Π.Α. στα εσωτερικά της Ρωσίας και η αποφυγή επεισοδίων που θα οδηγούσαν σε μια απευθείας αντιπαράθεση μαζί της.
Ο Τραμπ ανεξάρτητα από τα θετικά και τα αρνητικά του, ασκούσε ο ίδιος τα προεδρικά του καθήκοντα αφού αυτός αποφάσιζε για την πολιτική που θα ακολουθούσε η κυβέρνησή του στα διάφορα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα των Η.Π.Α. με μια εξαίρεση τους τελευταίους μήνες της θητείας του, που εκεί τα πράγματα είναι θολά και προσωπικά πιστεύω ότι στο παρασκήνιο συμβιβάστηκε με το βαθύ κράτος.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον τωρινό πρόεδρο των Η.Π.Α. Τζο Μπάιντεν ο οποίος τυπικά κατέχει το προεδρικό αξίωμα και το βαθύ κράτος τον έχει μόνο για να βάζει υπογραφές. Τα μέλη της κυβέρνησής του, έχουν οριστεί από το βαθύ σιωνιστικό κράτος και το σύνολο αυτών είτε είναι εβραϊκής καταγωγής είτε είναι άμεσα ελεγχόμενα από αυτό.
Στην μετά Τραμπ εποχή η σιωπηρή ανακωχή ανάμεσα στις Η.Π.Α. και τη Ρωσία πλέον δεν υφίσταται και οι πρώτες στοχεύουν ανοιχτά τη δεύτερη. Δεν είναι τυχαία η επιστροφή του Ναβάλνι στη Ρωσία, το κατασκευασμένο βίντεο με το δήθεν παλάτι του Πούτιν και οι ακολουθούμενες διαδηλώσεις.
Ο πρώτος όμως στόχος του σιωνισμού είναι το Ιράν. Γι’ αυτό ήδη δημιουργείται μια ιδιόμορφη συμμαχία γύρω από το Ισραήλ με την πρωτοβουλία των Η.ΠΑ. στην οποία συμμετέχει και η χώρα μας αφού γίνονται με τις χώρες της συμμαχίας αυτής, κοινές αεροπορικές ασκήσεις, υπογράφονται αμυντικές συμφωνίες και ελληνικοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι με τους χειριστές τους θα εγκατασταθούν στη Σαουδική Αραβία για να αντιμετωπίσουν τους πυραύλους του Ιράν σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης. Σε μια τέτοια περίπτωση ο απεγκλωβισμός των Ελλήνων χειριστών ίσως δώσει το πρόσχημα και για μια μεγαλύτερη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας μας στην επερχόμενη σύρραξη της Μέσης Ανατολής. Βέβαια τα εγχώρια ΜΜΕ περνάνε το μήνυμα ότι οι προετοιμασίες αυτές στοχεύουν την Τουρκία!
Η χώρα που μπορεί με την συμβολή της να αλλάξει την έκβαση της μεσανατολικής σύρραξης είναι η Ρωσία γι’ αυτό και πιθανόν θα πρέπει να στραφεί η προσοχή της σε άλλα ζητήματα όπως π.χ. μια νέα πιο σοβαρή διαμάχη με την Ουκρανία με μια στρατιωτική επέμβαση της τελευταίας στις ρωσόφωνες δημοκρατίες. Οι σιωνιστές είναι έξυπνοι!
Η παραχώρηση της βάσης στην Αλεξανδρούπολη από το εγχώριο πολιτικό σύστημα στους Αμερικάνους για να τους διευκολύνει στα σχέδια τους ενάντια στη Ρωσία είναι πράξη επικίνδυνα ανάλογη με την αποστολή εκστρατευτικού σώματος το 1919 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην Ουκρανία με τις καταστρεπτικές συνέπειες της για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
Το βέβαιο είναι ότι η εποχή “Μπάιντεν” μυρίζει αίμα και αυτό δεν είναι καλό για την ανθρωπότητα.
Ηλίας Ευαγγελόπουλος
Οικονομολόγος
Ο Τράμπ
ΑπάντησηΔιαγραφήέδωσε ίσως τον απαραίτητο χρόνο στην Αμερικανική στρατιωτική μηχανή
πού προετοιμασμένη να τά βάζει με αντιπάλους... του χεριού της, είχε
βασιστεί μόνο στά όπλα της
έχοντας διαφθείρει τον λαό της, πού δεν θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στούς Ρώσους,
πού
ο Πούτιν είχε χρόνια ανδρώσει το ηθικό τους
και που με την θοήθεια, φυσικά και κάποιων τεχνολογικών
πολλαπλασιαστών
δυνάμεως, ήταν έτοιμοι να υψώσουν το ανάστημά τους
απέναντι στην ανεξέλεκτη, ως τότε, μόνη υπερδύναμη.
Η Συρία έδειξε το
πρόβλημα... και χρειαζόταν ένας πρόεδρος
να ...σενιάρει κάπως, έστω τον πιό παραδοσιακo Αμερικανό και να τονώσει τον ανδρισμό του
και το ηθικό του.
..
κι απ'ότι φαίνεται το πράγμα δούλεψε... και το βαθύ κράτος βιάζεται
να πάρει την ρεβάνς
από έναν αντίπαλο
που μέρα με τη μέρα, γίνεται ισχυρότερος!
Ιδωμεν...!