Ναι κύριε κι εγώ! Όχι δεν είχε κλειδώσει την πόρτα γιατί δεν υπήρχε πόρτα. Όχι δεν επιχείρησε να με φιλήσει, ούτε στο λαιμό ούτε πουθενά αλλού. Όχι δεν μου είπε να του κάτσω για να μου δώσει ρόλο στο θεατρικό του έργο. Όχι δεν μου ζήτησε να του δοθώ για να μπορέσω να μετάσχω σε αγώνες για να δοξάσω την Ελλάδα (για την Ελλάδα ρε γαμώ το). Όχι δεν είχε καμία σχέση με τα βρωμερά δρώμενα του αστικού ιστού της Ελλάδας. Είχε να κάνει με την οργιώδη φύση της οργιώδους αυτής χώρας μας. Εγώ τον συνάντησα στο δάσος καθώς έβοσκα τα πρόβατα. Ναι, ναι ήταν τραγοπόδαρος. Τον είδα μπροστά μου ξαφνικά. Θεέ μου, ο Πάνας ήταν!!! Τα έχασα, στην αρχή πάγωσα. Μετά με έπιασε πανικός (τι άλλο να με πιάσει αφού ο Πάνας ήτανε). Κι άρχισα να τρέχω, να τρέχω, κι έτρεχα κι έτρεχα κι έκλαιγα. Έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα… Δυστυχώς δεν τον πρόλαβα!
Ρε κορίτσια, my fair ladies ήθελα να πω. Μήπως το παρακάνετε; Δηλαδή ενσυναίσθηση ΟΚ («μετά είκοσι έτη»). Να σας συμπαρασταθούμε όλοι δε λέω. Απλά τι θα γίνει με όλες εκείνες του τότε - γιατί τα γεγονότα που αναφέρετε μυρίζουν ναφθαλίνη - που έβαλαν την αξιοπρέπειά τους πάνω από έναν ρόλο, ή πάνω από ένα άλμα εις ύψος, μήκος, ή επί κοντώ, ή πάνω από μια χρυσοφόρα κατάδυση στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, και έφτυσαν πατόκορφα τους επίδοξους κακοποιούς τους, και δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στο σανίδι ή στον χλοοτάπητα ή στην όποια βαρκούλα του ψαρά, του όποιου ψαρά; Αυτές τις πολλές, και πραγματικά άξιες Ελληνίδες, ποιος τις γνωρίζει και ποιος θα τις τιμήσει; Ξέρετε κυρίες μου, κάποιες πουν δεν ήθελαν να πέσουν στα χέρια των κακοποιών τους, το έριξαν στο χορό. Όχι come dancing και τα τοιαύτα μετά των τοιούτων. Ζάλογγο κυρίες μου, το έχετε ποτέ ακούσει το Ζάλογγο. Τη Νάουσα μήπως; Και όμως υπήρξαν, και υπάρχουν, και θα υπάρχουν, όσο υπάρχουν Ελληνίδες με πραγματική και άδολη αξιοπρέπεια. Και είναι απείρως περισσότερες από τις κλαίουσες ιτιές της δημοσιότητας.
Μνημείο της Άγνωστης Ελληνίδας, ναι, το χρειαζόμαστε. Της γνωστής δεν μας χρειάζεται. Αυτή πήρε τους ρόλους της, τραγούδησε τα τραγούδια της, αγωνίσθηκε με τον τρόπο της, δοξάσθηκε ή πάτωσε δεν έχει καμιά σημασία, σημασία έχει ότι τα κατάφερε. Κατ’ αξίαν; Παρ’ αξίαν; Κατά φύσιν; Παρά φύσιν; Πόσες έτσι και πόσες αλλιώς; Ουδείς γνωρίζει. Και όπως έγινε το πράγμα ουδένα πλέον ενδιαφέρει.
Μια κοινωνία η οποία θεσπίζει ως δικαίωμα του παιδιού, το να αποφασίζει το ίδιο για το ποιο θέλει να είναι το φύλο του στα 15 του χρόνια, γιατί άραγε δεν θα του αναγνωρίζει το δικαίωμα να δίδεται ή να εκδίδεται ερωτικά κατά το δοκούν; Και αν έτσι έχει το πράγμα, γιατί όλος αυτός ο υποκριτικός ορυμαγδός για την παιδοφιλία και τους παιδόφιλους; Η ίδια η κοινωνία, η οποία σήμερα δείχνει να εκπλήσσεται, δεν είναι εκείνη που, μέσα από τα νομοθετικά όργανα της πολιτείας της, ευνοεί αυτή την ελευθεριότητα των ηθών;
Μήπως κάποια πράγματα πρέπει να τα ξανασκεφτούμε, κυρίες μου και κύριοι, αν φυσικά (τι περίεργη λέξη το «φυσικά») υπάρχουν ακόμη και κάποιοι κύριοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.