ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΨΕΚΑΣΤΟΙ

Γράφει ο Παντελής Συτμαλίδης

 

Ένας από τους πλέον διάσημους ιατρούς παγκοσμίως , βραβευμένος με τρία βραβεία (βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής για την ανακάλυψη του HIV το 2008, Βραβείο Λάσκερ Ντεμπέκι Κλινικής Ιατρικής το 1986 και Διεθνές βραβείο Γκάιρντερ το 1987) ο Λυκ Μοντανιέ, είχε παραχωρήσει τηλεοπτική συνέντευξη στις 16 Απριλίου 2020 στο γαλλικό κανάλι CNEWS. Πρόκειται για ακόμη έναν από αυτούς τους «αιρετικούς» επιστήμονες που κατά πολλούς αγγίζουν τα όρια της συνωμοσιολογίας. Κατ’ άλλους λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Ενδεικτικά αποσπάσματά του έχουν εξής:

 

«Ο ιός έχει δεχθεί επεμβάσεις, μικρά κομμάτια RNA που προέρχονται από άλλο ιό ή από μια χημική σύνθεση. Λοιπόν αρχίζουμε να μαθαίνουμε, αλλά η αλήθεια δυσκολεύεται να γίνει γνωστή, γιατί οι ίδιοι οι ερευνητές δεν μπορούν να μιλήσουν. Έχουν εντολή να μη μιλήσουν από την κινεζική κυβέρνηση. Νομίζω ότι είναι λάθος της να κρύβει την αλήθεια, γιατί όσο περισσότερα κρύβουν, τόσο πιο δύσπιστοι γίνονται οι άνθρωποι. Θα ήταν προτιμότερο να παραδεχτούν ότι αυτός ο ιός είναι μερικώς κατασκευασμένος και διέφυγε από ένα εργαστήριο υψηλής ασφάλειας. Αρνούνται να μιλήσουν γι’ αυτό γιατί υπάρχει γενική συγκάλυψη, cover up. Είναι ΚΑΙ οι επιστήμονες πουλημένοι».  

 

Στη συνέχεια ερωτώμενος για τα εμβόλια συνέχισε ως εξής: «Πρώτα απ’ όλα δεν είμαι κατά των εμβολίων ούτε κατά των φαρμάκων. Αλλά γιατί αυτή η επικέντρωση στο εμβόλιο; Υπάρχει κι εδώ το θέμα του κέρδους. Υπάρχουν επιχειρήσεις που θέλουν να κερδοσκοπήσουν. Νομίζω πως η οικονομική διάσταση αυτού του θέματος είναι πολύ σημαντική. Τα εμβόλια κάποιες φορές είναι βλαβερά. Πρέπει να το τονίσουμε αυτό. Αν κάποιος έχει COVID-19 και τον εμβολιάσετε κατά της γρίπης, κινδυνεύετε να τον σκοτώσετε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες. Αν κάποιος είναι σε χημειοθεραπεία κατά του καρκίνου και τον εμβολιάσετε κατά της γρίπης, θα τον σκοτώσετε πολύ γρήγορα επίσης . Πρέπει να τονίσουμε αυτό: τα εμβόλια όταν διασταυρώνονται με μία ασθένεια στο σώμα είναι πολύ βλαβερά. Ένα εμβόλιο μπορεί να είναι καλό ή κακό, αλλά αυτό πρέπει να αποδειχτεί. Κι αυτό χρειάζεται καιρό. Και υπάρχουν παραδείγματα όπως στην βόρεια Ιταλία όπου έκαναν εμβόλιο κατά της μηνιγγίτιδας και εκεί είναι που είχαμε τους περισσότερους θανάτους. Ένα εμβόλιο σαν φάρμακο, εξ ορισμού δεν επιτρέπεται να σκοτώνει, να έχει παρενέργειες που οδηγούν στο θάνατο. Και νομίζω πως οι εμβολιαστές ξεχνούν την ιπποκρατική αρχή του μη βλάπτειν».  

 

Απόψεις σαν του Μοντανιέ, είδαν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς και φούντωσαν μια πυρκαγιά, που διαρκώς τροφοδοτείται με «εύφλεκτα» ερωτηματικά. Αυτό που γίνεται σαφές είναι το γεγονός ότι στον ενημερωτικό τομέα, από μεν τα mainstream media προβάλλονται κυρίως οι επικρατούσες θέσεις του Π.Ο.Υ. και των «ειδικών» και από δε τα διαδικτυακά μέσα και μικρούς περιφερειακούς σταθμούς διάφορες «μη συστημικές» απόψεις. Η διαμάχη αυτή καθίσταται τρομακτικά επικίνδυνη καθώς τροφοδοτεί έναν αγώνα υπεροχής στην ενδελεχή ενημέρωση αλλά και την σχολαστική παραπληροφόρηση των μαζών. Έτσι οι παντογνώστες έχουν χωριστεί σε αυτούς που ανήκουν στα ευρέως διαδεδομένα και συνεπώς κυρίαρχα Media και αυτούς που ανήκουν στα περιφερειακά και συνεπώς δευτερεύοντα και αιρετικά Media, δηλαδή με νεολογικούς όρους σε «Αψέκαστους» και« Ψεκασμένους» αντιστοίχως.  

 

Από τη μία λοιπόν έχουμε τους «Ψεκασμένους», οι οποίοι θεωρούν για παράδειγμα ότι ο Μπιλ Γκέιτς, έπαιξε ύποπτο ρόλο στην πανδημία του κορωναϊού, καθώς ήταν μπροστάρης σχεδόν σε όλα τα αμφιλεγόμενα μέτρα, από τα lockdown και τα πιστοποιητικά εμβολιασμού, μέχρι τα εμβόλια mRNA αλλά και mDNA(!), ενώ παράλληλα αποκόμισε και θα αποκομίσει πολλά δις δολάρια και τώρα δηλώνει πως είναι το θύμα «τρελών και κακόβουλων θεωριών συνωμοσίας, που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης», τις οποίες μάλιστα θέλει να σταματήσει (άκουσον άκουσον) με «έλεγχο της συμπεριφοράς των ανθρώπων!!!». Δηλαδή τι θέλει να πει ο Ποιητής, ότι ενδεχομένως μετά την ισχυρή λογοκρισία που επιβλήθηκε στο You Tube και όχι μόνο, να δούμε και το lockdown του διαδικτύου;  

 

Τους «Ψεκασμένους» οι οποίοι διαβάζουν Ντέιβιντ Άικ, παρακολουθούν Δημοσθένη Λιακόπουλο και τις εκπομπές του Άλεξ Τζόουνς, όπου οι «ετερόκλητοι φωστήρες» διαβλέπουν τη γνώση των πάντων, ακόμη και από πού “κλάνει” το μπαρμπούνι γνωρίζουν. Βλέπουν μέσα από μια τρυπούλα, ολάκερο το σύμπαν. Δεν μας λένε όμως πόσα εκατομμύρια αντίτυπα βιβλίων τους πουλήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, τα οποία βέβαια μεταφράζονται σε χρήμα.  

 

Από την άλλη έχουμε τους «Αψέκαστους», που διακηρύσσουν ότι μετά τον εμβολιασμό των λαών, η ζωή θα επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς, τη «Νέα Κανονικότητα». Μα σε ποια επιστροφή και ποια κανονικότητα αναφέρονται, όταν ο ίδιος ο Κλάους Σβαμπ, ιδρυτής και Πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, στο βιβλίο του «The Great Reaset» σημειώνει με στόμφο: «Τίποτα δεν θα είναι ίδιο με το χθες» και «Δεν θα σας ανήκει τίποτα και θα είστε ευτυχισμένοι», και αναφέρεται εκτενώς στην Νέα Παγκόσμια Τάξη Ψηφιακής Τυραννίας που θα συνοδεύεται από ένα ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικού καταλογισμού, ένα Point System συμπεριφοράς. Αξίζει να αναφέρουμε εδώ ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, είναι η πρωτοπόρος αυτής της μεθόδου παρακολούθησης και ελέγχου ατόμων, εταιρειών και κοινωνικοπολιτικών φορέων.  

 

Τους «Αψέκαστους» των απανταχού Media που έχουν τρομοκρατήσει την υφήλιο (με το αζημίωτο βέβαια), και δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι ένα απλό φάρμακο, τα λεγόμενα μονοκλωνικά αντισώματα, μπορεί να σώσει χιλιάδες ζωές και συναγωνίζονται στη συστηματική τακτική εκφοβισμού και την υπακοή εις τους ανώτερους των, ως άρτια εκπαιδευμένοι κομάντος.

 

Έτσι λοιπόν και προκειμένου να αποφευχθεί μια παγκοσμιοποιημένη σύγκρουση συμφερόντων, θα πρέπει ίσως να γίνει σαφές απ’ όλους ότι η Μεταμοντέρνα Εποχή που αναδύθηκε, ήρθε για να μείνει και προϋποθέτει ριζική αναδιαμόρφωση της διανοητικής μας αντίληψης. Αυτή η εποχή χαρακτηρίστηκε από την διαφορετική μεθόδευση στην προσέγγιση της πληροφορίας αλλά και «επαναδιατύπωση» των όρων της νέας προσέγγισης των κανόνων λειτουργίας των αναδυόμενων νέων κοινωνιών, με λίγα λόγια μια νέα φιλοσοφία, μια νέα στάση ζωή. Καθώς η σύγχρονη επιστήμη γεννήθηκε στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, ταυτόχρονα με το κύμα ενθουσιασμού που δημιουργήθηκε από τη διατύπωση και την εφαρμογή αυτής της νέας φιλοσοφίας, είχαμε την τάση να δεχθούμε ότι αποτελεί ένα μεγαλειώδη δρόμο, μια υπέροχη πρόοδο από μέρους της ανθρωπότητας, ένα σημάδι της ωρίμανσής μας. Τώρα που αρχίζουμε να βλέπουμε τις συνέπειες της συνθηκολόγησής μας και αρχίζουμε μόλις να τις βλέπουμε– δεν είμαστε και τόσο βέβαιοι γι’ αυτό. Αλλ’ ακόμα κι έτσι, είναι δύσκολο για μας να παραδεχθούμε ότι ολόκληρο το σύγχρονο επιστημονικό πείραμα δεν είναι με κανένα τρόπο πρόοδος, και ίσως είναι μια φρικτή αποτυχία. Κι όμως δεν υπάρχει λόγος για να μην είναι έτσι. Τα πράγματα πρέπει να κρίνονται από τους καρπούς τους. Κι ένας από τους καρπούς της σύγχρονης επιστήμης, εγγενής στη φιλοσοφία του και ξεκάθαρος για οποιονδήποτε , είναι ο «απανθρωπισμός» του ανθρώπου και της κοινωνίας που έκτισε εν ονόματί του. Άλλωστε ο Μάρκος Αυρήλιος δεν είχε πει: «Ό,τι δεν συμφέρει τα μελίσσια, δεν συμφέρει και τη μέλισσα»;  

 

Συμπερασματικά λοιπόν πρέπει απαραιτήτως να αποδεχτούμε ότι η επιστημονική, δημοσιογραφική, πολιτική και επιχειρηματική κοινότητα ,πρέπει να ενεργεί με βάση τον “ανθρωπισμό” και όχι με τον «απανθρωπισμό» στον οποίο διαρκώς καταπέφτει, για το κοινό καλό και όχι να διαφωνεί εκατέρωθεν, διεκδικώντας το πρόσκαιρο ατομικό καλό που δημιουργεί εντονότατες προστριβές και συγκρούσεις και στο τέλος φέρνει το κακό όλων.  

 

Κι όπως είπε κάποτε κάποιος: «Αν σε μια δουλειά δυο άνθρωποι συμφωνούν πάντα, τότε ο ένας είναι άχρηστος. Αν διαφωνούν πάντα, τότε και οι δύο είναι άχρηστοι». 

 

πηγή