Η εθνική και ηθική αποδόμηση του Ελληνισμού της Κύπρου

Γράφει ο Ανδρέας Μορφίτης 

 

Κατά το Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15/1/1950 ο Κυπριακός λαός στο σύνολό του –ακόμα και τα μέλη του ΑΚΕΛ και Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας– με ποσοστό 95,7% ψήφισαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

 

Η πράξη αυτή υπήρξε η φυσιολογική επιταγή της Ιστορίας που ήθελε την Κύπρο Ελληνική από αρχαιοτάτων χρόνων και ήταν το αποτέλεσμα του δικαιολογημένου αιτήματος για την ενσωμάτωση της Μεγαλονήσου στη Μητροπολιτική Ελλάδα.  

 

Τότε δεν υπήρξαν διχογνωμίες μεταξύ αριστερών και δεξιών, δεν παρατηρήθηκαν ενστάσεις από οποιαδήποτε κοινωνική τάξη ή ιδεολογικοπολιτική παράταξη, δεν προβλήθηκαν επιχειρήματα από οργανώσεις και παρατάξεις, αλλά ούτε και γεννήθηκαν παραφυάδες Νεο-κυπριακής συνείδησης.  

 

Σύσσωμος ο λαός, με ομογνωμούσα την τότε ηγεσία του, κατέθεσε την ετυμηγορία του που ανάβλυζε από τα σπλάχνα της ιστορικής του συνείδησης, και ανεξάρτητα εάν οι τότε κυβερνώντες την Ελλάδα βολεύτηκαν με την περιφρόνηση της ιστορικής επιταγής του Κυπριακού λαού την οποία και άφησαν ανεξαργύρωτη.  

 

Σε όλα τα μετέπειτα χρόνια της αποικιοκρατίας και στη συνέχεια της κυπριακής ανεξαρτησίας, ο Κυπριακός Ελληνισμός με παρελάσεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, τελετές και ομιλίες μνημόνευε την επέτειο της 15ης Ιανουαρίου 1950 ως ένα ιστορικό σταθμό της νεώτερης κυπριακής ιστορίας.  

 

Αυτή η ιστορική αλυσίδα έσπασε τον Ιανουάριο του 2017 όταν δημιουργήθηκε κρίση στις συνομιλίες για το Κυπριακό καθώς η τουρκική πλευρά, διά του τότε κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, ισχυριζόταν πως «ήταν απαράδεκτη η επαναφορά της… ενωτικής πολιτικής από τους Ελληνοκυπρίους» και απαίτησε όπως τα Ελληνικά Σχολεία της Κύπρου σταματήσουν να εορτάζουν την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος!  

 

Κάτω από το βάρος αυτών των πιέσεων και της επακολουθήσασας αποχώρησης του κατοχικού ηγέτη από τις διακοινοτικές συνομιλίες, στις 10/2/2017 εγκρίθηκε από την Κυπριακή Βουλή τροπολογία που προέβλεπε την απλή μνημόνευση της Επετείου του Ενωτικού Δημοψηφίσματος με ανάγνωση μηνυμάτων στις σχολικές τάξεις.  

 

Υπέρ αυτής της τροπολογίας τάχθηκαν όλα τα Πολιτικά Κόμματα πλην του ΑΚΕΛ που ψήφισε εναντίον και του ΔΗΣΥ που τήρησε αποχή.  

 

Ακολούθησε νέα συζήτηση στη Βουλή στις 8/4/2017 κατά την οποία το Σώμα ακύρωσε εμμέσως την προηγούμενη τροπολογία της 10/2/2017 με τις ψήφους του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ εκτός δύο βουλευτών του.  

 

Την ίδια στιγμή, ουδεμία απαίτηση εκ μέρους μας τέθηκε ενώπιον των κατοχικών αρχών του ψευδοκράτους για παρόμοιες χειρονομίες (π.χ. να καταργήσουν τις πομπώδεις στρατιωτικές παρελάσεις της επετείου της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του Αττίλα και να απαλείψουν τη φωταγωγημένη τεράστια σημαία του ψευδοκράτους που μολύνει τον Πενταδάκτυλο μας με την επιγραφή «Είμαι περήφανος που είμαι Τούρκος»).  

 

Η ικανοποίηση αυτού του φασιστικού και σοβινιστικού αιτήματος των κατοχικών αρχών που καταπατούν το 38% της Πατρίδας μας, καταγράφηκε στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία με τα μελανότερα χρώματα και συνεχίζει να αποτελεί ένα θλιβερό μνημείο του πιο ακραίου εθνικού, ηθικού, ψυχολογικού, πνευματικού και κοινωνικού ξεπεσμού του Κυπριακού Ελληνισμού.  

 

Το ξεγύμνωμά μας αυτό δεν συντέλεσε στο να κατευνάσει το μένος του τουρκικού θηρίου, αλλά αντίθετα εξέθρεψε το θράσος, τη βουλιμία, την αναίδεια και την αυθάδειά του, στοιχεία τα οποία επικρατούν μονίμως στην τουρκική πολιτική.  

 

Έκτοτε μέχρι και σήμερα, εξακολουθούμε να είμαστε γονατισμένοι απέναντι στην ιστορία μας. Ξεφτιλισμένοι απέναντι στην κληρονομιά μας. Ταπεινωμένοι απέναντι στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αποδυναμωμένοι απέναντι στον κατακτητή μας. Περιφρονημένοι από τους νεκρούς και τους αγνοούμενους των αγώνων και των θυσιών του λαού μας.  

 

Φέτος, με την ευκαιρία του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, μιας επετείου που πέρασε εντελώς απαρατήρητη και αμνημόνευτη, προκαλώ και ερωτώ όλους τους 30 βουλευτές που ψήφισαν την «κατάργηση» της επετείου, να δηλώσουν ευθαρσώς τί πέτυχαν με τη βεβήλωση της ιστορίας μας και πώς νιώθουν που συντέλεσαν στην Εθνική και ηθική μας αποδόμηση.  

 

Να μας επιχειρηματολογήσουν πώς συντέλεσαν στη διατήρηση του «καλού κλίματος» των συνομιλιών και πώς η πράξη τους βοήθησε στην… επανένωση της Πατρίδας μας.  

 

Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισσαίοι υποκριτές!

πηγή