Από τη ''συμφωνία-πρότυπο'' των Πρεσπών στο ''Σχέδιο Διχοτόμησης'' της Κύπρου

Γράφει ο η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

 

Δεν είμαι μνησίκακος άνθρωπος στην προσωπική μου ζωή. Κάθε άλλο μάλιστα. Σε σημείο που απορώ μ' εμένα την ίδια για την... αδικαιολόγητη μεγαλοψυχία μου. Ωστόσο, θα ήταν ψέματα αν έλεγα πως δεν νιώθω το συναίσθημα μιας αγιάτρευτης πίκρας για πρόσωπα της πολιτικής μας ζωής σε Ελλάδα και Κύπρο τα οποία - με τον ένα ή άλλο τρόπο - άφησαν αρνητικό αποτύπωμα στην μνήμη μου λόγω της στάσης τους στα εθνικά θέματα...

 

Ένα τέτοιο πρόσωπο έγινε για μένα απ' το '18 και ύστερα ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, όταν δήλωσε (σε συνέντευξη του στην Πρώτη Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο της Κύπρου) νηφάλια και ''εν πλήρη συνειδήσει των λεγομένων του'' - όπως θα έλεγαν οι εραστές της καθαρεύουσας - ότι, στην περίπτωση του Μακεδονικού, το όνομα δεν είχε σημασία, όπως και η ταυτότητα του καθενός και πως δεν θα είχε αντίρρηση αν ήθελαν οι Σκοπιανοί να ονομάζουν τη χώρα τους ''Βόρεια Ελλάδα'', αρκεί να διασφαλίζονταν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα...

 

Όταν το πρωτάκουσα, είναι αλήθεια, μετά την πρώτη κρυάδα που πήρα, έκανα πέρα την οργή, αν και πολλαπλασιάστηκε αυτή απ' τα ''καρφιά'' του κατά του Αντώνη Σαμαρά, τα οποία υιοθετούσαν το ''βλακώδες επιχείρημα Τσίπρα'' (κατά την αναπληρώτρια καθηγήτρια φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ Βάσω Κιντή) ότι το όνομα είχε δοθεί απ' το '92, όταν ο Σαμαράς αποδέχτηκε την ένταξη στον ΟΗΕ των Σκοπίων με το όνομα ΠΓΔΜ, πράγμα αναληθές στην δικαιολόγησή του που δυσφημούσε άδικα τον π. υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και μετέπειτα πρωθυπουργό μας. 

 

Κι αυτό γιατί - πέραν του ότι σ' εκείνη τη συμφωνία είχε αποκλειστεί οποιαδήποτε αναφορά σε γλώσσα και ''μακεδονική'' εθνότητα για να μην δημιουργηθεί ντε φάκτο μια μόνιμη, ιστορική διεκδίκηση για την περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας - η επιλογή της ονοματολογίας ΠΓΔΜ προκρίθηκε γιατί η λέξη ''πρώην'' σήμαινε άρνηση της αποδοχής ότι το όνομα που εμφανιζόταν ως μέρος της Γιουγκοσλαβίας (''Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία'') ήταν όνομα της οντότητας ενός αυτόνομου κράτους.. 

 

Αυτό, φυσικά, το αγνοούσε - ηθελημένα ή μη - ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και γι' αυτό απέδιδε εύσημα στον Αλέξη Τσίπρα αποκαλώντας ''συμφωνία-πρότυπο'' αυτήν των Πρεσπών ''καρφώνοντας'' ταυτόχρονα τον πολιτικό του αντίπαλο στις εκλογές του 2015 Αντώνη Σαμαρά. 

 

Εγώ, απ' την μεριά μου, εκτίμησα καλοπροαίρετα ακούγοντάς τον τότε ότι τα είπε για λόγους ''συμπαράστασης'' προς την τότε ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ο οποίος είχε εντείνει την... ''μάχη'' - στο πλευρό του ΥΠΕΞ του Νίκου Κοτζιά απ' τον Ιανουάριο του '18, για να πετύχει τη ''Συμφωνία των Πρεσπών και να κάνει ''Βορειομακεδόνες'' (''Μακεδόνες'', στην πραγματικότητα, πέρα απ' τον φερετζέ του γεωγραφικού προσδιορισμού) τους Σκοπιανούς. 

 

Εκτίμησα επίσης ότι ο κ. Αναστασιάδης τα είπε αγνοώντας πως η πλαστογραφημένη υιοθέτηση του όρου ''Μακεδονία'' απ' τους Σκοπιανούς - με επιπρόσθετη αναγνώριση ''μακεδονικής'' γλώσσας και εθνότητας - τους άνοιγε τον δρόμο για εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος μας, δεδομένης και της πρόσβασής τους στην ελληνική ΑΟΖ. 

 

Εκείνη ωστόσο η αρχική μου εκτίμηση για τον Κύπριο Πρόεδρο αποδείχθηκε λανθασμένη, γιατί το ίδιο βιολί της εξύμνησης της ''Συμφωνίας Πρεσπών'' και των συγχαρητηρίων στον κ. Τσίπρα λόγω του ξεπουλήματος του ονόματος της Μακεδονίας στους παραχαράκτες της ιστορίας της συνεχίστηκε και το '19, παρ' όλο που ο κ. Αναστασιάδης έβλεπε να διαψεύδονται μία προς μία οι προβλέψεις του για άσκηση ελληνικής επιρροής στα Σκόπια (μέσα από επενδύσεις) και έλεγχο του ''λιλιπούτειου κράτους τους''... 

 

Κι αυτό όχι μόνο λόγω ικανότητας της τουρκικής διπλωματίας, αλλά και λόγω ανικανότητας της ελληνικής. Πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να μην εκτοπίσουμε - όπως ελπίζαμε - την επιρροή της Τουρκίας στα Σκόπια και να μη σταματήσουμε τον απογαλακτισμό τους από αυτήν, αλλά αντίθετα να την βλέπουμε να συνεχίζει να κινείται σε γραμμή... ''μουσουλμανικού τόξου''. 

 

Να συνεχίζει να εκπαιδεύει, δηλαδή, τις Ένοπλες Δυνάμεις των Σκοπίων και να εξαπλώνει την επιρροή της πέραν των 80.000 μουσουλμάνων της Τουρκικής Μειονότητας (4% του συνολικού πληθυσμού, στο οποίο προσθέτει αυθαίρετα η Τουρκία και 100.000 Τορμπέσηδες (τους εξισλαμισμένους Σλάβους δηλαδή) επωφελούμενη απ' το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αναγνώρισαν ακόμη ως Ελληνική Μειονότητα τους 300.000 Βλάχους (κυρίως) Έλληνες των Σκοπίων, όπως είχα γράψει στο άρθρο μου ''Ο Παύλος Μελάς και οι ξεχασμένοι Έλληνες των Σκοπίων''. 

 

Αλλά ας επιστρέψουμε στα της Κύπρου και του Προέδρου της, οι δηλώσεις του οποίου περί της σκοπιανής ''Μακεδονίας'' ήχησαν ενοχλητικά στα αυτιά μου, για να χρησιμοποιήσω ηπιότατη έκφραση. Και δεν είμαι υπερβολική ούτε... κατευθυνόμενη έξωθεν για να τον στοχοποιήσω, όπως ακούω ότι κάνουν εναντίον του οι... εχθροί της Κύπρου (αορίστως) βάλλοντας κατά του Προέδρου της. Λες και αυτός ύψωσε το ανάστημά του για να πει ή να κάνει κάτι το ηρωικό... 

 

Και ο πικρός καγχασμός μου δεν είναι συνοδευτικός μιας άδικης κριτικής, αλλά τεκμηριωμένης, με βάση τα γεγονότα που προηγήθηκαν. Γεγονότα που ''μίλησαν'' και είπαν ότι ο κ. Αναστασιάδης είχε ταχθεί απ' το '18 με την πλευρά των Ευρωπαϊκών κρατών (προεξάρχουσας της Γερμανίας) τα οποία για τα δικά τους συμφέροντα (γεωπολιτικά και οικονομικά) προωθούσαν... εμμονικά τη ''συμφωνία των Πρεσπών''. 

 

''Συμφωνία εθνικά ασύμφορη'' για μας και ''ισοδύναμη με εθνική ήττα'' (κατά προεκλογική δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πριν την μετεκλογική του κυβίστηση που γύρισε την πλάτη στην αλήθεια). Ναι, έλεγε την αλήθεια προεκλογικά ο νυν πρωθυπουργός. Γι' αυτό ας μην ξεγελιούνται όσοι την υπερασπίζονται σήμερα, γιατί ''πίσω έχει η αχλάδα την ουρά'' με τους Σκοπιανούς, καθώς προοικονομείται δυσοίωνο μέλλον για την ελληνική Μακεδονία. 

 

Μέλλον που, κατά τη γνώμη μου, συνεξαρτάται με εκείνο της Θράκης, γιατί τυχόν αναγνώριση ''τουρκικής'' μειονότητας σ' αυτήν, θα ανοίξει την όρεξη των Σκοπιανών για αλυτρωτικές διεκδικήσεις (αρχής γενομένης με το αίτημα για αναγνώριση ''μακεδονικής'' μειονότητας) παράλληλα με εκείνες των Τούρκων για αυτονομία και ανεξαρτησία της, που έχουν απώτερο στόχο την ένωση της Δυτικής με την Ανατολική Θράκη υπό την τουρκική κυριαρχία... 

 

Αυτά, ωστόσο, και πολλά άλλα που κυοφορούσε η υποχωρητικότητά μας στις Πρέσπες - προ των πιέσεων των ''Μεγάλων'' (Αμερικανών και Γερμανών) - θα έπρεπε να τα γνώριζε ο Κύπριος Πρόεδρος Αναστασιάδης πριν αρχίσει να μοιράζει συγχαρητήρια για τη ''συμφωνία-πρότυπο'', όπως έλεγε, κατηγορώντας ως ακροδεξιούς τους Έλληνες που την είχαν καταδικάσει με χίλιες φωνές στη συνείδησή τους και συμμετείχαν μαζικά στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία. 

 

Φευ!.. Πώς τα φέρνει η ατυχής συγκυρία καμιά φορά... Ο αρχηγός του ΔΗΣΥ (Δημοκρατικού Συναγερμού) και Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας - που είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ της εκχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς μαζί με τα συνακόλουθα δώρα μας προς αυτούς (γλώσσα-εθνότητα) - καλείται τώρα, με συμμάχους τους ''Ανανιστές'' (οι οποίοι υπερασπίζονταν στο παρελθόν σχέδιο τουρκοποίησης της Κύπρου συγκρουόμενοι με τον Τάσσο Παπαδόπουλο), να διαμοιράσει τα ιμάτιά της (με πρώτα αυτά των υδρογονανθράκων) επί τη βάσει ενός Σχεδίου Ανάν Β', που είναι ήδη επί θύραις και μιλάει για διχοτόμηση... 

 

Οι συμπτώσεις είναι, πράγματι, διαβολικές και σε διεθνές επίπεδο, καθώς τον ρόλο του Ιαβέρη της Κύπρου Χένρι Κίσσιγκερ τον παίζει εργολαβικά - πλην όμως ανεπίσημα - τώρα ο... διαβόητος Τζωρτζ Σόρος, ο ''θείος Σαμ'' των τυχοδιωκτών εξ Αμερικής και χορηγός των αλυτρωτιστών Σκοπιανών σε βάρος της ελληνικής Μακεδονίας. 

 

Με δεδομένα αυτά και, προπάντων, την ελλείψει σχεδίου ''στρατηγική της θολούρας'' του Νίκου Αναστασιάδη (ο οποίος έχει συμπαραστάτη το ΑΚΕΛ στο ζήτημα της συνέχισης των συνομιλιών για το Κυπριακό, αν και σε δυσμενές για την Κύπρο διεθνές περιβάλλον), φτάσαμε απ' την αδέσμευτη, ανεξάρτητη δικοινοτική Ομόσπονδη Δημοκρατία στην ''χαλαρή ομοσπονδία'' (ένα βήμα πριν απ' τη διχοτόμηση) και τη ''διζωνική με ισχυρή ομοσπονδιακή κυβέρνηση'' (πρόταση ΑΚΕΛ), για να καταλήξουμε στα χέρια-μαχαίρια των νυν κυβερνώντων, που ετοιμάζονται να υπογράψουν Σχέδιο Ανάν Β' για διχοτόμηση της Κύπρου υιοθετώντας πλήρως την πρόταση της Τουρκίας. 

 

Το... σύνθημα για άτακτη εθνική υποχώρηση και προσαρμογή της κυπριακής Εξωτερικής πολιτικής στα δυσάρεστα που διαμορφώνονται για την Κύπρο το έδωσε προ ημερών κορυφαίο μέλος της κυπριακής κυβέρνησης και συγκεκριμένα ο υπουργός Οικονομικών και Αναπληρωτής Προέδρου του κυβερνώντος κόμματος ΔΗΣΥ Χάρης Γεωργιάδης, ο οποίος - ελαφρά τη καρδία - έκανε την παραδοχή ότι η διχοτόμηση της Κύπρου προκύπτει εκ των πραγμάτων. Είναι σχεδόν τετελεσμένη... 

 

Αντίδραση στην ηττοπαθή αυτή παραδοχή δεν υπήρξε εκ μέρους του Προέδρου του κόμματός του και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος - πέραν της συναντίληψης που έχει με τον υπουργό του για τη λύση Κυπριακό - αντιμετωπίζει, σημειωτέον, κατηγορίες για ενδεχόμενη συμμετοχή του στο σκάνδαλο με τις ''Χρυσές Βίζες'', αφού όχι μόνο συζητούσε με Ευρωπαίους ομολόγους του - όπως λέγεται - για την αγορά κυπριακού διαβατηρίου από ευκατάστατους πολίτες τρίτων χωρών, αλλά επεδίωκε και τη συναίνεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης... 

 

Η διαφθορά πάει κι έρχεται στην Κύπρο. Είναι παγκοίνως γνωστό, άλλωστε. Μέσα σ' αυτούς που την προβάλλουν με παντοίους τρόπους στα ξένα ΜΜΕ είναι και φιλοτουρκικοί θύλακες επικοινωνίας, όπως το Al Jazeera, το οποίο έχει διασύρει σε συνέχειες την Κύπρο με αφορμή τα ''χρυσά διαβατήρια''. 

 

Σ' αυτήν την περίπτωση, δυστυχώς, το καταριανό Μέσο - εν αντιθέσει με τον προπαγανδιστικό ρόλο του στην περίπτωση της Θράκης (τον οποίο κατήγγειλα στο άρθρο μου ''Πριν να μετατραπεί η τουρκόφιλη ήρα σε φίδι στον κόρφο μας...'') - έχει δίκιο, έστω κι αν το κάνει υποστηρικτικά στην Τουρκία για να αδυνατίσει την διπλωματική άμυνα της κυπριακής πλευράς στο Κυπριακό ενόψει δικοινοτικών διαβουλεύσεων για την επίλυσή του. 

 

Έτερον εκάτερον. Όταν πρόκειται για διαφθορά, κοιτάμε να καθαρίσουμε πρώτα τον ''στάβλο'' του οίκου μας από την ''κόπρο του Αυγεία'', για να μη δίνουμε δικαιώματα στους εχθρούς και τους φίλους τους κι ύστερα ανταποκρινόμαστε θετικά στο κάλεσμα για διαπραγματεύσεις. 

 

Έτσι μόνο θα πετύχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα προς όφελος της πατρίδας μας - της Κύπρου, εν προκειμένω - με βάση την στρατηγική και την φερεγγυότητα, την αξιοπιστία μας. Την αξιοπιστία της χώρας που εκπροσωπείτε κ. Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη... 

 

Φευ!.. Τίποτα απ' αυτά δεν έχετε κατοχυρώσει, δυστυχώς, για να εκπέμπετε αισιοδοξία και σιγουριά σήμερα για το μέλλον των διαπραγματεύσεων με τον τουρκόφιλο ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ. Η αλήθεια είναι μάλιστα ότι κάνατε μια τρύπα στο νερό σε όλα και στα της Εθνικής Φρουράς συμπεριλαμβανομένης, την οποία - όπως μαθαίνω - αφήσατε ''ρακένδυτη'' (ίσως γιατί είχατε άλλες προτεραιότητες...), σε βαθμό διάλυσής της. 

 

Γιατί για διάλυση μιλάμε όταν αναγκάζονται οι γονείς να πληρώσουν από την τσέπη τους για το ντύσιμο των νεοσυλλέκτων παιδιών τους. Όταν χρησιμοποιούν αυτά για σκοποβολή τα G3 των πατεράδων τους απ' τα χρόνια της δικής τους θητείας. 

 

Όταν οι σφαίρες σκοποβολής είναι μετρημένες και τα άρματα των ασκήσεων μισοδιαλυμένα και με ελάχιστα καύσιμα, ενώ κάποια από αυτά είναι ακινητοποιημένα έξω από Ταξιαρχίες. Και μη μου πείτε ότι δεν είναι προς αποκάλυψη αυτά για εθνικούς λόγους, όταν η διαφθορά χτύπησε ήδη στο μαλακό υπογάστριο τις ΚΕΔ με κίνδυνο να χάσουμε απ' τα αποδυτήρια ως Έλληνες (Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι) το παιχνίδι υπεράσπισης της Άμυνας της Κύπρου. 

 

Να χάσουμε το παιχνίδι λόγω των άδειων ταμείων της Εθνικής Φρουράς που δεν έχουν στόμα να μιλήσουν...Να το χάσουμε λόγω απομείωσης του προϋπολογισμού για τις κυπριακές Ένοπλες Δυνάμεις (όπου η κατάταξη γίνεται με... όπλο το ''μέσον''), σε βαθμό που να καλύπτονται μόλις και μετά βίας οι μισθοί των υπαξιωματικών και αξιωματικών της ΕΦΚ, οι οποίοι πλέον λειτουργούν ως απλοί δημόσιοι υπάλληλοι... 

 

Τώρα, αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά τα θλιβερά την μείωση της στρατιωτικής θητείας από 24 σε 14 μήνες (με τον Τούρκο έξω απ' την πόρτα σας) και την κατάργηση της μιας απ' τις δυο σειρές οπλιτών, θα καταλάβει για ποια έλλειψη δυναμικού μιλάμε στις ΚΕΔ. Έλλειψη ταυτόσημη με διάλυση. 

 

Και διάλυση σημαίνει νέα Προδοσία της Κύπρου, κ. Νίκο Αναστασιάδη, για την λύση του θέματος επιβίωσης της οποίας δεν φαίνεται να πολυνοιαστήκατε ποτέ, γιατί - παράλληλα με τις απαράδεκτες δηλώσεις σας σχετικά με την Μακεδονία και την εκποίηση του ονόματός της στους Σκοπιανούς - κάνατε το '18 ανεπίτρεπτες δηλώσεις και για την ίδια σας την πατρίδα λέγοντας χαρακτηριστικά: ''Μιλάμε για λύση του Κυπριακού και η εισβολή έχει ξεχαστεί εδώ και χρόνια''... 

 

Κι αυτό - πέρα απ' το ότι δείχνει πως έχετε ξεχάσει το ''ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ'' του πολύπαθου λαού σας - δένει οδυνηρά με τα λόγια που είπε προ ημερών ο εκτελών χρέη... λαγού σας υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Χάρης Γεωργιάδης προαναγγέλλοντας υπαινικτικά την πορεία προς την τελική ευθεία διχοτόμησης του νησιού: ''Η διχοτόμηση, χωρίς να είναι ποτέ επιλογή της ελληνοκυπριακής πλευράς, προκύπτει εκ των πραγμάτων... Υφίσταται εδώ και μισό αιώνα''... 

 

Για την αποδοχή των τουρκικών τετελεσμένων του '74 εκ μέρους σας ανησυχούσα - για να πω την αλήθεια - απ' το '17 ακόμα, κ. Αναστασιάδη. Και την αφορμή μού τη δώσατε εσείς, όταν - μιλώντας από γραπτό κείμενο στην Σύνοδο Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης στην Κύπρο - κάνατε ό,τι ακριβώς και ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου. 

 

Επιλέξατε, δηλαδή, να ''ξεχάσετε'' την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο (για να... απαλύνετε, ίσως, τις αρνητικές εντυπώσεις σε βάρος του εισβολέα με την ελπίδα αναγνώρισης εκ μέρους του της ΚΔ) περιοριζόμενος στην λιτή περιγραφή του Αττίλα 1&2 σε τέσσερις μόνο λέξεις: ''τραγικά γεγονότα του 1974''... 

 

Με τα δεδομένα αυτά, κ. Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας, φοβάμαι μήπως - ενόψει των διερευνητικών επαφών σας με την Τουρκία για το Κυπριακό - επαληθεύσετε τους φόβους και την καχυποψία μεγάλης μερίδας συμπατριωτών σας πως ''τα χειρότερα έπονται για την Κύπρο, γιατί αυτή δεν κυβερνάται από πατριώτες πολιτικούς, αλλά από τυχοδιώκτες της πολιτικής οι οποίοι κινούνται όχι με βάση την εθνική στρατηγική, αλλά την προσωπική τους ατζέντα...'' 

 

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

 

πηγή