«Είμαστε ακόμα ζωντανοί»; Θα μπορούσε να είναι η απορία μας στο τέλος αυτού του δίσεκτου χρόνου με το διπλό 20, και σίγουρα είναι, αλλά είναι παράλληλα και ο τίτλος του βιβλίου μου που πρόκειται να εκδοθεί σύντομα, με όλη την πρόσφατη πολεμική μου αρθρογραφία.
Για να το διαφημίσω εκ των προτέρων (οποία ταπεινοφροσύνη εκ μέρους μου!) θα σας παραθέσω εδώ τον πρόλογο, με την παρατήρηση ότι ο πρόλογος κάθε βιβλίου είναι πρακτικά ο επίλογος, γιατί πάντα γράφεται στο τέλος, μετά την περάτωση του κάθε έργου Και κατά μία έννοια αποτελεί μια μορφή συνοπτικής κορύφωσης των επιδιώξεων και των προσπαθειών του συγγραφέα. Αρχίζω λοιπόν.
Το έργο περιλαμβάνει, κατά τρόπο συνεκτικό και με χρονολογική σειρά, όλα τα άρθρα αγωνίας, οργής, αγανάκτησης, αφύπνισης και εγρήγορσης, τα οποία δημοσιοποίησα κατά την κρίσιμη περίοδο του 2019-2020, κάτω από την πίεση γεγονότων και καταστάσεων απειλητικών για την υπαρξιακή υπόσταση της Ελλάδας.
Ποια ήταν αυτά τα γεγονότα και οι καταστάσεις; Συνοψίζονται στους «Επτά Πυλώνες όχι της Σοφίας» (αυτές ανήκουν στον Λώρενς της Αραβίας), αλλά της «Αβελτηρίας», της ανοησίας δηλαδή, της κουφόνοιας και της μωρίας όλων εκείνων, των παλαιών και των νεότερων απογόνων τους, που ως φελλοί υπερφίαλοι επιπλέουν χρόνια και ζαμάνια τώρα στα ήσυχα και νωθρά νερά της κοινοβουλευτικής μας ψυχοστασίας (κάτι σαν δημοκρατικό έλος μου θυμίζει η περιγραφή). Ας τους απαριθμήσουμε, σφίγγοντας την καρδιά μας για να το αντέξουμε:
1. Ο μεθοδευμένος λαθραίος εποικισμός αφροασιανών ορδών, ο εκδηλούμενος υπό μορφή ιογενούς επιδημικής λαίλαπας, υπό τα συνεχή χειροκροτήματα, τις επευφημίες και τις επιδοκιμασίες των απανταχού παρόντων και επικίνδυνα αλληθωριζόντων «αριστερών χωρίς σύνορα», τουτέστιν των χωρίς πατρίδα και κυρίως χωρίς εγκέφαλο όντων, τα οποία το μόνο που φοβούνται είναι να μην μεταμορφωθούν σε αλιγάτορες από το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, χωρίς να συνειδητοποιούν το πόσο συμβατή θα ήταν μια τέτοια μετεξέλιξή τους με τη νέα κουλτούρα που λάθρα θα εισβάλλει και στο δικό τους σπίτι.
2. Η ως εκ τούτου επαπειλούμενη ante portas (προ των πυλών) φυλετική και πολιτισμική μετάλλαξη του πληθυσμού της χώρας μας, μιας χώρας που προσομοιάζει πλέον με ξέφραγο χωράφι, όπου ο κάθε «σκύλος» όχι μόνον εισέρχεται στον μύλο του παραδείσου και αλέθει δωρεάν («μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώστε») αλλά επιδοτείται κιόλας από τον κρατικό κορβανά ανάλογα με τις «σκύλες» και το «σκυλολόι» που σέρνει πίσω του, ελεύθερος, χωρίς λουράκι, να γαυγίζει και να κοπρίζει στους δρόμους, να διαρπάζει, να δαγκώνει, και να είναι έτοιμος να κατασπαράξει όποιον τολμήσει να στραβοκοιτάξει τον θεό των «σκύλων».
3. Η νωχελική υπναγωγική υπνηλία, αν όχι παραλυτική αδράνεια, των φιλάνθρωπων, φιλελεύθερων, και φιλεύσπλαχνων τζιτζιφιόγκων της εξουσίας (τα τρία τους «φι» αντί για τρία «ζήτω»: «φου-φου-φούφουτος», ή τα ισοδύναμά τους: «φιλελέ-φιλελέ-φιλελέ», κάτι σαν το γαλατικό «ολέ- λελέ - ω λέ»).
4. Η πλήρης κάλυψη των πράξεων, απραξιών και παραλείψεων όλων αυτών των επικασσιτερωμένων (γανωμένων, όχι ξεγάνωτων) ιθυνόντων της κακιάς ώρας, από τον εσμό των μίσθαρνων επικοινωνιακών παρακεντέδων τους. Αυτοί οι τελευταίοι, όντες γονοτυπικά χαμερπείς τύποι, είναι κάτι «φρούτα» (αρσενικά, θηλυκά, και ερμαφρόδιτα όπως η συκιά) σαν τις θαλάσσιες παρασιτικές ανεμώνες που κατσικώνονται στην πλάτη του Βερνάρδου του ερημίτη, κάβουρας είναι αυτός που χώνεται στα κενά όστρακα (της εξουσίας), μόλις τα εγκαταλείψουν άλλα προηγούμενα μαλάκια ή γαστερόποδα. Και ναι μεν οι θαλάσσιες ανεμώνες που επικάθονται επάνω του παρασιτούν, τον υπερασπίζονται όμως με τις κεραίες τους και τα κέρατά τους που δρουν ως κεντριά, ενάντια σε όποιον απειλήσει τον Βερνάρδο τους. Αυτή τη συνύπαρξη τη μαθαίναμε παλιά στη βιολογία ως τυπικό σύμπλεγμα «παράσιτου και ξενιστή σε αρμονική συμβίωση».
5. Ο συνεχής διασυρμός και εξευτελισμός (το «ρεζίλι των σκυλιών») που υφιστάμεθα από τους απογόνους των Μογγόλων, που βεβηλώνουν τις θάλασσες και τον αέρα μας, αφοδεύοντας και ουρώντας επάνω μας κατά το δοκούν, χωρίς εμείς να αντιδρούμε κατ’ ελάχιστον, οδυνηρός δείκτης της απώλειας του αισθήματος της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
6. Ο καραγκιοζισμός, ο προσκυνητισμός, οι ευκαμψίες, οι γονυκλισίες και η διπλωματική επαιτεία προς «άγγλους, γάλλους, πορτογάλους, γερμανούς και ιταλιάνους» και όχι μόνο (ακόμη και τους μαλτέζους γλύφουμε), μπας και μας λυπηθούν και βοηθήσουν να σωθούμε από την τουρκιά, μιας και εμείς αρνούμεθα να σωθούμε μόνοι μας, από το φόβο μας ότι θα φάμε το ξύλο της αρκούδας αλλά και την απελπισία μας πως μπορεί να χάσουμε την χαύνωσή μας από τα τηλεοπτικά ξέκωλα.
Και τέλος (the last but not least):
7. Η φίμωση, διαμασκάρευση, και διασωλήνωση ολόκληρης της «τρόπος του λέγειν» κοινωνίας μας, κάτω από την πανδημία των ιών, ιατρών, λοιμών, λιμών, σεισμών, καταποντισμών, υαινών, κορών, υ-ιών, συγγενών, ανεψιών, αδελφών (παντός φύλου και φυλής) και των λοιπών σηψαιμικών μικροβίων και παρασίτων.
Όλες αυτές οι θλιβερές καταστάσεις και οι οντότητες οι ενσωματωμένες στα δρώμενά τους, σύρονται επί μακρόν μέσα στη σκοτεινή σήραγγα στην οποία οδηγούν τον συρμό της Ελλάδας άφρονες, μύωπες, πρεσβύωπες και αμβλύωπες καροτσιέρηδες, και μου προκαλούν συσσώρευση νευρικής ενέργειας, η οποία κάθε τόσο, μόλις υπερβεί το κρίσιμο κατώφλι ανοχής και υπομονής μου, εκτονώνεται με τη ρίψη λεκτικών χειροβομβίδων κατά Σαδδουκαίων, Γραμματέων και Φαρισαίων, και όποιον πάρει ο χάρος, και μακάρι να τους πάρει όλους αυτούς, με την ελπίδα ότι ο κρότος και η λάμψη αυτών των όπλων μας θα αφυπνίσει κι εμάς τους ολίγους Έλληνες που ξένοι στη χώρα μας διαπορούμε για την κατάντια μας.
Διαβάστε τα άρθρα, θαρσείν χρη, έσσεται ήμαρ, και οψόμεθα ες Φιλίππους, αν και η απάντησή μας θα πρέπει πρώτα να δοθεί στη γοργόνα. «Ζει άραγε (ακόμη) ο βασιλιάς Αλέξανδρος»;
Η απάντηση στο τέλος του βιβλίου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.